Hella Pétri: cast.
Er zijn 6 films gevonden.

Dimenticare Venezia

1979 | Drama

Italië​/​​Frankrijk 1979. Drama van Franco Brusati. Met o.a. Erland Josephson, Mariangela Melato, Eleonora Giorgi, David Pontemoli en Hella Pétri.

Broer en pleegdochter van oude opera-diva onttrekken zich met hun respectieve vriend en vriendin in haar afgelegen landhuis aan eisen van volwassenheid en koesteren zich in herinneringen en illusie van blijvende jeugd, tot gastvrouw sterft. Ondanks gelijkvormige constructie van scenario - met twee elkaar spiegelende homofiele paren - nadrukkelijke symboliek en verklarende flashbacks, indringende film dankzij knappe spelprestaties en door gekunstelde vormgeving heen reeks van treffende momenten.

Un Journée bien remplie

1972 | Thriller

Frankrijk​/​​Italië 1972. Thriller van Jean-Louis Trintignant. Met o.a. Jacques Dufilho, André Falcon, Vittorio Caprioli, Luce Marquand en Franco Pesce.

Een vijftigjarige bakkerszoon brengt op zondag brood rond en pleegt tegelijk met kalm voorbereide systematiek een reeks moorden. Het regiedebuut van acteur Trintignant sluit meer aan bij de Britse traditie van zwarte humor dan bij Franse en weet - ook door een minimum aan dialoog - te verrassen tot halverwege het verhaal te voorspelbaar wordt. Een dankbare hoofdrol voor Dufilho die te vaak in mallotige bijrollen werd misbruikt.

Relaxe toi, chérie

1964 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1964. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Fernandel, Sandra Milo, Jean-Pierre Marielle, Yvonne Vlech en Jean Lefebvre.

Een jarenlang stabiel huwelijksgeluk wordt bedreigd als de vrouw aan de mode van de psychoanalyse gaat meedoen en overtuigd raakt dat de standvastigheid en trouw van haar wederhelft vreselijke trauma's verbergen. De man stemt in met een zogenaamde groepssessie waarbij aan de analyticus zelf de meeste steken los blijken. Deze nogal flauwe boulevardklucht heeft een slaafse en lusteloze filmversie gekregen waarbij Marielle als de pedante zieleknijper de ster Fernandel overtreft.

Un singe en hiver

1962 | Drama, Komedie

Frankrijk 1962. Drama van Henri Verneuil. Met o.a. Jean Gabin, Jean-Paul Belmondo, Suzanne Flon, Gabrielle Dorziat en Paul Frankeur.

De boegbeelden van twee filmgeneraties staan tegenover elkaar in deze geestige nostalgie-trip. Jean Gabin (1904-1976), in de jaren dertig de ster van films als Pépé le Moko en Quai des Brumes, speelt een herbergier die gezworen heeft nooit meer te drinken. Hij breekt zijn gelofte met een jongeman gespeeld door de jonge hond van de Nouvelle Vague-beweging, Jean-Paul Belmondo (À bout de souffle). Het tweetal zet het gedurende een nacht vol weemoed op een drinken van jewelste. Twee verschillende mensen, met eigen redenen voor deze uitspatting, vinden elkaar in de drank. De twee acteurs raakten overigens ook goed bevriend.

Lettera di una novizia

1960 | Drama

Italië​/​​Frankrijk 1960. Drama van Alberto Lattuada. Met o.a. Pascale Petit, Jean-Paul Belmondo, Massimo Girotti, Hella Pétri en Lilla Brignone.

Een moeder en haar dochter zijn verliefd op dezelfde nietsnut. Het meisje schiet hem uit jaloezie tijdens de jacht neer. Men gelooft in een ongeval, maar het meisje wordt door de moeder in een klooster gedwongen, waar ze v[KA1]o[KA1]or haar gelofte alles aan een priester biecht. Lattuada vat het thema van non-met-verleden van ANNA weer op, maar nu als een aanval op de dubbele moraal van bourgeoisie en kerk. (De priester weigert de novice absolutie, omdat hij nauwelijks weerstand kan bieden aan haar avances.) Er wordt lusteloos geacteerd, met uitzondering van Pétri als de wraakzuchtige moeder, maar de idyllische locatie-opnamen van Venetië vormen een boeiend contrast met de morsige verhoudingen. Scenario van regisseur Lattuada, Giuseppe Patroni-Griffi, Enrico Medioli en Roger Vailland.

On n'enterre pas le dimanche

1959 | Drama, Thriller

Frankrijk 1959. Drama van Michel Drach. Met o.a. Philippe Maury, Christina Bendz, Hella Pétri, Reginald Kernan en Marcel Cuvelier.

Een zwarte schrijver in Parijs en een Zweedse au-pair worden in hun isolement verliefd op elkaar. Hij bezorgt haar werk bij zijn uitgever, die hij per ongeluk doodt in een gevecht inzake zijn intrigerende echtgenote. Deze typische debuutfilm uit de nouvelle vague-periode gebruikt de misdaadplot voor fotografische stijloefeningen met sfeerondersteunende jazz- muziek. Destijds zeer modieus en overschat, nu hooguit bij vlagen nog interessant en naarmate de thriller-elementen de overhand krijgen steeds minder.