Lucienne Hamon

Aïe

Frankrijk 2000. Romantiek van Sophie Fillières. Met o.a. André Dussollier, Hélène Fillières, Emmanuelle Devos, Anne Le Ny en Lucienne Hamon.

Louis la brocante : Louis et les amoureux du manège

Frankrijk 1999. Komedie van Maurice Frydland. Met o.a. Victor Lanoux, Evelyne Buyle, Betty Bomonde, Océane Mozas en Loïc Corbery.

Le Matador

Frankrijk 1998. Misdaad van Michel Vianey. Met o.a. Thierry Rey, Stéphane Jobert, Jean-Marie Winling, Caroline Berg en Pascale Vignal.

Le prix de l'espoir

Frankrijk 1997. Romantiek van Josée Yanne. Met o.a. Pierre Arditi, Evelyne Bouix, Philippe Volter, Françoise Christophe en Jean-Louis Richard.

Le monde est un grand Chelm

Duitsland​/​​Hongarije​/​​Frankrijk 1996. Animatie van Albert Hanan Kaminski.

Echappée belle

Frankrijk 1995. Drama van Jérôme Enrico. Met o.a. Christian Charmetant, Viktor Miletic, Emmanuelle Devos, Raphaëline Goupilleau en Lucienne Hamon.

Sinds zijn moeder het gezin verlaten heeft leeft de elf- jarige Miletic samen met zijn vader Charmetant. Ze kunnen best met elkaar opschieten en de jongen is ervan overtuigd dat zijn moeder zal terugkeren. Zijn vader is echter een andere mening toegedaan en doet zijn best een nieuwe moeder te zoeken voor zijn zoon. Wanneer hij hem op een dag aan zijn nieuwe vriendin, Devos, voorstelt, komt het tot een breuk tussen vader en zoon. De geschiedenis van een gevoelige jongen die de scheiding van zijn ouders niet kan verwerken en die een ware machtsstrijd voert met de nieuwe vriendin van zijn vader die geen partij kan kiezen. Gevoelig, maar soms op het randje van het oversentimentele, gemaakte reflectie op de complexiteit van een vader-zoon relatie. Claude Gutman en Enrico baseerden hun scenario op de romans Toufdepoil en La folle cavale de Toufdepoil van Gutman. Fotografie van Michel Abramowicz. Formaat 16/9.

Ce que savait Maisie

Duitsland​/​​Frankrijk 1995. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Evelyne Bouix, Stéphane Freiss, Catherine Samie, Matthias Habich en Sophie Duez.

Begin twintigste eeuw. De twaalfjarige Martel ziet met lede ogen aan hoe haar ouders, baron Freiss en zijn vrouw Bouix, besluiten uit elkaar te gaan. Hun scheiding gebeurt in alle vriendelijkheid, zonder dat er diepe wonden ontstaan. Het meisje houdt haar ouders nauwlettend in de gaten, volgt hun nieuwe romantische escapades in hun hoop een nieuw gezinsleven te starten. Martel besluit haar lot in eigen handen te nemen en hen allebei aan iemand te koppelen. De huwelijkscrisis van volwassen mensen bekeken door de ogen van een klein meisje, een delicaat onderwerp dat door regisseur/scenarist Molinaro met veel gevoel behandeld werd, ook al mist hij de typisch verfijnde Britse humor uit de roman van Henry James. De kleine Martel is een revelatie in de rol van Maisie. Michael Epp zette het allemaal op film. Formaat 16/9.

Target of Suspicion

Verenigde Staten​/​​Frankrijk 1994. Mysterie van Bob Swaim. Met o.a. Tim Matheson, Lysette Anthony, Alain Saint Alix, Noémie Kocher en Ronald Guttman.

Nick Matthews (Matheson) is een na[KA3]ieve Amerikaanse geleerde die min of meer bij toeval een heel populair parfum ontwikkelt. Hij gaat naar Parijs om de Europese distributie ervan te begeleiden en heeft daar een korte en onschuldige ontmoeting met model Julie Dormoy (Kocher), die later wordt aangerand en vermoord, waarbij Matthews de belangrijkste verdachte is.

Danse avec la vie

Frankrijk 1994. Drama van Michel Favart. Met o.a. Catherine Aymerie, Didier Flamand, Patrick Dupond, Véronique Tamaccio en Lucienne Hamon.

Dit is het trieste verhaal over een ongelukkig huwelijk en de enige dochter, die aan anorexia nervosa lijdt. Het gebrek aan eetlust wordt veroorzaakt door faalangst van het zielige kind en prestatiedrang van de gefrustreerde moeder. De vader is oppervlakkig, maar succesvol in zijn werk, waardoor hij niet de juiste aandacht voor zijn gezin heeft. Kortom een klassieke situatie met de bekende clich[KA1]es. Wie behoefte heeft om toch te kijken, wil het naadje van de kous weten: moeder Aymerie was een voormalig danseres bij de Parijse opera en haar dochter (Tamaccio) heeft danstalent. Ze moet dus in moeders voetsporen en het meisje danst en traint tot ze erbij neervalt en het bijna te laat is. Treurig. Het weinig verheffende scenario is van Virginie Brac en het ondiepe geheel werd geproduceerd als kijkbuisvoer door Gaumont Télévison en een regionale Franse omroep.

Single

Frankrijk 1992. Romantiek van Michel Boisrond. Met o.a. Sabine Haudepin, Fanny Cottençon, Pierre-Loup Rajot, Yann Babilée en Lucienne Hamon.

Flauwe tragikomedie over een jonge vrouw, die vergeefs op zoek is naar de ware liefde. Na de zoveelste ruzie geeft Marie (Haudepin) haar vriend Philippe (Rajot) definitief de bons. Ze geniet met volle teugen van haar nieuwe bestaan als single. Althans zo doet zij zich voor tegenover haar hartsvriendin Claire (Cotten[KA10]con) en haar moeder (Hamon). In werkelijkheid lijdt ze onder de eenzaamheid en de onmacht iemand aan zich te binden. De vraag is wie er geïnteresseerd is in de relatieproblemen van Marie en waarom juist daarover een film gemaakt moest worden. Het scenario is van Annette Carducci, die hierop misschien antwoord kan geven. Het camerawerk is van Jacques Audrain. Ook bekend als SÉPARÉMENT VÔTRE.

Becoming Colette

Verenigde Staten​/​​Duitsland 1991. Biografie van Danny Huston. Met o.a. Klaus Maria Brandauer, Mathilda May, Virginia Madsen, Paul Rhys en Jon van Dreelen.

Onwaarachtige biografie over de voor haar tijd vrij beruchte Franse romanschrijfster Colette (May), die als onnozel gansje uit de provincie uitgever Willy (Brandauer) trouwt. Hij geeft haar sensuele geschriften onder zijn naam uit en haalt haar over een triootje te vormen met hun vriendin Polaire (Madsen). Later krijgt hij een koekje van eigen deeg. Regisseur Huston is de zoon van zijn beroemde vader John. Scenario van Ruth Graham. Camerawerk van Wolfgang Treu.

Le codicille

Frankrijk 1989. Drama van Marcel Moussy. Met o.a. Frédéric de Pasquale, Lucienne Hamon en Henri Serre.

Een naargeestige geschiedenis over het gekonkel rond het codicil in het testament van een oude senator. De familieruzies staan centraal. De overeenkomst met NOEUD DE VIPERES (François Mauriac) is verwarrend, hoewel het hier gaat om een armzalige versie daarvan. Een zeurderig melodrama was het sowieso al, maar deze tv-regisseur, die ooit debuteerde met een bioscoopfilm, is evemin nooit een hoogvlieger geweest. Hoewel de talentvolle acteurs hun best deden, konden ook zij niets van deze aaneenschakeling van cliché's maken. Erger dan

I want to go home

Frankrijk 1989. Komedie van Alain Resnais. Met o.a. Gérard Depardieu, Adolph Green, Micheline Presle, Laura Benson en Linda Lavin.

In Frankrijk wordt een expositie georganiseerd ter ere van de tekenfilmregisseur Joe Wellman, die er voor de gelegenheid heenreist. Zijn dochter studeert in Parijs aan de universiteit en ziet haar vader zelden. Zij heeft weinig waardering voor zijn werk, dat zij nauwelijks als serieus kan zien. Wel zou ze graag de hoogleraar van Gauthier, gespecialiseerd in Flaubert, ontmoeten, maar weet niet dat deze weer bewondering voor haar vader heeft. Aan dit thema verbindt Alain Resnais schitterende variaties op de gevoelige en de wat de vormgeving betreft uiterst precieze wijze die we van hem kennen. Het zal niet zijn meest belangrijke film zijn, maar er gaat een bepaalde charme vanuit en natuurlijk gaat het ook altijd om rake typeringen. Scenario van Jules Feiffer. Camerawerk van C. Van Damme en Gilbert DuHalde.

Force Majeure

Frankrijk 1989. Drama van Pierre Jolivet. Met o.a. Patrick Bruel, François Cluzet, Kristin Scott Thomas, Alan Bates en Sabine Haudepin.

Drie jongemannen ontmoeten elkaar tijdens een vakantie in Azië en raken bevriend. Alvorens naar Frankrijk terug te keren geven twee van hen aan Hans, die achterblijft, de rest van de hashies die zij als toeristen hebben gekocht. Enige maanden later laat een advocaat van Amnesty hen weten dat Hans ter dood is veroordeeld wegens drugshandel, tenzij ze voor hun aandeel in de zaak uitkomen. Rond dit serieuze thema heeft Jolivet een harde, heldere, wrange en compromisloze film gemaakt. Soms wat eentonig maar het boeiende spel weet dit ingehouden werk niettemin een behoorlijke dosis gevoeligheid mee te geven.

Cours privé

Frankrijk 1986. Drama van Pierre Granier-Deferre en Denys Granier-Deferre. Met o.a. Elizabeth Bourgine, Michel Aumont, Xavier Deluc, Sylvia Zerbib en Emmanuelle Seigner.

Jeanne, een verleidelijke lerares op een privé- instelling, komt in opspraak door anonieme brieven en foto's van pornografische aard. Eenmaal ontslagen heldert zij de zaak op en blijkt de directeur - verliefd op haar en afgewezen - de hoofdschuldige te zijn. Hij pleegt zelfmoord en Jeanne kan haar carrière op een andere school weer oppakken. Een interessant scenario en goede spelers, maar de regisseur kon zijn thema niet de baas. Scenario van regisseur Granier-Deferre, Jean-Marc Roberts en Christopher Frank naar het verhaal Portrait craché van Frank.

Le Mystère Alexina

Frankrijk 1985. Drama van René Féret. Met o.a. Philippe Vuillemin, Valérie Stroh, Véronique Silver, Bernard Freyd en Marianne Basler.

Een getrouwe bewerking van Mémoires d'un hermaphrodite français du XIXe siècle, geschriften die door Michel Foucault ontdekt en uitgegeven zijn. Pas tegen de tijd dat zij onderwijzeres wordt, ontdekt Alexina dat zij in werkelijkheid een man is. Dat is te wijten aan haar uiterst vrome opvoeding die, kenmerkend voor die tijd, ervoor zorgde dat zij haar lichaam totaal niet kende noch iets wist over seksualiteit. Alexina pleegt dan ook zelfmoord. Een verstikkende verfilming van de zeden uit die periode, de heersende hypocrisie en de taboes. Echter te didactisch, waardoor er een hiaat ontstaat tussen het beeld en de overvloedige woorden. Opvallende fotografie van Bernard Zitzerman.

Premier voyage

Frankrijk 1979. Familiefilm van Nadine Trintignant. Met o.a. Marie Trintignant, Vincent Trintignant, Patrick Chesnais, Richard Berry en Lucienne Hamon.

Na de dood van haar moeder ontvlucht een meisje met haar vijf-jarig broertje het vooruitzicht van aparte pleeggezinnen; ze gaan de vader zoeken, een booteigenaar in Antibes. Na een lange tocht (te voet en liftend) en de nodige avonturen onderweg wordt het doel bereikt. De sympathiek opgezette film heeft kwaliteit door het opmerkelijke spel van de kinderen van de regisseuse, maar mist overtuigingskracht door het ontbreken van ontberingen onderweg zodat de aandacht moet worden vastgehouden door loze suspense-effecten (meer nog in de nadrukkelijke muziek dan in de scènes). Het happy end komt als een opluchting, minder vanwege medegevoel met de jonge helden dan om het feit dat de film eindelijk afgelopen is.

Un Neveu silencieux

Frankrijk 1976. Drama van Robert Enrico. Met o.a. Lucienne Hamon, Jean Bouise, Sylvain Seyrig, Joël Dupuis en Renée Faure.

Een gezin met een zes-jarig mongools zoontje brengt een vredige vakantie door tot de verdere familie arriveert die de aanwezigheid van het zwijgende neefje met een toenemende duidelijkheid verwerpt. Als hij een dodelijke val van de kustrotsen heeft gemaakt, wordt door hen wel de begrafenis georganiseerd 'zoals het hoort'. De ouders weigeren deze hypocrisie en vertrekken. Dit genuanceerd portret van de reacties op een 'smet op een normale familie' wordt zonder zwart- witoverdrijving getekend en geacteerd en krijgt een ontroerende authenticiteit door de vanzelfsprekende aanwezigheid van de echte mongool Joël Dupuis.

La Belle vie

Frankrijk 1964. Drama van Robert Enrico. Met o.a. Frédéric de Pasquale, Josée Steiner, Françoise Giret, Lucienne Hamon en Grégory Chamara.

Ex-dienstplichtige ontmoet allerhande problemen bij terugkeer in burgermaatschappij: huwelijk, woningnood, werkloosheid. Net als zijn situatie er rooskleuriger begint uit te zien, wordt hij gemobiliseerd voor oorlog in Algerije. Sympathieke en sobere kroniek van alledaagse gebeurtenissen werd drie jaar door Franse censuur getroffen om referenties aan oorlogssituatie.