Anne Gonthier: regie en scenario.
Er zijn 3 films gevonden.

Les amants de la Dent Blanche

2005 | Drama

Zwitserland​/​​Frankrijk 2005. Drama van Raymond Vouillamoz. Met o.a. Lisa Couvelaire, Alexis Michalik en Delphine Rich.

Een boerendorp in het Zwitserse kanton Wallis, 1803. Geliefden Marthe en Théophile trotseren ijzeren tradities wanneer ze, tegen de wil van familie en kerk, hun relatie voortzetten. Dit betekent het begin van een gevecht op meerdere fronten. Scenariste Anne Gonthier bewerkte voor deze middelmatige tv-film de roman Elle s'appelait Marie-Thérèse Seppey van de overtuigd antikerkelijke Narcisse Praz. Op dat script valt weinig af te dingen, maar Couvelaire en Michalik lijken met hun gepolijste stadskoppies voor geen meter op hun personages.

L'écrivain public

1993 | Romantiek, Drama

Zwitserland​/​​Frankrijk 1993. Romantiek van Jean-François Amiguet. Met o.a. Robin Renucci, Anna Galiena, Laurent Grévill, Florence Pernel en Catherine Epars.

Jacques (Renucci) en Fanny (Galiena) hebben zeven jaar met elkaar samengewoond en besluiten uit elkaar te gaan. Niets bijzonders, al wordt het wel opgediend als een fenomeen van de jaren 1990. Als Fanny aankondigt naar het buitenland te willen gaan, raakt Jacques in beroering. Hij laat een brievenschrijver hartstochtelijke epistels maken, die hij Fanny stuurt. Een film, die stijf staat van gekunsteld dialoog en die heel traag van tempo is. Een morele vertelling voor ware liefhebbers van gestileerde rolprenten. Het literaire scenario is van Anne Gonthier en de fotografie is van Robert Alazraki. De score van William Sheller speelt een geheel eigen rol.

Alexandre

1983 | Drama

Zwitserland 1983. Drama van Jean-François Amiguet en Anne Gonthier. Met o.a. Didier Sauvegrain, Michel Voïta en James Mason.

Een werkloze leraar onderneemt een speurtocht om zijn vroegere vriendin te vinden en leert zo een man kennen die óók door haar in de steek is gelaten. Samen met hem zoekt hij verder. Een interessante poging om opgekropte emoties of onvermogen tot communicatie te contrasteren met de op een lyrische manier gefilmde omgeving van Vevey: deze wordt echter ondermijnd door de pretentieuze commentaarteksten en scène-overgangen, die de betrokkenheid van de toeschouwers bij de goed geacteerde personages nogal in de weg staan. Er is een kleine rol van Mason als de vader van de hoofdpersoon, die de in materiële zekerheid ingedutte oudere bourgeoisie symboliseert.