Joël Barc: cast.
Er zijn 5 films gevonden.

La bascule

1999 | Drama

Frankrijk 1999. Drama van Marco Pico. Met o.a. Rosemarie La Vaullée, Laurent Natrella, Thomas Jouannet, Gaspard Ulliel en Geneviève Fantanel.

L'enfant des Terres Blondes

1997 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk​/​​Zwitserland 1997. Drama van Edouard Niermans. Met o.a. Jean Yanne, Veronika Varga, Lucie Barret, Julien Rivière en Hervé Pierre.

L'Eveil Hebdo: La sauvageonne

1997 | Actiefilm

Frankrijk 1997. Actiefilm van Stéphane Bertin. Met o.a. Dominique Guillo, Sandrine Caron, Bernard Fresson, Philippe Du Janerand en Michèle Moretti.

La fidèle infidèle

1995 | Komedie

Zwitserland​/​​Frankrijk 1995. Komedie van Jean-Louis Benoît. Met o.a. Marie-France Pisier, François Berléand, Clotilde Courau, Jacques Toja en Karen Rencurel.

Robert (Berl[KA1]eand) is een succesvolle schrijver die zelden zijn landhuis in Bordeaux verlaat. Hij is al jaren gehuwd met Claire (Pisier) en heeft er zich al lang bij neergelegd dat ze regelmatig een slippertje maakt. Het zijn trouwens deze escapades van zijn vrouw die meestal zijn bron van inspiratie vormen. Robert beseft echter niet dat Claire al sinds geruime tijd, onterecht, jaloers is op zijn secretaresse C[KA1]ecile (Courau). Ouderwetse boulevard-komedie met enkele leuke dialogen en wendingen, maar in wezen weinig origineel. De drie hoofdacteurs beleven duidelijk plezier aan hun rol, maar de regisseur kan dit niet steeds overbrengen op de kijker. Pascal Lainé en Benoît baseerden hun scenario op het verhaal Deux oiseaux bleus uit de bundel L'amazone fugitive van D.H. Lawrence. Fotografie is van Dominique Le Rigoleur.

Le raisin d'or

1993 | Komedie

Frankrijk​/​​België 1993. Komedie van Joël Séria. Met o.a. Pierre Arditi, Cristiana Réali, Bernard Pinet, Jean-Manuel Florensa en Daniel Villates.

Baron Arditi heeft een grondige afkeer aan werken, maar een groot hart voor zijn vrienden. Logisch dat hij overladen is met schulden. Terwijl de naburige kloosterlingen ploeteren in hun wijngaard, luistert de baron liever naar muziek en organiseert hij regelmatig uitbundige feesten. De onverwachte dood van de opzichter van zijn wijngaarden is dan ook een ware ramp, want zonder hen is er geen oogst. De baron stevent af op een regelrechte ramp. Zwakke komedie met morele ondergrond. Het cynisme dat Seria gewoonlijk kenmerkt, is hier verdwenen en vervangen door tedere humor die echter niet kan overtuigen. Seria's scenario stelde Yves Dahan in de gelegenheid om enkele mooie beelden te schieten van de wijngaarden van de Bordelais.