Skeet Ulrich

I am Elizabeth Smart

Verenigde Staten 2017. Misdaad van Sarah Walker. Met o.a. Elizabeth Smart, Alana Boden, Skeet Ulrich en Deirdre Lovejoy.

Into the West

Verenigde Staten 2005. Western van Robert Dornhelm, Sergio Mimica-Gezzan, Jeremy Podeswa, Timothy Van Patten en Michael W. Watkins. Met o.a. Skeet Ulrich, Matthew Settle, Tonantzin Carmelo, Josh Brolin en George Leach.

De eerste aflevering met speelfilmlengte van deze kolonisten-indianen miniserie (geregisseerd door 6 verschillende regisseurs) begint rond 1825, bij de eerste massale westwaartse migratie in Amerika. Het epos zal 65 jaar later eindigen bij de slachtpartij van Wounded Knee. Jacob Wheeler (Settle) verlaat zijn huis in Virginia, gaat op avontuur met Jedediah Smith (Brolin) en Loved by Buffalo (Leach), en redt de Lakota-indiaanse Thunder Heart (Carmelo). De door Spielberg geproduceerde, weelderig gefilmde miniserie kan verwarrend zijn, onder meer omdat sommige personages gaandeweg wel door vier acteurs gespeeld worden. Into the West werd zestien keer genomineerd voor een Emmy, en verzilverde er twee, voor geluid en muziek.

Cursed

Verenigde Staten 2005. Horror van Wes Craven. Met o.a. Christina Ricci, Skeet Ulrich, Joshua Jackson, Shannon Elizabeth en Judy Greer.

Twee weeskinderen, Eisenberg en Ricci, worden door een weerwolf gebeten. Er zit maar één ding op: ze moeten hem opsporen en doden. Zeer ongeïnspireerde horror van Wes Craven, die toch zijn sporen verdiende met genreklassiekers als Nightmare on Elm Street (1984) en Scream (1996). De film leed vooral onder de vloek van een slecht script en een erg rommelige draaiperiode.

Soul Assassin

Nederland 2001. Thriller van Laurence Malkin. Met o.a. Derek de Lint, Antonie Kamerling, Kristy Swanson, Rena Owen en Serge-Henri Valcke.

In het begin van Soul Assassin wordt overduidelijk dat de makers een vlot ogende, moderne thriller wilden maken. Dat is niet gelukt. Te veel mensen hebben voor deze relatief dure Nederlandse flop aan de knoppen met blauwfilters, stroboscopen en geluidseffecten gezeten, te weinig mensen hebben het script van beginneling Laurence Malkin kritisch gelezen. Hollywood-B-ster Ulrich doet nog wel z'n best als Kevin Burke, beveiligingsman van de Rotterdamse bankier Jorgensen (De Lint). Maar het 'web van intrige' waarin Kevin verstrikt raakt na de moord op z'n vriendin is ook voor Ulrichs kunsten te clichématig en langdradig.

Kevin of the North

Canada​/​​Verenigd Koninkrijk 2000. Komedie van Bob Spiers. Met o.a. Skeet Ulrich, Natasha Henstridge, Leslie Nielsen, Lochlyn Munro en Rik Mayall.

Een jongeman verneemt dat hij een aanzienlijke erfenis mag opstrijken mits hij deelneemt aan een sleehondenrace in Alaska. Dat avontuur pakt natuurlijk heel anders uit dan hij had verwacht, al was het alleen maar omdat een aantal mensen hem graag zou zien falen. Tamelijk flauwe komedie doet denken aan een film die rond dezelfde tijd werd uitgebracht: Snow Dogs. Daarin waagt Cuba Gooding jr zich om dezelfde redenen aan een potje sneeuwpret.

Ride with the Devil

Verenigde Staten 1999. Drama van Ang Lee. Met o.a. Skeet Ulrich, Tobey Maguire, Jewel Kilcher, Jeffrey Wright en Simon Baker.

Het is 1862 en een landgoed in Zuidelijk Missouri ziet er tijdens een zonovergoten huwelijk plezant genoeg uit. Maar de schijn bedriegt: vrienden Jack (Ulrich) en Jake (Maguire) zien even later dat Noordelijken alles in de brand steken. De maten sluiten zich aan bij een groep rebellerende Zuidelijken. Een bloedige strijd volgt waarin de motieven van individuen wijd uiteenlopen. Ride with the Devil is traag als het leven in de Zuidelijke VS, maar sleept ons, met dank aan topacteurs, een geniale regisseur (die doorging met Crouching Tiger, Hidden Dragon) en ontroerend mooie beelden, mee naar hartverscheurende tijden.

Chill Factor

Verenigde Staten 1999. Actiefilm van Hugh Johnson. Met o.a. Cuba Gooding Jr., Skeet Ulrich, Peter Firth, David Paymer en Hudson Leick.

'Twee gozers, een bom en een hoop ijsco', dat moest genoeg zijn om de Amerikanen in najaar 1999 naar de bioscoop te krijgen. De twee gozers zijn ober Tim (Skeet Ulrich) en ijscoman Arlo (Cuba Gooding jr) die op onnavolgbare wijze worden opgescheept met een bom die ontploft boven de 10°C. Op naar een legerbasis in Arlo's ijscokar met een trits slechteriken in het kielzog. Speed 3 met een twist. Een kaskraker werd het niet maar de komische terreurthriller Chill Factor - min of meer een live action cartoon - is prima geschikt voor een avondje zielloos treurbuisvermaak.

The Newton Boys

Verenigde Staten 1998. Misdaad van Richard Linklater. Met o.a. Matthew McConaughey, Skeet Ulrich, Ethan Hawke, Vincent D'Onofrio en Gail Cronauer.

'We waren jong en onbezonnen,' grapte een bejaarde Joe Newton in The Tonight Show van Johnny Carson in 1980. De fragmenten zijn te zien tijdens de aftiteling van deze onderhoudende misdaadfilm over vier Texaanse boerenzoons die in de jaren '20 tientallen banken beroofden, naar verluidt zonder iemand te doden. Geen Bonnie en Clyde uitspattingen maar een bende brave borsten die roofden voor de lol. Regisseur Linklater (bekend van films als Slacker, Before Sunrise en School of Rock) verfilmde het verhaal dat bovenal uitblinkt in joligheid, clowneske personages en tijdsbeeld.

A Soldier's Sweetheart

Verenigde Staten 1998. Romantiek van Thomas Michael Donnelly. Met o.a. Kiefer Sutherland, Georgina Cates, Skeet Ulrich, Daniel London en Louis Vanaria.

Tijdens de Vietnamoorlog komt een jonge legerarts op het idee zijn liefje uit te nodigen in het oorlogsgebied. Zij komt en 'de jongens' voelen zich ineens veel beter, zo met een 'stukje thuis' in hun midden, dat bij wijze van spreken nog naar appeltaart ruikt. Uiteraard komt de aanvankelijk wat naïeve Marianne er rap achter dat Vietnam geen vakantieland is. Niet een oorlogsfilm per se, misschien beter te interpreteren als een allegorie over het verlies van onschuld. Naar het korte verhaal Sweetheart of the Song Tra Bong van Tom O'Brien.

Touch

Verenigde Staten 1997. Drama van Paul Schrader. Met o.a. Bridget Fonda, Christopher Walken, Tom Arnold, Gina Gershon en Lolita Davidovich.

Tijdens de Vietnamoorlog komt een jonge legerarts op het idee zijn liefje uit te nodigen in het oorlogsgebied. Zij komt en 'de jongens' voelen zich ineens veel beter, zo met een 'stukje thuis' in hun midden, dat bij wijze van spreken nog naar appeltaart ruikt. Uiteraard komt de aanvankelijk wat naïeve Marianne er rap achter dat Vietnam geen vakantieland is. Niet een oorlogsfilm per se, misschien beter te interpreteren als een allegorie over het verlies van onschuld. Naar het korte verhaal Sweetheart of the Song Tra Bong van Tom O'Brien.

As Good as It Gets

Verenigde Staten 1997. Komedie van James L. Brooks. Met o.a. Jack Nicholson, Helen Hunt, Greg Kinnear, Cuba Gooding Jr. en Skeet Ulrich.

Melvin (Nicholson) is een neurotische misantroop die vooral een hekel heeft aan homoseksuelen en honden. Carol (Hunt) is de enige serveerster in zijn vaste restaurant die hem wil bedienen. Ook zij tobt met privé-problemen. Simon (Kinnear) is Melvins homoseksuele buurman, een recent mishandelde kunstenaar wiens hondje tijdelijk onderdak vindt bij Melvin. Deze aanvankelijk lekker venijnige komedie krijgt uiteindelijk toch een tamelijk conventioneel einde. Maar de hoofdrolspelers zijn uitstekend, Nicholson en Hunt kregen een Oscar voor hun rol.

The Craft

Verenigde Staten 1996. Horror van Andrew Fleming. Met o.a. Fairuza Balk, Robin Tunney, Neve Campbell, Rachel True en Skeet Ulrich.

The Craft begint als een doorsnee Amerikaanse tienerfilm: Sarah (Tunney) verhuist naar Los Angeles en op haar nieuwe school ondervindt ze alle problemen van een nieuweling. Maar dan ontmoet ze drie rare meiden die haar tot vierde lid van hun heksenkring willen bombarderen. Producer Douglas Wick prees de film aan als 'een analogie voor de grenzeloze doch onaangeboorde innerlijke bronnen van tienermeisjes', maar The Craft is gewoon een leuke, soms aangenaam harde horrorfilm, met realistische speciale effecten, dwingende muziek en goed acteerwerk - vooral van Fairuza Balk als duistere heks.

Scream

Verenigde Staten 1996. Horror van Wes Craven. Met o.a. Neve Campbell, Courteney Cox, Skeet Ulrich, David Arquette en Drew Barrymore.

Scream is een horrorfilm over horrorfilms. In deze postmoderne, 'zelfbewuste' film, kennen de jonge hoofdpersonages de horrorfilmgeschiedenis op hun duimpje. Ze becommentariëren onbezorgd hun favoriete films en de clichés van het genre, totdat er zich een gemaskerde moordenaar aandient en ze hun leven niet meer zeker zijn. De film zorgde, dankzij het levendige script van debuterend scenarist Kevin Williamson, de enthousiaste jonge acteurs en de vaste regie van de ervaren Craven (A Nightmare on Elm Street), voor een serieuze heropleving van de tienerhorrorfilm. Overigens maakt het feit dat Scream één grote knipoog naar zichzelf is de film niet minder griezelig of gewelddadig.

Last Dance

Verenigde Staten 1996. Drama van Bruce Beresford. Met o.a. Sharon Stone, Rob Morrow, Randy Quaid, Peter Gallagher en Diane Sellers.

Cindy Liggett (Stone) is veroordeeld voor moord en wacht al twaalf jaar op haar executie. Dan krijgt ze bezoek van de jonge advocaat Rick Hayes (Morrow). Hij is ervan overtuigd dat er tijdens het proces van Cindy fouten zijn gemaakt en probeert haar doodstraf om te zetten in levenslang. Minder goed dan het thematisch vergelijkbare Dead Man Walking (1995). Stone in een serieuze rol viel overigens niet in de smaak bij het publiek, dat haar liever zag als femme fatale (zoals in Basic Instinct). Ze werd genomineerd voor een Razzie.

Albino Alligator

Verenigde Staten​/​​Frankrijk 1996. Actiefilm van Kevin Spacey. Met o.a. Matt Dillon, Faye Dunaway, Gary Sinise, William Fichtner en Viggo Mortensen.

Sympathiek gijzelingsdrama met topbezetting opent met gitzwarte humor (oa het 'dodelijke' lucifermapje) tijdens een nachtelijke achtervolging in New Orleans waarna het geboefte, onder de bezielende leiding van Dillon, in een kelderbar belandt en de aanwezigen gijzelt. Het bereik van Spacey's eerste film leunde zwaar op zijn krachttoer als acteur in The Usual Suspects en Se7en (beide 1995). Niettemin peurt hij maximaal resultaat uit zijn schamele budget van $5 miljoen en weet hij het platgetreden genre op te frissen met enkele sterke plotvariaties.