Sylke Enders (1965): regie en scenario.
Er zijn 5 films gevonden.

Schönefeld Boulevard

2014 | Drama

Duitsland 2014. Drama van Sylke Enders. Met o.a. Julia Jendroßek, Daniel Sträßer, Uwe Preuss en Ramona Kunze-Libnow.

In Berlijn-Schönefeld, waar het multimiljoenen verslindende vliegveld BER nog altijd niet operationeel is, sjokt de obese Cindy door haar eindexamenjaar, met als enige vriend de vuilbekkende buurjongen Danny, klaar voor Afghanistan-dienst. Verrassing: meer plot heeft dit sociaal-realistische (opgroei)drama niet. Het onderacteren van Jendroßek is de eerste vijf minuten karakteradequaat en de daaropvolgende anderhalf uur een ergernis. De enige lichtpuntjes in deze tijd- en subsidieverkwister met pseudo-symbolisch prutseinde zijn de tafeltennisscène met een Koreaan en de aanwezigheid van een nieuwsgierig vosje.

Geliebtes Kind

2012 | Drama

Duitsland 2012. Drama van Sylke Enders. Met o.a. Mathilde Bundschuh, Anica Dobra en Simon Böer.

De zestienjarige Liz woont al jaren in een internaat, maar na een ruzie met haar vriend besluit ze te vertrekken en gaat weer bij haar moeder wonen. Hun aloude conflicten steken echter al gauw weer de kop op.

Deutschland 09 - 13 kurze Filme zur Lage der Nation

2009 | Drama

Duitsland 2009. Drama van Tom Tykwer, Fatih Akin, Wolfgang Becker, Sylke Enders en Dominik Graf. Met o.a. Denis Moschitto, Josef Bierbichler, Helene Hegemann, Benno Fürmann en Peter Jordan.

Dit door regisseur Tom Tykwer in het leven geroepen project van dertien korte films pretendeert, zo'n dertig jaar na het controversiële collectiefwerk Deutschland im Herbst, een caleidoscopisch beeld te geven van Duitsland en de Duitse identiteit anno 2009. In de Bondsrepubliek is discussie over heikele kwesties als de welvaartsverhouding tussen oost en west, multikulti en terrorisme vanwege het heerszuchtige landsverleden steevast krampachtig. Op een metaniveau weerspiegelt de pamfletpotpourri de versplintering en desoriëntatie van West-Europese samenlevingen in het derde millennium. Vermoeiend en diffuus engagement, topzwaar van zijn eigen overspannen ambities.

Hab mich lieb!

2004 | Drama

Duitsland 2004. Drama van Sylke Enders. Met o.a. Torsten Schwick, Franziska Jünger en Lennie Burmeister.

Dit door regisseur Tom Tykwer in het leven geroepen project van dertien korte films pretendeert, zo'n dertig jaar na het controversiële collectiefwerk Deutschland im Herbst, een caleidoscopisch beeld te geven van Duitsland en de Duitse identiteit anno 2009. In de Bondsrepubliek is discussie over heikele kwesties als de welvaartsverhouding tussen oost en west, multikulti en terrorisme vanwege het heerszuchtige landsverleden steevast krampachtig. Op een metaniveau weerspiegelt de pamfletpotpourri de versplintering en desoriëntatie van West-Europese samenlevingen in het derde millennium. Vermoeiend en diffuus engagement, topzwaar van zijn eigen overspannen ambities.

Kroko

2003 | Drama, Familiefilm

Duitsland 2003. Drama van Sylke Enders. Met o.a. Franziska Jünger, Alexander Lange, Hinnerk Schönemann, Danilo Bauer en Harald Schrott.

Julia Fiedler (J[KA3]unger), noemt zichzelf Kroko. Ze is bijna zeventien en woont in de afgetrapte Berlijnse wijk Wedding. Haar moeder (Kaul) is alleenstaand en niet opgewassen tegen de omstandigheden, waarin ze verkeert. Kroko heeft een jonger zusje, Cora (Krump). Ze is opstandig en de aanvoerster van een meidenbende met als meeloopster Marlene (Warnstedt), die haar aanbidt. Haar vriendje is Eddie (Sch[KA3]onemann) en de dikke Rolle (Bauer) is zijn maat. Met lanterfanten, nietsnutten, winkeldiefstallen en de disco brengen ze hun tijd door. Wie iets waagt te zeggen krijgt een grote waffel. Na een vervelende en mislukte avond in de disco krijgen ze een lift met een auto. Tijdens een stop bij een benzinestation kruipt de onverschrokken Kroko achter het stuur en scheurt weg. Een plotseling overstekende fietser wordt prompt door haar geschept en raakt gewond. De vrouwelijke rechter veroordeelt Kroko tot zestig uur sociaal werk in een tehuis voor gehandicapten. Kroko schaamt zich diep en meent dat ze haar prestige verliest ten opzichte van de bende. Ze behandelt de gehandicapten zonder respect en weigert ook maar [KA1]e[KA1]en vinger uit te steken. De leider van het groepje Micha (Schrott), beschouwt ze als een bejaarde hippie, die niet goed snik is. De aan een rolstoel gekluisterde Thomas (Lange) geeft Kroko echter lik op stuk. Als Kroko hoort dat Eddie haar niet langer trouw is, bevindt zij zich in een isolement. Ze belandt in een neerwaartse spiraal, terwijl Thomas een toenaderingspoging doet door haar uit te nodigen voor de première van een toneelstuk. Micha, die haar dilemma wel aanvoelt, stelt haar voor deel te nemen aan een uitje van de gehandicapten, waardoor ze haar strafuren sneller opmaakt. Kroko is echter al compleet afgedreven ten opzichte van haar oude omgeving: haar moeder heeft een vriend en is niet meer gediend van de praatjes van haar dochter en is kwaad dat Kroko haar zusje Cora bij een winkeldiefstal heeft betrokken. Eddie is met de bende vertrokken en Kroko is niet langer de queen van de buurt. Vertwijfeld wendt zij zich tot Micha, die haar de goede raad geeft om serieus te worden. Gelukkig had Rolle hetzelfde besluit genomen: hij wil een vak leren. Een uitstekend, maar niet origineel portret van de 'hedendaagse' jeugd, die maar al te gemakkelijk ontspoort en het verkeerde pad opgaat. In het goed vertolkte regiedebuut van Enders is de alternatieve straf, die de rechter heeft opgelegd, bijna zaligmakend, maar die vlieger zal bij heel veel vergelijkbare gevallen niet opgaan. Het scenario is van regisseuse Enders. Het camerawerk is van Matthias Schellenberg en Katrin Vorderwühlbecke.