Polizeiruf 110: Die falsche Sonja
1997 | Mysterie, Thriller
Duitsland 1997. Mysterie van Thomas Jacob. Met o.a. Jaecki Schwarz, Wolfgang Winkler, Kathrin Waligura, Gerd Preusche en Jessica Stockmann.
Sonja Arnold (Dobra) is een succesvolle portfoliomanager bij een bank en woont samen met haar collega Karl Wolff (Greiling) in een chique studio op de hoogste etage. Ze hebben het heel goed en beiden leven voor hun werk. Sonja`s zuster Judith (Wagner) krijgt een dodelijk ongeluk en ze laat twee kinderen achter: Max (Beck) en Nina (Mattes). Sonja besluit zich over hen te ontfermen en haalt ze in huis. Karl weet niet meer hoe hij het heeft als hij twee ondeugende olifantjes door `zijn` porceleinkast ziet gaan. Hij kan zelfs niet meer bepalen wat hij op de tv wil bekijken. Hoewel Karl zijn best doet om zich geliefd te maken bij de kinderen, mogen ze hem niet. Zijn relatie met Sonja komt onder grote druk, vooral Nina rommelt aan de computer van Karl op kantoor, waardoor ze een grote hoeveelheid varkens op termijn koopt, waarmee Karl de grootst mogelijke moeite krijgt om ze weer kwijt te raken (de runnig-gag in de film). Sonja leert Judiths buurman Erik Stolz (Fulton-Smith) kennen. Hij is archeoloog, gevoelig en avontuurlijk en kan met de kinderen goed opschieten. Sonja wordt verliefd op Erik en er ontwikkelt zich een verhouding. Sonja laat Karl zitten, die tijdelijk in een hotel was getrokken, en zij trekt in Judiths woning. Karl levert Sonja op het werk een streek, waardoor ze haar baan kwijt raakt en Erik moet opgravingen doen in een exotisch land. Sonja keert met de kinderen terug naar haar geboortedorp, waar ze bij de plaatselijke bank een baan als manager vindt. Sonja wordt gelukkig, omdat ze begrijpt dat materialisme niet het belangrijkste in haar leven is, terwijl het voor Karl te laat is. Het scenario van Scarlett Kleint en Michael Illner is uiterlijk tamelijk modieus, maar au fond het bekende verhaal dat geld niet gelukkig maakt. De personages zijn nogal stereotiep en de film duurt wat lang voor zoveel onbenulligheid, maar alles is heel fraai opgediend onder de vaardige regie van Hattop, die met een dergelijk melodramatisch genre geen probleem heeft. De hoofdrollen zijn heel aantrekkelijk en die jonge acteurs uit de filmfamilies doen het goed. Hattops eigen zoon staat ook voor de camera. Het camerawerk is van Hartmut E. Lange. Gefilmd in de voormalige DDR.
