Wer fuhr den grauen Ford?
1950 | Misdaad, Thriller
Duitsland 1950. Misdaad van Otto Wernicke en Wolf D. Friese. Met o.a. Til Kiwe, Otto Wernicke, Ursula Herking, Hilde Sessak en Ruth Hambrock.
Mannheim, 1949 in de Amerikaanse bezettingszone. De film begint met een tamelijk spectaculaire diefstal van koffie uit een lamgzaam rijdende vrachtwagen met aanhanger op de autobahn. Penny (Scholz) springt uit een halftons truckje over, en gooit de dozen met kostbare koffie (het was op de bon en goud waard) over naar zijn maten Heiner (Sommer) en Dempf (Martsch). Bij een zakkenrollers-incident op een tramhalte ontmoet Penny de keurige Renate M[KA3]unster (Hambrock). Het is liefde op het eerste gezicht. Penny wil met zijn misdadige broodwinning ophouden, maar Dempf haalt hem over om nog [KA1]e[KA1]en keer mee te doen: de overval op een geldtransport van de post. De buit is niet gering: 240.000 mark. Penny`s aandeel is zestigduizend. De handen van zijn maten jeuken om het uit te geven, maar Dempf weet iedereen over te halen zich kalm te houden. Ondertussen tast de politie in het duister. Kriminalkommissar Thieme (Wernicke) komt geen steek verder, behalve dat hij ontdekt dat er een Ford Sedan gebruikt is met nummerborden van het Amerikaanse leger. Penny wil nu schoon schip maken en een nieuw leven beginnen met Renate. Hij stuurt zijn aandeel van de buit anoniem naar de politie, en daarmee heeft Thieme een spoor. De enige film die de acteur Wernicke (DAS TESTAMENT DES DR. MABUSE - 1933 van Fritz Lang) als regisseur draaide is niet zo zeer een spannende misdaadgeschiedenis, maar eerder de voorloper van de succesvolle series STAHLNETZ, TATORT (en trendvolger POLIZEIRUF), waarin men zich inspireerde op de werkelijkheid, en een bijna documentair maatschappijbeeld trachtte op te roepen. Hier is het interessant om te zien hoe Duitsland er na WO II (1939-45) uitzag en hoe oudstrijders trachtten te overleven met de misdaad, terwijl anderen er het beste van probeerden te maken door te werken, want het Wirtschaftswunder zou nog een jaar of tien op zich laten wachten. Het scenario is van Kurt Joachim Fischer, die zijn inspiratie opdeed uit een krantenbericht. De spelprestaties zijn zonder meer goed. Het camerawerk is van Paul Pfeiffer, die tevens de film produceerde.
