Marie-Agnès Then

Ciel d'orage

Frankrijk 1998. Romantiek van Paolo Barzman. Met o.a. Nils Tavernier, Carmen Chaplin, Michel Albertini, Jean Barney en Jean-Pierre Malignon.

Quand j'étais p'tit

België​/​​Frankrijk 1997. Romantiek van Daniel Janneau. Met o.a. Catherine Frot, Didier Bezace, Cyprien Douais, Pierre-Quentin Faesch en Xavier Rothman.

Sur un air de mambo

Frankrijk 1996. Komedie van Jean-Louis Bertucelli en Sabine Ullmann. Met o.a. Catherine Jacob, Jean-Paul Muel, Bernard Alane, Betty Bomonde en Jean-Jacques Moreau.

La vie à trois

Portugal​/​​Frankrijk 1996. Komedie van Christiane Lehérissey. Met o.a. Isabel Otéro, Aurélien Recoing, Catherine Jacob, Roger Mirmont en Bruno Madinier.

L'enfant sage

Portugal​/​​België​/​​Frankrijk 1996. Drama van Fabrice Cazeneuve. Met o.a. Patrick Chesnais, Erwan Baynaud, Assumpta Serna, Martine Sarcey en Philippe Morier-Genoud.

Le juste : Un homme debout

Frankrijk 1995. Misdaad van Franck Apprédéris. Met o.a. Claude Brasseur, Amélie Pick, Jean-Pierre Moulin, Tania Sourseva en Marc Chapiteau.

Na een ernstige professionele blunder die hij niet kan verwerken verlaat Inspecteur Brasseur het politiekorps en trekt zich terug in een Franciscanerklooster. Drie jaar later wordt hij priester gewijd. Sindsdien woont en werkt hij in Marseille, waar hij zich hoofdzakelijk bekommert om de kansarme jongeren. Wanneer zijn werk eindelijk vruchten begint af te werpen duikt een ex- gedetineerde op. Deze onthult voor de jongeren het verleden van Brasseur, met als gevolg dat deze zich van de priester afwenden. Eerste aflevering van een reeks met priester-detective Simon, verpersoonlijkt door Brasseur. Ondanks de poging om sociale kritiek in het verhaal te verwerken blijft het allemaal toch maar aan de oppervlakte. Erg origineel is het scenario van Tito Topin en Sylvie Simon al evenmin. Yves Dahan blikte het in. Formaat 16/9. Nicam Stereo.

Une femme dans la tourmente

Portugal​/​​Frankrijk 1994. Drama van Serge Moati. Met o.a. Miou-Miou, Jeanne Herry-Leclerc, Maxime Leroux, Hubert Saint-Macary en Inès De Medeiros.

Miou-Miou wordt benoemd tot consul van Frankrijk in Porto Natale, waar ze arriveert in gezelschap van haar zestienjarige dochter Herry-Leclerc. Al vlug stelt ze vast dat de verkiezingen die weldra uitgeschreven zullen worden slechts een schijnvertoning zijn die het dictatoriale regime moet ondersteunen. Haar dochter, die niet ongevoelig is voor de charmes van de geadopteerde zoon van Leroux, cultureel raadgever van het consulaat, begint, samen met de jongeman, samen te zweren tegen het regime. Spannend gemaakte aanklacht tegen de Latijns- Amerikaanse dictators die nog steeds de plak zwaaien, meestal met steun van Amerika. Uitstekende vertolking van de jonge Herry- Leclerc. De eindscènes zijn zeer indrukwekkend. Moati, Emmanuelle Sardou en Philippe Dussau schreven het scenario. Zwierig gefotogafeerd in Lissabon door Roger Dorieux. Formaat 16/9.

Les femmes et les enfants d'abord

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Spanje​/​​Italië 1994. Komedie van Sandra Joxe. Met o.a. Anna Galiéna, Roger Ibanez, Javier Albada, Mapi Galan en Pascal Aubier.

Galiena is 35, gehuwd en moeder van drie kinderen. Twaalf jaar geleden was ze een beloftevolle studente in de schilderkunst, maar ze werd zwanger en trouwde met Atkine, zoon van een rijke familie. Ze liet de schilderkunst varen om zich volledig te wijden aan haar gezin. Maar hun geluk overleefde de jaren niet en ze mist de moed om zelf een andere richting aan haar leven te geven. Als Atkine haar in de steek laat, ziet ze zich gedwongen haar lot in eigen handen te nemen. Prikkelende, poëtische komedie waarin goed gespeeld wordt, maar met een voorspelbaar scenario van Joxe. Galiena steelt moeiteloos de show als een ingedommelde vrouw die plotseling wakker geschud wordt. Fotografie van Emmanuel Machuel.

Je voudrais descendre

Frankrijk 1994. Drama van Jean-Daniel Verhaeghe. Met o.a. Laure Duthilleul, Johan Leysen, Arthur Gouyé, Priscilla Frey en Luisa Barbosa.

Duthilleul heeft haar gezin in de steek gelaten voor de architect die hun huis bouwde. Haar man, Leysen, besluit have en goed achter te laten en vertrekt met zijn twee kinderen, Frey en Gouyé, op een reis zonder bestemming. Hij laat alles aan het toeval over en ontmoet nieuwe vrouwen, die vreemd genoeg allemaal lijken op Duthilleul. Alleen zijn kinderen kunnen hem met een dunne draad aan de realiteit binden. Op een dag zijn ze ongemerkt de grens overgestoken en bevinden ze zich in een land waar oorlog woedt. Sterk symbolisch geladen drama, dat alledaagse problemen op een uiterst gevoelige en originele manier behandelt. Leysen schittert in de moeilijke hoofdrol, terwijl Duthilleul in de huid kruipt van een viertal totaal verschillende vrouwen. Knap in elkaar gestoken scenario van Verhaeghe en Jean-Marc Roberts, naar een roman van Lionel Duroy.

Les Jocondes

Frankrijk 1981. Drama van Jean-Daniel Pillault. Met o.a. Diane Lahumière, Marie-Agnès Then en Marc de Jonge.

De 19-jarige Pascale reist naar Parijs en ontdekt al gauw dat het leven daar heel anders is dan op het platteland. Ze wordt opgevangen door de 25-jarige Dominique en ze worden vriendinnen. Dominique keert tenslotte terug naar de man van wie ze een kind heeft en Pascale blijkt op eigen benen te kunnen staan. De dialogen zijn niet te verteren en de regisseur heeft de werkelijkheid maar moeilijk kunnen weergeven in de film. Een sympathieke warboel, maar toch een warboel.