Miou-Miou (1950): cast.
Er zijn 72 films gevonden.

Arrêtez-moi

2013 | Thriller

Frankrijk 2013. Thriller van Jean-Paul Lilienfeld. Met o.a. Sophie Marceau, Miou-Miou, Yann Ebonge, Valérie Bodson en Marc Barbé.

Avond in een vrijwel verlaten politiebureau van een Noord-Franse stad. Een vrouw (Marceau) meldt zich en bekent de moord op haar echtgenoot aan de dienstdoende officier (Miou-Miou). Tien jaar eerder is de kwestie als zelfmoordzaak in de archieven opgeborgen. Naarmate de politiefunctionaris inzicht krijgt in de ontredderde dame tegenover haar, verzet ze zich tegen arrestatie. Klassiek huis clos, vrij naar de Jean Teulé-roman Les lois de la gravité, boeit dankzij de topactrices, desolate locatie en consequent drukkende sfeer. Marceau en Miou-Miou lagen elkaar niet.

Bienvenue parmi nous

2012 | Drama

Frankrijk 2012. Drama van Jean Becker. Met o.a. Patrick Chesnais, Miou-Miou, Xavier Gallais en Jacques Weber.

Hij mag een gevierd schilder zijn, plotsklaps houdt Taillandier (Chesnais) het voor gezien. Hij stapt in de auto en vertrekt, zonder doel en zonder zijn naasten een uitleg te geven. Zijn ontmoeting met een tienermeisje (Lambert) dat in de knel zit, geeft een nieuwe wending aan zijn leven. Regisseur Becker, die zijn scenario baseerde op de gelijknamige roman van Eric Holder, weet zijn drama over een lente-herfst relatie niet boven allerlei clichés uit te tillen. Jammer voor Chesnais, die ongeveer tegelijkertijd schitterde in Je ne suis pas là pour être aimé.

Avanti

2012 | Drama

Zwitserland​/​​België 2012. Drama van Met o.a. Nina Meurisse, Hanna Schygulla, Miou-Miou, Jean-Pierre Gos en Christophe Dimitri Réveille.

Moeder-dochterdrama rond de vraag wie voor wie zorgt, als de dochter worstelt met depressie en de moeder met geheugenverlies. Het blijft gissen, in debuterend regisseur/scenarist Emmanuelle Antille's uitlegschuwe debuutfilm. De Zwitserse maatschappij dicteert opname, voor beide vrouwen, maar dochter Léa (28) verkiest een bescheiden roadtrip om de weerbaarheid van haar moeder, en van haarzelf, te bewijzen. Een goedkoop gedraaide eersteling, die het bij gebrek aan complexe personages moet hebben van de non-verbale onderlinge dynamiek, de charmante locaties rond het meer van Genève, en de veelzeggende flashbacks (in korrelig Super8).

Le choix d'Adèle

2011 | Drama

Frankrijk 2011. Drama van Olivier Guignard. Met o.a. Miou-Miou, Luàna Bajrami, Marie-Hélène Lentini en Elina Löwensohn.

Lerares Adèle (Miou-Miou) leeft in het verleden, in de herinneringen aan haar twee jaar eerder overleden man. De komst van een Albanees meisje in haar klas verandert het een en ander. De achtjarige Kaniousha is een moeilijk, zelfs agressief kind. Adèle komt erachter dat de familie van het meisje worstelt met allerlei problemen. Aanleiding voor juf om stap voor stap uit haar rouw-roes te komen. Sober, emotioneel overtuigend televisiedrama waarin regisseur Guignard de kwaliteiten van veterane Miou-Miou en de kleine debutante Bajrami kundig inzet.

Petites vacances à Knokke-le-Zoute

2009 | Komedie

Frankrijk​/​​Zwitserland 2009. Komedie van Met o.a. Miou-Miou, Jean-Luc Bideau en Damien Jouillerot.

Lerares Adèle (Miou-Miou) leeft in het verleden, in de herinneringen aan haar twee jaar eerder overleden man. De komst van een Albanees meisje in haar klas verandert het een en ander. De achtjarige Kaniousha is een moeilijk, zelfs agressief kind. Adèle komt erachter dat de familie van het meisje worstelt met allerlei problemen. Aanleiding voor juf om stap voor stap uit haar rouw-roes te komen. Sober, emotioneel overtuigend televisiedrama waarin regisseur Guignard de kwaliteiten van veterane Miou-Miou en de kleine debutante Bajrami kundig inzet.

Le concert

2009 | Komedie, Muziek

Frankrijk​/​​Italië​/​​Roemenië​/​​België 2009. Komedie van Radu Mihaileanu. Met o.a. Aleksey Guskov, Mélanie Laurent, Dmitri Nazarov, Valeriy Barinov en François Berléand.

Ooit was hij de dirigent van het Bolsjoi-orkest. Nu is Filipov (Guskov) de conciërge van het concertgebouw. Totdat hij een uitnodiging voor een concert in Parijs onderschept: halsoverkop stelt hij een orkest samen en bereidt het optreden voor. Komedie met een maffe premisse en veel muziek werkt bij vlagen aanstekelijk. Guskov is ontroerend als een lang vernederde man die zijn momentje van glorie terugeist en in Parijs te maken krijgt met jong, moeilijk te duiden viooltalent Anne-Marie (Laurent). Vermakelijke tragikomedie werd genomineerd voor een Golden Globe.

Affaire de famille

2008 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 2008. Komedie van Claus Drexel. Met o.a. André Dussollier, Miou-Miou, Éric Caravaca en Hande Kodja.

Latente spanningen drijven boven in het gezin Guignebont te Grenoble wanneer op het bureau van voetbalverdwaasde vader Jean plotsklaps een met bankbiljetten gevulde sporttas ligt. Van wie is dat vast niet kosjere ‘cadeau’ en waarom ligt het daar, vraagt niet alleen chocoladeverslaafde echtgenote en souvenirwinkelhoudster Laure zich af. En wat doet die pistoolpatronenhouder in de keukenvuilnisemmer? In deze zwartgerande misdaadkomedie, die de raadselzaak vanuit drie verschillende perspectieven belicht, spelen Dussollier en Miou-Miou getweeën droogjes tegen de farce aan. Steun krijgen ze van Caravaca, als politie-inspecteur met achternaam Vivant (‘Levend’).

The Science of Sleep

2006 | Drama, Fantasy, Komedie

Frankrijk​/​​Italië 2006. Drama van Michel Gondry. Met o.a. Gael García Bernal, Charlotte Gainsbourg, Miou-Miou, Alain Chabat en Pierre Vaneck.

Grafisch vormgever/uitvinder Stéphane (Bernal) leidt overdag een saai bestaan, maar ’s nachts, in zijn dromen, is hij de welbespraakte presentator van zijn eigen show. Hij is verkikkerd op zijn ook al zo creatieve buurvrouw Stéphanie (Gainsbourg). Nadat hij haar een machine geeft waarmee ze één seconde terug in de tijd kan reizen krijgen ze een relatie, al heeft ook Stéphanie soms wat moeite met Stéphanes merkwaardige manier van doen. Regisseur Gondry (Eternal Sunshine of the Spotless Mind), als geen ander in staat om fantasieën tot leven te wekken, maakte een even rare als schattige film, vol flauwe grapjes en mooie vondsten.

Avril

2006 | Drama

Frankrijk 2006. Drama van Gérald Hustache-Mathieu. Met o.a. Sophie Quinton, Miou-Miou, Nicolas Duvauchelle, Clément Sibony en Richaud Valls.

Hoe onwaarschijnlijk het scenario van Hustache-Mathieu ook is, zijn regiedebuut intrigeert. Meereizend met protagoniste Avril, een vondelinge die in het klooster is opgegroeid en kort voor haar gelofteaflegging staat, (her)ontdekt de kijker met haar de wereld 'daarbuiten'. Twee weken lang neemt de novice congé van haar orde voor de zoektocht naar haar tweelingbroer van wiens bestaan ze niet wist. Opnieuw geeft het stralend naturel van Quinton (Miss Montigny) een buitenbeentjesverhaal meerwaarde. De onderhuids presente mystiek is mooi complementair met de levensechte personages. Op de soundtrack zingt Maria Dolores Pradera het prachtige 'Luna de abril'.

Riviera

2005 | Drama

Frankrijk 2005. Drama van Anne Villacèque. Met o.a. Miou-Miou, Mathieu Simonet, Elie Semoun en Vahina Giocante.

Hoe onwaarschijnlijk het scenario van Hustache-Mathieu ook is, zijn regiedebuut intrigeert. Meereizend met protagoniste Avril, een vondelinge die in het klooster is opgegroeid en kort voor haar gelofteaflegging staat, (her)ontdekt de kijker met haar de wereld 'daarbuiten'. Twee weken lang neemt de novice congé van haar orde voor de zoektocht naar haar tweelingbroer van wiens bestaan ze niet wist. Opnieuw geeft het stralend naturel van Quinton (Miss Montigny) een buitenbeentjesverhaal meerwaarde. De onderhuids presente mystiek is mooi complementair met de levensechte personages. Op de soundtrack zingt Maria Dolores Pradera het prachtige 'Luna de abril'.

Mariages!

2004 | Komedie

Frankrijk 2004. Komedie van Valérie Guignabodet. Met o.a. Chloé Lambert, Alexis Loret, Mathilde Seigner, Jean Dujardin en Miou-Miou.

Johanna en Benjamin willen op het landgoed van Johanna's moeder Gabrielle trouwen, maar het feest staat niet onder een goed gesternte. De wederzijdse ouders maken ruzie over de financiering van het huwelijk en Alex' getuige is de trouwringen verloren. Als Alex dan ook nog ontdekt dat zijn toekomstige vrouw hem bedriegt met een arts, is de scheiding een feit.

Ambre a disparu

2003 | Thriller

Frankrijk 2003. Thriller van Denys Granier-Deferre. Met o.a. Laure Marsac, Miou-Miou, Gerald Rinaldi, Adama Niane en Gérard Rinaldi.

Johanna en Benjamin willen op het landgoed van Johanna's moeder Gabrielle trouwen, maar het feest staat niet onder een goed gesternte. De wederzijdse ouders maken ruzie over de financiering van het huwelijk en Alex' getuige is de trouwringen verloren. Als Alex dan ook nog ontdekt dat zijn toekomstige vrouw hem bedriegt met een arts, is de scheiding een feit.

Agathe et le grand magasin

2001 |

Frankrijk 2001. Bertrand Arthuys. Met o.a. Caroline Baehr, Pierre Cassignard en Miou-Miou.

Johanna en Benjamin willen op het landgoed van Johanna's moeder Gabrielle trouwen, maar het feest staat niet onder een goed gesternte. De wederzijdse ouders maken ruzie over de financiering van het huwelijk en Alex' getuige is de trouwringen verloren. Als Alex dan ook nog ontdekt dat zijn toekomstige vrouw hem bedriegt met een arts, is de scheiding een feit.

Tout va bien, on s'en va

2000 | Drama, Komedie

Frankrijk 2000. Drama van Claude Mouriéras. Met o.a. Miou-Miou, Sandrine Kiberlain, Natacha Régnier, Michel Piccoli en Caroline Pilli.

De drie zussen in Tout va bien, on s'en va hebben het best met elkaar getroffen. Natuurlijk zijn er af en toe wat wrijvingen; zo wordt de jongste (Régnier) tegen haar zin bemoederd, en speelt er tussen de andere twee (Miou-Miou en Kiberlain) een milde machtsstrijd over wie het meeste geld en de beste baan heeft. Als op een dag hun vader (Piccoli) na een afwezigheid van vijftien jaar voor de deur staat zijn de gevoelens gemengd. Tout va bien is een intelligent familieportret, vol realistische details over de soms hartverwarmende, soms tenenkrommende relaties die familieleden met elkaar kunnen hebben.

Hors jeu

1998 | Romantiek

Frankrijk 1998. Romantiek van Karim Dridi. Met o.a. Philippe Ambrosini, Rossy de Palma, Patrick Bruel, Clotilde Courau en Arielle Dombasle.

De drie zussen in Tout va bien, on s'en va hebben het best met elkaar getroffen. Natuurlijk zijn er af en toe wat wrijvingen; zo wordt de jongste (Régnier) tegen haar zin bemoederd, en speelt er tussen de andere twee (Miou-Miou en Kiberlain) een milde machtsstrijd over wie het meeste geld en de beste baan heeft. Als op een dag hun vader (Piccoli) na een afwezigheid van vijftien jaar voor de deur staat zijn de gevoelens gemengd. Tout va bien is een intelligent familieportret, vol realistische details over de soms hartverwarmende, soms tenenkrommende relaties die familieleden met elkaar kunnen hebben.

Nettoyage à sec

1997 | Drama

Frankrijk​/​​Spanje 1997. Drama van Anne Fontaine. Met o.a. Miou-Miou, Charles Berling, Stanislas Merhar, Mathilde Seigner en Nanou Meister.

Nicole (Miou-Miou) en Jean-Marie (Charles Berling) Kunstler hebben na vijftien jaar samenzijn een uitgebluste relatie. Een erotisch optreden van de 'Koninginnen van de Nacht' Loic (Stanislas Merhar) en Marilyn (Mathilde Seigner) brengt daarin verandering. De vier vatten een vriendschap op en een nieuw soort erotiek ontwaakt voor de Kunstlers. Het spel is meeslepend realistisch en het script won de hoofdprijs in Venetië, maar men moet wel tegen tergende opbouw en spanning kunnen om dit drama te kunnen waarderen.

Elles

1997 | Komedie, Experimenteel, Drama

Frankrijk​/​​Spanje​/​​Luxemburg​/​​België 1997. Komedie van Luis Galvaõ Teles. Met o.a. Carmen Maura, Miou-Miou, Marisa Berenson, Patti Guesch en Marthe Keller.

De levens van vijf vrouwen, allen in de veertig, raken met elkaar vervlochten wanneer een televisiejournaliste (gespeeld door de Spaanse Pedro Almodóvar-ster Carmen Maura) een programma maakt rond de vraag 'Wat wil de vrouw?' Een antwoord daarop krijgen we (uiteraard) niet, maar we zien wel het gehannes met het leven van een aantal van haar vriendinnen. Miou-Miou speelt een universitair docent die een relatie begint met een student, Marthe Keller een gescheiden vrouw die slecht nieuws krijgt over haar gezondheid, Marisa Berenson een schoonheidsspecialiste met een drugsverleden. De prima actrices maken dit tamelijk oppervlakkige melodrama best de moeite waard.

Ma femme me quitte

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Didier Kaminka. Met o.a. Michel Boujenah, Miou-Miou, Thierry Lhermitte, Line Renaud en Daniel Russo.

De levens van vijf vrouwen, allen in de veertig, raken met elkaar vervlochten wanneer een televisiejournaliste (gespeeld door de Spaanse Pedro Almodóvar-ster Carmen Maura) een programma maakt rond de vraag 'Wat wil de vrouw?' Een antwoord daarop krijgen we (uiteraard) niet, maar we zien wel het gehannes met het leven van een aantal van haar vriendinnen. Miou-Miou speelt een universitair docent die een relatie begint met een student, Marthe Keller een gescheiden vrouw die slecht nieuws krijgt over haar gezondheid, Marisa Berenson een schoonheidsspecialiste met een drugsverleden. De prima actrices maken dit tamelijk oppervlakkige melodrama best de moeite waard.

Le huitième jour

1996 | Komedie, Drama

België​/​​Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1996. Komedie van Jaco Van Dormael. Met o.a. Daniel Auteuil, Pascal Duquenne, Miou-Miou, Isabelle Sadoyan en Henri Garcin.

Harry (Auteuil) is een druk bezet zakenman. Zijn vrouw heeft hem verlaten met de kinderen en alles wat rest is routine. Georges (Duquenne) lijdt aan het downsyndroom. Hij leeft in een fantasiewereld waar Mongolië zijn moederland is, gemaaid gras getroost moet worden en de werkelijkheid verdwijnt als je niet kijkt. Na een ontmoeting trekken ze een paar dagen met elkaar op. Solide acteursfilm, mooi in beeld gebracht door cameraman Walther van den Ende. Duquenne en Auteuil ontvingen in 1996 beiden de prijs voor beste acteur op het filmfestival van Cannes.

Une page d'amour

1995 | Drama, Historische film

Frankrijk 1995. Drama van Serge Moati. Met o.a. Miou-Miou, Jacques Perrin, Félicité Chaton, Grace de Capitani en François Berléand.

Rond 1865 woont de weduwe H[KA1]el[KA2]ene (Miou-Miou) met haar dochter Jeanne (Chaton), die elf is, in een bescheiden etagewoning. Jeanne hangt aan haar moeder en zou er niet aan moeten denken dat iemand anders, in casu een man, te veel aandacht aan haar zou besteden. Als H[KA1]el[KA2]ene `s nachts last krijgt van hevige buikkrampen wordt hun buurman Docteur Derberle (Perrin) erbij geroepen. Hij verstoort de betrekkelijke rust van het tweetal en van hun teruggetrokken bestaan. Een vrij getrouwe, bekorte bewerking van de roman van Emile Zola over een hartstochtige driehoeksverhouding, waarin een tiener de eerste viool speelt. Het spel is sereen en de aankleding van de film (decors en kostuums) is schitterend, maar het scenario van Pierre Dumayet is oppervlakkig en gaat niet in op de sociale context van Zola. Het camerawerk van André Néau is mooi. 16:9.

Court toujours : Joséphine et les Gitans

1995 | Drama, Muziek, Korte film

Frankrijk 1995. Drama van Vincent Ravalec en Vincent Ravalec. Met o.a. Miou-Miou, Claire Nadeau, Guy Amram, Hyppolite Baillardo en Claude Baillardo.

Als productieverantwoordelijke van een platenfirma trekt Jos[KA1]ephine (Miou-Miou) op verzoek van een zekere Carla (Nadeau) naar de Camargue om er audities in te richten voor enkele zigeunerbands. Ze wordt ontvangen als een koningin en leert heel wat over de zigeunertradities. Tevens ontdekt ze dat zigeuners geen liefdadigheid zoeken, maar erkenning van hun statuut. Ze voelt zich als een vreemdeling in een merkwaardig vreemd land. Een korte film die voortdavert op het ritme van levenslustige zigeunermuziek. Op enkele minimale dramatische scènes na wordt er van Miou-Miou weinig acteertalent gevraagd. De belangrijkste rollen worden gespeeld door de zigeuners en hun bands en wie van hun muziek houdt, zal ongetwijfeld genieten van de film. Voor gewone filmliefhebbers heeft de film te weinig dramatische kracht. Regisseur Ravalec baseerde zijn scenario op een verhaal uit zijn bundel Clefs du bonheur. Voor de fotografie waren Jeanne Lapoirie, Aleksander Kaufman en Alice Capronnier verantwoordelijk.

Une femme dans la tourmente

1994 | Drama

Portugal​/​​Frankrijk 1994. Drama van Serge Moati. Met o.a. Miou-Miou, Jeanne Herry-Leclerc, Maxime Leroux, Hubert Saint-Macary en Inès De Medeiros.

Miou-Miou wordt benoemd tot consul van Frankrijk in Porto Natale, waar ze arriveert in gezelschap van haar zestienjarige dochter Herry-Leclerc. Al vlug stelt ze vast dat de verkiezingen die weldra uitgeschreven zullen worden slechts een schijnvertoning zijn die het dictatoriale regime moet ondersteunen. Haar dochter, die niet ongevoelig is voor de charmes van de geadopteerde zoon van Leroux, cultureel raadgever van het consulaat, begint, samen met de jongeman, samen te zweren tegen het regime. Spannend gemaakte aanklacht tegen de Latijns- Amerikaanse dictators die nog steeds de plak zwaaien, meestal met steun van Amerika. Uitstekende vertolking van de jonge Herry- Leclerc. De eindscènes zijn zeer indrukwekkend. Moati, Emmanuelle Sardou en Philippe Dussau schreven het scenario. Zwierig gefotogafeerd in Lissabon door Roger Dorieux. Formaat 16/9.

Un indien dans la ville

1994 | Komedie

Frankrijk 1994. Komedie van Hervé Palud. Met o.a. Thierry Lhermitte, Patrick Timsit, Ludwig Briand, Miou-Miou en Arielle Dombasle.

Ondanks zijn scheiding is Lhermitte vrolijk gestemd terwijl hij naar Caracas vliegt. Hij is specialist in Aziatische markten en zijn toekomst ziet er rooskleurig uit. Binnen enkele weken hoopt hij opnieuw te trouwen met een oosterse schoonheid. Bovendien gaat hij zijn zoon Briand ophalen, die opgegroeid is bij de Indianen in het Amazonegebied. Hij is van plan de jongen voor te stellen in Parijs. Nogal voorspelbare komedie met weinig actie en vooral verbale humor. Lhermitte vertolkt zijn ludiek personage zeer levendig en de jonge Briand dient hem uitstekend van repliek. Aan het scenario werkten Palud, Lhermitte, Igor Aptekman en Philippe Bruneau mee. Voor de fotografie stond Fabio Conversi in. Dolby Stereo.

Montparnasse-Pondichéry

1994 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1994. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Miou-Miou, Yves Robert, André Dussollier, Jacques Perrin en Judith Magre.

Aangemoedigd door een nieuwe wet laat de veertig-jarige ongehuwde moeder en behangontwerpster Miou-Miou zich inschrijven aan de universiteit, om alsnog een diploma te halen. De studie wordt een flop en na een ruzie laat ze haar vriend zitten. Ontmoedigd zwerft ze door de straten. Ze komt terecht in metrostation Montparnasse. Hier ontmoet ze de zeventig-jarige ex- musicus Robert. Samen beleven ze de crisis in hun leven, en er bloeit een romantische relatie op. Poëtische liefdesgeschiedenis verteld met een grote dosis relativerende humor. Uit elke situatie, hoe uitzichtloos ook, kan iets nieuws, iets fascinerends groeien. Uitstekend spel van Miou-Miou en regisseur Robert. De laatste schreef het scenario, samen met Frédéric Lasaygues. Robert Alazraki stond in voor het camerawerk.

Tango

1993 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1993. Komedie van Patrice Leconte. Met o.a. Philippe Noiret, Richard Bohringer, Thierry Lhermitte, Judith Godrèche en Carole Bouquet.

Stuntvlieger Vincent (Bohringer) wordt, tegen alle verwachting, vrijgesproken voor de moord op zijn vrouw en haar minnaar. Maar een tijd later wordt hij benaderd door de rechter (Noiret): diens neef Paul (Lhermitte) wil van zijn ontrouwe vrouw Miou-Miou) af. Kan Vincent hem niet een handje helpen? Gedrieën gaan ze op pad. Leconte's geestige zwarte komedie over de onmogelijke verhouding tussen mannen en vrouwen is soms cynisch, vaak pikant, steeds intelligent, vol intense vrouwenhaat en lieve tederheid. Prima spel, vooral van Noiret als vrijgezelle ijdeltuit.

Germinal

1993 | Drama

Frankrijk​/​​België​/​​Italië 1993. Drama van Claude Berri. Met o.a. Gérard Depardieu, Jean Carmet, Renaud, Judith Henry en Jean-Roger Milo.

Na Albert Capellani (1913) en Yves Allégret (1963) waagde ook Claude Berri zich aan de verfilming van Zola's gelijknamige roman over de kommervolle arbeidsomstandigheden van mijnwerkers in het laat negentiende-eeuwse Frankrijk. De nuances uit Zola’s verhaal zijn in Berri's peperdure productie ver te zoeken. De meeste personages zijn weinig meer dan karikaturen waaraan de solide spelende acteurs te weinig eer konden behalen. Depardieu speelt een tekortgedane mijnwerker voor wie de maat nu echt vol is. Cameraman en inmiddels ook regisseur Yves Angelo deed vooral z'n best bij het in beeld brengen van de frequent langsmarcherende 'verworpenen der aarde'.

Patrick Dewaere

1992 | Biografie

Frankrijk 1992. Biografie van Marc Esposito. Met o.a. Serge Rousseau, Maurice Dugowson, Bertrand Blier, Alain Corneau en Claude Sautet.

Ter gelegenheid van de tiende sterfdag van de onvergetelijke Dewaere, die ook voor jonge acteurs en kijkers nog iets betekent, besloot de journalist Esposito tot dit eerbetoon aan talent en persoonlijkheid van deze uitzonderlijke acteur, de anti-ster bij uitstek. Esposito zocht talrijke persoonlijkheden uit de filmwereld op die met Dewaere hebben gewerkt en hem hebben gekend. Hij koos voor een fijnzinnige, eenvoudige en vriendelijke aanpak voor zijn documentaire, die bestaat uit getuigenissen over en fragmenten van films en interviews met de veel te vroeg gestorven Dewaere.

Le bal des casse-pieds

1992 | Komedie

Frankrijk 1992. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Jean Rochefort, Jacques Villeret, Victor Lanoux, Miou-Miou en Jean Carmet.

Het lijkt erop dat de filmer een vervolg op het amusante en geenszins verouderde LES CASSE-PIEDS (1948) van Jean Dr[KA1]eville heeft willen maken, met als gangmaker de fascinerende No[KA3]el-No[KA3]el. Het resultaat is vlees noch vis want met het inconsequente scenario (van de regisseur en Jean- Loup Dabadie), dat nogal eens in herhalingen vervalt, is slordig omgesprongen. Soms valt er even te lachen maar de vele mogelijkheden van het thema - het dagelijks bestaan wordt immers voortdurend verstoord door lastige, domme en middelmatige figuren, met name door achterlijke ambtenaren - werden helaas niet ten volle benut. Een speciale vermelding voor Lemercier die op treffende wijze verbijstert. Camerawerk van Robert Alazraki.

Netchaïev est de retour

1991 | Mysterie, Thriller

Frankrijk 1991. Mysterie van Jacques Deray. Met o.a. Carolina Rosi, Patrick Chesnais, Vincent Lindon, Maxime Leroux en Philippe Leroy.

Montand speelt de directeur van een Franse contraspionagedienst. Zijn zoon Netchaiev (Lindon) is een beruchte terrorist, die terugkeert naar Parijs waar hij zijn levensverhaal wil verkopen aan de hoogste bieder, wat hem ongeliefd maakt bij collegae en wat zijn vader stimuleert om hem levend in handen te krijgen. Het verhaal komt van Jorge Semprun, die eerder de beroemde politieke thriller Z (1969) scriptte, ook met Montand. Netchaiev est de retour is niet zo'n klassieker, maar mag er wel wezen.

La totale !

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Thierry Lhermitte, Eddy Mitchell, Miou-Miou, Michel Boujenah en François Hadji-Lazaro.

Deze zeer Franse lichtgewicht is een parodie op de spionagefilm. Lhermitte en Mitchell spelen twee agenten van de Franse geheime dienst die hun brave ambtenaren-uiterlijk als dekking gebruiken. Alles gaat goed, totdat Lhermitte op een dag ontdekt dat zijn vrouw een relatie heeft met een zekere Marcel. Nieuwsgierig maar ook gepikeerd begint hij haar af te luisteren. Zidi komt hier dicht in de buurt van de klucht en doorweeft zijn komedie met misverstanden en onvoorziene wendingen, bedrogen en bedriegende echtgenoten en echte en namaakspionnen. De acteurs vermaken zich kostelijk in deze doldwaze en niet altijd even waarschijnlijke situaties. Scenario van Zidi en Simon Michael. Camerawerk van Jean-Jacques Tarbes.

La Totale

1991 | Komedie, Actiefilm

Frankrijk 1991. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Eddy Mitchell, Miou-Miou en Thierry Lhermitte.

Deze zeer Franse lichtgewicht is een parodie op de spionagefilm. Lhermitte en Mitchell spelen twee agenten van de Franse geheime dienst die hun brave ambtenaren-uiterlijk als dekking gebruiken. Alles gaat goed, totdat Lhermitte op een dag ontdekt dat zijn vrouw een relatie heeft met een zekere Marcel. Nieuwsgierig maar ook gepikeerd begint hij haar af te luisteren. Zidi komt hier dicht in de buurt van de klucht en doorweeft zijn komedie met misverstanden en onvoorziene wendingen, bedrogen en bedriegende echtgenoten en echte en namaakspionnen. De acteurs vermaken zich kostelijk in deze doldwaze en niet altijd even waarschijnlijke situaties. Scenario van Zidi en Simon Michael. Camerawerk van Jean-Jacques Tarbes.

Milou en mai

1990 | Komedie, Drama

Frankrijk​/​​Italië 1990. Komedie van Louis Malle. Met o.a. Michel Piccoli, Miou-Miou, Michel Duchaussoy, Bruno Carette en Paulette Dubost.

Louis Malle maakte na een weinig geslaagd uitstapje naar Hollywood een schitterende comeback met Au revoir les enfants. Zijn volgende 'Franse' film, Milou en mai, een eerbetoon aan Jean Renoir, schetst het portret van een oudere verweesde man, tegen de achtergrond van de studentenopstanden in '68. Demonstraties, bezettingen en stakingen ontregelen het land. Malle en zijn makkers van de Nouvelle Vague verklaren op het Filmfestival van Cannes de cinema morsdood. De film zou opnieuw geboren moeten worden. Bijna twintig jaar en - zoals gezegd - een Amerikaans avontuur later blikt de regisseur terug op die tijd in Milou en Mai.

La plus belle nuit du cinéma

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Michel Denisot. Met o.a. Gérard Lanvin, Béatrice Dalle, Roger Hanin, Jacques Villeret en Michel Galabru.

Een bloemlezing van de Franse cinema? Ja, maar het dienstdoende genie heeft het in zijn hoofd gehaald om scènes uit een heleboel bekende films door hedendaagse acteurs te laten spelen. Zo wordt bijvoorbeeld een scène uit HÔTEL DU NORD van Marcel Carné gespeeld door Lanvin en Dalle en een andere scène, uit LES PARAPLUIES DE CHERBOURG, door Birkin en Souchon enzovoort. Het lijkt aanvankelijk een origineel idee, maar na het zien van het resultaat blijkt het een doodgeboren kindje. Bovendien is deze film volledig overbodig: de mensen zien veel liever de originelen! En de scène uit HIROSHIMA MON AMOUR is volstrekt belachelijk.

L'argent

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Jacques Rouffio. Met o.a. Claude Brasseur, Miou-Miou, Michel Galabru, Jean-Pierre Bisson en Anna Gaelina.

Een verfilming over de corrupte bankdirekteur uit de beroemde roman van Emile Zola. Geen afgewogen geheel, want Jacques Rouffio schetst zijn personages in een agressieve, ongenuanceerde stijl en wel zodanig, dat de belangwekkende naturalistische inhoud van dit meesterwerk tot een karikatuur verwordt. Fantastisch spel en dito tijdsreconstructie.

Une vie comme je veux

1988 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1988. Drama van Jean-Jacques Goron. Met o.a. Miou-Miou, Pierre Arditi, Vincent Lindon, Jean-Marc Thibault en Hito Jaulmes.

Laurence (Miou-Miou), 38 jaar, leidt een burgerbestaantje met haar twee kinderen en haar echtgenoot die afgevaardigde is, en voor wie de politiek alles is. Zij voelt zich in de steek gelaten en ontevreden met haar baantje van `ghost-writer` op een uitegeverij tot op het moment dat zij Arthur (Lindon) ontmoet, een verleidelijke jongeman die tien jaar jonger is dan zij. Uiteraard het eeuwige verhaaltje van de klassieke liefdesrelatie en de driehoeksverhouding. Deze televisieregisseur brengt in een dergelijk thema niets nieuws aan en stelt zich tevreden met het zich ondergeschikt maken aan de acteurs die - gelukkig maar - overtuigend en geloofwaardig zijn in een vrij gewoon scenario.

Les portes tournantes

1988 | Drama

Canada​/​​Frankrijk 1988. Drama van Francis Mankiewicz. Met o.a. Gabriel Arcand, Monique Spaziani, Jacques Penot, Miou-Miou en François Méthé.

Antoine woont met zijn vader, een kunstschilder, in Montreal. Zijn ouders zijn gescheiden. Vader wordt van zijn stuk gebracht door de brieven van de moeder, een pianiste die in New York woont, want uit de brieven wordt hem duidelijk waarom hun huwelijk mislukt is. Antoine besluit uiteindelijk bij zijn grootmoeder te gaan wonen. Heen en weer gaand tussen heden en verleden worden de herinneringen van de hoofdpersonen dooreen geweven. Een intieme, sfeervolle vertelling met veel gevoel verfilmd.

La lectrice

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van Michel Deville. Met o.a. Miou-Miou, Patrick Chesnais, Pierre Dux, Simon Eine en Jean-Luc Bideau.

Een bewerking door Rosalinde en Michel Deville van de romans [KL]La lectrice[KLE] en [KL]Un fantasme de Bella B. et autres r[KA1]ecits[KLE] van Raymond Jean. Een beeldschone stijloefening met een verwarrend thema: lezen is geen spel en er bestaat geen onschuldige lectuur. Een moralistisch werk dat irritant had kunnen zijn maar erg boeiend is. Hoewel er in de film veel gelezen wordt (Marx, Lenin, Duras, Maupassant en Sade), draait alles om de blikken, gebaren en stemintonaties. Een bijzonder subtiele film met opmerkelijke acteerprestaties en dromerig camerawerk, in blauw- en grijstinten, van Dominique Le Rigoleur.

Tenue de soirée

1986 | Komedie, Erotiek, Drama, Misdaad

Frankrijk 1986. Komedie van Bertrand Blier. Met o.a. Gérard Depardieu, Michel Blanc, Miou-Miou, Jean-François Stévenin en Mylène Demongeot.

Klassieker uit het oeuvre van Bertrand Blier, de Fransman die grossiert in zwarte humor. Onbehouwen dief (Gérard Depardieu) verstoort een woordenwisseling tussen echtelieden (Miou-Miou en Michel Blanc) en neemt ze prompt mee op sleeptouw. Het drietal, gaandeweg verwikkeld in een absurdistische ménage-à-trois, berooft diverse huizen, maar de welgestelde eigenaren zijn zo verveeld dat ze de dieven verwelkomen als een aardig verzetje. Boosaardige grappen, rake observaties van de strijd der seksen en uitstekend spel van met name Depardieu, een van Bliers favoriete acteurs.

Blanche et Marie

1985 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1985. Drama van Jacques Renard. Met o.a. Miou-Miou, Sandrine Bonnaire, Gérard Klein, Didier Flamand en Patrick Chesnais.

Noord-Frankrijk, 1941. Een spoorwegarbeider en een kapper worden door de nazi's gearresteerd vanwege verzetsacties. De vrouw van de arbeider en de dochter van de kapper (dertiger Miou-Miou en tiener Bonnaire) slaan de handen ineen en besluiten het werk van de mannen voort te zetten. Blanche et Marie is een van de weinige op feiten gebaseerde Franse verzetsfilms waarin vrouwen het heroïsche voortouw nemen. De keuze van Miou-Miou en Bonnaire was een gouden greep: frêle ogende vrouwen met een zinderende onderhuidse spanning. Tegengas komt helaas van regisseur en coscenarist Renard zelf, vanwege zijn afstandelijke beeldtaal die identificatie met de heldinnen bemoeilijkt.

Le Vol du Sphinx

1984 | Avonturenfilm, Actiefilm

Frankrijk 1984. Avonturenfilm van Laurent Ferrier. Met o.a. Alain Souchon, Miou-Miou, Jean Benguigui, François Perrot en Robin Renucci.

Een doorzichtige en grotendeels mislukte poging om een Franse versie te maken van HIGH ROAD TO CHINA. Souchon is een ietwat verbitterd piloot die zich heeft teruggetrokken in een gat in de Marokkaanse woestijn. Hij wordt door een stel wapensmokkelaars, onder wie Miou-Miou, gehuurd om met zijn gammele vliegtuig een opdracht voor hen uit te voeren. Net als het vliegtuig komt de film slechts af en toe van de grond. Scenario van Alain Centonze.

Coup de foudre

1983 | Drama

Frankrijk 1983. Drama van Diane Kurys. Met o.a. Isabelle Huppert, Miou-Miou, Guy Marchand, Jean-Pierre Bacri en Robin Renucci.

De Tweede Wereldoorlog tekent Lena (Huppert) en Madeleine (Miou-Miou), die elkaar niet kennen. Wanneer ze, inmiddels allebei gehuwd en moeder, elkaar in 1952 in Lyon ontmoeten springt er een vonk over. Hun wederhelften zien met lede ogen aan hoe de vrouwenvriendschap zich verdicht. In dit bitterzoete drama, geïnspireerd op het levensverhaal van Diane Kurys' Russisch-Joodse emigré-ouders, harmoniëren alle elementen op het hoogste niveau: het romaneske scenario, de prachtige widescreenbeelden, de authenticiteit en detailrijkdom van de decors, de weemoedige pianothema's en het fantastische ensemblespel. Prachtige cinema die geen gemoed onberoerd laat. Genomineerd voor de Oscar voor beste buitenlandse film.

Canicule

1983 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 1983. Misdaad van Yves Boisset. Met o.a. Lee Marvin, Miou-Miou, Victor Lanoux, Jean Carmet en Tina Louise.

Een voortvluchtige Amerikaanse killer duikt onder op het Franse platteland. Daar blijkt dat de perversies, de achterbaksheid en de hebzucht van de varkensfokkers-familie die hem herbergt, gevaarlijker zijn dan gangsters en politie. Ondanks al het betrokken talent werd het een teleurstellende film, waarin de zwaar aangezette, grove karikaturen de interesse en geloofwaardigheid ondermijnen. Het resultaat is dan ook niet de - mogelijk bedoelde - zwarte komedie. In deze hommage aan Marvins filmimago blijft in elk geval diens waardigheid intact, maar voor het overige steken de varkens positief af bij de acteurs. Scenario van Boisset, Jean Herman, Michel Audiard, Dominique Roulet en Serge Korber. Jean Boffety hanteerde de camera.

Attention, une femme peut en cacher une autre!

1983 | Komedie

Frankrijk 1983. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Miou-Miou, Roger Hanin, Eddy Mitchell en Dominique Lavanant.

Medisch assistente Alice (Miou-Miou) leeft een deel van de week met Philippe (Hanin), ze hebben samen een kind. Op andere momenten leeft ze samen met Vincent (Mitchell), met wie ze ook een gezin heeft. Haar dubbelleven gaat lange tijd goed, totdat het onvermijdelijke gebeurt: de beide mannen komen elkaar tegen. Zedenkomedie met jaren zeventig-thema's heeft prima acteurs, met Miou-Miou (die met regisseur Lautner ook Pas de problème! maakte) als stralend middelpunt. Een aardige rol is weggelegd voor Alice' vroegwijze zoontje Simon (Ferrache).

Josépha

1982 | Drama, Komedie

Frankrijk 1982. Drama van Christopher Frank. Met o.a. Miou-Miou, Claude Brasseur, Bruno Cremer, Catherine Allégret en Pierre Vernier.

Een middelmatig begaafd acteursechtpaar heeft een onopvallende carrière in de provincie, tot de man met zomaar een slippertje hun liefde ondergraaft. Zij vindt nieuw geluk en stabiliteit bij een solide weduwnaar, als haar ex-partner als invaller een Shakespeare-rol krijgt. Ze helpt hem door de generale repetitie en de succesvolle première heen, maar de liefde blijkt over. De scenarioschrijver bewerkte een eigen roman voor dit filmdebuut; hij geeft een treffend kijkje achter de toneelschermen en in de typische spanningen en onzekerheden van acteurs, die extra reliëf krijgen door het nuchtere onbegrip van Crémer als de weduwnaar. Zeer goede spelregie, hoewel Brasseur als Othello onvoldoende is om zijn latere succes te rechtvaardigen. De optelsom van alle kwaliteiten leverde een film op die net te weinig ambitieus is en een effect geeft van déjà-vu.

Guy de Maupassant

1982 | Biografie, Drama, Historische film

Frankrijk 1982. Biografie van Michel Drach. Met o.a. Claude Brasseur, Jean Carmet, Miou-Miou en Simone Signoret.

Successchrijver-uit-ennui en aartspessimist De Maupassant, in 1891 via de syfilis onderweg naar de waanzin, beschouwt twee jaar voor hij zal sterven zijn jeugd, literaire carrière en grote passie: vrouwen. Met sterspelers bestrooid, door Philippe Rousselot chique gefotografeerd uittreksel van een woelig schrijversleven is uiteindelijk een lege huls. Een verklede Brasseur met jubelsnor is daarnaast nog geen Guy de Maupassant; kennelijk had regisseur noch titelvertolker er veel goesting in. Pluspunt: de belle époque-zwier van Georges Delerues muziek. Let op Catherine Frot in een van haar eerste rolletjes.

La Gueule du loup

1981 | Film noir, Misdaad

Frankrijk 1981. Film noir van Michel Léviant. Met o.a. Miou-Miou, Paul Crauchet, Anémone, Gérard Sergues en Yves Bureau.

Begint als een heuse detective, compleet met overval en auto-ongeluk maar gaat dan snel over op schilderachtige beschrijvingen van randfiguren à la Simenon. Zeer gebrekkig plot en volledig voorspelbare ontknoping. Wel heerst er een eigenaardige sfeer in de stad waar het zich allemaal afspeelt. Een sfeerfilm, kortom, waaraan slechts een goed opgebouwd scenario ontbreekt.

La Cavale

1980 | Drama, Biografie

Frankrijk 1980. Drama van Michel Mitrani. Met o.a. Juliet Berto, Jean-Claude Bouillon, Olga Georges-Picot, Geneviève Page en Catherine Rouvel.

Twee jonge inbrekers worden gearresteerd en trouwen met elkaar tijdens hun voorarrest. Als de man tot een twee keer zo lange straf als de vrouw wordt veroordeeld, zet deze hem tijdens de kerstdagen aan tot een gezamenlijke ontsnappingspoging, die door een goedbedoelende bewaakster mislukt. Deze film naar de autobiografische roman van Albertine Sarrazin, probeert een niet-sensationeel beeld van het dagelijkse leven in een vrouwengevangenis te geven, maar overtuigt te weinig door de reeks van al te mooie en chique actrices. Berto imponeert in de hoofdrol door zijn emotionele inzet. Miou-Miou debuteerde.

Est-ce bien raisonnable!

1980 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1980. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Miou-Miou, Gérard Lanvin, Michel Galabru, Henri Guybet en Renée Saint-Cyr.

Een jonge misdadiger neemt een rechter van instructie zijn kleding en identiteitspapieren af en botst bij zijn ontsnapping uit het gerechtshof op een journaliste die op de rechter een beroep kwam doen voor een affaire waarover ze schrijft. Persoonsverwisseling leidt tot verwarrende complicaties. Ondanks de aantrekkelijke rolbezetting en bekwame regie is dit een nogal mat uitgevallen misdaadkomedie, waarbij het inzakkende tempo en de onvoldoende verrassingen, de opgewekte toon en geamuseerde interesse van de toeschouwer steeds meer gaan saboteren. Scenario van Jean-Marie Poiré.

La femme flic

1979 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 1979. Misdaad van Yves Boisset. Met o.a. Miou-Miou, Jean-Marc Thibault, Leny Escudero, Jean-Pierre Kalfon en Niels Arestrup.

Een vrouwelijke politie-inspecteur, die overgeplaatst is naar een noordelijk provinciestadje ontdekt georganiseerde kinderprostitutie, waarbij notabelen en industriëlen betrokken zijn. Gebaseerd op feiten, maar vooral bijzonder omdat het dit keer een vrouw is die stuk loopt op de corruptie van hogerhand. Scenario van de regisseur en Claude Veillot.

La dérobade

1979 | Drama, Romantiek, Erotiek

Frankrijk 1979. Drama van Daniel Duval. Met o.a. Miou-Miou, Maria Schneider, Daniel Duval, Niels Arestrup en Brigitte Ariel.

Marie (Miou-Miou) prostitueert zich voor haar geliefde die bij andere pooiers in de schuld staat, zodat ze zich vrij moet kopen. Hoewel de film authentiek is, heeft hij de voorspelbaarheid en clichés van de trottoirmelodrama's uit de jaren 1950-60. De regie van Duval valt na zijn vorige persoonlijke films tegen, zijn acteren als de souteneur Gégé is beter. Miou-Miou is bewonderenswaardig als de onderworpen vrouw, die wanhopig aan haar bestaan tracht te ontkomen. Schneider is Maloup, Marie's vriendin bij wie ze haar hart uitstort.

L'ingorgo

1979 | Drama, Romantiek

Italië​/​​Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Spanje 1979. Drama van Luigi Comencini. Met o.a. Alberto Sordi, Annie Girardot, Fernando Rey, Patrick Dewaere en Ángela Molina.

Op de autobaan tussen het vliegveld en Rome ontstaat een verkeersopstopping waar na 24 uur - bij het einde van de film - nog steeds geen voortgang in is gekomen. Deze zeer bittere satire laat de 'bewoners' van de verschillende auto's zien als representanten van een gestagneerde maatschappij in al haar lagen. De internationale co-productie noodzaakte de aanwezigheid van een reeks sterren, maar de portretten van door onbekende of amateur-acteurs gespeelde passagiers zijn minstens zo belangrijk, in alle varianten tussen grimmige humor en regelrechte tragedie. Ook qua organisatorische vormgeving van de apocalyps bijna een meesterwerk.

Au revoir, à lundi

1979 | Drama, Komedie

Canada​/​​Frankrijk 1979. Drama van Maurice Dugowson. Met o.a. Miou-Miou, Claude Brasseur, Frank Moore, Carole Laure en David Birney.

Vriendinnen die samenwonen in Montreal hebben er genoeg van de door-de-weekse liefjes van getrouwde mannen te zijn. Met nieuwe betrouwbaarder lijkende minnaars gaan ze elk hun eigen weg, maar ook dat valt tegen. Spontaan spel van de actrices, maar de Franse regisseur vergaapt zich wat al te zeer aan de Canadese sneeuwlandschappen.

Les Routes du Sud

1977 | Drama

Frankrijk 1977. Drama van Joseph Losey. Met o.a. Yves Montand, Miou-Miou, Laurent Malet, France Lambiotte en Jean Bouise.

Een scenarioschrijver steunt het verzet tegen Franco in Spanje waarbij zijn vrouw als koerierster verongelukt. Zijn zoon stelt hem aansprakelijk en verwijt hem dat zijn politieke ideeën niet meer bij de tijd zijn. Deze terugkeer na twaalf jaar van Montand en schrijver Jorge Semprun naar de problematiek van La guerre est finie mislukt grotendeels, omdat Losey de jonge generatie karikaturaal en met onvoldoende eigen bestaansrecht neerzet.

Dites-lui que je l'aime

1977 | Thriller, Romantiek

Frankrijk 1977. Thriller van Claude Miller. Met o.a. Gérard Depardieu, Miou-Miou, Jacques Denis, Dominique Laffin en Claude Piéplu.

Een eenzame fabrieksarbeider blijft geobsedeerd door zijn inmiddels getrouwde jeugdliefde en moeder van een kind. Hij schrijft haar en belt haar nog regelmatig. De jonge buurvrouw in zijn pension is in stilte verliefd op hem en wordt het slachtoffer van zijn opgekropte frustraties. De film offert thriller-elementen van Patricia Highsmith's Sweet Sickness aan romantische bezetenheid en maakt die treffend waar, tot aan het ontsporende einde. Opmerkelijke, tegendraadse rollen van Depardieu en Miou-Miou. Het scenario is van Miller en Luc Béraud. Het camerawerk is van Pierre Lhomme.

On aura tout vu!

1976 | Erotiek, Komedie

Frankrijk 1976. Erotiek van Georges Lautner. Met o.a. Pierre Richard, Miou-Miou, Jean-Pierre Marielle, Henri Guybet en Renée Saint-Cyr.

Een fotograaf heeft samen met een vriend een scenario geschreven waarvoor een producent interesse toont op voorwaarde dat ze het omwerken tot pornofilm. Ze hebben echter alle vrienden en kennissen al rollen in hun 'kunst-film' beloofd. De opheffing van de Franse censuur resulteerde in een pornogolf in de bioscoop en vervolgens in een reeks satires waarvan dit de leukste is, maar nog altijd niet leuk genoeg. De zoveelste variant op de naïviteit van Richard wordt vervelend.

Marcia trionfale

1976 | Drama

Frankrijk​/​​Italië​/​​Duitsland 1976. Drama van Marco Bellocchio. Met o.a. Franco Nero, Miou-Miou, Michele Placido, Patrick Dewaere en Ekkehardt Belle.

Een jonge intellectuele dienstplichtige wordt door de mangel gehaald door een sadistische kapitein en volgzame medesoldaten. Hij wordt de vertrouweling van een andere buitenstaander in de kazerne - de kapiteinsvrouw - maar het 'onvermijdelijk' drama wordt afgewend als de kapitein het slachtoffer wordt van zijn eigen drilmethoden. De commerciëlere Bellocchio-film gebruikt het verhaal om de afstompende en tot excessen leidende hiërarchie binnen het leger aan te vallen.

Jonas qui aura 25 ans en l'an 2000

1976 | Komedie, Oorlogsfilm, Drama

Zwitserland​/​​Frankrijk 1976. Komedie van Alain Tanner. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Myriam Boyer, Jacques Denis, Roger Jendly en Dominique Labourier.

Door toevallige omstandigheden kruisen in Gen[KA2]eve de levens van acht verschillende personages elkaar, die ieder op hun manier een eigen vorm proberen te vinden voor hun gefrustreerd idealisme ten aanzien van een nieuwe maatschappij. Conflicten en teleurstellingen blijven niet uit, maar de hoop voor de toekomst wordt gevestigd op de geboorte van een baby in een `ecologisch` boerengezin. Het aanstekelijk samenspel van de ideale rolbezetting geeft de film een lichte toon die hem uittilt boven de theoretisch-onderwijzende uitgangspunten en de nadrukkelijke vervreemdingseffecten (als de afwisseling van zwartwit en kleur), zonder dat die vrolijkheid de zinnigheid van de diverse probleemstellingen verdoezelt. Het scenario is van regisseur Tanner en John Berger. Het camerawerk is van Renato Berta.

F... comme Fairbanks

1976 | Drama

Frankrijk 1976. Drama van Maurice Dugowson. Met o.a. Patrick Dewaere, Miou-Miou, John Berry, Michel Piccoli en Jean-Michel Folon.

Afgestudeerde ingenieur kan na zijn diensttijd geen werk vinden en noch vrienden noch vader (een bioscoop-operateur die hem de bijnaam heeft gegeven van zijn filmidool Douglas Fairbanks) noch de jonge actrice op wie hij verliefd wordt blijken in staat om zijn leven richting te geven. Reeks van mislukkingen vervreemden hem van zijn omgeving en leidt tot een depressie waaraan hij in zijn fantasie ontsnapt op een vliegend tapijt van Fairbanks als Dief van Bagdad. In bravoure verpakte wanhoop van Dewaere geeft socio-psychologisch drama grote overtuigingskracht, te midden van raak en ironisch getekende andere personages en situaties. (Berry in de vaderrol is de door senator McCarthy verbannen Hollywoodregisseur.)

F comme Fairbanks

1976 |

Frankrijk 1976. Maurice Dugowson. Met o.a. Michel Piccoli, Miou-Miou en Patrick Dewaere.

Afgestudeerde ingenieur kan na zijn diensttijd geen werk vinden en noch vrienden noch vader (een bioscoop-operateur die hem de bijnaam heeft gegeven van zijn filmidool Douglas Fairbanks) noch de jonge actrice op wie hij verliefd wordt blijken in staat om zijn leven richting te geven. Reeks van mislukkingen vervreemden hem van zijn omgeving en leidt tot een depressie waaraan hij in zijn fantasie ontsnapt op een vliegend tapijt van Fairbanks als Dief van Bagdad. In bravoure verpakte wanhoop van Dewaere geeft socio-psychologisch drama grote overtuigingskracht, te midden van raak en ironisch getekende andere personages en situaties. (Berry in de vaderrol is de door senator McCarthy verbannen Hollywoodregisseur.)

D'amour et d'eau fraîche

1976 | Drama, Komedie

Frankrijk 1976. Drama van Jean-Pierre Blanc. Met o.a. Annie Girardot, Miou-Miou, Julien Clerc, Jean-Pierre Darras en Cérise.

De relatie tussen pianoleraar Jip (Clerc) en Mona (Girardot) loopt op de klippen wanneer Jip de jongere Rita (Miou-Miou) ontmoet. De passie is groot, maar het lot is de nieuwe geliefden niet goed gezind. Klein drama rond bourgeois conformisme en de hang naar post-1968 hippiedom heeft een mooi trio in de hoofdrollen. Miou-Miou had bij regisseur Blanc gelobbyd voor haar geliefde Patrick Dewaere als tegenspeler, maar raakte vervolgens verliefd op zanger en gelegenheidsacteur Julien Clerc. Hun dochter is actrice-regisseuse Jeanne Henry.

Al piacere di rivederla

1976 | Misdaad

Italië​/​​Frankrijk 1976. Misdaad van Marco Leto. Met o.a. Ugo Tognazzi, Françoise Fabian, Miou-Miou, Alberto Lionello en Philippe March.

Een regeringsambtenaar moet de verdachte zelfmoord onderzoeken van een provinciale industrieel en christen-democratische partijbons, wiens weduwe zijn jeugdliefde was. Het blijkt moord te zijn geweest, maar zijn strijd tegen de corrupte bourgeoisie heeft geen ander resultaat dan dat de verloofde van de erfgenaam haar milieu de rug toekeert. Een teleurstellende film van de maker van IL VILLEGIATURE, die verrassingsloze satire richt op overbekende doelwitten en er zijn gemak van neemt. Tognazzi maakt nog iets van zijn hoofdrol, maar de actrices worden door de film zeer veronachtzaamd.

The Genius

1975 | Western

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Italië 1975. Western van Damiano Damiani. Met o.a. Robert Charlebois, Miou-Miou en Terence Hill.

Een regeringsambtenaar moet de verdachte zelfmoord onderzoeken van een provinciale industrieel en christen-democratische partijbons, wiens weduwe zijn jeugdliefde was. Het blijkt moord te zijn geweest, maar zijn strijd tegen de corrupte bourgeoisie heeft geen ander resultaat dan dat de verloofde van de erfgenaam haar milieu de rug toekeert. Een teleurstellende film van de maker van IL VILLEGIATURE, die verrassingsloze satire richt op overbekende doelwitten en er zijn gemak van neemt. Tognazzi maakt nog iets van zijn hoofdrol, maar de actrices worden door de film zeer veronachtzaamd.

Pas de problème!

1975 | Komedie, Drama

Frankrijk 1975. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Miou-Miou, Bernard Menez, Jean Lefebvre, Henri Guybet en Anny Duperey.

Wanneer in het huis van Anita (Miou-Miou) een man binnenstrompelt en overlijdt, begint een reeks van vreemde situaties. Anita, juist vrij uit het gevang, verstopt het lijk in de kofferbak van de auto van Edmond, de vader van haar vriendje (Menez). Deze pakt onverwacht dezelfde auto om ermee naar Zwitserland te rijden. Comedy of errors van regisseur Lautner (Le Professionel, met Jean Paul Belmondo), moet het hebben van leuke acteurs (let op de jonggestorven Patrick Dewaere als barman), ohlala-momenten en charmante jaren zeventig-sfeer.

Lily, aime-moi

1975 | Drama, Komedie

Frankrijk 1975. Drama van Maurice Dugowson. Met o.a. Rufus, Jean-Michel Folon, Patrick Dewaere, Zouzou en Juliette Gréco.

Een journalist komt voor een reportage bij een fabrieksarbeider wiens vrouw er net vandoor is. Samen met een bevriende bokser probeert hij de man op te beuren en te helpen om zijn huwelijk te herstellen. Deze debuutfilm combineert een kritische confrontatie van uiteenlopende milieus met een bitterzoete liefdesgeschiedenis, die door een merkwaardig samengestelde rolbezetting met aanstekelijke spontaniteit wordt geacteerd.

A Genius, Two Partners and a Dupe

1975 | Western, Komedie

Italië​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1975. Western van Damiano Damiani. Met o.a. Patrick McGoohan, Klaus Kinski, Miou-Miou, Robert Charlebois en Terence Hill.

Een avontuurlijk drietal (Terence Hill, Miou-Miou, Robert Charlebois) maakt plannen om 300.000 dollar te stelen van een corrupte cavallerieofficier (Patrick McGoohan), geld dat niet hem maar de Indianen toebehoort. Ondanks de supervisie van Sergio Leone en de regie van Damiani die met Quien sabe? ooit een boeiende revolutie-western maakte, is A Genius, Two Partners and a Dupe nauwelijks geslaagd te noemen. Hill krijgt te weinig ruimte om z'n Trinità-rol nog es dunnetjes over te doen. De andere acteurs proberen kansloos nog iets van hun rollen te maken. De film werd net als Leone's Once Upon a Time in the West opgenomen rond Monument Valley, en op locaties in Spanje en Italië. Leone componeerde de score.

Tendre Dracula

1974 | Komedie

Frankrijk 1974. Komedie van Pierre Grunstein. Met o.a. Peter Cushing, Nathalie Curval, Miou-Miou, Bernard Menez en Stéphanie Shandor.

De zoveelste parodie op de onverwoestbare Dracula. Helaas telt deze in vergelijking met de Amerikaanse DRACULA-films amper mee, aangezien twee of drie goede ideeën nog geen film opleveren. Een traag verlopende, moeilijk te volgen film en des te triester is het dan ook om Miou-Miou, Valli en Menez erin te zien spelen. Ook bekend als LA GRANDE TROUILLE OU TENDRE DRACULA en LES CONFESSIONS D'UN BUVEUR DE SANG.

Les valseuses

1974 | Komedie, Drama

Frankrijk 1974. Komedie van Bertrand Blier. Met o.a. Gérard Depardieu, Patrick Dewaere, Miou-Miou, Jeanne Moreau en Brigitte Fossey.

Anarchistische zwarte schelmenkomedie, een verfilming van Bliers eigen roman, betekende de internationale doorbraak van de regisseur die een van Frankrijks meest consistente filmmakers zou blijken. Depardieu en Dewaere zijn twee jonge schooiers die zich vermaken met diefstal en beroving, mishandeling en aanranding. Vrolijke verwikkelingen worden afgewisseld door wrede, misogyne grappen. Jeanne Moreau zorgt voor enige gratie als een ex-gevangene die met beiden het bed deelt. Isabelle Huppert is even te zien als verlegen tiener met gemengde gevoelens voor de bandeloze anti-helden. Depardieu zou een van Bliers vaste acteurs worden, Dewaere werkte nog tweemaal met de regisseur voordat hij in 1982 door zelfmoord om het leven kwam.

Themroc

1973 |

Frankrijk 1973. Claude Faraldo. Met o.a. Michel Piccoli, Béatrice Romand, Marilù Tolo, Francesca Romana Coluzzi en Jeanne Herviale.

Een fabrieksarbeider die met moeder en zusje in een woonkazerne huist komt in verzet tegen het gereglementeerde bestaan en keert terug naar de staat van holbewoner. Mede-flatbewoners volgen hem in zijn anarchie en vreten de in actie komende gezagsdragers letterlijk op. Een unieke anarchistische klucht, bijna zonder dialoog, de personages uiten zich in onbestemd gegrom en oerkreten. Na verloop van tijd escaleert de revolte, tot barbaars gedrag gewoongoed wordt. Ondanks de betrekkelijk zwakke vormgeving een erg leuke komedie, met een verrassend komische hoofdrol voor Piccoli.

Les granges brûlées

1973 | Drama

Frankrijk​/​​Italië 1973. Drama van Jean Chapot. Met o.a. Alain Delon, Simone Signoret, Paul Crauchet, Bernard Le Coq en Pierre Rousseau.

Dat Les granges brûlées überhaupt werd voltooid, is aan het incasseringsvermogen van regisseur Chapot te danken, die regelrecht werd gekoeioneerd door ster Delon terwijl grande dame Signoret verzuimde in te grijpen. Delon speelt een magistraat die in de winterkille Jura de mysterieuze dood van een jonge vrouw moet onderzoeken. Daarbij stuit hij op de boerenclan van matriarch Signoret. Intrige en decor van dit psychologisch drama met sterk karakterspel herinneren sterk aan de Gabin-boerderijdrama's uit dezelfde periode: La horse, L'Affaire Dominici. Allégret is Signorets dochter.

Les aventures de Rabbi Jacob

1973 | Komedie

Italië​/​​Frankrijk 1973. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Louis de Funès, Suzy Delair, Marcel Dalio, Claude Giraud en Renzo Montagnani.

Onderweg naar de bruiloft van zijn dochter krijgt de conservatieve, xenofobe zakenman Victor Pivert een auto-ongeluk en een aanvaring met Palestijnse gewapende strijders, waarna hij om het vege lijf te redden zich als rabbi verkleedt. Twee weken voor de première brak de Yom Kippoer-oorlog uit, wat deze komedie van Louis de Funès, waarin vrijmoedig allerlei beladen politieke onderwerpen aan worden gesneden, plotseling aardig controversieel maakte. Wie daar overheen kan stappen, kan genieten van een ouderwets leuke komedie, met een enorm hoge grapdichtheid.

Quelques messieurs trop tranquilles

1972 | Komedie, Drama

Frankrijk 1972. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Nathalie Courval, Dani, Michel Galabru, Henri Guybet en Miou-Miou.

Een suf dorpje dat toeristenoord hoopt te worden krijgt een invasie van 'langharig tuig'. De beroering daarover wordt vergroot door een reeks van onverklaarbare misdaden en incidenten. Deze makkelijke parodie op dorpelingen enerzijds en hippies anderzijds, wordt op een geestiger plan getild door de misdaad-satire en bravoure van de rolbezetting. Scenario van Georges Lautner en Jean-Marie Poiré naar de roman van Alain Camille La nuit des grands chiens malades. Camerawerk van Maurice Fellous.

Elle court, elle court la banlieue

1972 |

Frankrijk 1972. Gérard Pirès. Met o.a. Marthe Keller, Jacques Higelin, Victor Lanoux, Nathalie Courval en Annie Cordy.

Een pas getrouwd stel betrekt een flat in voorstad van Parijs. Zowel de dagelijkse urenlange tocht van en naar het werk in het centrum als het burengerucht in de woning blijken een afmattende aanslag op hun huwelijksgeluk. Al te uitbundige vormgeving en rumoerige rolletjes van allerhande komieken maken het zien van - als uitgangspunt zinnige - satire op actuele situatie net zo vermoeiend als forensenbestaan.