Patricia Mazuy

Jamais contente

Frankrijk 2016. Emilie Deleuze. Met o.a. Léna Magnien, Patricia Mazuy, Philippe Duquesne, Catherine Hiegel en Alex Lutz.

Saint-Cyr

België​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 2000. Historische film van Patricia Mazuy. Met o.a. Isabelle Huppert, Jean-Pierre Kalfon, Simon Reggiani, Jean-François Balmer en Anne Marev.

La finale

Frankrijk 1998. Komedie van Patricia Mazuy. Met o.a. Emmanuelle Devos, Jean-Pierre Darroussin, Jean-François Gallotte, Marina Tomé en Sidiki Bakaba.

Travolta et moi

Frankrijk 1993. Komedie van Patricia Mazuy. Met o.a. Leslie Azzoulai, Julien Gerin, Hélène Eichers, Thomas Klotz en Igor Tchiniaev.

We schrijven 1978 in Châlons-sur-Marne in de Champagne- streek. De zestien-jarige Azzoulai droomt nog slechts van John Travolta, sinds ze SATURDAY NIGHT FEVER zag. In de bus naar school ontmoet ze Gerin, die zweert bij Rimbaud en Nietszche. Hij verlangt slechts naar haar, maar hij is voor haar de eerste echte liefde. Ze maken een afspraak voor de volgende dag, maar het meisje moet meehelpen in de bakkerij van haar ouders. Ze is echter tot alles bereid om Gerin weer te ontmoeten. Sympathiek klein filmpje over een ontluikende liefde eind jaren 1970 met een verrassend slot. De analyse van een prille liefde, geschreven door Mazuy en Yves Thomas. Eric Gautier verzorgde de fotografie. Winnaar van het Bronzen Luipaard op het festival van Locarno in 1993, Grote Prijs van het festival van Belfort Entrevues 1993 en Speciale Prijs van de Jury op het festival van San Francisco in 1994.

Peaux de vaches

Frankrijk 1988. Drama van Patricia Mazuy. Met o.a. Sandrine Bonnaire, Jean-François Stévenin, Jacques Spiesser, Salomé Stévenin en Laure Duthilleul.

Na een avondje doorhalen steken twee broers de familieboerderij in brand; een oude man komt om. Alleen de oudste broer wordt veroordeeld tot tien jaar gevangenisstraf. Eenmaal vrij, keert hij terug naar de boerderij en treft deze groter en welvarend aan. Zijn jongere broer is gezinshoofd geworden. De film is puntsgewijs opgebouwd. Hij bevat een opeenhoping van waarheidsgetrouwe en belangwekkende kleine details over de personages en het plattelandsleven van alledag, terwijl de gebruikelijke clich[KA1]e`s achterwege zijn gebleven. Het Nauw van Calais vormt de grauwe achtergrond, knap verbeeld in een overheersende, suggestieve kleur. Een intense dramatiek kenmerkt dit temperamentvolle speelfilmdebuut. Het scenario is van de regisseuse. Het camerawerk is van Raoul Coutard (wordt niet genoemd op de generiek).

Sans toit ni loi

Frankrijk 1985. Drama van Agnès Varda. Met o.a. Sandrine Bonnaire, Macha Méril, Patrick Lepcynski, Stéphane Freiss en Laurence Cortadellas.

Een jonge zwerfster wordt dood aangetroffen door een Marokkaanse landarbeider; ze is gestorven van de kou. De vraag is hoe kon het zover komen. Varda (1928–2019) probeert ter plekke een reconstructie te maken in haar hartverscheurende - en toch zeer afstandelijk gemaakte - drama Sans toit ni loi. Zwerfster Mona, die langzaam maar zeker de kracht en ambitie verliest om door te leven, wordt briljant vertolkt door de destijds achttienjarige Bonnaire. De film won in 1985 de Gouden Leeuw op het filmfestival van Venetië.