Pierre Banderet

À L'attaque !

Frankrijk 2000. Drama van Robert Guédiguian. Met o.a. Ariane Ascaride, Pierre Banderet, Frédérique Bonnal, Patrick Bonnel en Jacques Boudet.

La ville est tranquille

Frankrijk 2000. Drama van Robert Guédiguian. Met o.a. Ariane Ascaride, Jean-Pierre Darroussin, Gérard Meylan, Alexandre Ogou en Pierre Banderet.

Huurmoordenaar of hoer, dat lijken zowaar de enige carrièremogelijkheden voor de arbeidersklasse in Guédiguians bittere portret van werkende armelui in en rond Marseille. Socialistenkind Guédiguian (1953) draait sinds begin jaren tachtig zijn maatschappelijk geëngageerde films met dezelfde acteurs, schrijvers en technici in arbeidersstad L’Estaque, zijn vervallen geboortegrond aan de noordzijde van Marseille. In La ville est tranquille is het wederom zijn vrouw Ascaride als centrale figuur (net als in César-winnaar Marius et Jeannette) in een aantal treurige stadsverhalen over werkloosheid, drugs, racisme, eenzaamheid, corruptie en geweld. Met de zon als lichtpunt.

Julie Lescaut : La mort de Jeanne

Zwitserland​/​​België​/​​Frankrijk 1999. Misdaad van Daniel Janneau. Met o.a. Véronique Genest, Renaud Marx, Mouss Diouf, François Marthouret en Jennifer Lauret.

Huurmoordenaar of hoer, dat lijken zowaar de enige carrièremogelijkheden voor de arbeidersklasse in Guédiguians bittere portret van werkende armelui in en rond Marseille. Socialistenkind Guédiguian (1953) draait sinds begin jaren tachtig zijn maatschappelijk geëngageerde films met dezelfde acteurs, schrijvers en technici in arbeidersstad L’Estaque, zijn vervallen geboortegrond aan de noordzijde van Marseille. In La ville est tranquille is het wederom zijn vrouw Ascaride als centrale figuur (net als in César-winnaar Marius et Jeannette) in een aantal treurige stadsverhalen over werkloosheid, drugs, racisme, eenzaamheid, corruptie en geweld. Met de zon als lichtpunt.

À la place du cœur

Frankrijk 1998. Drama van Robert Guédiguian. Met o.a. Laure Raoust, Alexandre Ogou, Ariane Ascaride, Jean-Pierre Darrousin en Gérard Meylan.

Huurmoordenaar of hoer, dat lijken zowaar de enige carrièremogelijkheden voor de arbeidersklasse in Guédiguians bittere portret van werkende armelui in en rond Marseille. Socialistenkind Guédiguian (1953) draait sinds begin jaren tachtig zijn maatschappelijk geëngageerde films met dezelfde acteurs, schrijvers en technici in arbeidersstad L’Estaque, zijn vervallen geboortegrond aan de noordzijde van Marseille. In La ville est tranquille is het wederom zijn vrouw Ascaride als centrale figuur (net als in César-winnaar Marius et Jeannette) in een aantal treurige stadsverhalen over werkloosheid, drugs, racisme, eenzaamheid, corruptie en geweld. Met de zon als lichtpunt.

Julie Lescaut : L'affaire Darzac

Zwitserland​/​​België​/​​Frankrijk 1998. Misdaad van Alain Wermus. Met o.a. Véronique Genest, Mouss Diouff, Renaud Marx, Alexis Desseaux en Jean-Paul Rouve.

Huurmoordenaar of hoer, dat lijken zowaar de enige carrièremogelijkheden voor de arbeidersklasse in Guédiguians bittere portret van werkende armelui in en rond Marseille. Socialistenkind Guédiguian (1953) draait sinds begin jaren tachtig zijn maatschappelijk geëngageerde films met dezelfde acteurs, schrijvers en technici in arbeidersstad L’Estaque, zijn vervallen geboortegrond aan de noordzijde van Marseille. In La ville est tranquille is het wederom zijn vrouw Ascaride als centrale figuur (net als in César-winnaar Marius et Jeannette) in een aantal treurige stadsverhalen over werkloosheid, drugs, racisme, eenzaamheid, corruptie en geweld. Met de zon als lichtpunt.

Marius et Jeannette

Frankrijk 1997. Drama van Robert Guédiguian. Met o.a. Ariane Ascaride, Gérard Meylan, Laetitia Pesenti, Pascale Roberts en Jacques Boudet.

Een alleenstaande moeder met uitgesproken ideeën over een socialistische heilstaat wordt tijdens het stelen van verf - om haar povere huisje op te knappen - betrapt door een norse bewaker. Liefde gloort maar de strijd om het dagelijkse marginale bestaan bemoeilijkt de omgang. Socialistenkind Guédiguian (1953) draait sinds begin jaren 80 zijn maatschappelijk geëngageerde films met dezelfde acteurs, schrijvers en technici in arbeidersstad L'Estaque, zijn armlastige geboortegrond even ten noorden van Marseille. Marius et Jeannette schippert tussen zijn hunkering naar een kameraadschappelijke toekomst en een geromantiseerde kindertijd.

Le dernier été

Duitsland​/​​Frankrijk 1997. Drama van Claude Goretta. Met o.a. Jacques Villeret, Catherine Frot, Jean Davy, Hanns Zischler en Jean Dautremay.

Een alleenstaande moeder met uitgesproken ideeën over een socialistische heilstaat wordt tijdens het stelen van verf - om haar povere huisje op te knappen - betrapt door een norse bewaker. Liefde gloort maar de strijd om het dagelijkse marginale bestaan bemoeilijkt de omgang. Socialistenkind Guédiguian (1953) draait sinds begin jaren 80 zijn maatschappelijk geëngageerde films met dezelfde acteurs, schrijvers en technici in arbeidersstad L'Estaque, zijn armlastige geboortegrond even ten noorden van Marseille. Marius et Jeannette schippert tussen zijn hunkering naar een kameraadschappelijke toekomst en een geromantiseerde kindertijd.

L'instit : Samson l'innocent

Frankrijk​/​​Zwitserland 1994. Komedie van Christian Karcher. Met o.a. Gérard Klein, Nicolas Rossier, Anne Richard, Pierre Banderet en Baptiste Guye.

Enkele dagen voor carnaval arriveert Victor Novak (Klein), l`instit, met zijn leerlingen in het Zwitserse Fribourg, in het kader van een uitwisseling tussen Zwitserse en Franse scholen. Ze worden ontvangen door Novaks collega, Anna (Richard) en haar leerlingen. Anna heeft echter een leerling, Willy (Guye) die zich van de anderen afsluit. Hij lijkt met niemand op te kunnen schieten, behalve met Samson (Rossier), een geestelijk gehandicapte schoonmaker die 25 jaar oud is. Het kind dat zijn vader en de school haat, wil vluchten. Hij wil het zo aanpakken dat men gelooft dat hij dood is. Lekker voer voor kijkers die graag een traantje willen wegpinken. Sentiment is het kenmerk van deze tv-serie. Door het gebruik van een originele locatie en goed spel is deze aflevering beter dan gewoonlijk. Scenario van Anne-Marie Mithois, Patrice Mithois en Alain Krief. Sprookjesachtige beelden van Claude Egger. Gefilmd op Super 16.

Mortelles rencontres

Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​Canada 1992. Thriller van Patrick Jamain. Met o.a. Jacques Penot, Teri Austin, Luca Barbareschi, Gioele Dix en Steve Kalfa.

Genève wordt opgeschrikt door een golf van moorden op mooie, jonge vrouwen. Volgens het dagblad La Gazette is er duidelijk een seksueel gestoorde seriemoordenaar aan het werk. De enige overeenkomst tussen de verschillende slachtoffers is dat ze allemaal werkten in nachtclubs. De hoofdredacteur stuurt zijn sterreporter Dix erop af, bijgestaan door nieuwelinge Austin. Onderhoudende thriller met een bekend gegeven dat weinig origineel uitgewerkt werd. Liefhebbers van het genre zullen alles vlug doorhebben. Acteerprestaties zijn redelijk. David Preston en Edith Rey schreven het verhaal dat door Preston en Joëlle Goron tot scenario gekneed werd. Daniel Diot bemande de camera.

L'argent fait le bonheur

Frankrijk 1992. Drama van Robert Guédiguian. Met o.a. Ariane Ascaride, Jean-Pierre Darrousin, Pierre Banderet, Danièle Lebrun en Roger Souza.

Een stadswijk van Marseille, gelijk een Augiasstal, waar het dweilen is met de kraan open, is bevolkt met mensen, die afkomstig zijn van alle oevers van de Middellandse Zee. Er bevinden zich volgens de wakkere pastoor (Darroussin) 953 inwoners, waarvan 456 werklozen, 302 alcolisten, 251 dieven, 220 fascisten, 220 islamisten, 192 drugsveslaafden, 59 mensen die seropositief zijn en last-but-not-least drie communisten. Er dreigt een schisma in zijn gemeenschap door twee rivaliserende jeugdbendes, ondanks zijn tomeloze inspanningen, waarbij de herder vrijelijk condooms en gesteriliseerde wegwerpinjectienaalden ronddeelt (terwijl zijn opperste baas, de paus, verkondigt dat AIDS en verslaving niet bestaan). Dan krijgt de priester onverwacht `hulp` van de moeders, die het criminele terrein overnemen en hun kinderen ertoe aanzetten van de rijken te stelen (en dit onder de armen te verdelen). Bitterzoet, soms boosaardig en dan weer speels drama over het failliet van de wijken met woonkazernes zonder uitzicht (op verbetering) wat gedragen wordt door sterke spelprestaties van de rolverdeling, met name Darroussin en Ascaride als Simona. Het scenario is van regisseur Guédiguian en Jean-Louis Milesi. Het camerawerk is van Bernard Cavalie. In zijn soort

Connections

Canada​/​​Italië​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 1992. Thriller van Patrick Jamain. Met o.a. Teri Austin, Luca Barbareschi, Giole Dix, Steve Kalfa en Patrick Lapp.

Austin, sterjournaliste van het boulevardblad Herald, krijgt van haar baas opdracht een serie artikelen te schrijven over een seriemoordenaar die de streek onveilig maakt. De mysterieuze maniak heeft al zes slachtoffers op zijn geweten - mooie, jonge brunettes die voor een escort-service werken. Austin moet haar reportage met zoveel mogelijk pikante details zien te kruiden. Formule-thriller die wel spannende momenten kent maar zeker niet vernieuwend werkt voor het genre. Het spel ligt over het algemeen op een laag peil. Alles wat je verwacht gebeurt ook in dit scenario dat gebaseerd is op een verhaal van David Preston en Edith Rey en door Preston en Joëlle Goron geschreven is. Fotografie van Daniel Diot.

La mort en guenilles

Frankrijk 1991. Paul Planchon. Met o.a. Georges Marchal, François-Eric Gendron, Anne Canovas en Pierre Banderet.

Eerste deel van de bewerking van de roman [KL]Le vendeur noir[KLE] van Pierre-Alexis Ponson du Terrail (1829-1871) die ondanks het feit dat hij jong gestorven is, niet minder dan 250 [KA1]a 300 romans heeft geschreven: dit zegt genoeg over de kwaliteit van zijn werk en hij is dan ook vooral bekend gebleven door zijn ongelukkige zin: Zijn hand was net zo koud als die van een slang! Waarom dan toch zijn saaie (en onleesbare) avonturen opgraven? Avonturen die zich in 1723 afspelen en verhalen over het leven van een jonge, geruïneerde baron die zijn wapen verguld door een rijke vrouw te trouwen. De kaart van de krankzinnige en barokke romantiek had volledig uitgespeeld moeten worden, zoals Georges Franju dat heeft gedaan in zijn JUDEX. Helaas! De bedeesde en vlakke regie doet het geheel in de grootst mogelijke onbeduidendheid vervallen.

La fille du diable

Frankrijk 1991. Drama van Paul Planchon. Met o.a. Georges Marchal, François-Eric Gendron, Anne Canovas en Pierre Banderet.

Tweede en (gelukkig) laatste deel van de bewerking van de roman [KL]Le vendeur noir[KLE]. De jonge baron de Nossac (Marchal) die zijn vrouw om haar geld heeft getrouwd, houdt natuurlijk niet van haar. Hij kan het rokken jagen niet laten en wordt uiteindelijk ernstig verliefd op een vrouw die vroegtijdig sterft. Hij is wanhopig en verkiest eveneens te sterven als gentleman. Een aaneenschakeling van sentimentele clichés. Zie ook LA MORT EN GUENILLES.

Le ciel du faubourg

Frankrijk 1990. Komedie van Jacques Trefouel. Met o.a. Pierre Banderet en Nelly Borgeaud.

Voor deze bewerking van een roman van Andr[KA1]e Dh[KA4]otel is de tekst nauwkeurig gevolgd. Dat geldt niet voor de strekking en het is dan ook heel moeilijk de werkwijze en de sfeer van deze schrijver over te brengen op het scherm. Zijn intriges rond de (morele, sentimentele en sociale) dwalingen van op het eerste gezicht middelmatige personages, zijn heel vaag. Het gaat vooral om de stijl. Deze film is zodoende eerder een illustratie van deze bizondere wereld, keurig ingekleurd door twee hoofdpersonen die worden omringd door duistere bijfiguren. Langdradig.

La vierge noire

Zwitserland 1990. Drama van Jean-Jacques Lagrange. Met o.a. Pierre Banderet, Micheline Lecuyer, Félicité Wouassi, Ronny Coutteure en Jérôme Anger.

In een kleine plattelandsgemeente is gebrek aan huwbare vrouwen. De plaatselijke slager lost dat op door een mooie zwarte vrouw uit Afrika te halen en hij is daar dolgelukkig mee. Een landbouwer vindt dat ook een goed idee, maar hij verwart een vrouw met een betrouwbare werkkracht en hij wordt na enige tijd door zijn import-vrouw in de steek gelaten, als die naar de slager vlucht. Een pittige satirische film over kleingeestigheid en racisme. Scenario van Michel Viala. Camerawerk van Claude Egger en Jacques Mahrer.

Josèphe ou le bruit des mots

Frankrijk 1989. Drama van Marcel Teulade. Met o.a. Sylvie Orcier, Agnès Château, Pierre Banderet en Jean-Pierre Klein.

De getrouwde maar eenzame Josèphe zou heel veel willen zeggen maar weet niet hoe, noch tegen wie. Voor haar echtgenoot is het slechts geruis en de communicatie met haar vriendinnen in de fabriek is ook niet alles. Dan gaat zij fantaseren en sluit zich meer en meer op in zichzelf. Dit goede onderwerp vereist echter een talentvol filmmaker, en deze van de tv afkomstige knoeier beheerst het vak niet, vervalt in cliché's en overtuigt nergens in het weergeven van het drama dat de heldin doormaakt.

Ki lo sa?

Frankrijk 1985. Komedie van Robert Guédiguian. Met o.a. Jean-Pierre Darroussin, Ariane Ascaride, Pierre Banderet en Gérard Meylan.

Een groep kinderen amuseert zich kostelijk op het terrein rond een groot huis. Eenmaal volwassen geworden gaan ze er weer heen om elkaar daar te treffen op een vastgestelde datum. Slechts vier van hen arriveren op de afspraak: zo is het leven. Met wat meer verbittering had deze film LE GRAND NAUFRAGE kunnen heten, als de vele flashbacks die een zorgeloze en gelukkige jeugd schetsen er niet waren geweest. En die scènes vormen het beste in een film met een montage van wisselende kwaliteit. Ontroerend mooie en suggestieve opnamen van cameraman Gilbert Azevedo.

Flics de choc

Frankrijk 1983. Misdaad van Jean-Pierre Desagnat. Met o.a. Pierre Massimi, Chantal Nobel, Jean-Luc Moreau, Marc Chapiteau en Pierre Banderet.

Een vijftal politieagenten (onder wie een vrouwelijke scherpschutter) rolt een prostitutiecomplot op dat erop gericht is van huis weggelopen bourgeois-meisjes in chique bordelen te stoppen. Deze middelmatige actiefilm houdt het midden tussen een tv-serie als STARSKY AND HUTCH en de trottoirfilms uit de jaren 1950-60, zonder enige kraak of smaak, en met hoofdrolspelers die te uitdrukkelijk hun best doen om vlot en dynamisch te lijken. Jean Ardy en Guy Pérol bewerkten de roman van Serge Jacquemard tot scenario.