Frédéric Compain

Les enfants d'abord : L'Inde

Frankrijk 1996. Documentaire van Frédéric Compain.

Elvis Aziz

Frankrijk 1996. Komedie van Frédéric Compain. Met o.a. Michèle Laroque, Saïd Taghmaoui, Ysé Tran, Sabrina Houicha en Hugues Le Forestier.

Monstre aimé

Frankrijk 1991. Drama van Frédéric Compain. Met o.a. Charles Berling en Jean-Marc Bory.

De verfiling van een onbekende roman van Javier Tomeo. Twee personages op een kantoor. De personeelschef van een bank, die profiteert van zijn bevoorrechte positie, verplicht een jonge sollicitant (naar de functie van bewaker!) ertoe, over de ruzies met zijn jaloerse moeder, waar hij een nauwe band mee heeft, te vertellen. Dat loopt mis. De film- en tv-regisseur filmt op bedreven wijze vanuit verschillende hoeken, en houdt er een levendige weinig rechttoe-rechtaan filmstijl op na, en dat in een film die werd opgenomen in slechts één ruimte, zodat de kans op gefilmd toneel extra groot is. Een sfeer die een onbehaaglijk gevoel schept en weinig sympathieke personages.

Résidence surveillée

Frankrijk 1987. Drama van Frédéric Compain. Met o.a. Jacques Bonnaffé, Maria Schneider, François Siener, Patrick Bonnel en Myriam Mézières.

Een pas in gebruik genomen flatgebouw met dure appartementen wordt belaagd door gluurders. De nachtwaker speelt handig in op de angst van de huurders. Onbewust worden deze huurders het slachtoffer van een nieuwe terreur, ondanks de bemoeienissen van een architect en zijn vrouw. Het verhaal kon geschreven zijn door Orwell: het actuele onderwerp van het opkomend fascisme speelt in op de gevoelens van onveiligheid. Hugo Santiago schreef mee aan het scenario. Deze eerste lange speelfilm van Compain heeft als nadeel dat Bonnaffé alle aandacht naar zich toetrekt, terwijl de rest van de hoofdrolspelers vrij onbenullig overkomt.

L'Eden-Palace

Frankrijk 1977. Drama van Frédéric Compain. Met o.a. Monique Frinchaboix, Olivier Hémon, Michel Méderic en Michael Lonsdale.

Een schoonmaakster in een kleine bioscoop in de Parijse voorstad is geleidelijk aan krankzinnig aan het worden. Zij bedenkt een misdaad, waarvan zij getuige zou zijn geweest en vertelt hierover aan haar baas en haar echtgenoot. De politie bemoeit zich ermee en gelooft haar. In plaats van ervan af te zien, gaat zij steeds verder mee in de ziekelijke fantasiën. Een onevenwichtige B- film, zoals al het werk van Compain, met weinig geld gemaakt. Angstwekkende scènes worden voortdurend herhaald en brengen daardoor slechts een gevoel van onbehagen teweeg. Het ontbreekt L'EDEN-PALACE aan innerlijke samenhang maar het blijft ondanks alles een opzienbarend produkt.