Enzo Turco: cast.
Er zijn 4 films gevonden.

I ragazzi dei Parioli

1959 | Komedie

Italië 1959. Komedie van Sergio Corbucci. Met o.a. Nino Manfredi, Raf Mattioli, Alassandre Panaro en Enzo Turco.

Twee uitgebluste jongeren omstreeks 1960, rijk, lui en verveeld, nodigen meisjes bij hen thuis uit onder het valse voorwendsel dat ze filmsterren van hen zullen maken. Een nogal malle, ongeloofwaardige komedie, maar goed gespeeld. De film is niks bijzonders.

I Ladri

1959 | Misdaad, Komedie

Italië 1959. Misdaad van Lucio Fulci. Met o.a. Totò, Giovanna Ralli, Armando Calvo, Giacomo Furia en Fred Buscaglione.

Een gangster wordt na het plegen van een overval uitgewezen van de V.S. naar Itali[KA3]e en zijn geld wordt in jampotten naar Napels gesmokkeld. Een havenarbeider ontdekt de verborgen buit en wil deze zelf behouden. Er blijkt nog een ander duister figuur achter de poet aan te zitten. Verder volgt een wakkere politiecommissaris (Totò) het hete spoor. Ondertussen zet de verbannen gangster nog een fikse kraak en zit hij achter zijn verscheepte buit aan. Een prima situatie-komedie.

Totò cerca pace

1954 | Komedie

Italië 1954. Komedie van Mario Mattoli. Met o.a. Isa Barzizza, Enzo Turco, Paolo Ferrari, Ave Ninchi en Isa Berzizza.

De komst van een jonge leraar op een strenge meisjeskostschool brengt beroering onder de oudere leerlingen. Zij hebben geen aandacht voor zijn lessen, maar des te meer voor hun onderlinge rivaliteit. Een van hen krijgt hem, na het eindexamen. Deze simpele en soms uitgesproken sentimentele komedie heeft aardige momenten dankzij de aandachtig geregisseerde jonge actrices. Niets bijzonders, maar een aantal scènes zijn amusant.

Miseria e nobiltà

1954 | Komedie

Italië 1954. Komedie van Mario Mattoli. Met o.a. Totò, Enzo Turco, Sophia Loren, Dolores Palumbo en Carlo Croccolo.

Een markies die verliefd is op een danseres vraagt aan twee gezinnen die een armelijke woning in Napels delen om voor zijn familie door te gaan, zodat hij toestemming van zijn rijke aanstaande schoonvader krijgt om te trouwen en zijn eigen ouders kan omzeilen. Deze 19de-eeuwse theaterklucht kreeg een curieuze filmvorm die begint en eindigt in een schouwburg en daardoor overkomt als een toneelreportage-van-binnenuit. Een schitterend groteske rol van Totò als de pauper die voor edelman speelt, al gaat zijn gestoei met dialecten voor niet-Italiaans publiek verloren.