Nando Angelini: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Il Gaucho

1964 | Komedie

Italië​/​​Argentinië 1964. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Vittorio Gassman, Nino Manfredi, Amedeo Nazzari, Silvana Pampanini en Maria Grazia Buccella.

De Italiaanse delegatie die een filmfestival in Buenos Aires bezoekt, bestaat uit een aantal sterren in opkomst of op hun retour, een militante scenarioschrijver en een fortuinjager. Bij aankomst ontmoeten ze een groep ge[KA3]emigreerde landgenoten die het minder goed voor de wind gaat dan ze proberen voor te geven. Hun verblijf loopt uit op teleurstellingen en een ontmaskering van de fa[KA10]cades. De enige uitzondering vormt een (troost)prijsje op het festival. Deze meer melancholieke dan venijnige satire, o.a. door het gebruik van [KA2]echte sterren-van-weleer (zoals Pampanini) toont vooral een mooie rol van Manfredi als de emigrant die het niet gemaakt heeft.

Totò sexy

1963 | Komedie

Italië 1963. Komedie van Mario Amendola. Met o.a. Totò, Macario, Gianni Agus, Tony Ucci en Franca Polesello.

Twee musici, beide contrabasspelers, belanden in de gevangenis. Daar houden ze hun dromen miet meer geheim, en hijsen zich in het pak om schel klinkende maar levendige optredens ten beste te geven. Later, wanneer zij weer op vrije voeten zijn, hebben zij veel succes en treden op in enkele van de meest deftige clubs in Parijs, Londen, Hamburg en Madrid. Heel leuk, en het zijn de beide acteurs, Totò en Macario, die de film redden van het niveau van een slechts middelmatige komedie.

Il Sorpasso

1962 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1962. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Vittorio Gassman, Jean-Louis Trintignant, Catherine Spaak, Claudio Gora en Luciana Angiolillo.

Een toevallige ontmoeting in zomers Rome is het startpunt voor een gezamenlijke reis van een in zichzelf gekeerde student Roberto Mariani (Trintignant) en oppervlakkige levensgenieter Bruno Cortona (Gassman) per sportauto door Italië. De jongen wordt tussen bewondering en antipathie heen en weer geslingerd, constateert ook de keerzijde van arrogante vrolijkheid, maar leert toch de vreugde in het leven, alvorens dat leven bij een ongeluk te verliezen. Deze bittere satire op de illusies van de Italiaanse welvaartsstaat heeft tal van rake observaties en perfect contrasterende rollen van Gassman en Trintignant. Het scenario is van regisseur Risi, Ettore Scola en Ruggero Maccari. Het camerawerk is van Alfio Contini. In 2006 werd een Amerikaanse versie gedraaid door Steve Ramser, die Risi's film is gebaseerd. Mono.