Michele McGuire: productie.
Er zijn 4 films gevonden.

Short Story Cinema: Texan

1994 | Komedie

Verenigde Staten 1994. Komedie van Treat Williams. Met o.a. Dabney Coleman, Dana Delany, Charles Durning, Jack Kohler en William H. Macy.

Ex-piloot Richard Williams (Coleman) is gehuwd met de veel jongere Anne (Delany). Op de dag van zijn vijftigste verjaardag begint hij te vermoeden dat Anne hem bedriegt. Als hun bankier hem dan nog meldt dat Anne enkele dagen geleden al het geld van haar rekening opnam en dat hij hierover onder geen beding met Richard mocht spreken wordt zijn vermoeden zekerheid. Hij vraagt zijn vriend Vaughn (Durning) om diens pistool, maar deze weigert. Door een parkeerbon komt hij op het spoor van de plaats waar Anne vertoeft. Knap opgebouwd melodrama dat helemaal anders afloopt dan je ook maar enigszins kunt vermoeden. Het originele scenario, vol onverwachte wendigen en valse indicaties, werd geschreven door niemand minder dan David Mamet. Het regie-debuut van Williams was op slag een schot in de roos. Achter de camera stond Eric J. Goldstein. Dolby Stereo S.R. Digital.

Short Story Cinema: On Hope

1994 | Komedie

Verenigde Staten 1994. Komedie van JoBeth Williams. Met o.a. Annette O'Toole, Mercedes Ruehl, Ray Baker, Veronica Cartwright en Jill Eikenberry.

Hope (O`Toole) en de zwangere Wendy (Ruehl) ontmoeten elkaar voor het eerst in een supermarkt. De twee vrouwen zijn elkaars tegenpool. Hope is erg ordelijk en wordt depressief van het minste dat van haar dagelijkse routine afwijkt. De vrijgevochten Wendy is impulsief en laat de boel maar draaien. Als Wendy haar weeën krijgt valt ze binnen bij Hope daar ze haar man niet kan vinden. Hope helpt haar bij de bevalling. Tussen beide vrouwen groeit een hechte vriendschap, maar soms kan dit verstikkend werken. Momentopnamen uit het leven van twee vriendinnen. De film toont fragmenten, die in hun totaliteit een bitter-zoet beeld schetsen. Het wrange einde, dat in het aan de basis liggende verhaal bijzonder aangrijpend is, komt in de film erg hard en onbegrijpelijk over. Lynn Mamet bewerkte haar gelijknamig kortverhaal. De twee hoofdactrices zijn schitterend, maar kunnen toch de climax niet aannemelijk maken. Achter de camera nam Chris Squires plaats. Dolby Stereo SR Digital-THX.

Love Matters

1994 | Drama

Verenigde Staten 1994. Drama van Eb Lottimer. Met o.a. Griffin Dunne, Annette O'Toole, Tony Goldwyn, Gina Gershon en Kate Burton.

Deze film werd geproduceerd voor het videocircuit, maar beleefde zijn premi[KA2]ere op de Amerikaanse kabel-tv. Het is een emotioneel, erotisch en aangrijpend drama naar een scenario van regisseur Lottimer en Evan Katz. Het huwelijk van Tom (Dunne) en Julie (O`Toole) dreigt als een nachtkaars uit te gaan. Juist op dat moment komt zijn vriend Geoff (Goldwyn) in het holst van de nacht op de proppen met een nieuwe, sexy ma[KA4]itresse (Gershon). Geoff vertelt dat hij van plan is te gaan scheiden. Ondanks de loyaliteit die Tom en Julie voelen voor Deborah (Burton), Geoffs vrouw, geven ze hen een bed voor de rest van de nacht. Hartstocht, seks, en gemoederen laaien als strovuren op en zo komen onvervulde wensen, illusies en leugens boven water. Het spel is goed onder de zelfverzekerde regie van Lottimer. Het camerawerk is van Bernard Salzmann. Dolby.

Short Story Cinema: The Last Shot

1993 | Drama

Verenigde Staten 1993. Drama van Deborah Amelon. Met o.a. Adam Baldwin, Bibi Besch, Paul Hipp, Jessica Lundy en Garry Marshall.

Mark Tullis (Baldwin) en Rachel (Lundy) komen naar hun ouderlijk huis omdat hun vader (Marshall) ernstig ziek is. Ondanks het protest van de moeder (Besch) is Mark, die dokter werd, bereid zijn vader een verlossende inspuiting te geven. Tot grote verbazing van allen verschijnt eensklaps Peter (Hipp), de verloren zoon, die enkele jaren voordien de bruggen achter zich opblies. De terugkeer van Peter lijkt een gunstige invloed te hebben op de toestand van de vader. Poëtische kijk op leven en dood. Euthanasie wordt niet veroordeeld, maar uiteindelijk blijkt dat de levensdrang soms sterker is dan angst voor pijn. Marshall liet even zijn regisseursstoel staan om de rol van de dodelijk zieke vader te spelen, een bewijs dat regisseurs ook wel in staat zijn een menselijk personage neer te zetten. Amelon schreef zelf het scenario en achter de camera stond Eric J. Goldstein.