Rick Aviles: cast.
Er zijn 5 films gevonden.

Waterworld

1995 | Sciencefiction, Actiefilm, Avonturenfilm, Fantasy

Verenigde Staten 1995. Sciencefiction van Kevin Reynolds. Met o.a. Kevin Costner, Dennis Hopper, Jeanne Tripplehorn, Tina Majorino en Michael Jeter.

Mad Max gaat uit vissen in deze dystopische sf-film die er geweldig uitziet maar lijdt aan een nogal bespottelijk script. In een wereld die door het smelten van de poolkappen met water is bedekt, speelt Costner een geharde loner die schoorvoetend een vrouw en een meisje toelaat op zijn sloep, en uiteindelijk zelf ook smelt. De samenwerking tussen regisseur Reynolds en acteur Costner, die goed had uitgepakt in onder meer Robin Hood: Prince of Thieves, kwam met dit financieel rampzalig verlopen project ten einde. Hopper kreeg een Razzie voor zijn bijrol als geflipte bendeleider.

The Saint of Fort Washington

1993 | Drama

Verenigde Staten 1993. Drama van Tim Hunter. Met o.a. Danny Glover, Matt Dillon, Rick Aviles, Nina Siemaszko en Ving Rhames.

Enkele weken uit het leven van twee New Yorkse daklozen, de grote, oude zwarte Jerry (Glover) en de jonge schizofrene blanke Matthew (Dillon). Zij proberen aan de kost te komen door op drukke kruispunten autoruiten te wassen, tot de politie hen wegjaagt. De nachten brengen ze door in de Fort Washington Armory, waar de filmtitel naar verwijst. Het is een van die gigantische slaapzalen voor zevenhonderd daklozen, waar het erop aan komt narigheid te vermijden door de plaatselijke criminelen van je af te houden. Dit lukt niet zonder slag of stoot. Een kijkje achter de façade van de American Dream, maar tegelijkertijd een mooie film over vriendschap en solidariteit.

Identity Crisis

1990 |

1990. Melvin Van Peebles. Met o.a. Melvin Van Peebles, Shelley Burch, Nicholas Kepros, Rick Aviles en Courtney Thorne-Smith.

Enkele weken uit het leven van twee New Yorkse daklozen, de grote, oude zwarte Jerry (Glover) en de jonge schizofrene blanke Matthew (Dillon). Zij proberen aan de kost te komen door op drukke kruispunten autoruiten te wassen, tot de politie hen wegjaagt. De nachten brengen ze door in de Fort Washington Armory, waar de filmtitel naar verwijst. Het is een van die gigantische slaapzalen voor zevenhonderd daklozen, waar het erop aan komt narigheid te vermijden door de plaatselijke criminelen van je af te houden. Dit lukt niet zonder slag of stoot. Een kijkje achter de façade van de American Dream, maar tegelijkertijd een mooie film over vriendschap en solidariteit.

Spike of Bensonhurst

1988 | Komedie, Misdaad

Verenigde Staten 1988. Komedie van Paul Morrissey. Met o.a. Sasha Mitchell, Ernest Borgnine, Sylvia Miles, Geraldine Smith en Maria Patillo.

Regisseur Morrissey maakte talloze avantgarde films met Andy Warhol, maar behoorde merkwaardig genoeg niet tot de links georiënteerde kunstenaars, maar tot de elitaire conservatieven met een zeker dédain voor minder bedeelden. Dat schijnt ook door in zijn eigen komedie Spike of Bensonhurst. Spike (Sasha Mitchell) is een onbenullige Italiaanse Amerikaan uit Brooklyn, wiens enige drijfveer het is om naam te maken. Als bokser lukt het niet goed, hoewel hij onder bescherming staat van mafiabaas Baldo Cacetti (Ernest Borgnine). Die bescherming kan hij vergeten wanneer hij achter Cacetti's dochter Angel (Maria Pitillo) aangaat. Spike of Bensonhurst is een niet vaak komische komedie met plompe grappen over lage klassen, en met hier en daar een verdwaalde Warholiaanse lesbienne.

The Day the Women Got Even

1980 | Komedie

Verenigde Staten 1980. Komedie van Burt Brinckerhoff. Met o.a. Jo Ann Pflug, Georgia Engel, Tina Louise, Barbara Rhoades en Gerald Gordon.

Enkele vriendinnen gaan regelmatig samen naar toneel, terwijl ze ook optreden in een amateurgezelschap. Op een dag ontmoeten ze een andere actrice die gelukkig getrouwd is, maar die momenteel in de klauwen zit van een afperser die in het bezit is van compromitterende foto's. De vriendinnen besluiten tussenbeide te komen. Een interessant gegeven dat echter door een slechte uitwerking zo ongeveer op elk niveau faalt. Enkele geslaagde slapstickmomenten kunnen de film onmogelijk redden, evenmin als de enthousiaste vertolkingen van de dames in kwestie. Het onsamenhangende scenario werd geschreven door Jud Scott en Gloria Gonzalez. Voor het camerawerk werd Brian West aangetrokken.