Bill Harris: regie en cast.
Er zijn 5 films gevonden.

Tracey Takes On... Nostalgia, Royalty, Family, Law

1996 | Musical, Komedie

Verenigde Staten 1996. Musical van Thomas Schlamme en Simon Curtis. Met o.a. Tracey Ullman, Roddy McDowall, Jeff Marcus, Sergey Brusilovsky en Nehemiah Presoff.

John F. Kennedy: A Personal Story

1996 | Documentaire, Biografie, Historische film

Verenigde Staten 1996. Documentaire van Bill Harris. Met o.a. Lenny Donnelly, Cliff Robertson, Carla Price, Richard Reeves en Charles Bartlett.

Biography: Al Capone - Scarface

1995 | Documentaire, Drama

Verenigde Staten 1995. Documentaire van Bill Harris. Met o.a. Robert Schoenberg, Laurence Bergreen, John Binder, Rudy Horn en Kay Krackow.

VVIn de originele versie met de stem van: John Mahoney.

Scandalosa Moana

1988 | Erotiek

Italië 1988. Erotiek van Riccardo Schicchi. Met o.a. Moana Pozzi, Susan Torner en Bill Harris.

Een vrouwelijke arts wordt door vijf mannen verkracht als ze naakt ligt te zonnen. Ze geniet ervan en dat is niet verwonderlijk. Een patiënt wordt verliefd op haar, maakt haar beroemd als pornoster en trouwt met haar. Later, na vele hardporno-activiteiten met diverse hengsten, besluit ze van haar jaloerse man te scheiden. Ze gaat ervandoor met haar pornoproducent. Het slot is walgelijk: de echtgenoot doodt haar met een schot in de vagina. Armzalige produktie, maar de seksscènes mogen er zijn.

Color Me Blood Red

1965 | Thriller, Horror

Verenigde Staten 1965. Thriller van Herschell Gordon Lewis. Met o.a. Don Joseph, Candi Conder, Elyn Warner, Patricia Lee en Jerome Eden.

Cultfilm van de (peet)vader van de splatterfilm, die echter beneden zijn normale niveau is. Een schilder tracht tevergeefs succes te oogsten. Tot hij per toeval bloed gebruikt voor de rode kleur. Op slag is hij d[KA1]e sensatie van de kunstwereld. Het gevolg is natuurlijk dat hij op zoek gaat naar slachtoffers om aan rode verfstof voor zijn volgende werken te kunnen komen. Zoals we van Lewis mogen verwachten worden dat (voor die tijd) scheepsladingen bloed - gore - waarop hij een patent lijkt te hebben, maar het scenario van de hand van de 'meester' is heel erg mager en er wordt ontzaglijk slecht gespeeld tussen uiterst primitieve low-budget decors. Het camerawerk, eveneens van Lewis, is heel statisch en neemt geen deel aan de actie. De niet op de credits vermelde muziek is het meest angstwekkende aan deze rilprent. Ook bekend als MODEL MASSACRE.