Jean-Jacques Andrien: regie en productie.
Er zijn 3 films gevonden.

L'enfant endormi

2004 | Drama

België​/​​Marokko 2004. Drama van Yasmine Kassari. Met o.a. Mounia Osfour, Rachida Brakni en Nermine Elhaggar.

In de debuutfilm van de Marokkaanse Yasmine Kassari moet bruid Zeinab zich alleen zien te redden. Haar man is naar Spanje afgereisd om als illegaal werk te vinden. Het leven van Zeinab en andere vrouwen wordt door Kassari in een kalme stijl gefilmd, met als centraal motief het kind dat Zeinab na haar huwelijksnacht verwacht, maar dat ze volgens de traditie niet mag krijgen terwijl haar man zich elders bevindt. Aardig drama, vaak indrukwekkend door de fraaie landschapsbeelden - al doen de contrasten tussen de ouderwetse gewoontes in de provincie en de modernere videoboodschappen die de vrouwen naar Europa sturen wat obligaat aan.

Australia

1989 | Drama

Zwitserland​/​​België​/​​Frankrijk 1989. Drama van Jean-Jacques Andrien. Met o.a. Fanny Ardant, Jeremy Irons, Tchéky Karyo, Agnès Soral en Hélène Surgère.

België omstreeks 1955. De gegoede burgerij van Verviers dankt zijn macht aan de wol-industrie. Zoals de titel al aangeeft komt de wol uit Australië, waar een verschrikkelijke crisis ontstaat. Tegelijkertijd beleeft een jong paar een hartstochtelijke liefde. Andrien staat bekend als een ambitieus cineast maar hij had misschien beter niet op deze manier een tijdperk kunnen behandelen dat hij niet heeft gekend. Het resultaat is een wat aarzelende film met niet altijd even overtuigende dialogen, als het gaat om het verband waarin ze gezien moeten worden. Wat rest is een werk dat de cineast zich niet eigen heeft kunnen maken en dat niet af is. Maar bij wijze van troost zijn er wel enkele flitsende en poëtische scènes tussengevoegd. Scenario van Jean Gruault, Jacques Audiard en J.J. Andrien. Camerawerk van Yorgos Arvanitis.

Le grand paysage d'Alexis Droeven

1981 | Drama

België 1981. Drama van Jean-Jacques Andrien. Met o.a. Jerzy Radziliwilowicz, Nicole Garcia en Maurice Garrel.

Het titelpersonage Alexis Droeven is noch de hoofdfiguur, noch de hoofdrolspeler in deze film. Niet de vader, de vijftigjarige Alexis, maar de zoon, de twintigjarige Jean-Pierre, staat centraal; de vaderfiguur is echter in het hele filmgebeuren 'aanwezig'. Dit heeft betrekking op diens dood. Samen met de sociaal-economische crisis en de politieke malaise van de streek Aubel in het oostelijk deel van België verwekt deze bij de zoon een geestelijke crisis. Het is een prachtige 'landschapsfilm' geworden waarin de cineast zich overgeeft aan bespiegelende, meditatieve en lyrische cinematografie. Een stuk alledaagse werkelijkheid wordt herschapen tot een persoonlijke, verhevigde wezenlijkheid.