Boualem Bennani: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Les Enfants du vent: Oeufs cuits

1980 | Familiefilm, Documentaire

Algerije 1980. Familiefilm van Brahim Tsaki. Met o.a. Djamel Youbi en Boualem Bennani.

Geen film voor maar over kinderen in Algerije, onderverdeeld in drie korte films die niet erg vrolijk zijn. In deel I: LES OEUFS CUITS, probeert Yaouled te overleven door eieren te verkopen, terwijl zijn vader langzamerhand ten onder gaat aan waanzin en dronkenschap. In deel II: LA BOITE DANS LE DESERT, kijkt een kind naar de televisie vlakbij een aardolieraffinaderij. In deel III: DJAMEL AU PAYS DES IMAGES, beschrijft een kind een groep dorpskinderen die van afvalmateriaal speelgoed proberen te maken. Geen dialogen, slechts het geluid van de stad, de wind in het dal en in de woestijn, en een lied. Niettemin straalt er uit het geheel een geweldig vertrouwen in de toekomst.

Omar gatlato

1976 | Drama

Algerije 1976. Drama van Merzak Allouache. Met o.a. Boualem Bennani, Farida Guenaneche, Aziz Degga, Abdelkader Chaou en Rabah Bouchtal.

Een Algerijnse kantoorbediende neemt uit liefhebberij de geluidsband van Indiase films met een cassetterecorder op. Hij wordt verliefd op de ook geregistreerde stem van een meisje, zonder haar te durven benaderen. Deze eerste Algerijnse speelfilm zonder historische of sociaal-politieke achtergronden (wat op zich óók een politieke daad is) heeft een curieuze vormgeving in de soepele stijl van het laat neo-realisme, die wordt afgewisseld met gestileerde vervreemdingseffecten. Onevenwichtig, maar interessant door het beeld van een sociaal leven waarin vrouwen afwezig zijn. Het scenario is van regisseur Allouache. Camerawerk van Smaïl Lakhadar-Hamina.

Vent du sud

1975 | Drama

Algerije 1975. Drama van Slim Riad. Met o.a. Keltoum, Nawal Zaatar, Boualem Bennani, Larbi Zekkal en El Hadj Chérif.

Jonge studente uit Algiers brengt haar vakantie door bij haar vader, een rijke grootgrondbezitter, die haar wil uithuwelijken aan een rijk iemand uit streek en haar daarbij, volgens de feodale traditie, niet naar haar mening vraagt. Ze wil niet en vlucht. Een herder vindt haar gewond in de bergen en ontfermt zich over haar, samen met zijn moeder. In ruil daarvoor opent de studente hem de ogen voor zijn situatie en voor de zegeningen van de agrarische revolutie, waarna ze samen op pad gaan. Het scenario kunnen we beter buiten beschouwing laten: de film is een opdrachtfilm. Riad moet naar andermans pijpen dansen en krijgt niet de kans zijn talent te gebruiken. Verder zit de film vol langdradigheden en dodelijk vermoeiende teksten. De verschillende sociale milieus worden echter heel levensecht afgeschilderd, en de acteurs leveren een prima prestatie.