Diego Martínez Vignatti (1971): regie, scenario en camera.
Er zijn 6 films gevonden.

La cantante de tango

2009 | Drama, Musical

Argentinië​/​​België​/​​Frankrijk​/​​Nederland 2009. Drama van Diego Martínez Vignatti. Met o.a. Dora Baret, Patrick Descamps, Pieter Embrechts, Eugenia Ramirez Miori en Bruno Todeschini.

Drama van Diego Martinez Vignatti over tangozangeres die volgens haar leermeester te weinig passie in haar uitvoeringen stopt. Verbroken relatie lijkt hier uitkomst te bieden.

UV

2007 | Drama, Mysterie

Frankrijk 2007. Drama van Gilles Paquet-Brenner. Met o.a. Marthe Keller, Jacques Dutronc, Nicolas Cazalé, Anne Caillon en Laura Smet.

Tsjirpende cicaden, ijle klanken van Delibes en Górecki. Loom sluipt hij naderbij, deze broeierige psychothriller in de stijl van La piscine. Is Boris (Cazalé), die op een snikhete julidag arriveert in de mediterrane-kustvilla van een welgestelde familie, werkelijk een internaatvriend van de afwezige zoon des huizes? Raadsels. Spijtig dan, dat de slotakte van deze sterk geacteerde romanbewerking van Serge Joncour zo teleurstelt. Sensuele ‘Scope-fotografie, begeleid door elegante akoestische-gitaarthema’s van Terres d’Amour, benut horizonbreedte en snerpend wit zonlicht optimaal. Laura Smet en Anne Caillon spelen met eensgezind ennui de rijkeluisdochters.

La Marea

2007 | Drama

België 2007. Drama van Diego Martínez Vignatti. Met o.a. Eugenia Ramirez Miori, Eduardo Leivar, Omar D'Allassana en Marcela Ferradas.

Debuutfilm van Vignatti -de vaste cameraman van Carlos Reygades - is een verstild verhaal over jonge weduwe die man en zoon verliest bij een verkeersongeluk en zich vervolgens terugtrekt in een verlaten huisje aan het strand. La marea, begin dit jaar genomineerd voor een Tiger Award op het filmfestival in Rotterdam, moet het hebben van zijn krachtige uiterlijk. Gesproken wordt er nauwelijks in de film, en Vignatti is niet geïnteresseerd in het vertellen van een afgerond verhaal. Wie mee kan gaan in zijn visuele poëzie, ziet een indrukwekkend portret van een vrouw die zich vastklampt aan mechanische handelingen.

Die Unerzogenen

2007 | Drama

Duitsland 2007. Drama van Pia Marais. Met o.a. Céci Schmitz-Chuh, Birol Ünel, Pascale Schiller, Georg Friedrich en Joana Preiss.

Verbeter de wereld, begin bij je eigen kroost. Zo ongeveer luidt de boodschap van dit ongezouten filmcommentaar op de anti-autoritaire opvoeding waarmee sommige generatie ’68-ouders hun kinderen verpestten. Filmmaakster Marais, die voor dit debuut een VPRO Tiger Award ontving, was zelf de vrucht van een stuurloos hippiestel. Haar veertienjarige protagoniste Stevie (Schmitz-Chuh) zou je een verwaarloosd kind kunnen noemen. Ma rotzooit wat aan, pa dealt en is bajesklant. Wanneer haar ouders het huis van opa erven en naar het platteland verhuizen, weet Stevie: het moet anders en het is nu of nooit.

Batalla en el cielo

2005 | Drama, Misdaad, Experimenteel

Mexico​/​​Frankrijk​/​​Duitsland​/​​België 2005. Drama van Carlos Reygadas. Met o.a. Marcos Hernández, Anapola Mushkadiz en Berta Ruiz.

Regisseur Reygadas houdt niet zo van professionele acteurs. In Batalla en el cielo wordt de hoofdrol gespeeld door Marcos Hernández, in het dagelijks leven ambtenaar. Hij speelt Marcos, die in Mexico City werkt als chauffeur en klusjesman voor een rijke generaal. Om op snelle wijze aan meer geld te komen, hebben hij en z'n vrouw een baby ontvoerd, maar de zaak loopt op verschrikkelijke wijze uit de hand. Reygades schetst een rauw en onthutsend beeld van het leven in een keiharde stad en schuwt pijnlijke beelden niet in het minst. De film zet zich als een weerhaak vast.

Japon

2002 | Historische film, Experimenteel, Drama

Nederland​/​​Spanje​/​​Mexico​/​​Duitsland 2002. Historische film van Carlos Reygadas. Met o.a. Alejandro Ferretis, Magdalena Flores, Carlos Reygadas, Martín Serrano en Rolando Hernández.

Een naamloze man (Ferretis, in werkelijkheid net zomin professioneel acteur als de andere leden van de cast) verruilt Mexico Stad voor het grillige platteland van Hidalgo. Dat is de plek waar hij zelfmoord gaat plegen. Op de laatste dag van zijn leven vindt hij onderdak bij een vriendelijke, oudere vrouw. De zelfdodingsplannen worden op de lange baan geschoven en langzaamaan groeit er genegenheid tussen gastvrouw en vreemdeling. In lang aangehouden, rustige beelden creëert Reygadas een meditatieve vertelling over leven en dood, geloof en vergeving, die aan het werk van Andrej Tarkovski doet denken. De dialogen zijn spaarzaam, de verlaten landschappen schitterend.