Martine Gautier: cast.
Er zijn 7 films gevonden.

Oui, mais...

2001 | Komedie, Drama

Frankrijk 2001. Komedie van Yves Lavandier. Met o.a. Émilie Duquenne, Gérard Jugnot, Cyrille Thouvenin, Alix de Konopka en Vanessa Jarry.

Mauvaises fréquentations

1999 | Drama, Familiefilm

Frankrijk 1999. Drama van Jean-Pierre Améris. Met o.a. Maud Forget, Lou Doillon, Robinson Stévenin, Maxime Mansion en Cyril Cagnat.

Delphine is een onschuldig jong meisje dat verliefd wordt op een ogenschijnlijk leuke jongen. Ze doet zo hard haar best om zijn liefde te mogen ontvangen, dat ze in de prostitutie belandt.

Docteur Sylvestre : Les pièges de Saturne

1997 | Drama

Frankrijk​/​​Zwitserland 1997. Drama van Denis Malleval. Met o.a. Jérôme Anger, Maria Pacôme, Raymond Gérôme, Alicia Alonso en Jean-Noël Brouté.

Delphine is een onschuldig jong meisje dat verliefd wordt op een ogenschijnlijk leuke jongen. Ze doet zo hard haar best om zijn liefde te mogen ontvangen, dat ze in de prostitutie belandt.

U.S. Go Home

1994 | Familiefilm, Komedie, Drama

Frankrijk 1994. Familiefilm van Claire Denis. Met o.a. Alice Houri, Jessica Tharaud, Grégoire Colin, Vincent Gallo en Claire Laroche.

Het is 1965. De vijftien-jarige Tharaud en de veertien- jarige Houri zijn vriendinnen, die beiden in een nieuwe wijk van Parijs wonen. Tharaud heeft reeds sexuele ervaringen, Houri niet en dat beïnvloedt hun vriendschap. Houri spiegelt zich graag aan haar vriendin en dus is ze erop uit om met een jongen het bed te delen. Op een avond, na het bezoek aan een surprise-party, stoppen ze voor een lifter, een G.I. van een nabijgelegen Amerikaanse basis. Het seksuele ontwaken van twee sympathieke meisjes in hun puberteit, de een al wat rijper dan de ander. Een luchtig scenario, van Denis en Anne Wiazemski, met toch een dramatische ondertoon. De soundtrack bestaat uit succesnummers uit die periode. Achter de camera stond Agnès Godard.

Cherche famille désespérement

1993 | Drama

Frankrijk 1993. Drama van François Luciani. Met o.a. Françoise Christophe, Philippe Leroy, Alexis Tomassian, Bernard Crombey en Catherine Wilkening.

Edward (Leroy-Beaulieu) is een rijk man. Maar, zoals het spreekwoord zegt, geld maakt niet gelukkig. En hij is bijzonder ongelukkig want hij heeft zijn zoon en enige erfgenaam verloren. Maar dan merkt hij de straatjongen Milan (Thomassian) op en die doet hem aan zijn zoon denken. Het vervolg laat zich raden. Een film die zonder schroom op de traanspieren werkt, maar die verder weinig bestaansredenen heeft. Het goedkope sentiment stroomt van het scherm en wie van dit soort gemakkelijke ontroering houdt zal ongetwijfeld een hoogdag beleven. Andere kijkers hebben ongetwijfeld iets beter te doen. Het scenario is van de hand van Jacques Labib, Claude Fouchier en Martin Brossollet. Fotografie van Mario Barroso.

Milou en mai

1990 | Komedie, Drama

Frankrijk​/​​Italië 1990. Komedie van Louis Malle. Met o.a. Michel Piccoli, Miou-Miou, Michel Duchaussoy, Bruno Carette en Paulette Dubost.

Louis Malle maakte na een weinig geslaagd uitstapje naar Hollywood een schitterende comeback met Au revoir les enfants. Zijn volgende 'Franse' film, Milou en mai, een eerbetoon aan Jean Renoir, schetst het portret van een oudere verweesde man, tegen de achtergrond van de studentenopstanden in '68. Demonstraties, bezettingen en stakingen ontregelen het land. Malle en zijn makkers van de Nouvelle Vague verklaren op het Filmfestival van Cannes de cinema morsdood. De film zou opnieuw geboren moeten worden. Bijna twintig jaar en - zoals gezegd - een Amerikaans avontuur later blikt de regisseur terug op die tijd in Milou en Mai.

Joséphine, ange gardien: Pour l'amour d'un ange

-1 |

. Denis Malleval. Met o.a. Martine Gautier, François-Régis Marchasson en Mimie Mathy.

Louis Malle maakte na een weinig geslaagd uitstapje naar Hollywood een schitterende comeback met Au revoir les enfants. Zijn volgende 'Franse' film, Milou en mai, een eerbetoon aan Jean Renoir, schetst het portret van een oudere verweesde man, tegen de achtergrond van de studentenopstanden in '68. Demonstraties, bezettingen en stakingen ontregelen het land. Malle en zijn makkers van de Nouvelle Vague verklaren op het Filmfestival van Cannes de cinema morsdood. De film zou opnieuw geboren moeten worden. Bijna twintig jaar en - zoals gezegd - een Amerikaans avontuur later blikt de regisseur terug op die tijd in Milou en Mai.