Jean-François Jacob: cast.
Er zijn 4 films gevonden.

Tempêtes

1995 | Drama

België​/​​Frankrijk 1995. Drama van Gilles Béhat. Met o.a. Fanny Cottençon, Maxime Leroux, Harry Cleven, Sabrina Leurquin en Bernard Graczyk.

Tijdens een razende storm strandt een Indonesisch schip voor de kust van het vissersdorpje Vicq-sur-Mer. Aan boord bevinden zich een aantal mensen, die zijn geveld door een geheimzinnige aandoening. Ondanks het protest van de burgemeester (Crahay) besluit Anne Bergson (Cotten[KA10]con), de directrice van het ziekenhuis, haar humanitaire plicht te doen en de zieken op te nemen. Hierop volgt een heftig protest van de inwoners, die vrezen het slachtoffer van een onbekende epidemie te worden. Een drama met niet zo sterk uit de verf komende personages over (het bekende) vooroordeel, loze geruchten en racisme, dat `handig` inspeelt op de psychose van het enge en dodelijke Ebola-virus (uit o.a. Zaïre, tegenwoordig de Democratische Volksrepubliek Kongo). Rond het in première gaan van deze film op de thuisbuis boezemde het virus de mensen angst in. Het scenario van Vincent Lambert, Michel Martens en David Sierra zit goed in elkaar en is gebaseerd op een verhaal van Martens en gedelegeerd producent Georges Benayoun. Het camerawerk is van Bernard Malaisy.

Novacek: Souvenirs d'Anvers

1994 | Misdaad

Frankrijk​/​​Portugal​/​​België 1994. Misdaad van Marc Lobet. Met o.a. Patrick Catalifo, Ann-Gisel Glass, Jean-Paul Roussillon, Philippe Demarle en Karen Van Parijs.

Baron Beukelaers, een belangrijke figuur uit de Antwerpse financi[KA3]ele wereld, wordt ontvoerd en vermoord. Zijn vrouw, Van Parijs, roept de hulp in van de Franse ex-journalist Novacek (Catalifo), die haar man ooit heeft geïnterviewd. Samen met een tv-journalist doorzoekt deze Antwerpen, waar hij een groep fanatieke nationalisten op het spoor komt. Een niet bijster originele maar spannend gemaakte politiefilm, die prachtige plaatjes oplevert van een paar van de mooiste hoekjes van de Scheldestad. Een paar Vlaamse acteurs kregen uitstekende bijrolletjes in deze coproduktie, die werd geschreven door Didier Daeninckx en Simon Michael. Fotografie van Michel Baudour en Eric Guichard.

Les kilos en trop

1993 | Komedie

Frankrijk 1993. Komedie van Gilles Béhat. Met o.a. Marc Jolivet, Isabelle Renauld, Alexandra Vandernoot, Christophe de Barallon en Jean-Henri Compère.

Jolivet heeft slechts twee passies: jazz-muziek en vanillepudding. De eerste voert hij uit met vrienden tijdens te gekke jam-sessions, waaraan hij een houten kop overhoudt. Voor de tweede leeft zich in zijn eentje uit en levert hem wat kilootjes teveel op. Het enige dat hij mist in het leven is een vaste relatie. Twee vrouwen zijn belangrijk voor hem, Renauld en Vandernoot, maar hij durft zich niet te uiten. Hij voelt zich n.l. niet goed in zijn vel. Dus laat hij zich een streng diëet voorschrijven. Hij wil vermageren. Flauwe komedie rond een man die gewicht wil verliezen, maar moeite heeft met zijn wilskracht. Dit leidt tot situaties die volgens de scenaristen Jacques Santamaria, Jolivet en Gerard Miller humoristisch zouden moeten zijn. Het is jammer dat de kijker heel weinig van merkt. Roland Bernard stond achter de camera.

Just Friends

1993 | Muziek

België​/​​Nederland 1993. Muziek van Marc-Henri Wajnberg. Met o.a. Ann-Gisel Glass, Charles Berling, Sylvie Milhaud, Jean-François Jacob en Geert Kliphuis.

Mislukte debuutfilm van Franstalige Brusselaar Wajnberg, losjesweg ge[KA3]inspireerd op de legendarische Antwerpse jazz- saxofonist Jack Sels (gespeeld door De Pauw) die in 1959 ervan droomde zijn baantje als havenarbeider in te ruilen voor een muzikale carri[KA2]ere in New York. Hij leeft slechts voor de jazz-muziek die rond die tijd niet erg populair was, hoert en boert en trekt met zijn Big Band door het land, al zuipende en studentikoze grappen makend. Archie Shepp speelt de soundtrack vol met Coltrane en andere grootheden, maar het is hoogst ongeloofwaardig dat Antwerpse dokwerkers toen Frans spraken (de film is grotendeels Frans gesproken). Amateuristisch geklungel over een saxofonist die zijn ambitie boven alles stelt, ook boven de liefde. De Pauw spreekt schandalig slecht Frans en zijn spel is veel te gemaniëreerd. Scenario van regisseur Wajnberg, Pierre Sterckx en Alexandre Wajnberg.