Sandra Oh

Kiling Eve

Verenigde Staten 2018. Thriller van Phoebe Waller-Bridge. Met o.a. Sandra Oh, Jodie Comer, Fiona Shaw, Owen McDonnell en Kim Bodnia.

Rabbit Hole

Verenigde Staten 2010. Drama van John Cameron Mitchell. Met o.a. Nicole Kidman, Aaron Eckhart, Dianne Wiest, Tammy Blanchard en Sandra Oh.

Becca en Howie (Kidman en Eckhart) zijn na de dood van hun vierjarige zoontje onbewust uit elkaar gegroeid om ruimte te creëren voor hun eigen rouwproces. Zo zoekt Becca steun bij de tiener die hun kind aanreed, terwijl Howie kracht put uit contact met lotgenoten. Het oorspronkelijke toneelstuk werd bekroond met een Pulitzer, maar de verfilming is minder prijswaardig omdat Kidman en Eckhart niet uit de voeten kunnen met de staccato teksten en het afstandelijke spel. Het enige cachet komt van Dianne Wiest, als de grootmoeder die worstelt met eigen verdriet.

Defendor

Canada/Verenigde Staten/Verenigd Koninkrijk 2009. Komedie van Peter Stebbings. Met o.a. Woody Harrelson, Elias Koteas, Michael Kelly, Kat Dennings en Sandra Oh.

Arthur Poppington (Harrelson) is een niet al te snuggere bouwvakker, die in zijn vrije tijd graag optreedt als een gemaskerde superheld die kwaad bestrijdt en onschuld koestert. Zijn goede intenties ten spijt, maakt Arthur zelden veel indruk - als iemand al zijn nom de plume 'Defendor' onthoudt. Verrassend genoeg is dit regiedebuut van Stebbings meer dan een flauwe parodie: gaandeweg evolueert Defendor tot een warmbloedig, lichtvoetig drama. Harrelson is aandoenlijk als een goedzak met mentale problemen, en hij wordt omringd door een uitstekende cast.

Hard Candy

Verenigde Staten 2005. Thriller van David Slade. Met o.a. Ellen Page, Patrick Wilson, Sandra Oh en Odessa Rae.

De veertienjarige Hayley (Page) ontmoet de dertiger Jeff (Wilson) via internet. Nadat ze samen iets hebben gedronken in de stad, besluit ze met hem mee te gaan naar zijn afgelegen villa. Daar ontpopt het schattige meisje zich als een engel der wrake. Voor een prikkie en in recordtijd gemaakte film werd geruisloos in de VS uitgebracht vanwege het controversiële onderwerp. Maar kenners pikten de film op, met het intelligente, Europees aandoende scenario, de strakke uitvoering en vooral het uitstekende spel van de destijds zeventienjarige hoofdrolspeelster Page. Zij mocht in 2007 met Juno nog eens laten zien hoe goed ze eigenlijk is.

Grey’s Anatomy

Verenigde Staten 2005. Drama van Shonda Rhimes. Met o.a. Ellen Pompeo, Patrick Dempsey, Justin Chambers, Chandra Wilson en James Pickens jr.

De veertienjarige Hayley (Page) ontmoet de dertiger Jeff (Wilson) via internet. Nadat ze samen iets hebben gedronken in de stad, besluit ze met hem mee te gaan naar zijn afgelegen villa. Daar ontpopt het schattige meisje zich als een engel der wrake. Voor een prikkie en in recordtijd gemaakte film werd geruisloos in de VS uitgebracht vanwege het controversiële onderwerp. Maar kenners pikten de film op, met het intelligente, Europees aandoende scenario, de strakke uitvoering en vooral het uitstekende spel van de destijds zeventienjarige hoofdrolspeelster Page. Zij mocht in 2007 met Juno nog eens laten zien hoe goed ze eigenlijk is.

Cake

Verenigde Staten/Canada 2005. Romantische komedie van Nisha Ganatra. Met o.a. Heather Graham, David Sutcliffe, Sandra Oh en Taye Diggs.

'Het huwelijk is een soort gevangenis, de plek waar vrije keus en sensualiteit afsterven'. De tegelwijsheid komt van Heather Graham die met haar merkwaardige schotelgrote ogen, kwieke tred en ietwat onnozele voorkomen een loopse vrijgezel neerzet (Pippa!) die door haar vader wordt gedwongen om een trouwtijdschrift te runnen. Vervolgens stuntelt het script door een serie platgetreden suikerspinmomenten om te eindigen met een romantische uitsmijter. Cake is een pretentieloze film die tijdens het kijken al vervliegt. In de marge valt gelukkig nog het een en ander te beleven, met name tijdens de momenten met Sandra Oh als de vriendin van Pippa.

Sideways

Verenigde Staten 2004. Komedie van Alexander Payne. Met o.a. Paul Giamatti, Thomas Haden Church, Virginia Madsen, Sandra Oh en Jessica Hecht.

Twee vrienden maken, vlak voordat een van hen in het huwelijk treedt, een reis langs Californische wijnboerderijen. Gefrustreerde leraar Miles (Giamatti) is op zoek naar lekker eten en vooral goede wijn, mislukt B-acteur Jack (Church) zoekt vooral naar seks. Gedurende de tocht worden de mannen met hun eigen beperkingen geconfronteerd. De warme en geestige komedie Sideways zorgde voor een grote stijging in de consumptie van pinot noir wijnen en kreeg een Oscar voor het beste script. Regisseur Payne maakte later ook nog fraaie films als Nebraska en The Descendants.

Under the Tuscan Sun

Verenigde Staten/Italië 2003. Romantische komedie van Audrey Wells. Met o.a. Diane Lane, Sandra Oh, Lindsay Duncan, Raoul Bova en Vincent Riotta.

In 1990 kocht Frances Mayes, een Amerikaanse professor Creatief Schrijven, een vervallen villa in Toscane die ze met haar toekomstige man renoveerde. Het boek dat ze over haar ervaringen schreef stond ruim drie jaar op de bestsellerlijst van de New York Times. Later werd het boek verfilmd als een 'pittoreske romantische komedie', waarin het personage van Mayes wordt neergezet als een emotioneel ontspoorde vrijgezel. Ze ontmoet tijdens de onbegonnen Toscaanse renovatie een bonte stoet paradijsvogels, van wie er één uiterst aimabel blijkt. Heerlijke film om bij weg te dommelen.

Rick

Verenigde Staten 2003. Drama van Curtiss Clayton. Met o.a. Bill Pullman, Aaron Stanford, Agnes Bruckner, Dylan Baker en Sandra Oh.

Van de vaste editor van Gus van Sant. Over de puberaalheid van volwassen mannen in het financial district van New York.

Big Fat Liar

Verenigde Staten/Duitsland 2002. Komedie van Shawn Levy. Met o.a. Frankie Muniz, Paul Giamatti, Amanda Bynes, Donald Faison en Lee Majors.

De veertienjarige Jason (Frankie Muniz uit de sitcom Malcolm in the Middle) liegt zó schaamteloos en zó vaak, dat niemand ervan uit gaat dat hij ooit de waarheid vertelt. Ook niet wanneer hij beweert dat een filmproducent een verhaal van hem heeft gepikt en gaat verfilmen. Jason en zijn vriendinnetje Kaylee (Amanda Bynes uit The Amanda Show) vertrekken naar Hollywood om te bewijzen dat het echt waar is. Goedmoedige komedie met sympathieke acteurs: de beste momenten betreffen die met Paul Giamatti als de onbetrouwbare producent. Dat de jonge acteurs al eerder roem vergaarden in de genoemde sitcoms was natuurlijk mooi meegenomen.

The Princess Diaries

Verenigde Staten 2001. Familiefilm van Garry Marshall. Met o.a. Anne Hathaway, Julie Andrews, Hector Elizondo, Heather Matarazzo en Mandy Moore.

De recensent van de New York Times bedacht een mooie subtitel bij The Princess Diaries: Pygmalion for Another Fair Lady (waarbij genoemde Fair Lady vooral verwijst naar Marshalls eerdere film Pretty Woman). Een vijftienjarige Californische hoort op een dag dat zij de troon mag bestijgen in Genovia. Dat ligt, jawel, 'tussen Frankrijk en Spanje'. Haar vader, die Mia nooit heeft gekend, is de juist overleden kroonprins. Wil, of liever kán ze dat? Kan een verlegen lelijk eendje zich wel ontpoppen als een welgemanierde prinses? Voor diegenen die oprecht aan het antwoord op die vraag twijfelen is deze film waarschijnlijk bedoeld. Voor ieder ander is het resultaat nogal tuttig, zouteloos en traag.

Dancing at the Blue Iguana

Verenigde Staten 2000. Drama van Michael Radford. Met o.a. Charlotte Ayanna, Daryl Hannah, Sheila Kelly, Elias Koteas en Vladimir Mashkov.

In Dancing at the Blue Iguana komen vijf vrouwen uit de verf die de kost verdienen in een stripclub in Californië. De jongste wil slechts behagen, de oudste worstelt met haar verleden en de andere drie lonken naar respectievelijk een adoptiekind, een carrière als dichter en zwangerschap. Regisseur Michael Radford, de maker van de bejubelde film Il postino, gaf zijn actrices de vrije hand om hun eigen personages en de bijbehorende verhalen te ontwikkelen. Het resultaat is een fraai ogende maar onsamenhangende film rond de ideeën van vijf actrices over strippers.

Permanent Midnight

Verenigde Staten 1998. Drama van David Veloz. Met o.a. Ben Stiller, Elizabeth Hurley, Maria Bello, Owen Wilson en Lourdes Benedicto.

Jerry Stahl, die zesduizend dollar per week aan drugs gebruikte, schreef komische tv-series in de jaren tachtig. Stiller speelt de scriptschrijver in deze autobiografische film. Het is een van de schaarse dramatische rollen van komiek Stiller, en hij doet het ijzersterk. Er is genoeg gein te beleven in Stahls drugs-beïnvloede beleving om Stiller wat van zijn manisch-grappige kwaliteiten te laten etaleren. Maar wat Stahl meemaakt is in tweede instantie altijd verdrietig.

Last Night

Canada/Frankrijk 1998. Sciencefiction van Don McKellar. Met o.a. Don McKellar, Sandra Oh, Roberta Maxwell, Callum Keith Rennie en Sarah Polley.

De mensheid zal het jaar 2000 niet halen, want klokslag middernacht op 31 december 1999 vergaat de wereld. Door deze onheilsvoorspelling beheerst een angstpsychose het leven in Toronto. Er is anarchie uitgebroken, maar de meeste mensen berusten in het einde en willen de laatste uren zo aangenaam mogelijk doorbrengen. Sandra (Oh) zit in haar auto en is op weg naar haar vriend voor een gezamenlijke zelfmoord. Sandra's auto knalt tegen een lantarenpaal op en blijft rechtop staan. Wanhopig zwerft ze door de straten. Ze ontmoet Patrick Wheeler (McKellar) die het laatste avondmaal van de familie is ontvlucht. Ze gaat met Patrick mee, en samen wachten ze op het einde, maar dat komt niet. De film die geen optimisme uitstraalt, is voor verschillende interpretaties vatbaar. De jonge regisseur McKellar die zijn eigen scenario schreef, is erin geslaagd een onvergetelijk beeld te schetsen van een stad waarin het dunne laagje vernis wat we gewend zijn beschaving te noemen, er snel vanaf was. De rolverdeling doet het heel goed en in twee kleine bijrollen herkennen we David Cronenberg en Geneviève Bujold. Sombere fotografie van Douglas Koch. De film werd bekroond met de prijs voor de beste Canadese debuutfilm op het Festival van Toronto. Voor de serie van cultuurzender ARTE 2000 As Seen By bekortte de regisseur de film tot 69m. Deze versie werd in Cannes bekroond met de Prix de la Jeunesse. Dolby Stereo.

Guinevere

Verenigde Staten 1998. Romantiek van Audrey Wells. Met o.a. Sarah Polley, Stephen Rea, Jean Smart, Gina Gershon en Paul Dooley.

De jonge Harper wordt verliefd op de 30 jaar oudere fotograaf Connie Fitzpatrick, en ziet in haar nieuwe relatie een kans te ontkomen aan haar burgerlijke familie. De vrouw wordt in Connie's wereld geïntroduceerd en eigent zich de technieken van de fotografie toe. Als Harper ontdekt dat zij niet de eerste muse van Connie is, vlucht ze naar haar familie. De twee zoeken weer toenadering, en vertrekken naar Los Angeles, waar Harper haar artistieke kanten ontwikkelt en haar eerste foto's maakt

Bean

Verenigd Koninkrijk/Verenigde Staten 1997. Komedie van Mel Smith. Met o.a. Rowan Atkinson, Peter Egan, Burt Reynolds, John Mills en Pamela Reed.

Acteur/schrijver Atkinson en regisseur Smith deden er alles aan om Mr. Bean (Atkinson) - als sitcom razend populair in Europa - eindelijk ook in Amerika te doen slagen. In Bean laten ze het stuntelende karakter naar Los Angeles komen (om het installeren van een schilderij te monitoren), en om extra te behagen levert de anders zo stille Mr. Bean zelfs een speech af! De komedie, die in Nederland de best bezochte film van het jaar was, heeft verder de bekende slapstick-formule. Hoewel amusant werkt die beter op half-uur-formaat.

Double Happiness

Canada 1995. Komedie van Mina Shum. Met o.a. Sandra Oh, Stephen M.D. Chang, Callum Rennie, Frances You en Alannah Ong.

Regisseuse en scenarioschrijfster Shum maakte haar speelfilmdebuut met dit grappige en deels autobiografische verhaal over een jonge Chinese vrouw uit Vancouvers Chinatown die tegen de wil van haar traditionele vader een vruchteloze carrière als actrice nastreeft. De bitterzoete humor doet aan Woody Allen denken, zoals allerlei personages zich direct tot de camera wenden met hun tegenstrijdige en nogal complexe meningen. De speelduur varieert, aangezien de Amerikaanse distributeur sommige scènes als 'te Chinees' uit de film heeft geknipt - een staaltje van culturele ironie die in Shum's film niet had misstaan. Het camerawerk is van Peter Wunstorf. Panavision.

Cagney & Lacey: The View Through The Glass Ceiling

Verenigde Staten 1995. Misdaad van John Patterson. Met o.a. Tyne Daly, Sharon Gless, George Coe, Lynne Thigpen en Chip Zien.

Derde avondvullende film gebaseerd op de succesvolle en vooral populaire tv-serie, waarvan men hoopt dat de serie weer nieuw leven ingeblazen kan worden, door een verjongd publiek aan te trekken. In deze aflevering gaat Lacey (Daly) under-cover om erachter te komen of er bij de politie een moordenaar zit, nadat een vezel van hetzelfde materiaal dat voor de uniformen gebruikt wordt, gevonden is bij het slachtoffer van een doodslag. Ze ontdekt zo dat haar ambitieuze collega Cagney die gekozen wil worden voor een bepaalde functie, een weinig vleiend persbericht heeft laten uitlekken over een collega die haar rivaal is. Hun goede verstandhouding komt onder druk te staan, en tot overmaat van ramp krijgt Lacey ook nog haar hulpbehoevende, bejaarde vader op bezoek die ze al acht jaar niet meer gezien heeft. Uiteraard is de film met de oude flair en geëvenaarde spelkwaliteiten gedaan, al begint het geheel toch wat zwaarder op de hand te liggen. Gebaseerd op personages gecreëerd door Barbara Avedon en Barbara Corday. Het scenario is van Michele Gallery en de fotografie is van John Connor.

The Diary of Evelyn Lau

Canada 1993. Familiefilm van Sturla Gunnarsson. Met o.a. Sandra Ho, Harrison Liu, Shirley Cui, Eugene Lipinski en Nicholas Campbell.

Evelyn Lau (Ho), veertien, is opgegroeid in Canada, maar haar ouders komen oorspronkelijk uit China. Ze kan de druk van hun traditionele levenswijze niet meer aan en ontvlucht het ouderlijk huis om in te trekken bij enkele hippies. De politie, in de veronderstelling dat ze is ontvoerd, vindt haar na een klopjacht, maar ze vlucht weer weg. Zo belandt ze in het wereldje van drugs en prostitutie. Pijnlijk avontuur van een tiener die niet kan aarden in haar omgeving omdat niemand haar begrijpt, vooral haar ouders niet. We volgen haar afdaling in de hel tot er bijna geen weg meer terug is. De jonge Ho is subliem in haar vertolking. Barry Stevens baseerde zijn scenario op Runaway: Diary Of A Street Kid geschreven door Evelyn Lau zelf. De sombere beelden en de wat nerveuze camerabewegingen zijn van Tony Westman. Een film waarover je na gaat denken, ondanks het magere scenario. Geen voer voor voyeurs.