Cyril de Rouvre: productie.
Er zijn 2 films gevonden.

La peste

1992 | Drama

Frankrijk​/​​Argentinië 1992. Drama van Luis Puenzo. Met o.a. William Hurt, Sandrine Bonnaire, Jean-Marc Barr, Robert Duvall en Raul Julia.

Puenzo verfilmde het gelijknamige, vermaarde boekwerk van Albert Camus, maar verplaatste de actie naar een onbestemd jaar van de 20e eeuw van Oran in Algerije naar een onbekend land in Zuid-Amerika, waarmee hij ongetwijfeld zijn geboorteland Argentini[KA3]e ten tijde van het generaalsbewind (1970-1980) op het oog heeft gehad. Het verhaal wordt verteld door Docteur Rieux (Hurt) en is grotendeels in flashbacks. Een cameraman van de Franse tv, Jean Tarrou (Barr), wordt als vrijwilliger ingeschakeld, om slachtoffers te helpen van een duistere epidemie, die bijeen gedreven zijn in een voetbalstadion. De romanfiguur Raymond Rambert is hier getransponeerd naar een vrouw, journaliste Martine Rambert, gespeeld door Bonnaire, die de kijkers verbluft met een masturbatie-scène en plein public. Duvall speelt de rol van Joseph Grand, de statisticus die probeert de perfecte roman te voltooien en Julia is de profiteur Cottard. Het spel van de hoofdrollen is zeer goed, maar ze zitten toch beklemd in het ambitieuze, literaire scenario van regisseur Puenzo. De film is breedvoerig, waarschijnlijk veel te lang voor een kijker die verstrooiing zoekt. Een half uur van de film afhalen, waardoor deze verteerbaarder wordt, zou hem waarschijnlijk verminken en hierdoor is zijn publiek beperkt; dat laatste valt te betreuren voor de verfilming van zo'n belangrijk literair werk en het is jammer van zo'n competente cast. Het blauwgetinte camerawerk is van Felix Monti.

Le 4ème pouvoir

1985 | Drama

Frankrijk 1985. Drama van Serge Leroy. Met o.a. Philippe Noiret, Nicole Garcia, Jean-Claude Brialy, Michel Subor en Roland Blanche.

Een ambitieuze film waarin een rechtschapen krantenjournalist de waarheid tracht te achterhalen rond de moord op het hoofd van een in Parijs gesitueerde Arabische revolutionaire groepering. Tegelijkertijd gaat hij een confrontatie aan met de presentatrice van het televisiejournaal, die zich meer zorgen maakt om haar kijkcijfers. Het gegeven is interessant, maar wel erg (achterhaald) zwart-wit uitgewerkt: de geschreven pers komt er goed vanaf, de televisie slecht. Philippe Noiret (Il postino) zorgt niettemin voor een geloofwaardige vertolking van de journalist.