Matt Cooper

Perfect Opposites

Verenigde Staten 2004. Romantisch drama van Matt Cooper. Met o.a. Jennifer Tilly, Martin Henderson, Piper Perabo en Jason Winer.

Panic

Verenigde Staten 2000. Drama van Henry Bromell. Met o.a. William H. Macy, Donald Sutherland, Neve Campbell, John Ritter en Tracey Ullman.

Alex (Macy) is huurmoordenaar, hij werkt in opdracht van zijn vader (Sutherland) en hij heeft er genoeg van. Hij gaat naar de psychiater, ontmoet in de wachtkamer de mooie jonge Sarah (Campbell) en klapt tegen de psychiater uit de school. Dat is erg tegen de regels, in zijn branche. En dan krijgt hij ook nog de opdracht om de psychiater te vermoorden. Geestige zwarte komedie, met acteurs die in vorm zijn, een goed script, vlotte dialogen en capabele regie van Bromell, die daarvoor genomineerd werd op het Festival du Cinéma Américain de Deauville.

Campfire Tales

Verenigde Staten 1997. Horror van Matt Cooper, Martin Kunert en David Semel. Met o.a. Jay R. Ferguson, Christine Taylor, Christopher Masterson, James Marsden en Amy Smart.

Een stel tieners raakt op een eenzaam landweggetje met hun auto van de weg. Ze leggen een kampvuur aan om zich te verwarmen. Om de tijd te doden totdat het weer licht is, vertellen ze elkaar griezelverhalen. De verhalen zijn niet bijzonder origineel: het zijn moderne versies van bekende broodje aap-verhalen, bijvoorbeeld het verhaal over een stelletje dat de camper in een bosrijke omgeving parkeert voor een intiem onderonsje en dan belaagd wordt door onvriendelijke, hongerige buurtbewoners. Aardige, niet al te bloederige, maar wel sfeervolle horror.

The Last Supper

Verenigde Staten 1995. Thriller van Stacy Title. Met o.a. Cameron Diaz, Ron Eldard, Annabeth Gish, Jonathan Penner en Courtney B. Vance.

Onder het motto 'stel dat je Hitler had kunnen vermoorden voordat hij Hitler werd?' organiseert vijftal linkse vrienden wekelijks een 'opruimactie'. Er zijn immers genoeg homofoben, vrouwenhaters en neonazi's in de wereld. Stacy Title, wier korte film Down on the Waterfront twee jaar eerder voor een Oscar werd genomineerd, maakte een geestige en slimme satire die zich uiteindelijk niet echt bekommert om politieke kleur, maar de verhouding tussen de vrijheid van meningsuiting en (in)tolerantie onder de loep neemt. De acteurs die het moordlustige vijftal spelen zijn prima en ook van de (kortstondige) gastoptredens valt te genieten.