Myriam Roussel

Le Grand Batre

Frankrijk 1997. Drama van Laurent Carcélès. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Jean-Claude Drouot, Jean-Yves Berteloot, Jean-Yves Gautier en Louis Velle.

La Tenaille

Italië​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1991. Thriller van Nina Gross. Met o.a. Myriam Roussel, Peter Sattmann, Klaus Nehrend, Adolf Spalinger en Judith Pfistner.

Een bewerking van de roman van Boileau-Narcejac (uitgegeven bij Deno[KA3]el), waarin een identiteitsverwisseling centraal staat. Na een vliegtuigongeluk neemt een vrouw de naam van haar nicht aan en tal van verwikkelingen zijn het gevolg daarvan. Ze trouwt met Philippe (Stattmann), een medewerker van haar oom, een mooie jongen, aan wie zij totaal is onderworpen, zowel in positieve als - en dat vooral - negatieve zin. Een klassiek plot dat zich in een rap tempo voltrekt en in verschillende landen speelt, hetgeen een niet erg bij elkaar passende bezetting met zich meebracht. Het zwakke punt in dit voor het overige aangename stukje amusement.

Bleu comme l'enfer

Frankrijk 1985. Thriller van Yves Boisset. Met o.a. Lambert Wilson, Tchéky Karyo, Myriam Roussel, Agnès Soral en Benoît Régent.

Gauwdief Wilson houdt zich in leven met het stelen van auto's en het overvallen van pompstations. Hij maakt kennis met Roussell, de vrouw van politieman Karyo, wier huwelijk op de klippen gelopen is. Samen proberen zij naar het Zuiden te ontkomen. Karyo, vervuld van blinde haat en aan de drank geraakt, zit hen op de hielen met de bedoeling ze om te leggen. De film is een bewerking van de thriller van Philippe Djian, die ook 37°2, LE MATIN schreef. Efficiënt en krachtig gefilmd met veel tempo. De regie is sober en precies. Het camerawerk van Dominique Brenguier is goed, maar de muziek is afschuwelijk. De rollen zijn sterk en boeiend. Evenals zijn collega's Granier- Deferre, Deray en De Broca is Yves Boisset een zeer veranderlijk cineast, een op de twee van zijn films zijn goed. Deze doet niet onder voor het Amerikaanse genre-werk. Het scenario werd geschreven door Jean Herman, Sandra Majerowicz en regisseur Boisset.

Je vous salue Marie

Frankrijk​/​​Zwitserland 1984. Experimenteel van Jean-Luc Godard. Met o.a. Myriam Roussel, Thierry Rode, Philippe Lacôste, Manon Andersen en Juliette Binoche.

Deze vrije bewerking van de Maria-boodschap speelt in het heden. Maria is de dochter van een garagehouder. Deze omzetting zal door de een als boeiend worden ervaren en door de ander als schokkend, maar dat is nog geen reden voor bespottelijke en kleingeestige intolerantie. Godard heeft weliswaar de regels van de traditionele vertelwijze geschonden in zijn zowel betwistbare als betwiste poging tot spiritualisme, maar zijn film heeft zijn plaats zeker verdiend. Scenario van regisseur Godard en Anne- Marie Miéville. Camerawerk van Jean-Bernard Menoud en Jacques Firmann.

Passion

Frankrijk​/​​Zwitserland 1982. Drama van Jean-Luc Godard. Met o.a. Isabelle Huppert, Hanna Schygulla, Michel Piccoli, Jerzy Radziwilowicz en Jean-François Stévenin.

Een regisseur probeert beroemde schilderijen voor de camera te reconstrueren, maar zijn onvrede over de belichting leidt tot conflicten met de producent en de figuranten. Parallel daaraan loopt een staking in een nabije fabriek. De stakingsleidster wil bij de film en de regisseur wil de vriendin van de fabrieksdirecteur voor de camera hebben. De omstreden film van Godard is geprezen als reflectie over artistieke onmacht, maar ook aangevallen als demonstratie van die onmacht. Het chaotische scenario van regisseur Godard en Jean-Claude Carri[KA2]ere (die niet op de aftiteling staat vermeld) en de onverstaanbare dialogen bieden geen enkele houvast, zodat de werking uitsluitend moet komen van het beeld en de klassieke muziekfragmenten. Het camerawerk is van Raoul Coutard, die hiervoor de prijs der techniek ontving op het filmfestival van Cannes. Eastmancolor, Mono.