Claude Debussy

Jacques Doillon, les mots, l'émotion

Frankrijk 1998. Documentaire van Anne Brochet en Françoise Dumas. Met o.a. Jacques Doillon en Anne Brochet.

Autour du corsaire

Frankrijk 1994. Documentaire van Bruno Esquirol en Marc Allégret. Met o.a. Louis Jourdain, Michèle Alfa, Charles Boyer, Jacques Dufilho en Alain Cuny.

Op 18 augustus 1939 startte Allégret in Nice de opnamen voor zijn 23e film, LE CORSAIRE, met in de hoofdrollen Boyer, Alfa en debutant Jourdan. Het was een groots prestige-project, dat op voorhand al was verkocht voor distributie in Amerika. Eigenlijk een film in de film - net zo iets als THE FRENCH LIEUTENANT'S WOMAN - Jourdain speelt een gevestigd acteur en Alfa een jonge actrice zonder ervaring. Ze krijgen de hoofdrol in een avonturenfilm: Jourdain is officier bij de marine, die in opdracht van de Franse koning Engelse handelsschepen aanvalt; daar ontmoet hij Alfa de dochter van een rijke Engelse bankier. De film speelde dus op twee niveau's: in het heden met de hoofdrollen als gewone mensen en in het verleden, met de hoofdrollen in hun resp. rollen. Met het oog op de gespannen situatie in Europa besloot Boyer af te wachten, zodat begonnen werd met de opnamen waarbij hij niet nodig was. De droom eindigde met de oorlogsverklaring van Duitsland aan Frankrijk, op 2 september. De film werd stopgezet, en de opnamen werden verloren gewaand tot Esquirol ze in 1993 in handen kreeg. Hij reconstrueerde de film door het materiaal te monteren tot een redelijk sluitend geheel, dat een idee geeft van wat Allégret in gedachten had. Het originele scenario was van Marcel Achard, Jean Lustig en Allégret, en Curt Courant stond in voor de fotografie. Commentaar werd geschreven door Dominique Golfier en ingesproken door Jean-Louis Trintignant. Zo werd toch nog een deel gered van wat wel eens een van de meesterwerken van de Franse film had kunnen worden. Van grote importantie voor Allégret-vorsers en filmhistorici.

Hommage à Diaghilev et aux Ballets russes

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 1990. Brigitte Hernandez, Charles Picq en Colin Nears. Met o.a. MC. Pietragella en C. Jude.

Een hommage aan Serge de Diaghilev (1872-1929) met de zeer vakkundige verfilming van vier balletten, te weten Petrouchka, Noces, Le spectre de la rose en L'Après midi d'un Faune. Een nogal weelderig spektakel, waarin het specifieke karakter van deze kunst duidelijk tot uiting komt. Met medewerking van het Ballet de l'Opéra uit Parijs.

Allegro non troppo

Italië 1976. Muziek van Bruno Bozzetto. Met o.a. Maurizio Nichetti, Nestor Garney, Marialuisa Giovannini, Maurizio Michele en Maurizion Nicheti.

Een dirigent leidt een uit oude dames bestaand symfonie- orkest bij de uitvoering van werken van Debussy, Dvo[KA5]r[KA1]ak, Ravel, Sibelius, Vivaldi en Stravinsky, terwijl een tekenaar de muziek illustreert. Deze combinatie van tekenfilm en klassieke muziek herinnert aan Disney`s FANTASIA, maar Bozzetto breekt met animatietradities in zwarte humor en strip- achtige fabels en etaleert geen quasi-culturele pretenties. Helaas zijn de (in zwart-wit) geacteerde verbindende scènes met orkest en dirigent banaal en flauw. Op de geluidsband dirigeert Von Karajan. Het scenario is van regisseur Bozzetto, Guido Manuli en Maurizio Nichetti. Het camerawerk is van Mario Masini en Luciano Marzetti.

The Far Shore

Canada 1975. Drama van Joyce Wieland. Met o.a. Céline Lomez, Lawrence Benedict, Frank Moore en Sean McCann.

Torknot in 1919, een puriteinse stad. Een jonge vrouw (Lomez) voelt zich door de stad opgesloten en vlucht uit haar huwelijk met een schilder. Debuut van Wieland naar eigen verhaal.

Prison Girls

Verenigde Staten 1973. Erotiek van Thomas de Simone. Met o.a. Robin Whitting, Angie Monet, Tracy Handfuss, Maria Arrold en Liz Wolfe.

Omdat ze binnenkort vrijkomen, mogen enkele vrouwelijke gevangenen een weekend naar huis om te wennen aan het vrije leven. De teleurstellingen zijn niet van de lucht; één ervan is deze waardeloze rolprent, oorspronkelijk driedimensionaal gefilmd. De muziek is geleend van Claude Debussy. In de bak met dit werkje. De meeste kopieën zijn ongeveer 77m.

Les Fiançailles de Line

Zwitserland 1932. Romantiek van Jean Brocher. Met o.a. Marceline Gérard, Luc Mestre, André Mourier, Berthe Berth en Deligny.

Een goed doordacht melodrama van een ongelooflijk scenario dat bedoeld is voor de federatie van protestante kerken in Gen[KA2]eve. Een briljante arts hoort de roep van God en gaat zich wijden aan de verloren dorpelingen, terwijl zijn verloofde hem in de steek laat om met een architect te trouwen die een grote toekomst te wachten staat. Zij hoort echter ook een heilige roep en voegt zich bij de arts!!! `Een zondagsschoolverhaal met een vleugje po[KA3]ezie`, volgens Herv[KA1]e Dumont in [KL]Histoire du cin[KA1]ema suisse[KLE], (Cinématique Suisse, Lausanne, 1987). Wat de film van het belachelijke redt is het camerawerk van de regisseur en de mooie decors die hij ook helemaal zelf heeft gemaakt.

L'Age d'Or

Frankrijk 1930. Experimenteel van Luis Buñuel. Met o.a. Gaston Modot, Lya Lys, Caridad De Labardesque, Pierre Prévert en Lionel Artigas.

Een surrealistisch meesterwerk, dat enerzijds door metaforische aanvallen een satire is op de maatschappij, het geloof en de gevestigde orde, en anderzijds een verheerlijking van de hartstochtelijke liefde. Bij het uitkomen veroorzaakte de film een schandaal en werd hij verboden. De film heeft niets verloren van zijn kracht, zijn lyrische gedrevenheid en zijn poëtische zuiverheid. Op de achtergrond bespeurt men invloeden van Sade, Marx en Freud, maar door de originaliteit van dit werk is er geen sprake van een directe invloed. Deze film is een 'getuige' van het tijdperk van de surrealistische revolutie. Scenario van Luis Buñuel en Salvador Dali. Camerawerk van Albert Duverger.

Maldone

Frankrijk 1928. Drama van Jean Grémillon. Met o.a. Charles Dullin, Marcelle Charles-Dullin, Génica Athanasiou, André Bacqué en Roger Karl.

Olivier Maldone (Dullin) is de telg uit een rijk geslacht. Hij heeft zijn familie in de steek gelaten en verdient als eenvoudige arbeider de kost. Hij is gelukkig met zijn zelf gekozen vrijheid. Tijdens een zomers straatfeest ziet hij de oogverblindende Zita (Athanasiou), een jonge zigeunerin op wie hij verliefd wordt. Hij weet haar van haar begeleider los te maken en drinkt met haar een glas. Dan komt het bericht van de oude butler L[KA1]eonard (Séroff) dat zijn broer gestorven is en dat zijn overkomst dringend gewenst is om het familiebezit te besturen. Maldone trouwt braaf met een vrouw uit zijn eigen kringen, ze krijgen een kind, maar hij kan Zita niet vergeten. Door een toeval ontmoet hij haar op een avond en hij laat alles in de steek. Hoofdrol Dullin die dit magisch realistische en romantische drama produceerde, was beïnvloed door de sociaal getinte drama's uit de nog jonge Sovjetunie, die bol stonden van de propaganda. Deze teneur heeft zich geuit in de tegenstellingen die de voorwaar prachtige decors moesten uitbeelden om te laten zien hoe de rijken op het land leefden - er werd gefilmd in kastelen; de held liet zich niet door de pracht en praal verblinden en koos voor een eerlijk, paradijselijk arbeidersbestaan. Het publiek deelde die mening niet en deze film werd Dullin's laatste productie; bovendien deed de geluidsfilm een jaar later zijn intrede en raakten dergelijke werken heel snel in het vergeetboek. De Cinémathèque française restaureerde al eens een kopie, maar in 2001 liet ZZ Productions met steun van de Fransduitse cultuurzender ARTE en het Franse ministerie van Cultuur via het filmmuseum CNC door Centrimage de film grondig restaureren. Hij werd voorzien van muziek die wordt gevoerd door het Orchestre de Saint-Quentin-en- Yvelines onder leiding van François Feuillette. De accordeonmuziek wordt uitgevoerd door Richard Galliano. Ondanks al deze interessante aspecten is en blijft het een achterhaald drama dat voor filmstudenten echter heel interessant is. Het scenario is van Alexandre Arnoux. Het camerawerk is van Georges Périnal en Christian Matras.