Jean-Pierre Andréani: cast.
Er zijn 6 films gevonden.

Le refuge
Frankrijk 2009. Drama van François Ozon. Met o.a. Isabelle Carré, Louis-Ronan Choisy, Pierre Louis-Calixte, Melvil Poupaud en Claire Vernet.
Jean-Pierre Andréani: Cast
F
vpro cinema
bezoekers
Ik
On m'appelle Emilie
Frankrijk 1987. Komedie van Georges Folgoas. Met o.a. Stéphane Bierry, Odette Laure, Maria Pacôme, Jean-Pierre Andréani en Elisa Servier.
Jean-Pierre Andréani: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik
On m'appelle Emilie
 Georges Folgoas, 1987
Haro!
Frankrijk 1979. Drama van Gilles Béhat. Met o.a. Jean-Claude Bouillon, Valérie Mairesse, Laurent Malet, Nathalie Courval en Guy Mairesse.
Jean-Pierre Andréani: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik
Haro!
 Gilles Béhat, 1979
Histoire d'O
Frankrijk 1975. Drama van Just Jaeckin. Met o.a. Corinne Clery, Udo Kier, Anthony Steel, Christiane Minazzoli en Jean Gaven.
Jean-Pierre Andréani: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik
La Nuit Bulgare
Frankrijk 1969. Drama van Michel Mitrani. Met o.a. Marina Vlady, Henri Garcin, François Périer, Charles Vanel en Thalie Frugès.
Jean-Pierre Andréani: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik
La Nuit Bulgare
 Michel Mitrani, 1969
Paris vu par...
Frankrijk 1965. Drama van Jean Douchet, Jean Rouch, Jean-Daniel Pollet, Eric Rohmer en Jean-Luc Godard. Met o.a. Barbara Wilkind, Jean-Pierre Andréani, Nadine Ballot, Barbet Schroeder en Micheline Dax.
Jean-Pierre Andréani: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik

Le refuge

2009 | Drama

Frankrijk 2009. Drama van François Ozon. Met o.a. Isabelle Carré, Louis-Ronan Choisy, Pierre Louis-Calixte, Melvil Poupaud en Claire Vernet.

Ongewild zwangere vrouw besluit het kind (van haar zopas aan een overdosis overleden vriendje) tegen de zin van zo’n beetje alles en iedereen in, toch te houden. Om alles nog eens goed te overdenken trekt ze zich terug in een landhuis, waar ze wordt opgezocht door de (homoseksuele) broer van haar ex. Melodrama van Ozon over bijzonder onaangenaam hoofdpersonage wordt niet geholpen door zwalkend script en matige acteerprestaties. Tegen het eind iets beter, maar dan is het al te laat.

On m'appelle Emilie

1987 | Komedie

Frankrijk 1987. Komedie van Georges Folgoas. Met o.a. Stéphane Bierry, Odette Laure, Maria Pacôme, Jean-Pierre Andréani en Elisa Servier.

De regisseur wilde zich niet teveel vermoeien. Hij verfilmde letterlijk dit stuk van Maria Pacôme, waarin zij zichzelf uiteraard de hoofdrol van Emilie had toegedacht, terwijl Jean-Luc Moreau de regie deed. Een oppervlakkige en onschuldige komedie over drie randfiguren bij wie het woord 'werk' afgrijzen oproept. De clichés die altijd te vinden zijn in films gemaakt naar boulevardstukken, ontbreken niet. Hoewel ze met verve worden gebracht, kan met een paar geestige opmerkingen nog geen stuk worden gemaakt en nog minder een film.

Haro!

1979 | Drama

Frankrijk 1979. Drama van Gilles Béhat. Met o.a. Jean-Claude Bouillon, Valérie Mairesse, Laurent Malet, Nathalie Courval en Guy Mairesse.

Een boer die kreupel is teruggekomen uit WO I is een van de weinige overlevende jongemannen in zijn dorp. Zijn succes bij de vrouwen maakt hem weinig populair. Zijn jongere broer, die geïsoleerd en bijna verwilderd opgroeide, stroopt op de naburige boerderijen en wordt bij de politie aangegeven. Die vindt geen bewijs, maar kan hem wel arresteren wegens dienstweigering. Dit ongewone plattelandsdrama was het lowbudget-debuut van ex-acteur Béhat, en werd collectief geproduceerd door de spelers. Deze sympathieke poging en inzet worden niettemin gehandicapt door het gebrek aan financiële middelen en routine. Deze film is de ontdekking van Malet als potentieel nieuwe ster.

Histoire d'O

1975 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1975. Drama van Just Jaeckin. Met o.a. Corinne Clery, Udo Kier, Anthony Steel, Christiane Minazzoli en Jean Gaven.

`O` wordt door een biseksuele minnaar meegenomen naar een kasteel en cadeau gedaan aan zijn vrienden die haar seksueel gebruiken en martelen, zonder dat ze in verzet komt. Ze wordt vervolgens overgedragen aan een oudere aristocraat die haar laat brandmerken en aan de ketting leggen. De meester blijkt echter verliefd op zijn slavin die hem met haar sigaret brandt om gelijkwaardigheid te bereiken. Wat de kwaliteiten van de omstreden literaire mystificatie ook mogen zijn, in de verfilming van de EMMANUELLE-regisseur zijn ze niet terug te vinden. Esthetiek betekent voor hem beelden als illustraties uit een modeblad of (vaker) een herenblad en maakt alle scènes wezenloos. De weinig verkwikkelijke martelingen zijn zo weinig overtuigend uitgevoerd dat ze geen enkel effect hebben. Het aan de film toegevoegde happy-end is het summum van belachelijkheid.

La Nuit Bulgare

1969 | Drama

Frankrijk 1969. Drama van Michel Mitrani. Met o.a. Marina Vlady, Henri Garcin, François Périer, Charles Vanel en Thalie Frugès.

Een hoge ambtenaar moet een handelsverdrag met Bulgarije tot stand brengen, maar wordt bedreigd met onthulling van zijn eigen verleden als hij niet volledig naar de pijpen van zijn president- directeur danst. Zijn gewetenscrisis wordt gespiegeld aan (gedroomde) gebeurtenissen in een ver verleden. Een interessante film die struikelt over eigen pretenties en het onderscheid of verband tussen de realiteit en de fantasie ondoorzichtig maakt. In de afzonderlijke scènes heeft hij zeker kwaliteiten en wordt er voortreffelijk geacteerd.

Paris vu par...

1965 | Drama, Komedie

Frankrijk 1965. Drama van Jean Douchet, Jean Rouch, Jean-Daniel Pollet, Eric Rohmer en Jean-Luc Godard. Met o.a. Barbara Wilkind, Jean-Pierre Andréani, Nadine Ballot, Barbet Schroeder en Micheline Dax.

Een in zes verschillende wijken gesitueerde episodenfilm waarbij de 16mm-camera de regisseurs ongewone bewegingsvrijheid geeft en het low-budget hen bevrijdt van commerciële restricties. Er zijn sketches van wisselende toon en niveau - vooral Rohmers bijdrage valt tegen - met een uitschieter van Chabrol - ook als acteur - in een ongeremd venijnig beeld van een bourgeois huwelijk en de verrassende wraak van het zoontje. De in een doorlopende camerabeweging opgenomen sketch van Rouch waarin een jonge vrouw geconfronteerd wordt met een zelfmoordenaar is niet slechts een technisch hoogstandje, maar maakt zo de continuïteit van de emotie zichtbaar.

imdb: Zoek Jean-Pierre Andréani op IMDB