Christophe Bernard: cast.
Er zijn 4 films gevonden.

Nestor Burma dans l'île

1994 | Misdaad

Zwitserland​/​​Frankrijk 1994. Misdaad van Jean-Paul Mudry. Met o.a. Guy Marchand, Pierre Tornade, Géraldine Cotte, Féodor Atkine en Bernard Alane.

Commissaris Tornade woont als laureaat in Zwitserland een festival van kamermuziek bij. Hij is helemaal weg van Loring, de directrice van het festival, en hij is dan ook zeer van slag wanneer zij sterft. Voor hem is het duidelijk: de vrouw is vermoord. Omdat hij in Zwitserland geen bevoegdheid heeft, doet hij een beroep op Nestor Burma (Marchand). Burma heeft al zijn intuïtie nodig om de dader te ontmaskeren. Verdachten zijn er genoeg, o.a. de Russische pianiste Atkine, die na tien jaar stilzwijgen haar comeback maakt, de persattaché Wilkening, die duidelijk iets verzwijgt, en de jonge erfgenaam Bernard, die alle voordeel haalt uit de dood van het slachtoffer. Routinefilm in de reeks, die voldoende valse aanwijzingen rondstrooit om de identiteit van de dader tot het einde te bewaren. Goed spel en knappe locaties vormen de aantrekkelijke punten van de film. Middelmatig scenario van Sylvie Coquart en Pascal Bancou, naar de roman van Léo Malet. De camera was in handen van Claude Egger.

Docks des anges

1994 | Drama

Frankrijk 1994. Drama van Bruno Gentillon. Met o.a. Sonia Codhant, Véronique Octon, Yann Trégouët, Christophe Bernard en Gérard Darrieu.

De achttien-jarige Codhant vindt bij haar vader, een weduwnaar die zijn verdriet verdrinkt in de fles, niet de warmte en geborgenheid waarop ze recht meent te hebben. Ze verlaat het ouderlijk huis en sluit zich aan bij de bende van de Docks, een groep jonge misdadigers. Ze wordt verliefd op de leider, Tregouet. Als vuurdoop moet ze een auto stelen. Welgemeend portret van een zekere, losgeslagen jeugd, die zich bezighoudt met kruimeldiefstallen. Maar zelfs voor hen is er redding, als we tenminste het scenario van Eric Bats en Francis Ryck mogen geloven. Goed vertolkt door een groep jonge, nog onbekende acteurs, vol idealisme, maar dat is niet voldoende om de REBEL WITHOUT A CAUSE van de jaren 1990-2000 te maken.

Gabriel

1993 | Drama

Frankrijk 1993. Drama van Mounir Dridi. Met o.a. Adama Niane, Julie-Anne Rauth, Françoise Brion, Christophe Bernard en Malek Kateb.

Niane, een zwarte jongeman, arriveert per bus in een Frans stadje aan de Atlantische kust. De jongen is tegelijkertijd geheimzinnig, ondoorgrondelijk, onschuldig en engelachtig, en hij brengt al vlug de tongen van de inwoners in beweging. Hij komt Brion opzoeken, de vrouw die hem heeft geadopteerd. Het weerzien is niet bepaald een succes. Een ogenschijnlijk zeer eenvoudige film, die bij ontleding echter bijzonder complex in elkaar blijkt te steken. Dridi's scenario is een schilderachtig palet van typisch Franse personages, gekruid met een vleugje racisme, afstandelijkheid of onverschilligheid, getekend met een aangrijpende poëzie. Zijn acteurs leveren prima werk. Achter de camera stond Pierre Boffety.

J'embrasse pas

1991 | Drama

Frankrijk 1991. Drama van André Téchiné. Met o.a. Manuel Blanc, Philippe Noiret, Emmanuelle Béart, Hélène Vincent en Yvan Desni.

Pierre (Blanc) is een jongeman uit de provincie, die zijn geluk wil beproeven in Parijs. De realiteit van het dagelijkse bestaan blijkt keihard te zijn en om zich in leven te houden, moet hij zich prostitueren. Hierdoor heeft hij talloze ontmoetingen met de meest uiteenlopende mensen. De vergelijking met MIDNIGHT COWBOY dringt zich op, maar Téchiné is geen Schlesinger en deze film is ook geen meesterwerk. Het onderwerp is ongenuanceerd behandeld, de personages zijn vaag en de film is nauwelijks geloofwaardig. De som van het totaal is onaangenaam. Jammer. Scenario van Jacques Nolot, Michel Grisolia en de regisseur. Camerawerk van Thierry Arbogast.