Pierre Doris: cast.
Er zijn 34 films gevonden.

Héloïse

1991 | Komedie, Oorlogsfilm

Frankrijk 1991. Komedie van Pierre Tchernia. Met o.a. Michel Serrault, Françoise Arnoul, Roger Carel, Pierre Doris en Jean Rougerie.

Parijs, tijdens het oorlogsjaar 1943. Martin (Serrault) is fotograaf en samen met zijn vrouw Denise (Arnoul) tracht hij het hoofd boven water te houden zonder met de nazi-bezetter in aanraking te komen. Op een avond op klokslag acht merkt hij tot zijn ontsteltenis dat hij een vrouw is geworden. En zo gaat het verder: overdag is hij Martin en vanaf acht uur is hij H[KA1]elo[KA3]ise. Gemakkelijke humor met seksistische trekjes, zonder dat de film echt ondeugend wordt. De straten van Parijs zijn duidelijk (ansichtkaarten)decors wat een merkwaardige sfeer cre[KA3]eert. Dat Serrault best een kitscherig aantrekkelijke vrouw kan spelen bewees hij in de reeks LA CAGE AUX FOLLES (1978) van Edouard Molinaro en nu herhaalt hij zijn rol weer eens. Het scenario is van regisseur Tchernia naar de roman van Marcel Aymé. Het camerawerk is van Jean-Paul Rabié.

Outremer

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Brigitte Roüan. Met o.a. Brigitte Roüan, Philippe Le Guay, Christian Rullier, Cédric-Emmanuel Kahn en Marianne Basler.

Drie jonge meisjes uit de gegoede burgerij wonen gedurende de jaren 1950-1960 in Algerije. Hun vader houdt veel van hen, ook al is hij streng. Dan duikt de charmante droomprins op, en met hem de bekende opeenvolging van leuke en minder leuke ervaringen. Niet minder dan vier bevriende scenarioschrijvers, overigens eveneens acteurs, hebben deze tamelijk onschuldige en banale film, met uitzondering van enkele tedere scènes, in elkaar geflanst. Een debuutfilm die helaas weinig bijzonders te melden heeft, met een aarzelende regie en acteursbegeleiding.

Les voisins du dessus

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Jacques Audoir. Met o.a. Marthe Mercadier, Pierre Doris, Stéphane Hillel en Valérie Lemoine.

Een verfilming van het stuk van Laurence Jyl, gebaseerd op de (voor de hand liggende maar amusante) contrasten tussen een jong, benepen en opgeschroefd stel en de buren van boven. Ofwel een maf en schaamteloos stel van in de zestig, maar jong van geest, dat er een ongeregelde leefwijze op na houdt. Cinematografisch niet van belang maar aardig amusement, dankzij de acteurs.

Julien Fontanes, magistrat: L'âge difficile

1990 | Misdaad

Frankrijk 1990. Misdaad van Serge Friedman. Met o.a. Jacques Morel, Michel Creton, Catherine Sauvage, Dora Doll en Julien Bertheau.

Nieuwsgierig gemaakt door de brief van een oude man die beweert dat hij per abuis in een medische inrichting is gestopt, gaat [KL]Julien Fontanes, magistrat[KLE] (Morel) ter plekke op onderzoek uit. Langdradig en behoorlijk vervelend.

Pépé la gachette

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Jean Barbier. Met o.a. Pierre Doris, Christian Marin en Virginie Pradal.

Zoals de titel al aangeeft : de krachttoeren en de voor- en tegenspoed van een onstuimige zeventigjarige. Lijkt in feite meer dan het is. Slechte en afgezaagde grappen, een waardeloze regie en Doris, die op toneel beter is dan op film of tv, komt nogal vermoeid over. Deze rolprent kan misschien een glimlach bij weinig veeleisende kijkers losmaken.

La belle affaire

1989 | Misdaad

Frankrijk 1989. Misdaad van Pierre Arago. Met o.a. Pierre Doris, Marion Hänsel, Patrick Massieu, Roger Van Hool en Zouzou.

Bewerking van de roman [KL]Ah mon pote[KLE]. Een ternauwernood uit de gevangenis gekomen (niet al te slechte) boef ziet van zijn goede voornemens af en beraamt met drie medeplichtigen een grote slag in Zürich. Een klassiek uitgangspunt voor een film zonder verrassingen, maar knap gemaakt en nog humoristisch ook.

Le diable rose

1987 | Erotiek, Oorlogsfilm

Frankrijk 1987. Erotiek van Pierre B. Reinhard. Met o.a. Roger Carel, Pierre Doris, Marie Christine Demarest en Mario Pecqueur.

Twee neergehaalde Engelse piloten duiken in 1944 onder in het plaatselijke bordeel van een vissersplaats aan de Franse Atlantische kust. Als zij zich in een kamer met spiegelwanden vermaken met een paar dorpsschonen, vallen de Duitsers binnen voor een huiszoeking. Cliché-vertoon.

Dressage

1986 | Komedie

Frankrijk 1986. Komedie van Pierre B. Reinhard. Met o.a. Véronique Caranzaro, Cornelia Wilms, Patrick Guillemin, Henri-Jacques Huet en Sylvie Novak.

Een ongeloofwaardig scenario over twee jonge ontvangsters van belastingen die kinderen van rijke extreem-rechtse politici inwijden in zeer perverse pleziertjes en zo de reputatie van de vaders ru[KA3]ineren. Het idee is interessant (de waarden van de reactionaire bourgeoisie vernietigen door seksuele afwijkingen) maar dit wordt snel verlaten ten voordele van een paar striptease-scènes die overigens zeer onschuldig en op een vermoeiende, slappe manier en zonder overtuiging verfilmd zijn.

Les rois du gag

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Michel Serrault, Gérard Jugnot, Thierry Lhermitte, Macha Méril en Mathilda May.

Ondanks zijn succes als tv-komiek, is Ga[KA1]etan (Serrault) niet erg gelukkig met zijn reputatie van populaire kluchtspeler, dat in tegenstelling tot zijn collega's. Hij doet dan ook zaken met een zogenaamd 'intellectuele' en pretentieuze cineast die bovendien middelmatig is. Het gevolg is een algehele mislukking en het scheelt weinig of Gaétan pleegt zelfmoord, maar hij wordt gered door zijn vroegere collega's en besluit weer als komiek te gaan werken. Zidi leek veelbelovend met LES RIPOUX maar hier vervalt hij weer in zijn gewoonlijke moeilijk verteerbare hansworsterijen. Verre van het niveau van Monty Python! Scenario van regisseur Zidi, Michel Fabre en Didier Kaminka. Camerawerk van Jean-Jacques Tarbes.

On l'appelle catastrophe

1983 | Komedie

Frankrijk 1983. Komedie van Richard Balducci. Met o.a. Michel Leeb, Carole Lixon, Darry Cowl, Michel Galabru en Ibrahim Seck.

Galabru vergooit nog maar eens zijn talent in deze zoveelste afschuwelijke Franse komedie, bedoeld om tv-komiek Leeb ook als filmleukerd te lanceren. Als Leeb ooit gelanceerd wordt, laat ons dan hopen dat het in een raket naar Venus is of, zo mogelijk, nog verder. Niet om aan te zien.

Les Planqués du régiment

1983 | Komedie

Frankrijk 1983. Komedie van Michel Caputo. Met o.a. Paul Préboist, Michel Modo, Jacques Préboist, Pierre Doris en Franck Capillery.

Misverstanden en spionage om te lachen rond een enorme, in pingpongballetjes verstopte hoeveelheid TNT met als decor die mooie Franse (en buitenlandse) kazernes. Er bestaat in Frankrijk een soort van soldatenhumor die nauwelijks meesterwerken heeft voortgebracht. Deze film stelt evenmin iets voor. De personages zijn groteske karikaturen en het geheel zou nog onschuldig zijn, als het niet misleidende reclame ten gunste van het kazerneleven was geweest.

L' Emir préfère les blondes

1983 | Komedie

Frankrijk 1983. Komedie van Alain Payet. Met o.a. Roger Carel, Katia Tchenko, Paul Préboist, Fran[KA4]cois Blanchard en Pierre Doris.

Dit is een lompe klucht rond een karikatuur van een emir die met zijn harem te gast is in een landhuis. De grappen zijn schaars en elke acteur doet slechts zijn werk. Een moeizaam produkt.

Ça va faire mal

1982 | Komedie

Frankrijk 1982. Komedie van Jean-François Davy. Met o.a. Bernard Menez, Daniel Ceccaldi, Henri Guybet, Caroline Berg en Kathie Briegel.

Een wanhopige filmproducent denkt het te kunnen redden met een pornofilm. Hij komt bovendien in het bezit van een lijk terwijl zijn vriendin een belastinginspecteur probeert af te leiden, die de boeken van de maatschappij wil doorkammen. Ten gevolge van een ongeluk belandt uiteindelijk het hele team in het paradijs alwaar de nieuwe regisseur God blijkt te zijn. Een dergelijke fabel had heel goed kunnen mislukken maar zelfs de overdreven komische uitlatingen lijken te werken omdat het hier een scherpe satire op filmwereld betreft (snobisme, verwaandheid, onbenulligheid, onbekwaamheid), die de regisseur heel goed kent.

On n'est pas sorti de l'auberge

1982 | Komedie

Frankrijk 1982. Komedie van Max Pécas. Met o.a. Jean Lefebvre, Bernadette Lafont, Yves Massart, Olivia Dutron en Henri Guybet.

Om een eventuele koper van hun herberg te overtuigen zetten Félix en Geneviève een ganse mise-en-scène in elkaar. Onverwachte en onwelkome gasten plus Momo, het hulpje in de keuken, zorgen voor de nodige verwikkelingen.

San Antonio ne pense qu'a ça

1981 | Komedie, Mysterie

Frankrijk 1981. Komedie van Joël Séria. Met o.a. Philippe Gasté, Pierre Doris, Hubert Deschamps, Jacques François en Jean Goupil.

Een onnozele detective- en spionagekomedie waarin commissaris San Antonio de opdracht krijgt om gangster Walter Closet op te sporen. Die is namelijk in het bezit van een bril waarmee men dwars door muren kan kijken, een gadget waar ook op gejaagd wordt door Russische spionnen en een mysterieuze Juffrouw Tenebra. Gooi- en smijtwerk, inclusief zuurkoolgevechten en afzakkende broeken.

La ville des silences

1979 | Mysterie, Drama

Frankrijk 1979. Mysterie van Jean Marboeuf. Met o.a. Jean-Pierre Cassel, Michel Galabru, Michel Duchaussoy, Jean-Marc Thibault en Claire Maurier.

Een Franse provincieplaats wordt economisch, sociaal en politiek beheerst door een familie waarvan de patriarch wordt vermoord. De door anonieme brieven opgeschrikte notabelen laten uit Parijs privédetective Briand (Cassel) overkomen die ze vanwege zijn seksuele geaardheid makkelijk menen te kunnen manipuleren. Maar de gemeenschap tolereert geen buitenstaanders. Deze sfeervol gefotografeerde en goed geacteerde misdaadfilm is in de eerste plaats een zwarte satire, maar de regisseur verwerkte in zijn film zo veel kritiek op de vermogende klasse dat hij soms de plot dreigt te vergeten.

[KA4]Ca glisse au pays des merveilles

1978 | Erotiek

Frankrijk 1978. Erotiek van Christian Chevreuse. Met o.a. Michel David, Perette Souplex, Pierre Doris, Christian Chevreuse en Dany Daniel.

Rechttoe rechtaan hermontage van de film LES PETITS DESSOUS DES GRANDS ENSEMBLES (1975), waaruit enkele scènes zijn overgenomen die hier en daar met een beetje hardporno zijn gelardeerd. Het resultaat is nog steeds even onbeduidend. Dezelfde rolbezetting als in de vorige film.

Freddy

1978 | Komedie

Frankrijk 1978. Komedie van Robert Thomas. Met o.a. Jean Lefebvre, Sophie Daumier, Pierre Doris, Marie-Christine Adam en Richard Darbois.

Melige verfilming van een ooit door Fernandel vertolkt toneelstuk over een clown die zichzelf beschuldigt van de moord op een woekeraarster om in de publiciteit te komen en zo geld in te zamelen voor zijn circus. De regie van Thomas is bijzonder slapjes en hoofdvertolker Lefèbvre ziet eruit alsof hij net uit een honderdjarige slaap is gewekt, een handicap die ten onrechte als komisch wordt beschouwd.

Si vous n'aimez pas ça, n'en dégoutez pas les autres

1977 | Komedie, Erotiek

Frankrijk 1977. Komedie van Raymond Lewin. Met o.a. Pierre Doris, Perette Souplex, Romain Bouteille, Gérard Jugnot en Thierry Lhermitte.

Een stikvervelende 'satire' waarin een aantal acteurs improviseren bij het zien van een pornofilm. Met één camera die amper beweegt worden de reacties geregistreerd. Goed voor vijf minuten, onvoorstelbaar saai daarna. Opmerkelijk is de aanwezigheid van de toen nog onbekende Jugnot en Lhermitte in deze ramp. Ze zijn, net als de rest van het gezelschap, niét leuk.

Le jour de gloire

1976 | Komedie, Oorlogsfilm

Duitsland​/​​Frankrijk 1976. Komedie van Jacques Besnard. Met o.a. Jean Lefebvre, Pierre Tornade, Darry Cowl, Jacques Marin en Robert Rollis.

Een bedenkelijke, komisch bedoelde soldatenklucht waarin aan het einde van WO II een peloton Duitse soldaten zijn intrek neemt in een Frans plattelandsdorpje, met alle gevolgen vandien. Onfris, plat en dom. Scenario van Jacques-Henri Marin. De muziek is van Darry Cowl die de rol van meneer pastoor speelt.

Les petits dessous des grands ensembles

1975 | Erotiek

Frankrijk 1975. Erotiek van Christian Chevreuse. Met o.a. Michel David, Perette Souplex, Pierre Doris, Christian Chevreuse en Dany Daniel.

Softpornofilm waarin het samenwonen in een deftig flatgebouw in een Parijse voorstad verkondigd wordt. Een mozaïek van lukraak gemonteerde sketches. De regie is knoeiwerk. Gespeend van elk belang.

Le Führer en folie

1974 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië​/​​Duitsland 1974. Komedie van Philippe Clair. Met o.a. Henri Tisot, Alice Sapritch, Maurice Risch, Luis Rego en Patrick Ropaloff.

Poging om van de geschiedenis van het Derde Rijk een boertige komedie te maken met Hitler als voetballiefhebber en verschillende grappen over dit onderwerp. Zelfs WHICH WAY TO THE FRONT (1970) van Jerry Lewis, zeker niet een van de beste films, steekt met kop en schouders uit boven dit vreselijke misbaksel voor geestelijk gestoorden. Kortom, er zijn onderwerpen waar je wat meer van af moet weten om er een film over te kunnen maken. Deze produktie van Clair stijgt niet boven het absolute nulpunt uit.

La maison des bois

1971 | Oorlogsfilm, Komedie

Frankrijk 1971. Oorlogsfilm van Maurice Pialat. Met o.a. Pierre Doris, Jacqueline Dufranne, Agathe Nathanson, Henri Puff en Hervé Levy.

Uitgebreide kroniek waarvoor de regisseur ook het oorspronkelijke scenario geschreven heeft. Laten we grosso modo stellen dat het verhaal over een familie gaat die van 1917 tot 1918 in Villeneuve woont en dat het zich vooral afspeelt rond het huis van de jachtopziener van het kasteel en zijn familie, de bewoners van het kasteel en de Duitse bezetters van de nabijgelegen luchtmachtbasis, met alle tragische (het verongelukken van de markies, de dode Duitse piloot), tragikomische (wanneer een man van de voorraden van de Duitsers steelt, schieten ze hem in zijn achterwerk, waardoor hij plotseling een held wordt) of komische (de klas, het drinken van de wijn van de pastoor) gevolgen van dien. We vinden in deze film al Pialats dierbare onderwerpen terug, wanneer hij op zeer realistische wijze dit kleine wereldje beschrijft. Prima acteerwerk.

Trois enfants dans le désordre

1966 | Komedie, Drama

Frankrijk 1966. Komedie van Léo Joannon. Met o.a. Bourvil, Jean Lefebvre, Rosy Varte, Jeanne Colletin en Gérard Lartigau.

Door een onterechte verdenking van hoogverraad wordt een kleine ondernemer niet alleen met gevangenisstraf bedreigd, maar ook met onteigening van zijn bezit. Om dat veilig te stellen adopteert hij als vrijgezel drie 'onwettige' kinderen. Na zijn vrijspraak wil hij dit gezin niet verloochenen. Een simpele en huisbakken komedie zoals Bourvil ze in het begin van zijn carrière vaak speelde. Zijn gerijptheid als acteur geeft deze herhalingsoefening meer dimensie, maar de regie laat het op alle punten afweten. Scenario van regisseur Joannon en Jacques Emmanuel. Camerawerk van Henri Persin.

Déclic et des claques

1964 |

Frankrijk 1964. Philippe Clair. Met o.a. Philippe Clair, Mike Marshall, Annie Girardot, André Nader en Georges Blanes.

Verfilming van de roman van André Couteaux. In tegenstelling tot wijn wordt Philippe Clair er niet beter op naarmate hij ouder wordt. Zijn beste films maakte hij nog met technische man Pierre Granier-Deferre. Alhoewel boordevol flauwe en soms botte grappen, toch een meedogenloze schets van jonge Algerijnen, die in een grote Franse stad trachten te integreren. Er bevinden zich nogal wat luiwammesen en nietsnutten onder hen. De clichés liggen voor het oprapen. Teveel een opeenvolging van sketches in plaats van een helder verhaal, maar er zijn goede momenten.

Cherchez l'idole

1964 | Avonturenfilm, Komedie, Muziek

Frankrijk​/​​Italië 1964. Avonturenfilm van Michel Boisrond. Met o.a. Franck Fernandel, Dany Savel, Berthe Grandval, Dominique Boschero en Pierre Doris.

Goedmoedige gelegenheidsdief verstopt van filmster Mylène Demongeot gestolen sieraad na ampel gestuntel in een gitaar in een muziekinstrumentenwinkel. Wanneer diens vileine vriendin daags na de amateurcriminele feiten de bewuste zessnaar wil kopen blijkt deze met vier andere exemplaren verkocht - aan diverse popidolen. O hemeltjelief, wat nu? Hersenactiviteit is niet vereist bij dit briljantje van onbenulligheid: alles draait om de mieterse playback-entr'actes van Johnny Hallyday, Charles Aznavour, Eddy Mitchell et al. Sylvie Vartan, allerkoketst, vertolkt haar tophit 'La plus belle pour aller danser'.

Le Bon roi Dagobert

1963 | Komedie, Historische film

Frankrijk​/​​Italië 1963. Komedie van Pierre Chevalier. Met o.a. Fernandel, Gino Cervi, Marthe Mercadier, Pascale Roberts en Darío Moreno.

Een jongetje moet als strafwerk een opstel maken over Koning Dagobert en fantaseert dan avonturen van de vorst die echter de trekken aanneemt van zijn vader, en die ten strijde trekt tegen zijn verraderlijke broer die zich in Reims wil laten kronen. Gul denkt hij zijn vader vijf concubines toe. Deze anachronistische komedie - waarbij Mata-Hari opduikt in de zevende eeuw - blijft ondanks vijf scenarioschrijvers steken in de uitwerking van het kansrijke idee. De fantasieloze regie laat alles over aan typeringen van de beproefde komieken, maar alleen Cowl als pietluttige beul is in een te kort optreden ècht leuk.

Les Veinards

1962 | Komedie

Frankrijk 1962. Komedie van Philippe de Broca, Jean Girault en Jack Pinoteau. Met o.a. France Anglade, Francis Blanche, Blanchette Brunoy, Daniel Ceccaldi en Geneviève Cluny.

Een vijfluik waarin de personages respectievelijk een nertsmantel, een gastronomisch maal, een nacht met een filmster, een luxe-jacht en de loterij winnen, met onverwachte en tegenvallende gevolgen. Een sterke rolbezetting in deze episodenfilm die niet meer is dan een reeks zonder veel surprises uitgebouwde moppen. De anders geestrijker De Broca onderscheidt zich hier in niets van zijn in deze ongein gespecialiseerde collega's.

Le Motorizzate

1962 | Komedie

Spanje​/​​Italië​/​​Frankrijk 1962. Komedie van Camillo Mastrocinque. Met o.a. France Anglade, Walter Chiari, Pierre Doris, Sophie Desmarets en Michel Galabru.

Een reeks komische sketches zonder onderling verband over de gevolgen van een verkeerschaos en de hebbelijkheden van automobilisten. De film wisselt voor de hand liggende grappen (een non achter het stuur) met origineler vondsten (een werkloze in politie-uniform geeft instructies die tot overtredingen leiden die hij voor eigen rekening verbaliseert), maar er wordt over de hele linie aanstekelijk (over)geacteerd. Chiari als belaagde voetganger is de leukste. Een onvoorziene grap is dat de destijds zeer overdreven verkeersdrukte door de werkelijkheid inmiddels ver is overtroffen.

L' Empire de la nuit

1962 | Actiefilm

Frankrijk 1962. Actiefilm van Pierre Grimblat. Met o.a. Eddie Constantine, Geneviève Grad, Elga Andersen, Harold Nicholas en Guy Bedos.

Een potige Amerikaanse revueschrijver krijgt een opdracht in Parijs en raakt betrokken bij een machtsstrijd tussen nachtclubs. Deze persiflage op de gebruikelijke Eddie-knokfilms heeft een reeks bizarre typeringen en dolle scènes, maar verwaarloost de wetmatigheden van het genre, zodat het resultaat toch een ratjetoe is. De regie is meer vlot dan fantasierijk.

L' Assassin viendra ce soir

1962 | Misdaad, Komedie

Frankrijk 1962. Misdaad van Jean Maley. Met o.a. Francois Deguelt, Raymond Souplex, Renée Cosima, Gilbert Gil en Pierre Doris.

Een reeks schijnbare hartaanvallen blijken moorden te zijn die met een dodelijk gas werden gepleegd. Het spoor van de politie leidt naar een parfum-laboratorium. Een B-film zonder kraak of smaak die de oude feuilletonfilms met bizarre scènes en spectaculaire achtervolgingen wil naäpen, maar die faalt in de slordige uitwerking. Er zijn wat melige grappen van tweedeplanskomieken.

Dans l'eau qui fait des bulles

1960 | Komedie, Drama

Frankrijk 1960. Komedie van Maurice Delbez. Met o.a. Pierre Dudan, Maria Riquelme, Marthe Mercadier, Philippe Lemaire en Jacques Castelot.

Het lijk van een vermoorde industrieel wordt in een Zwitsers meer gevonden en steeds weer verstopt door een reeks van mensen die allemaal een reden hebben om van de moord verdacht te worden: een fabrikant die bij hem zwaar in de schuld staat, zijn vrouw die hem met zijn partner bedriegt, enzovoort. Van alle komedies rond een telkens weer opduikend lijk is dit niet de meest geslaagde of fantasierijkste. Veel boulevardkluchtverwikkeling en navenant acteren, met een vroege hoofdrol van De Funès als de schuldenaar.

Messieurs les ronds-de-cuir

1958 | Komedie

Frankrijk 1958. Komedie van Henri Diamant-Berger. Met o.a. Noël-Noël, Pierre Brasseur, Philippe Clay, Michel Serrault en Jean Poiret.

Een conservator maakt aanspraak op een museumstuk, maar wordt geconfronteerd met een onvoorstelbare bureaucratie en lamlendigheid op het verantwoordelijke ministerie. Deze venijnige toneelsatire van Georges Courteline heeft nog niets aan werkzaamheid en burleske humor verloren, maar zowel de scenariobewerking als de regie zijn veel te mat, waardoor de sterbezetting het er te dik op legt. Onderhoudend, maar het had zoveel meer kunnen zijn.

L' Amour est en jeu

1957 | Komedie

Frankrijk 1957. Komedie van Marc Allégret. Met o.a. Robert Lamoureux, Annie Girardot, Yves Noël, Jacques Jouanneau en Pierre Doris.

Na tien jaar huwelijk heeft vrouw definitief genoeg van de grillige boh[KA1]emien-allure van haar man en vraagt scheiding aan. Hun zoontje weigert zich echter bij die situatie neer te leggen. Verrassing destijds was dat film het onderwerp als komedie aanpakte en niet als smartlap. Ironie van scenario (van ex-actrice Odette Joyeux) is zeker in zijdelingse grappen nu nauwelijks nog oorspronkelijk, maar behoudt frisheid dank zij hoofdrollen waarbij de ijdelheid van de charmeur van Lamoureux hier heel functioneel is. Kleine Yves Noël onderscheidt zich met een spontane natuurlijkheid van de meeste filmkinderen.