Catherine Leprince

Les monos : Quand ça t'arrive

Frankrijk​/​​België 1999. Komedie van Patrick Volson. Met o.a. Daniel Rialet, Christian Rauth, Catherine Leprince, Sonja Codhant en Éva Darlan.

Un enfant de trop

Frankrijk​/​​Zwitserland 1995. Drama van Jacob Berger. Met o.a. Catherine Leprince, Jacques Frantz, Victor Sonier en Frédéric Landenberg.

Leprince speelt een vrouw, die voor een vergrijp in de bak zit. Ze heeft een zoon van elf (Sonier), die net aan de puberteit begonnen is en onhandelbaar is. Ze wordt voorwaardelijk in vrijheid gesteld, omdat ze via een huwelijksadvertentie kennis gemaakt heeft met landbouwer Frantz. Ze heeft hem echter het bestaan van haar zoon verzwegen, omdat ze bang was afgewezen te worden. Als ze ontslagen wordt uit de gevangenis is de zoon haar verantwoordelijkheid. De voorwaarde om vrij te zijn, is het a.s. huwelijk. Eenmaal aangekomen bij Frantz dreigt alles fout te lopen. Door zich in alle mogelijke bochten te wringen en beide 'mannen' te bespelen, weet ze een goede afloop te bewerkstelligen. Uit het leven gegrepen drama dat niet geheel vrij is van valse sentimenten. Speelt in Zwitserland.

Double fond

Frankrijk 1990. Misdaad van Yves Ellena. Met o.a. Catherine Leprince, Luc Meranda, Victor Garrivier, Yves Beneyton en Danièle Altenburger.

Een plot rond de zogenaamde diefstal van belangrijke documenten bij een Zwitserse bank, gepleegd door een goochelaar tijdens een zaalvoorstelling. Allerlei elementen grijpen vervolgens in elkaar. Een redelijk goede aanpak van dit pretentieloze vermaak.

Un, deux, trois soleils

Frankrijk 1989. Drama van Michel Favart. Met o.a. André Dussollier, Catherine Leprince, Michel Boujenah, Sophie Barjac en Christian Morin.

Marc (Dussolier) is geslaagd op het maatschappelijke vlak en gelukkig in zijn huwelijk, maar hij krijgt het moeilijk wanneer Christine (Leprince) er een kind bij wil. Hij is van mening dat een nieuw kind een blok aan zijn been en een inbreuk op zijn vrijheid zal betekenen. Het gezin valt langzaam maar zeker uit elkaar. Een oud verhaaltje, waaraan niets nieuws wordt toegevoegd, noch door de schoolse, routineuze regie, noch door de gevoelig spelende acteurs, die echter vrij zouteloze dialogen moeten uitspreken. De verveling ligt voortdurend op de loer. Maar nét

Sans défense

Frankrijk 1989. Misdaad van Michel Nerval. Met o.a. Michel Galabru, Pascale Petit, Catherine Leprince, Bruno Pradal en Pascal Vignal.

In Parijs verdwijnt een jongen bij het uitgaan van de school. Zijn grootvader komt vanuit de provincie om een eigen onderzoek in te stellen in het wereldje van drugs en kinderprostitutie. Er moesten werkelijk drie scenaristen aan te pas komen om deze ratjetoe van cliché's, gemeenplaatsen en blunders bijeen te krijgen. Het resultaat is een film die geen moment geloofwaardig overkomt, met een zeer gering budget werd opgenomen en bovendien klunzig in elkaar is gezet. Dat hij niet de allerlaagste waardering krijgt, komt door Galabru die het beste uit een onmogelijke rol weet te halen.

Le sud

Frankrijk 1989. Oorlogsfilm van Philippe Monnier. Met o.a. Henri Serre, Catherine Leprince, Pierre-Jean Cherer en Germaine Delbat.

Een groot landgoed in het zuiden van Frankrijk in 1942 met op de achtergrond het oorlogsgeweld. Daar wonen een vader, die gevlucht is in een fantasiewereld die aan Afrika doet denken, zijn dochter en zijn zoon. Een langdradige bitterzoete vertelsel want dit thema komt wel wat magertjes over in verhouding tot de lange duur van de film. Een gevoelige schets van de personages en een behoorlijke tijdsreconstructie.

Le crime de Neuilly

Frankrijk 1989. Misdaad van Claude Barrois. Met o.a. Raymond Pellegrin, Thierry Rode, Jean-Michel Martial, Pierre Hatet en Jean-Paul Muel.

Een bewerking van de roman [KL]Les Clarines de Neuilly[KLE] van Claude Barrois (verschenen bij 'Fleuve Noir', Paris). Hij betrapt zijn echtgenote in bed met haar jonge minnaar. Deze vlucht via een naburig appartement, terwijl een oude dame die niet kan slapen hem met een verrekijker bespiedt. Dan heeft hij helaas de pech over een lijk te struikelen... Redelijke regie maar deze film moet het niettemin vooral hebben van de vondsten uit het boek en ook van het overtuigende spel.

Ein heikler Fall

Frankrijk 1989. Misdaad van Claude Barrois. Met o.a. Raymond Pellegrin, Jean Michel Martial, Thiercy Rode, Paul Barge en Rosa Labato Faria.

De moord op een onroerend goed makelaarster in Parijs laat zich aanvankelijk aanzien als een eenvoudig zaakje van een in paniek geraakte inbreker, maar de onorthodoxe commissaris Rocca ontrafelt een smerig wespennest vol politieke corruptie. Een krimi zoals Fransen dat kunnen maken en in zijn soort boeiend.

Les girls

Frankrijk​/​​Spanje 1988. Mysterie van Adolfo Aristarain. Met o.a. Catherine Leprince, Alicia Sanchez, Eusebio Poncela, Ovidi Montlor en Susana Sentis.

Een nieuw avontuur van detective Carvalho, een schepping van Vasquez Montalban. Hij gaat naar het gebied rond Sète om er compromitterende foto's te zoeken. Men zou het uitgekauwde onderwerp nog voor lief nemen als de verfilming niet zo banaal was geweest.

Incertain Léo ou l'Amour flou

Frankrijk 1988. Michel Favart. Met o.a. Michel Boujenah, Christine Pascal, Catherine Leprince en Saskia Cohen Tanugi.

Een overjarige adolescent van dertig heeft problemen met de liefde. Een onevenwichtige, vervelende film vol cliché's.

Hello Baby

Frankrijk 1987. Drama van David Moosmann. Met o.a. Jean-Jacques Moreau, Anais Jeanneret, Catherine Leprince, Eva Darlan en Nadine Coll.

Moosmann debuteerde in 1971 met BIRIBI en leek een veelbelovend regisseur, die pittig werk afleverde. Maar dit werkje over een draagmoeder en een advokaat die zo graag een kind wil, toont slechts zeer voorspelbare emoties en stelt uiterst diep te teleur. De film verheft zich niet eens boven het aller laagste zakdoekendrama.

Paulette

Frankrijk 1986. Komedie van Claude Confortès. Met o.a. Jeanne Marine, Catherine Leprince, Luis Rego, Gérard Desarthe en Roland Blanche.

De avonturen en tegenslagen van een 'arme miljardaire' van twintig die van iedereen wint die belust is op haar erfenis. Zeker opwindend zijn de goed gemaakte achtervolgingen. Leprince is absoluut niet goed genoeg in de hoofdrol en deze derde komedie van Claude Confortès heeft dezelfde inhoud als de andere twee: die van de zeepbel.

Escalier C

Frankrijk 1985. Komedie van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Robin Renucci, Jean-Pierre Bacri, Catherine Frot, Michel Aumont en Claude Rich.

Deze verfilming van de gelijknamige roman van Elvire Murail verhaalt van de dagelijkse beslommeringen van de bewoners van een appartementencomplex in Parijs die elkaar slechts in 'trappenhuis C' tegenkomen. Hoofdpersoon Forster Lafont (Renucci) is een onbeschofte, emotioneel ondoordringbare en rancuneuze kunstcriticus wiens cynisme wordt doorbroken wanneer een buurman zelfmoord pleegt. In het origineel werd de journalist uiteindelijk homoseksueel, een element dat in de film min of meer uit het zicht is verdwenen. Tacchella is ook de regisseur van het ontroerende Cousin, cousine uit 1975.

Vive les femmes

Frankrijk 1984. Komedie van Claude Confortès. Met o.a. Maurice Risch, Roland Giraud, Catherine Leprince, Michèle Brousse en Pauline Lafont.

Regisseur Confort[KA2]es bewerkte het gelijknamige stripalbum van (J.M.) Reiser, terwijl deze laatste de dialogen schreef. Het satirische feminisme van deze vooral in de jaren 1975-1985 zeer populaire strips, bleek een te grote opgave en het resultaat is een onbenullige seksklucht over jongens en meisjes op de versiertoer tijdens een vakantie. Met wisselend succes weet dan wel de ene of de andere zijde te domineren. Leprince springt er nog een beetje uit als de pittige Viviane, maar in het geheel bezien schreef deze bezetting geen filmgeschiedenis. Het camerawerk is van Renato Berta.

Le choc

Frankrijk 1982. Misdaad van Robin Davis en Alain Delon. Met o.a. Alain Delon, Catherine Deneuve, Stéphane Audran, Etienne Chicot en François Perrot.

Een beroepskiller wil uit het vak stappen en komt daarmee op de zwarte lijst van zijn opdrachtgever te staan. Hij duikt onder op een boerderij in Bretagne waar een commando hem komt liquideren. Hij weet samen met de gastvrouw wier man is gedood, te ontkomen en gaat op jacht naar de verrader. Bekwame regie vol vaart maakt het scenario dat lijkt op tientallen andere, niet boeiender of verrassender en de slappe film met veel sterren laat Delon binnen een eigen behandeling van de tekst en geeft Deneuve weinig kansen. De combinatie is ook minder explosief dan de titel suggereert. Audran steelt in een kleine rol de show als Delon's tipgeefster. Naar de roman La position du tireur couché van Jean-Patrick Manchette.

Le cavaleur

Frankrijk 1979. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Jean Rochefort, Catherine Alric, Nicole Garcia, Annie Girardot en Lucienne Legrand.

Edouard Choiseul (Rochefort), een pianovirtuoos, is een onverbeterlijke Don Juan die altijd oprecht maar kortstondig verliefd wordt. Een ontmoeting met de aantrekkelijke Muriel (Alric), die de kleindochter van een oude vlam blijkt te zijn, maakt hem het verstrijken der jaren bewust. De beste film van De Broca in tien jaar heeft ironische en melancholieke observaties die het scenario boven zichzelf uittillen. Een opmerkelijke rol van Garcia als de berustende echtgenote Marie-France die weet dat de rokkenjager toch altijd in het gezin zal terugkeren. Het scenario is van Michel Audiard en regisseur De Broca. Het camerawerk is van Jean-Paul Schwartz. Eastmancolor, Mono.

Le Piège à cons

Frankrijk 1979. Drama van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Catherine Leprince, Bruno Netter, Jacques Legras, Lise Roy en Dominique Laurent.

Een na de studentenrevolutie van mei '68 uit Frankrijk weggevluchte professor met revolutionaire sympathieën keert terug naar Parijs omdat hij zich zorgen maakt over één van zijn ex-leerlingen die in zijn brieven allerlei extreme theorieën verdedigt. Als hij in Parijs aankomt verneemt hij van diens vriendin dat de jongen bij een treffen met de politie is neergeschoten. Een interessante dramatische film over de kater van mei '68 die, zoals dat wel meer het geval is bij films van Mocky, nogal te lijden heeft onder al te nadrukkelijke vertolkingen en een al dan niet bewuste slordige regie.