Pierre Papadiamandis: muziek.
Er zijn 3 films gevonden.

Un père et passe

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Sébastian Grall en Sébastien Grall. Met o.a. Eddy Mitchell, Guy Marchand, Véronique Genest, Luc Thuillier en Pénélope Schellenberg.

Haar moeder, die journaliste is, zit in het buitenland. De elf-jarige Camille maakt van de gelegenheid gebruik uit te zoeken wie nu precies haar vader is. Zij ontmoet vijf vroegere minnaars van haar moeder. Wie is het? Dat interesseert de kijker al gauw niet meer want deze op zich al weinig geloofwaardige speurtocht verloopt moeizaam en overtuigt nauwelijks. Het gekunstelde spel van de jonge actrice maakt het er al niet beter op. Deze tweede lange speelfilm van de voormalige assistent van Zulawski is net zo gemaakt als de eerste, LA FEMME SECRÈTE.

Il y a maldonne

1988 | Misdaad

Frankrijk 1988. Misdaad van John Berry. Met o.a. Clovis Cornillac, Luc Thuillier, Jacques Martial, Nathalie Gabay en Marcel Maréchal.

Een somber verhaal dat zich afspeelt in de arbeiderswijken van Courbevoie. Over een kleine dief (hij heeft een horloge gestolen!) die de tragische dood van twee hoofdpersonen, waaronder een omgekochte politieman, veroorzaakt. Afgezien van de anekdote, gaat het er voor John Berry om - een Amerikaanse filmer die in het McCarthy-tijdperk werd verjaagd en sinds 1954 in Frankrijk films maakt - de thema's vriendschap en verraad te behandelen. Een paar zwakheden, waaronder een 'voorspelbaar' slot. Doch deze triller gaat uitgebreid in op een minder begunstigde sociale klasse en de personages weten te overtuigen.

Une semaine de vacances

1980 | Drama

Frankrijk 1980. Drama van Bertrand Tavernier. Met o.a. Nathalie Baye, Gérard Lanvin, Michel Galabru, Philippe Noiret en Flore Fitzgerald.

Vedette Nathalie Baye (1948) sprankelt als Laurence, een 31-jarige onderwijzeres die probeert haar prioriteiten op een rijtje te krijgen tijdens een weekje vrijaf van haar scholieren en van haar vrienden en familie. Gevierd cineast Tavernier, een adept van volksrealisme, richtte zich op de persoonlijke overwegingen van de lerares (wat is mijn roeping?) en schetst op de achtergrond subtiel het starre onderwijsklimaat en het veranderende leerlingenbestand. Tavernier betoonde in 1999 opnieuw zijn hart voor de zaak met Ça commence aujourd'hui, een drama over een bevlogen kleuterleraar.