Mohamed Lakhdar-Hamina: regie en scenario.
Er zijn 3 films gevonden.

La Dernière image

1986 | Komedie

Algerije​/​​Frankrijk 1986. Komedie van Mohamed Lakhdar-Hamina. Met o.a. Véronique Jannot, Merwan Lakhdar-Hamina, Michel Boujenah, Jean-François Balmer en Jean Bouise.

Liefdesperikelen van een Franse onderwijzeres in een dorpje in Algerije in 1939 met het gebruikelijke racisme en de gebruikelijke Pétain-mentaliteit. Deze regisseur gokt graag op geëngageerde onderwerpen en gebruikt ze in het algemeen voor filmfestivals en in het bijzonder voor het filmfestival van Cannes. Goed gefilmd, zonder enige twijfel, dus is het produkt over het algemeen heel rendabel. Laten we dus niet ingaan op zijn opportunisme, de simplistische psychologie, de zwart-wit-stelling van goed en kwaad en de ideologische inschikkelijkheid van deze Algerijnse sub-Costa Gavras.

Hassan Terro

1968 | Oorlogsfilm, Avonturenfilm, Komedie, Misdaad

Algerije 1968. Oorlogsfilm van Mohamed Lakhdar-Hamina. Met o.a. Keltoum, Rouiched, Larbi Sekkal, Mustapha Kateb en Mohamed Bachtarzi.

Of hoe gedurende de Algerijnse oorlog een kleurloze en onbeduidende burgerman ondanks zichzelf verzeild raakt in het revolutionaire strijdgewoel en zich met een reeks van heldendaden ontpopt tot de populaire terrorist Hassan Terro. Tweede film van deze regisseur, die weer, door de beperkte financiële middelen, moeite heeft greep te houden op zijn soms onsamenhangende film. Bovendien voltrekt zich de metamorfose van Sancho Panza in Robin Hood wel erg snel! Ondanks deze gebreken doet de film, met een goed gedoseerde afwisseling van komische en tragische scènes, erg levendig aan.

Le vent des Aurès

1966 | Oorlogsfilm

Algerije 1966. Oorlogsfilm van Mohamed Lakhdar-Hamina. Met o.a. Keltoum, Mohamed Chouikh, Hassan el Assani, Omar Tayane en Ahmed Boughrir.

De kroniek van een gezin dat door de Algerijnse onafhankelijksheidstrijd uiteenvalt (de Algerijnse film werd in de periode van 1964 tot 1970 door deze oorlog sterk be[KA3]invloed). Het gezinshoofd wordt tijdens een razzia gedood. De zoon neemt zijn taak over en zorgt in zijn buurt voor de bevoorrading van het verzet tegen de Franse koloniale heersers. Hij wordt gearresteerd en in een kamp opgesloten. Zijn onvermoeibare, maar wanhopige moeder gaat naar hem op zoek en wordt in de finale ge[KA3]elektrokuteerd door de prikkeldraadversperring van het concentratiekamp. Dit fatalistische, melodramatische einde valt tegen en doet afbreuk aan de verder zeer geloofwaardige vertelling van de film. Deze tweede speelfilm sinds de onafhankelijkheid verraadt de gevoeligheid en de zelfbeheersing van debuterend regisseur Lakhdar-Hamina, die later CHRONIQUE DES ANN[KA1]EES DE BRAISE (in 1975) zou maken. Het gebrek aan budget heeft als effect gehad dat de film heel vindingrijk en zeer origineel is. Het scenario is van regisseur Lakhdar-Hamina en Tewfik Fares. Het camerawerk is van Youcef Sahraoui.