Pierre Magnier (1869-1959): cast.
Er zijn 13 films gevonden.

Monsieur Fabre

1951 | Biografie, Historische film

Frankrijk 1951. Biografie van Henri Diamant-Berger. Met o.a. Elina Labourdette, Elisabeth Hardy, Espanita Cortez, France Descaut en Catherine Cullaz.

Gedramatiseerde film over het leven van Jean-Henri Fabre (Fresnay) een wetenschapper uit de Provence, die de geschiedenis is ingegaan als insektenkenner (entomoloog). Het verhaal speelt ten tijde van het Seconde Empire van Napoleon III (Bertin), die van 1852 tot 1870 keizer van Frankrijk was. De film is vooral curieus door het camerawerk van Claude Renoir. Het scenario is van regisseur Diamant-Berger en Jack Kirkland naar een idee van W. Futter.

Tous les deux

1949 | Drama

Frankrijk 1949. Drama van Louis Cuny. Met o.a. Renée Saint-Cyr, Annette Poivre, Louise Sylvie, Charlotte Ecard en Colette Régis.

Ze kunnen het niet meer met elkaar vinden en gaan uit elkaar. Zij tracht tevergeefs een boerenbedrijf te laten draaien. Hij snelt haar te hulp en redt de boel in een handomdraai. Daarna verzoenen ze zich weer met elkaar. O ja, en er is nog een jochie. Een onderwerp waarbij de zakdoek bij de hand gehouden dient te worden. Doet ouderwets aan door zowel het thema als de vertolking.

La femme nue

1949 | Drama

Frankrijk 1949. Drama van André Berthomieu. Met o.a. Giselle Pascal, Michèle Philippe, Paulette Dubost, Germaine Charley en Yves Vincent.

Verfilming van het stijve en ouderwetse drama van Henri Bataille. Met het verstrijken der jaren is dit verhaal 'waarin men zich uit smart van het leven berooft' onbedoeld grappig geworden.

Requins de Gibraltar

1947 | Oorlogsfilm, Drama

Frankrijk 1947. Oorlogsfilm van Emile E. Reinert. Met o.a. Annie Ducaux, Marcelle Geniat, Geneviève Aumont, Louis Salou en Jacques Berthier.

Om belangrijke documenten van de Britse admiraliteit te te kunnen verkrijgen verandert een spion een alcoholistische slet uit een cabaret tot een deftige lady. Wij hebben dit al gezien in het toneelstuk [KL]Pygmalion[KLE] van Bernhard Shaw (1913). Een vorm van plagiaat met het verschil dat de heldin naar de verlopen café's terugkeert om haar liefdesverdriet te vergeten. Een somber en akelig melodrama over omstandigheden gedraaid door een zeer obscure filmer, ondanks de dialogen van Norbert Carbonneaux.

Hyménée

1947 | Komedie

Frankrijk 1947. Komedie van Emile Couzinet. Met o.a. Gaby Morlay, Colette Richard, Alice Field, Gabrielle Robinne en Marthe Marsans.

Naar het laatste stuk (1941) van de geheel vergeten Edouard Bourdet (1887-1945), die toch een van de `koningen van de Boulevard` was. Wat betreft Emile Couzinet (1891-1964), dat is een geval apart: hij werd nimmer een Parijse filmer maar wel de 'koning van de film van Bordeaux'. Hij was tegelijkertijd producent, regisseur en distributeur. In deze tijd zou in het meest achterlijke dorp van Frankrijk niemand zijn films nog durven vertonen! Toch is dit slecht gefilmde stuk niet totaal waardeloos vanwege de acteurs die hun beste beentje voorzetten, maar...

Leçon de conduite

1946 | Komedie

Frankrijk 1946. Komedie van Gilles Grangier. Met o.a. Odette Joyeux, André Alerme, Gilbert Gil, Maurice Baquet en Yves Deniaud.

Een jong, rijk krengetje wordt ontvoerd door een jongen en gevangen gehouden aan de bosrand. Echter in alle eer en deugd: hij wil haar talrijke huishoudelijke karweitjes bijbrengen. Totdat er echte amateur-gangsters opduiken...het loopt echter allemaal af met een huwelijk. Deze door Gaston Modot en Georges Lacombe uitgebroede komedie mag bekeken worden aangezien de Grangier uit die jaren meer waard was dan de 'hofleverancier' van onder meer Jean Gabin en Fernandel die hij naderhand is geworden. Camerawerk van Philippe Agostini.

Peloton d'exécution

1945 | Oorlogsfilm

Frankrijk 1945. Oorlogsfilm van André Berthomieu. Met o.a. Pierre Renoir, Robert Dalban, Pierre Nord, Yvonne Gaudeau en Lucien Coëdel.

Een bewerking van de roman van Pierre Nord, gewijd aan het Franse Verzet in met name de Elzas gedurende WO II. Zuiver een situatieschets, afkomstig van de fröbelaar Berthomieu en gered door het spel van Renoir en niet minder door de overtuigende decors van Raymond Nègre.

La vie de plaisir

1943 |

Frankrijk 1943. Albert Valentin. Met o.a. Claude Génia, Yolande Laffon, Hélène Constant, Claude Nollier en Julienne Paroli.

De directeur van het cabaret uit de titel Pr[KA1]ejean valt voor de schone G[KA1]enia. Zij is van adellijke komaf, haar ouders hebben een hoop kouwe kak en zijn zo kaal als een knikker: ze staan aan de rand van de financi[KA3]ele afgrond. Toch hebben zij het hart om te eisen dat Pr[KA1]ejean zijn dubieuze onderneming opdoekt voordat hij met hun dochter mag trouwen. Film die op geweldige wijze de draak weet te steken met de veranderende maatschappij, die zich kenmerkte door hypocrisie, standverschillen tegenover openheid en realisme enz. Een maatschappij die druk bezig was de stap te zetten van de 19e naar de 20e eeuw. Het verhaal wordt verteld vanuit twee verschillende invalshoeken die diametraal op elkaar staan. De film mocht van de zuiveringscommissie na de bevrijding van Frankrijk (in 1944) niet vertoond worden, en niemand weet tegenwoordig meer precies waarom. De produktiemaatschappij Continental kreeg een drietal van zulke verboden. Tegenwoordig is de film weer vrijgegeven.

La règle du jeu

1939 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1939. Drama van Jean Renoir. Met o.a. Jean Renoir, Roland Toutain, Marcel Dalio, Nora Gregor en Mila Parély.

Psychologisch, dramaturgisch en visueel meesterwerk over de caprices van de menselijke natuur in de slagschaduw van naderend onheil. Als microkosmos van de vooroorlogse Franse beau monde dient een bont ensemble types op het landgoed van de Joodse aristocraat Robert de la Chesnaye en diens Oostenrijkse wederhelft. Al tijdens de opnamen ontvingen de regisseur en steracteur Dalio - zelf Joodse Parijzenaar - antisemitische schotschriften. De nazi-autoriteiten namen de tragikomedie direct uit roulatie, na WO II kwam de klassiekerstatus. Van tevoren deelde Renoir overigens geen scenario's uit: de acteurs kregen 's ochtends hun tekst, 's middags werd er gedraaid. Opgenomen in de Sologne-streek.

Forfaiture

1937 | Drama

Frankrijk 1937. Drama van Marcel L'Herbier. Met o.a. Sessue Hayakawa, Lise Delamare, Victor Francen, Louis Jouvet en Lucas Gridoux.

De vrouw van een Franse ingenieur in Mongoli[KA3]e heeft speelschulden. Ze leent geld van een prins die haar tot zijn ma[KA4]itresse wil maken. Ze weigert, waarna de gekrenkte prins het werk van haar echtgenoot saboteert. Hij wordt bij een nieuwe confrontatie door de vrouw gedood. De beroemde zwijgende film van Cecil B. de Mille THE CHEAT stond vooral bij Franse pers in hoog aanzien en werd toen de Aziatische romantiek weer in de mode was, opnieuw verfilmd. Het drakerige verhaal blijft toch het aanzien waard door autoriteit van Hayakawa (in zelfde rol als destijds) en opmerkelijke fotografie van Eugen Schüfftan.

La garnison amoureuse

1933 | Komedie

Frankrijk 1933. Komedie van Max de Vaucorbeil. Met o.a. Fernandel, Pierre Brasseur, Raymond Cordy, Pierre Magnier en Lucien Baroux.

Kolonel Rib[KA1]erac voert sinds kort het commando over een regiment dragonders in een garnizoen buiten de stad, maar onder de troepen bevinden zich merkwaardige heerschappen. Een knap staaltje soldatenhumor, met verlegen soldaten die hopeloos verliefd worden op echte plattelandsmeiden. Bijna ontroerend. Het resultaat is van een zekere, enigszins voorspelbare charme, maar het gaat ook om een schets van de Franse samenleving, die de historicus zal interesseren. En om het aan de vergetelheid ontrukken van een in Brussel geboren Franse cineast (1901-1982).

Cirano di Bergerac

1925 | Drama

Italië 1925. Drama van Augusto Genina. Met o.a. Pierre Magnier, Linda Moglia, Angelo Ferrari, Umberto Casilini en Alex Bernard.

Ongelooflijk, maar waar: een groot dichterlijk werk dat het moet hebben van de tekst die de hoofdrollen uitspreken, in de vorm van een zwijgende film! Een unieke rolprent, want hij is ingekleurd volgens het proc[KA1]ed[KA1]e Path[KA1]e Color, dat dateert uit 1904. De film was klaar (in zwart-wit) in 1922, won de grote prijs op het festival van Turijn in 1923, waarna men nog drie jaar aan het inkleuren met de hand werkte, dat o.m. met zeefdruk ging. Het resultaat is wonderbaarlijk. De besproken rolprent is de door Film Preservation Associates gerestaureerde versie, waarvoor de Frans-Duitse cultuurzender ARTE die het werk op zich nam, ge[KA3]eerd werd met de Jean-Mitry-prijs 1999. Verder werkten aan de restauratie David Shepard uit Californi[KA3]e, die beeldje voor beeldje de film van het oude nitraat op een nieuwe band kopi[KA3]eerde met een Bell & Howell systeem uit 1909 en Alpha Cine uit Seattle, die aan de hand van een twaalftal platen de originele kleuren van Madame Thullier analyseerde om de juiste kleuren opnieuw te kunnen aanmaken. Kurt Kuenne componeerde de nieuwe muziek die uitgevoerd werd door het Olympia Chamber Orchestra onder leiding van Timothy Brock. De postproduction was in handen van Lobster Films. Bij het uitkomen van de oorspronkelijke film schreef criticus Enrico Vidali indertijd in [KL]L`Impero[KLE]: `dit is het werk van een grote dichter van de film (Augusto Genina), die nieuw leven blies in een onvergangelijk theaterstuk van een groot schrijver (Edmond Rostand)'. Het camerawerk is van Ottavio De Matteis en de decors zijn van Luigi Innocenti. Iets heel bijzonders.

La roue

1923 | Romantiek

Frankrijk 1923. Romantiek van Abel Gance. Met o.a. Séverin-Mars, Ivy Close, Gabriël De Gravoue, Pierre Magnier en Max Maxudian.

De spoorwegingenieur Isif is verliefd op zijn adoptiefdochter Norma en heeft daar schuldgevoelens over. Hij huwelijkt haar uit en doet enkele zelfmoordpogingen. Zijn zoon, Elie, krijgt het aan de stok met Norma's man en beiden sterven. Op z'n oude dag gaat Isif dan toch nog samenwonen met Norma. Van dit flinterdunne verhaaltje weet Abel Gance een intiem poëtisch epos te maken dat vele uren duurt, maar waarvan geen minuut overbodig lijkt. De versnelde montage, die destijds diepe indruk maakte, is nog steeds interessant. Zo wordt bijvoorbeeld een ongeluk zo snel gesneden, dat per instelling maar één beeldje getoond wordt, wat resulteert in een overweldigende climax. De film is een monument van eigenzinnigheid.