Max Schreck: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Die Verkaufte Braut

1932 | Muziek

Duitsland 1932. Muziek van Max Ophüls. Met o.a. Jarmila Novotna, Willy Domgraf-Fassbaender, Otto Wernicke, Paul Kemp en Karl Valentin.

Een schoolvoorbeeld hoe een opera verfilmd zou moeten worden, dat helaas te weinig werd nagevolgd. Nieuwkomer Ophüls kreeg veel geld om bij München een Tsjechisch dorp na te bouwen om er een bruisende, hartveroverende kermis te registreren. Valentin is groots als circusclown, en zo goed zijn alle uitvoerenden. Duitsland was vlak voor Hitlers komst een gróót filmland. Scenario van Curt Alexander en Ophüls naar de opera van Smetana en Karel Sabina. Camerawerk van Reimar Kuntze, Franz Koch, Herbert Illig en Otto Wirsching.

Das Land des Lächelns

1930 | Muziek

Duitsland 1930. Muziek van Max Reichmann. Met o.a. Richard Tauber, Mary Losseff, Bruno Kastner, Margit Suchy en Willi Stettner.

De film is een getrouwe weergave van de gelijknamige operette van Lehar, waarin een Chinese prins (Tauber) verliefd wordt op een Europees meisje (Suchy), dat hij tenslotte moet laten gaan. Voorzien van een voorspel, waarin Lehar zelf optreedt als dirigent. Een schoolvoorbeeld van hoe je een operette niet moet verfilmen. De acteurs spelen houterig en de dialogen zijn van een pijnlijke platheid. De toeschouwer hoopt stilletjes dat ze maar weer gauw gaan zingen. Een jaar na de première van de operette liep het storm voor Tauber, vandaag-de-dag heeft deze film hoogstens nog een documentaire waarde.

Nosferatu (Eine Symphonie des Grauens)

1922 | Horror, Experimenteel, Zwijgende film

Duitsland 1922. Horror van F.W. Murnau. Met o.a. Max Schreck, Gustav von Wangenheim, Greta Schröder, Alexander Granach en John Gottowt.

Nog steeds bezit deze klassieke horrorfilm een lugubere schoonheid en een angstaanjagende precisie in enscenering en cameravoering met Max Schreck als onvergetelijke vampier in een benauwende sfeer met veel buitenopnames en met een echt slot als decor. De weduwe van Bram Stoker, auteur van het boek Dracula, deed in de jaren twintig Murnau een proces aan omdat de procent had verzuimd om de rechten te kopen, waarna alle kopieën van dit expressionistische meesterwerk vernietigd moesten worden. Gelukkig werd een exemplaar in Frankrijk over het hoofd gezien. Dat werd in 2006 gerestaureerd, in 2013 gedigitaliseerd en van een nieuwe soundtrack voorzien.