Stefano Dionisi

Ginostra

Verenigde Staten​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 2002. Thriller van Manuel Pradal. Met o.a. Andie MacDowell, Stefano Dionisi en Harvey Keitel.

Non Ho Sonno

Italië 2001. Horror van Dario Argento. Met o.a. Max von Sydow, Stefano Dionisi en Chiara Caselli.

Sans famille

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Tsjechië 2000. Drama van Jean-Daniel Verhaeghe. Met o.a. Pierre Richard, Jules Sitruk, Stefano Dionisi, Veronica Ferres en Marianne Sägebrecht.

Frankrijk, negentiende eeuw. Nadat hij door zijn adoptievader werd verkocht, trekt de zevenjarige Remy met straatartiest Vitalis door Frankrijk. Remy weet echter niet dat hij de verdwenen zoon van een rijke gravin is. Naar de roman van Hector Malot.

Gloomy Sunday

Duitsland​/​​Hongarije 2000. Romantiek van Rolf Schübel. Met o.a. Joachim Król, Stefano Dionisi, Ben Becker, Sebastian Koch en László I. Kish.

Bijzondere liefdesgeschiedenis in het Boedapest van de jaren '30 rond een driehoeksverhouding ingekaderd door de fictieve geschiedenis van het Hongaarse lied 'Szomorú vasárnap' dat als 'Gloomy Sunday' door tientallen artiesten (oa Elvis Costello, Billie Holiday, Serge Gainsbourg en Heather Nova) werd vertolkt en inmiddels door het leven gaat als lijflied van zelfdoders aller landen. Pianist Rizsö Seress (1899), die het lied in 1935 componeerde, stapte in 1968 van zijn flat. Gebaseerd op het boek van Nick Barkow. De prachtbeelden zijn van cameraman Edward Klosinski die oa werkte voor Kieslowski (Dekalog 1 en 2), en van Jan Schütte (Abschied - Brechts letzter Sommer).

The Loss of Sexual Innocence

Verenigde Staten​/​​Verenigd Koninkrijk 1999. Drama van Mike Figgis. Met o.a. Julian Sands, Saffron Burrows, Stefano Dionisi, Jonathan Rhys Meyers en Kelly Macdonald.

Semi-autobiografisch document waarin regisseur Figgis in een serie korte verhalen door episodes dwaalt die cruciaal waren voor zijn ontwikkeling tot volwassen man, een ontwikkeling die inteerde op zijn onschuld. In scherp gemonteerde, non-lineaire en in sonore klanken doordrenkte beelden leidt Figgis de kijker via de kinderjaren en puberteit van alter ego Nic naar de schrale volwassenheid waarin seksuele jaloezie en verraad regeren. Hij duidt zijn verschillende levensfasen met gelijkluidende beelden van de ondergang van Adam en Eva. Film- en theatermaker Figgis broedde sinds 1982 op zijn eerzuchtige scenario, maar zijn werk werd steevast afgedaan als onverfilmbaar. Het succes van Leaving Las Vegas gaf hem de unieke mogelijkheid om voldoende geld te genereren om zijn visie op zijn eigen bestaan - met verlies - op celluloid vast te leggen. De zielenvrucht van een bevlogen jongeling, gevat in de beeldtaal van een door de wol geverfde filmmaker. Beeldschone puzzelstukjes van een zonderlinge plaat.

Les enfants du siècle

Frankrijk 1999. Drama van Diane Kurys. Met o.a. Juliette Binoche, Benoît Magimel, Stefano Dionisi, Robin Renucci en Karin Viard.

Semi-autobiografisch document waarin regisseur Figgis in een serie korte verhalen door episodes dwaalt die cruciaal waren voor zijn ontwikkeling tot volwassen man, een ontwikkeling die inteerde op zijn onschuld. In scherp gemonteerde, non-lineaire en in sonore klanken doordrenkte beelden leidt Figgis de kijker via de kinderjaren en puberteit van alter ego Nic naar de schrale volwassenheid waarin seksuele jaloezie en verraad regeren. Hij duidt zijn verschillende levensfasen met gelijkluidende beelden van de ondergang van Adam en Eva. Film- en theatermaker Figgis broedde sinds 1982 op zijn eerzuchtige scenario, maar zijn werk werd steevast afgedaan als onverfilmbaar. Het succes van Leaving Las Vegas gaf hem de unieke mogelijkheid om voldoende geld te genereren om zijn visie op zijn eigen bestaan - met verlies - op celluloid vast te leggen. De zielenvrucht van een bevlogen jongeling, gevat in de beeldtaal van een door de wol geverfde filmmaker. Beeldschone puzzelstukjes van een zonderlinge plaat.

L' albero delle pere

Italië 1998. Francesca Archibugi. Met o.a. Stefano Dionisi, Sergio Rubini, Valeria Golino, Francesca Di Giovanni en Niccolo Senni.

Semi-autobiografisch document waarin regisseur Figgis in een serie korte verhalen door episodes dwaalt die cruciaal waren voor zijn ontwikkeling tot volwassen man, een ontwikkeling die inteerde op zijn onschuld. In scherp gemonteerde, non-lineaire en in sonore klanken doordrenkte beelden leidt Figgis de kijker via de kinderjaren en puberteit van alter ego Nic naar de schrale volwassenheid waarin seksuele jaloezie en verraad regeren. Hij duidt zijn verschillende levensfasen met gelijkluidende beelden van de ondergang van Adam en Eva. Film- en theatermaker Figgis broedde sinds 1982 op zijn eerzuchtige scenario, maar zijn werk werd steevast afgedaan als onverfilmbaar. Het succes van Leaving Las Vegas gaf hem de unieke mogelijkheid om voldoende geld te genereren om zijn visie op zijn eigen bestaan - met verlies - op celluloid vast te leggen. De zielenvrucht van een bevlogen jongeling, gevat in de beeldtaal van een door de wol geverfde filmmaker. Beeldschone puzzelstukjes van een zonderlinge plaat.

La tregua

Italië​/​​Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Zwitserland 1997. Drama van Francesco Rosi. Met o.a. John Turturro, Rade Serbedzija, Massimo Ghini, Agnieszka Wagner en Stefano Dionisi.

Chemicus Primo Levi gaf zijn vak na 1945 op, om verslag te doen van zijn ervaringen in Auschwitz en van de tijd vlak erna. La tregua is de verfilming van zijn tweede boek, met Turturro in de rol van Levi. In 1945 wordt Levi door Russische soldaten bevrijd uit het concentratiekamp. Hier begint een lange reis vol ontberingen naar zijn geboortestad Turijn. Levi worstelt met schuldgevoelens tegenover alle overledenen en heeft moeite met het herwinnen van de wil om te leven. In de episch gekadreerde landschappen van veeltalig Oost-Europa lijkt hij hopeloos verloren: 'God kan niet bestaan als Auschwitz bestaat.'

Correre Contro

Italië 1997. Drama van Antonio Tibaldi. Met o.a. Stefano Dionisi, Massimo Bellinzoni, Stefania Rocca, Pierfrancesco Favino en Giorgio Tirabassi.

Chemicus Primo Levi gaf zijn vak na 1945 op, om verslag te doen van zijn ervaringen in Auschwitz en van de tijd vlak erna. La tregua is de verfilming van zijn tweede boek, met Turturro in de rol van Levi. In 1945 wordt Levi door Russische soldaten bevrijd uit het concentratiekamp. Hier begint een lange reis vol ontberingen naar zijn geboortestad Turijn. Levi worstelt met schuldgevoelens tegenover alle overledenen en heeft moeite met het herwinnen van de wil om te leven. In de episch gekadreerde landschappen van veeltalig Oost-Europa lijkt hij hopeloos verloren: 'God kan niet bestaan als Auschwitz bestaat.'

L'arcano incantatore

Italië 1996. Historische film van Pupi Avati. Met o.a. Carlo Cecchi, Stefano Dionisi, Andrea Scorzoni, Mario Erpichini en Vittorio Duse.

Chemicus Primo Levi gaf zijn vak na 1945 op, om verslag te doen van zijn ervaringen in Auschwitz en van de tijd vlak erna. La tregua is de verfilming van zijn tweede boek, met Turturro in de rol van Levi. In 1945 wordt Levi door Russische soldaten bevrijd uit het concentratiekamp. Hier begint een lange reis vol ontberingen naar zijn geboortestad Turijn. Levi worstelt met schuldgevoelens tegenover alle overledenen en heeft moeite met het herwinnen van de wil om te leven. In de episch gekadreerde landschappen van veeltalig Oost-Europa lijkt hij hopeloos verloren: 'God kan niet bestaan als Auschwitz bestaat.'

Bámbola

Spanje​/​​Frankrijk​/​​Italië​/​​Verenigd Koninkrijk 1996. Komedie van Bigas Luna. Met o.a. Valeria Marini, Stefano Dionisi, Jorge Perugorría, Manuel Bandera en Anita Ekberg.

Na de dood van haar moeder opent Bámbola samen met haar homoseksuele broer Flavio een pizzeria. Bámbola krijgt het geld voorgeschoten van Ugo, maar deze wordt even later gedood door Settimio, een vriend van Bámbola. Terwijl ze Settimio gaat opzoeken in de gevangenis leert Bámbola de sadist Furio kennen, met wie ze een relatie begint

The Bible: Joseph

Verenigde Staten​/​​Nederland​/​​Duitsland​/​​Spanje​/​​Frankrijk​/​​Tsjechoslowakije​/​​Italië​/​​Oostenrijk 1995. Avonturenfilm van Roger Young. Met o.a. Ben Kingsley, Paul Mercurio, Martin Landau, Lesley Ann Warren en Dominique Sanda.

Met dit derde luik uit de groots opgezette internationale superproductie van het Oude Testament wordt Genesis afgesloten. Het gigantisch budget is zichtbaar in elk beeld, maar dat kan niet verhinderen dat de film veel te lang is. Evenwel schitterende acteursprestaties.

Sostiene Pereira

Frankrijk​/​​Portugal​/​​Italië 1995. Drama van Roberto Faenza. Met o.a. Marcello Mastroianni, Stefano Dionisi, Nicoletta Braschi, Daniel Auteuil en Joaquim de Almeida.

Lissabon 1935. Vele Italiaanse anti-fascisten vestigden zich hier. Onder hen Pereira (Mastroianni), die, sinds het overlijden van zijn vrouw, door de dood geobsedeerd wordt. Hij is cultureel redacteur van een belangrijke krant en op een dag ontmoet hij een jonge aspirant-journalist, Dionisi, die bruist van het leven. De jongen stelt zich echter op als een rebel en hij hekelt het fascisme, wat niet strookt met de onafhankelijke instelling van de krant. Diverse ontmoetingen doen Pereira inzien dat je niet steeds onafhankelijk kunt blijven, temeer daar ook in Portugal het fascisme de kop begint op te steken. Schitterend geacteerd drama van een uitgebluste journalist die door contact met een jonge rebel zelf ook terug opstandig wordt. Prachtig tijdsbeeld waarin we stelselmatig de druk van het fascisme voelen groeien. Het einde van de film is onvergetelijk. Knap gestructureerd scenario van Faenza, Sergio Vecchio en Antonio Tabucchi, wiens roman aan de basis ligt van de film. Nostalgisch ogende fotografie van Blasco Giurato. Dolby Stereo S.R.

Padre e figlio

Frankrijk​/​​Italië​/​​België 1994. Drama van Pasquale Pozzessere. Met o.a. Michele Placido, Stefano Dionisi, Enrica Origa, Carlotta Jazzetti en Claudia Gerini.

Regisseur Pozzessere en mede-scenarioschrijver Roberto Tiraboschi regisseren op uitstekende wijze een realistisch verhaal over de werkende klasse van Genua. Als centraal thema tonen ze nauwgezet het generatieconflict tussen vader Corrado (Placido) en zoon Gabriele (Dionisi). Corrado, die bijna met pensioen gaat, werkt 's nachts als nachtwaker in de haven, hoewel zijn hart nog steeds uitgaat naar de fabriek waar hij het grootste deel van zijn werkende leven heeft doorgebracht. Hij helpt zijn zoon, die pas uit het leger is, aan een baan bij zijn oude fabriek, maar Gabriele houdt ermee op. De jongeling besluit zijn eigen weg te zoeken en veroorzaakt een breuk met zijn vader. Er wordt verschillende keren naar de politiek verwezen, bijvoorbeeld wanneer een jonge advocaat Corrado eraan herinnert dat fabrieken niet langer het middelpunt van de klassestrijd vormen, en zijn zoon is tot Corrado's afschuw a-politiek. Het prachtige camerawerk van Bruno Cascio geeft de sombere sfeer van de haven en de fabrieken van Genua goed en met een realistisch tintje weer. De muziek is interessant maar onregelmatig, van warme jazz tot Afrikaanse trommels. De bijrolspelers zijn goed. Het enige minpunt is het trage tempo. Ook bekend als FATHER AND SON.

Farinelli - Il castrato

Duitsland​/​​Italië​/​​België​/​​Frankrijk 1994. Historische film van Gérard Corbiau. Met o.a. Stefano Dionisi, Enrico Lo Verso, Elsa Zylberstein, Caroline Cellier en Jeroen Krabbé.

Bonte kostuums, fraai camerawerk en natuurlijk schitterende muziek in deze biografie over de in 1705 in de buurt van Napels geboren operazanger Farinelli (Dionisi) die eigenlijk Carlo Broschi heette. Op jeugdige leeftijd wordt hij gecastreerd, zodat hij zijn jongenssopraanstem behoudt. Farinelli en zijn componerende broer hebben veel succes in operakringen en bij vrouwen, maar componist Händel (een kwaadaardige Jeroen Krabbé) gooit roet in het eten. De zangstemmen in Farinelli zijn in werkelijkheid van Derek Lee Ragin en Ewa Mallas Godlewska. Regisseur Corbiau draaide in 1988 de muzikale 'thriller' Le Maître de musique en ging na Farinelli verder op de ingeslagen weg met Le roi danse (2000).

Mille bolle blu

Italië 1993. Drama van Leone Pompucci. Met o.a. Stefania Montorsi, Stefano Dionisi, Matteo Fadda, Stefano Masciarelli en Claudio Bigagli.

De debuutfilm van Helmert Pompucci gaat over de belevenissen van gewone mensen anno 1961 in een appartementenblok in Rome. Een aantal families en personages in verschillende situaties uiten hun wensen en hartstochten. De rode draad door de verhalen is een levendig kind, Sandrino (Fadda), dat van het ene appartement naar het andere fladdert en daarmee de gebeurtenissen van deze gezinnen op nogal ontluisterende wijze met elkaar in verbinding brengt. Ook een verhaal over nostalgie, tederheid, naïviteit en de wreedheid van een op consumptie en materialisme ingestelde wereld, die haar ondergang nadert. Geen slechte film voor een debutant.

La ribelle

Italië​/​​Spanje 1993. Drama van Aurelio Grimaldi. Met o.a. Lorenzo Indovina, Stefano Dionisi, Laura Betti en Penélope Cruz.

Regisseur Grimaldi`s tweede film, naar zijn eigen boek [KL]Storia di Enza[KLE]. De zestienjarige Enza (Cruz) is een verwaarloosd kind uit een groot gezin zonder vader en met een afgesloofde moeder. Ze wordt met haar zeventien-jarige zusje Rosaria op diefstal betrapt. Het tweetal komt terecht in een tuchthuis bij de nonnen. Enza wil ontsnappen en ze wordt verliefd op een jongen die alleen maar seks wil. Dan valt ze op de zachtaardige Franchino (Dionisi), maar die kiest voor Rosaria. Ondertussen heeft hij Enza wel zwanger gemaakt. Die staat nu voor moeilijke keuzes. Moet ze hem vergeven en vertrouwen of moet ze alleen door het leven? En moet ze het kind houden of weg laten maken? Cruz is heel intens en overtuigend in haar rol.

Verso sud

Italië 1992. Familiefilm van Pasquale Pozzessere. Met o.a. Stefano Dionisi, Antonella Ponziani, Tito Schipa Jr., Irene Grazioli en Lucio Zagaria.

Een zwervend paartje probeert greep op het leven te krijgen. De jongeman (Dionisi) stopt met drinken en stelen. Hij keert zijn vroegere vrienden de rug toe en vindt een verlaten huis. Het meisje zoekt intussen een baantje. Als zij haar zoontje (Pergoli) ontvoert uit een kindertehuis vluchten ze met z'n drieën naar Puglia in zuid Italië. De beide hoofdrollen zijn uitstekend bezet. Vooral Ponzani als het jonge meisje met een kind is zeer geloofwaardig. De actie, de humor en de dialogen zijn strak geregisseerd. Misschien wel het beste regiedebuut van de afgelopen tien jaar - wat betreft de Italiaanse film, dan. Een film over de verloren jonge generatie van de jaren 1990, die tot nadenken stemt.

Sabato italiano

Italië 1992. Drama van Luciano Manuzzi. Met o.a. Francesca Neri, Chiara Caselli, Isabelle Pasco, Stefano Dionisi en Yvonne Sciò.

Het drievoudige verhaal speelt aan de Adriatische kust in het noorden van Itali[KA3]e, waar hedonisten zich zaterdags vermaken in de mega-discotheeks. Marina (Neri) is een striptease-danseres die voor rijkeluiszoontjes een voorstelling moet geven. Twee jongens uit de provincie maken kennis met Angela (Caselli) en Violante (Sci[KA2]o), die hen verleiden en daarna uitschudden, om hun hallucinerende XTC-droom te kunnen voortzetten. Danielle (Pasco) is de minnares van een middelbare man, die verliest met pokeren en tenslotte een fatale weddenschap aangaat. De drie verhalen, die zich in één nacht afspelen, lopen door elkaar. De film is bedoeld als kritiek op het ongebreideld najagen van genot, zoals dat iedere zaterdag te zien is.

Lettera da Parigi

Italië 1992. Drama van Ugo Fabrizio Giordani. Met o.a. Roberto De Francesco, Lucrezia Lanta Della Rovere, Irene Papas, Felice Andreasi en Stefano Dionisi.

Een meisje (Lanta Della Rovere) van Italiaans-Franse afkomst komt naar Rome om voor sopraan te studeren. Ze krijgt een verhouding met de niet-gemotiveerde student, De Francesco. Ze krijgen een kind, maar Lanta Della Rovere is teleurgesteld door het gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel van haar vriend. Als ze een contract bij de Parijse Opera krijgt, verlaat ze De Francesco en de baby. Tijdens haar vierjarige afwezigheid stopt de jonge vader met zijn studie, neemt een slechtbetaald baantje en steekt al zijn energie in het vaderschap. Hij geeft het kind vooral veel aandacht omdat hij dat nooit van zijn eigen vader kreeg. Rovere keert terug om haar zoon te claimen, maar ziet dan dat De Francesco echt wat van het familieleven heeft gemaakt. Een te gecompliceerd drama voor het grote publiek. De cast is goed en de regie bekwaam. Ook bekend als LETTER FROM PARIS.

Leise Schatten

Duitsland 1991. Experimenteel van Sherry Hormann. Met o.a. Ann-Gisel Glass, Stefano Dionisi, Thomas Heinze en Klaus Fischer.

Voordat Glass trouwde, droomde zij ervan zich los te maken uit de arbeidersklasse. Maar ze werd verliefd en was grillig. Haar man maakt allerlei zijsprongetjes, die ze hem vergeeft totdat zij na twaalf jaar huwelijk, en drie kinderen, in de sleur van alledag omkomt. Fraai gestileerde debuutfilm van Hormann, die ondersteund wordt door een sterke hoofdrol, maar helaas verder niet uit de verf komt. Scenario van de regisseuse en camerawerk van Klaus Eichhammer.

Il segreto

Italië 1990. Drama van Francesco Maselli. Met o.a. Nastassja Kinski, Franco Citti, Stefano Dionisi en Chiara Caselli.

Een driehoeksverhouding tussen een jonge vrouw en twee mannen. Kinski is mooi en sensueel als het psychisch gestoorde meisje die in een hamburgertent werkt en die na de dood van haar vader terugkeert naar haar huis in de buitenwijken van Rome. Ze ontmoet een verlegen jongeman, waarmee ze gaat samenwonen. Maar in het geheim houdt zij sinds haar veertiende van een beeldhouwer, een zwerver van middelbare leeftijd, die weer in haar leven terugkeert, met tragische gevolgen. Citti is verrukkelijk onder de goede regie van Maselli.