Françoise Giret

L'orange de Noël

Frankrijk 1996. Drama van Jean-Louis Lorenzi. Met o.a. Sophie Aubry, Jean-Yves Berteloot, Lys Caro, Paul Le Person en Françoise Giret.

L'argent des autres

Frankrijk 1978. Drama van Christian de Chalonge. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Claude Brasseur, Michel Serrault, Catherine Deneuve en Juliet Berto.

Bankemploy[KA1]e Henri Rainier (Trintignant) krijgt een financieel schandaal in de schoenen geschoven en wordt ontslagen. Het geld van kleine spaarders blijkt echter misbruikt te zijn om een tekort van een belangrijke klant aan te zuiveren. Een film naar ware gebeurtenissen die een boeiend beeld geeft van niet onmiddellijk voorstelbare machinaties. Goed spel van iedereen, met een verrassend 'gewone' rol van Deneuve als Cécile Rainier, de loyale echtgenote. Het scenario is van Pierre Dumayet en regisseur De Chalonge naar de roman van Nancy Markham. Het camerawerk is van Jean-Louis Picavet. Meervoudig bekroond. Eastmancolor.

La Traque

Frankrijk 1975. Drama van Serge M. Leroy. Met o.a. Mimsy Farmer, Jean-Luc Bidault, Françoise Brion, Michel Constantin en Georges Géret.

Terwijl een groep vrienden zich voorbereidt op een jachtpartij, wordt een Britse studente door twee mannen aangerand. Ze doodt een van de belagers en maakt zich daarmee tot prooi voor de jagers. Een negatieve film - overigens goed gemaakt en uitstekend gespeeld - laat een kwalijke smaak na. Het scenario is van André G. Brunelin. Het camerawerk is van Claude Renoir.

Change pas demain

Frankrijk 1975. Mysterie van Paul Vecchiali. Met o.a. Hélène Surgère, Myriam Mezières, Jean-Christope Bouvet, Sonia Savange en Liza Braconnier.

Vrouwelijke politicus met een ministerkandidatuur wordt gechanteerd met gefilmde seks-escapades van haar zoon en schakelt daarom een vrouwelijke detective in. Als diens assistente/levensgezellin wordt vermoord, verandert haar opdracht in een persoonlijke wraakneming; ze rolt tenslotte een organisatie van ex-OAS-leden op. Curieuze en geslaagde poging om detective-genre te vertalen in vrouwelijke termen en om de [KL]hard-core [KLE]-porno functioneel te integreren in `normale cinema`. Amusant om alle stereotiepen nu door vrouwen gespeeld - en daarmee verrassend geparodieerd - te zien, terwijl de porno zowel gepresenteerd wordt volgens morele vooroordelen (gedoe in morsig zwart-wit, de chantage-films), als met bevrijdende vanzelfsprekendheid in de handeling zelf.

Les Noces de porcelaine

Frankrijk 1974. Drama van Roger Coggio. Met o.a. Mylène Demongeot, Paul Guers, Françoise Giret, Michel de Ré en Christine Lelouch.

Een feestje ter gelegenheid van een huwelijksjubileum mondt uit in een 'waarheidsspel' waar lang verzwegen verhoudingen, verlangens en frustraties in de openbaarheid komen. Uit de hierin resulterende groepsseks vlucht een van de gastes weg en verongelukt. De serieus bedoelde psychologische ontleding wordt een oeverloze banaliteit, waarmee de acteurs niet anders overweg kunnen dan met potsierlijke schmiere. Het zou allemaal dolkomisch zijn als er niet óók nog een vette saus van pretenties en pseudo-intellectualisme overheen was gegoten, zodat de film niet alleen belachelijk is, maar vooral uiterst vervelend.

Les Caïds

Frankrijk 1972. Misdaad van Robert Enrico. Met o.a. Serge Reggiani, Michel Constantin, Juliet Berto, Patrick Bouchitey en Jean Bouise.

De pleegzoon van een inbreker is verloofd met de dochter van diens makker die gevangen zit voor de kraak waarbij de ander met de buit ontkomen is. De jongen belandt in de gevangenis en zijn aanstaande schoonvader helpt hem te ontsnappen. Deze bescheiden gangsterfilm met het accent op de speciale zeden en loyaliteit van het milieu, onderscheidt zich door goed spel, maar niets anders.

Le cri du cormoran le soir au-dessus des jonques

Frankrijk 1970. Komedie van Michel Audiard. Met o.a. Michel Serrault, Paul Meurisse, Bernard Blier, Marion Game en Françoise Giret.

Een werkloze laat zich door een gangster huren als lijk, om in zijn doodkist diamanten over de grens te smokkelen. Deze prent naar een boek van Evan Hunter steunt uitsluitend op woordspelige dialooggrapjes en op acteurs die doen wat ze kunnen. Filmdebuut in een kleine rol van Gérard Depardieu.

La Belle vie

Frankrijk 1964. Drama van Robert Enrico. Met o.a. Frédéric de Pasquale, Josée Steiner, Françoise Giret, Lucienne Hamon en Grégory Chamara.

Ex-dienstplichtige ontmoet allerhande problemen bij terugkeer in burgermaatschappij: huwelijk, woningnood, werkloosheid. Net als zijn situatie er rooskleuriger begint uit te zien, wordt hij gemobiliseerd voor oorlog in Algerije. Sympathieke en sobere kroniek van alledaagse gebeurtenissen werd drie jaar door Franse censuur getroffen om referenties aan oorlogssituatie.

Le Chevalier de Maison-Rouge

Frankrijk 1963. Avonturenfilm van Claude Barma. Met o.a. Michel Le Royer, Jean Desailly, Anne Doat, Annie Ducaux en Dominique Paturel.

Revolutionair wordt door de getrouwde vrouw op wie hij verliefd is, bedrogen om de ontsnapping van Marie-Antoinette te kunnen organiseren. Herhaalde mislukking van het complot doet haar op de guillotine eindigen, waarbij de held uit liefde zich naast haar voegt. Eerste door de Franse tv geproduceerde serie - naar Dumas - viel als bioscoopfilm in twee delen door de mand als weinig spectaculair en dynamisch, hoewel snellere montage ook voor come-back op de beeldbuis een voordeel is. Naast goed acteren van Comédie Française-spelers steekt Le Royer als de romantische held uitermate kleurloos af.

Le septième juré

Frankrijk 1962. Drama van Georges Lautner. Met o.a. Bernard Blier, Maurice Biraud, Francis Blanche, Danièle Delorme en Jacques Riberolles.

In een provinciestadje is notabele Duval (Blier), smetteloos van blazoen, de zevende gezworene in een moordproces - niemand vermoedt dat hij de moord heeft begaan. Terecht noemt Lautner dit psychologische misdaaddrama, dat in zijn oeuvre uit de toon valt en de naargeestige piranhamentaliteit van de Franse provinciebourgeoisie fileert, zijn beste film. Op dezelfde thema's bouwde Claude Chabrol later zijn carrière en faam. Veel figuranten in de film waren vrienden van Blier, die hier uitblinkt.

Les Parisiennes

Frankrijk 1961. Komedie van Jacques Poitrenaud, Michel Boisrond, Claude Barma en Marc Allégret. Met o.a. Dany Saval, Darry Cowl, Henri Tisot, Dany Robin en Christian Marquand.

Een episode-film. Een nachtclubdanseres ziet een filmproducent aan voor een toerist uit de provincie. Een sjieke dame probeert de weinig enthousiaste verhalen van haar ex-minnaar te logenstraffen. Een modeontwerpster heeft een te groot vertrouwen in de loyaliteit van haar vriendin en haar verloofde. Een jong meisje stelt tegenover haar opschepperige vriendin een minnaar van haar moeder als haar eigen aanbidder voor, maar verzwijgt de nachtelijke bezoeker als ze alleen thuis is. Het vierluik varieert van flauw tot wel aardig, maar de charme en het esprit van Robin, Arnoul en Brion redden deel 2 en 3. De vierde sketch is een bijna historisch document door de piepjonge Deneuve en Halliday.

Les Lâches vivent de l'espoir

Frankrijk 1961. Drama van Claude Bernard-Aubert. Met o.a. Françoise Giret, Gordon Heath, Aram Stephan, Mag-Avril en Hervé Watkine.

Een Franse studente wordt verliefd op een neger en krijgt te maken met latent racisme in haar milieu. Dit leidt tot dramatische conflicten wanneer ze zwanger wordt. Pas na de geboorte van de baby verzoent ze zich met haar geliefde. Dit simpele, maar zinnige thema gaat bijna verloren in de modieus- pretentieuze vormgeving, de literaire dialoog en de gezochte cameravoering die stijlloos uitpakt. Onderwerp en spel breken af en toe toch door alle franje heen.