Jan Wouter Stam: geluid.
Er zijn 9 films gevonden.

Der weisse Wal

2001 |

Duitsland​/​​Nederland 2001. Stephan Koester.

Don't Stop the Show

1999 |

Nederland 1999. Rogier van der Ploeg.

Another-Another

1999 |

Nederland 1999. Bea de Visser.

Mene Tekel

1997 | Documentaire

Nederland 1997. Documentaire van Pieter Fleury.

Walhalla

1995 | Drama, Komedie, Thriller

Nederland 1995. Drama van Eddy Terstall. Met o.a. Huub Stapel, Jan Mulder, Najib Amhali, Marc van Uchelen en Manouk van der Meulen.

Het maken van films over etnische tegenstellingen met de daarmee samenhangende sociale problemen en racisme is in. Ook ons kikkerlandje kon niet achterblijven. Een dorpje in Zeeuws- Vlaanderen heeft een wijk waarin bovengenoemde problematiek voorkomt. Projectontwikkelaar Mulder (een opmerkelijk debuut van een ex-voetballer met schrijversaspiraties) wil de wijk kaal slaan om er een meubelpaleis met de naam uit de titel te vestigen. Uiteraard komt de autochtone en niet-autochtone bevolking in opstand tegen dergelijke plannen, die slechts via corruptie en verraad kunnen worden gerealiseerd. Het niet al te sterke scenario van regisseur Terstall (die ons ook TRANSIT schonk) is goed bedoeld, maar zit vol flauwe en platte grappen. Het spel zinkt en beetje weg in Terstall's vage regie en het is de vraag of de pogingen tot Zeeuws-Vlaamse dialekt wel zo'n goede greep voor het kijkerspubliek is. Na nauwelijks een week draaien in de vaderlandse bioscopen maakte de film zich op voor vertoning op de buis. Camerawerk is van Tom Erisman.

In Motion

1994 | Documentaire, Muziek

Nederland 1994. Documentaire van Coco Schrijber.

Het maken van films over etnische tegenstellingen met de daarmee samenhangende sociale problemen en racisme is in. Ook ons kikkerlandje kon niet achterblijven. Een dorpje in Zeeuws- Vlaanderen heeft een wijk waarin bovengenoemde problematiek voorkomt. Projectontwikkelaar Mulder (een opmerkelijk debuut van een ex-voetballer met schrijversaspiraties) wil de wijk kaal slaan om er een meubelpaleis met de naam uit de titel te vestigen. Uiteraard komt de autochtone en niet-autochtone bevolking in opstand tegen dergelijke plannen, die slechts via corruptie en verraad kunnen worden gerealiseerd. Het niet al te sterke scenario van regisseur Terstall (die ons ook TRANSIT schonk) is goed bedoeld, maar zit vol flauwe en platte grappen. Het spel zinkt en beetje weg in Terstall's vage regie en het is de vraag of de pogingen tot Zeeuws-Vlaamse dialekt wel zo'n goede greep voor het kijkerspubliek is. Na nauwelijks een week draaien in de vaderlandse bioscopen maakte de film zich op voor vertoning op de buis. Camerawerk is van Tom Erisman.

De nietsnut

1994 | Drama

Nederland 1994. Drama van Ab van Ieperen. Met o.a. Pierre Bokma, Willem Nijholt, Marjon Brandsma, Ramses Shaffy en Jacques Bonaffé.

Na een leegte van dertien jaar (ACHTER GLAS uit 1981 en ook al geen meesterwerk) maakte de regisseur deze rolprent gebaseerd op het gelijknamige verhaal van Frans Kellendonk. Samen met van Ieperen schreef hij voor zijn dood in 1990 het scenario voor de film die IDENTIKIT zou gaan heten. Het gaat over een man (Bokma), die nooit van zijn vader (Nijholt in flashbacks) heeft gehouden en hem maar een lul vond. Als zijn vader door een moord in België om het leven komt, besluit hij een kijkje te gaan nemen op de plaats des onheils. Onderweg neemt hij een jonge lifter mee en realiseert zich dat ook zijn leven zonder hoogtepunten, roemloos aan het voorbij trekken is. Hij dist een verhaal op aan de jongen, waaruit zou moeten blijken dat zijn vader een held was. Van Ieperen, die bekend staat om zijn breedvoerige, weinig oorspronkelijke, slaapverwekkende stijl, distantiëerde zich van de film nadat de producent de prent op aanvaardbare lengte sneed. Door de inkorting valt er echter aardig wat weg van de oorspronkelijke opzet: personages op zoek naar een verhaal. Nijholt speelt uitstekend als de vader, Bokma's ingehouden woede is overtuigend, Shaffy is leuk als een rijke oom. Brandsma als de moeder, geeft een sterke monoloog weg. De sleutelrol van de Belgische hoteleigenaar Bonnaffé, die zijn lodderoog laat vallen voor zowel de moeder als de zoon, is duister. We zullen het dan allemaal maar aan de bizarre montage en de weggeknipte start en finale wijten. Geproduceerd met de NOS.

KLM, royal teamwork

1992 |

Nederland 1992. Sune Lund Sorensen.

Na een leegte van dertien jaar (ACHTER GLAS uit 1981 en ook al geen meesterwerk) maakte de regisseur deze rolprent gebaseerd op het gelijknamige verhaal van Frans Kellendonk. Samen met van Ieperen schreef hij voor zijn dood in 1990 het scenario voor de film die IDENTIKIT zou gaan heten. Het gaat over een man (Bokma), die nooit van zijn vader (Nijholt in flashbacks) heeft gehouden en hem maar een lul vond. Als zijn vader door een moord in België om het leven komt, besluit hij een kijkje te gaan nemen op de plaats des onheils. Onderweg neemt hij een jonge lifter mee en realiseert zich dat ook zijn leven zonder hoogtepunten, roemloos aan het voorbij trekken is. Hij dist een verhaal op aan de jongen, waaruit zou moeten blijken dat zijn vader een held was. Van Ieperen, die bekend staat om zijn breedvoerige, weinig oorspronkelijke, slaapverwekkende stijl, distantiëerde zich van de film nadat de producent de prent op aanvaardbare lengte sneed. Door de inkorting valt er echter aardig wat weg van de oorspronkelijke opzet: personages op zoek naar een verhaal. Nijholt speelt uitstekend als de vader, Bokma's ingehouden woede is overtuigend, Shaffy is leuk als een rijke oom. Brandsma als de moeder, geeft een sterke monoloog weg. De sleutelrol van de Belgische hoteleigenaar Bonnaffé, die zijn lodderoog laat vallen voor zowel de moeder als de zoon, is duister. We zullen het dan allemaal maar aan de bizarre montage en de weggeknipte start en finale wijten. Geproduceerd met de NOS.

Herbie White

1990 | Documentaire

Nederland 1990. Documentaire van Wouter Snip. Met o.a. Vera Vingerhoeds, Herman de Wit, Aldo Peerenboom en Marthe van der Noordaa.

Na een leegte van dertien jaar (ACHTER GLAS uit 1981 en ook al geen meesterwerk) maakte de regisseur deze rolprent gebaseerd op het gelijknamige verhaal van Frans Kellendonk. Samen met van Ieperen schreef hij voor zijn dood in 1990 het scenario voor de film die IDENTIKIT zou gaan heten. Het gaat over een man (Bokma), die nooit van zijn vader (Nijholt in flashbacks) heeft gehouden en hem maar een lul vond. Als zijn vader door een moord in België om het leven komt, besluit hij een kijkje te gaan nemen op de plaats des onheils. Onderweg neemt hij een jonge lifter mee en realiseert zich dat ook zijn leven zonder hoogtepunten, roemloos aan het voorbij trekken is. Hij dist een verhaal op aan de jongen, waaruit zou moeten blijken dat zijn vader een held was. Van Ieperen, die bekend staat om zijn breedvoerige, weinig oorspronkelijke, slaapverwekkende stijl, distantiëerde zich van de film nadat de producent de prent op aanvaardbare lengte sneed. Door de inkorting valt er echter aardig wat weg van de oorspronkelijke opzet: personages op zoek naar een verhaal. Nijholt speelt uitstekend als de vader, Bokma's ingehouden woede is overtuigend, Shaffy is leuk als een rijke oom. Brandsma als de moeder, geeft een sterke monoloog weg. De sleutelrol van de Belgische hoteleigenaar Bonnaffé, die zijn lodderoog laat vallen voor zowel de moeder als de zoon, is duister. We zullen het dan allemaal maar aan de bizarre montage en de weggeknipte start en finale wijten. Geproduceerd met de NOS.