Annie Toinon: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Merlusse

1935 | Drama

Frankrijk 1935. Drama van Marcel Pagnol. Met o.a. Henri Poupon, André Pollack, André Robert, Thommeray en Rellys.

In een somber lyceumpensionaat tijdens de Derde Republiek verbergt de gepeste impopulaire docent Merlusse een hart van goud onder een door de oorlog geschonden uiterlijk. Het masker valt als hij zich tijdens de kerstvakantie ontfermt over enkele pupillen die niet naar huis kunnen of mogen. Mild drama, met soms scherpe observaties over de mores op kostscholen in die tijd. Een vroege film van Pagnol (Jean de Florette/Manon des sources) die in z'n jonge jaren leraar Engels was, en dat is te zien. Een sterke hoofdrol voor Poupon.

Angèle

1934 | Drama

Frankrijk 1934. Drama van Marcel Pagnol. Met o.a. Orane Demazis, Fernandel, Jean Servais, Andrex en Henri Poupon.

Boerendochter Demazis wordt bemind door de niet al te slimme knecht, Fernandel, die van kinds af aan op de boerderij is en door een jonge landarbeider, Servais. Ze gaat echter naar Marseille met een vriend van Servais, Andrex een vlotpratende nietsnut, die op de vlucht is voor de politie. Andrex laat haar als prostitu[KA1]ee werken tot ze een kind krijgt. Fernandel trekt de stoute schoenen aan, en besluit de grote stad te confronteren en gaat haar zoeken. Fernandel neemt haar mee terug naar huis, waar haar vader Poupon haar opsluit totdat Fernandel met haar trouwt en het kind adopteert. Pagnol verfilmde de stof (uit de reeks Provencaalse vertellingen, Un de Beaumugnes) van een aan hem verwante schrijver Jean Giono met zijn bekende vaste acteurs in een gedragen tempo dat naar tegenwoordige maatstaven wel erg laag ligt. Fernandel is heel aandoenlijk als de knecht. Teruggesneden in het algemeen tot resp. 150m en 134m. De op de tv vertoonde versie is 145m. Achter de camera stonden Willy en Roger Ledru.

Jofroi

1933 | Komedie

Frankrijk 1933. Komedie van Marcel Pagnol. Met o.a. Vincent Scotto, Annie Toinon, Henri Poupon, Odette Roger en André Robert.

Omdat zijn werk voor moeilijk doorgaat is deze film een van de minst bekende van Marcel Pagnol, maar wel een van de beste. Naar een korte novelle van Jean Giono [KL]Jofroi de la Mausson[KLE] (uit de bundel [KL]Solitude de la piti[KA1]e[KLE]) heeft de cineast een milieufilm gemaakt met een geweldige durf voor die tijd (de camera neer te durven zetten in Aubagne!). De film heeft een natuurlijke achtergrond en wordt gespeeld door Pagnols vrienden. Pas bij het Italiaanse neo- realisme wordt deze methode opnieuw gebruikt. Vervolgens heeft dit verhaal de eeuwige jeugd, een zeer moderne ontspanning zowel als een constant geluksgevoel.