Simone Berriau: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Derrière la façade

1939 | Komedie, Drama

Frankrijk 1939. Komedie van Georges Lacombe. Met o.a. Lucien Baroux, Simone Berriau, Jules Berry, Julien Carette en Gabrielle Dorziat.

De misdaad in een sjiek appartementengebouw leidt tot een onderzoek waarbij elk van de bewoners een geheim blijkt te hebben. Politie-intrige als rode draad door episodische all-star film die in het scenario van toneelschrijver Yves Mirande een oppervlakkige, maar venijnige satire op de bourgeoisie wordt, met afwisselend komische en tragische scènes die de uitzonderlijke rolbezetting optimale kansen geeft. Von Stroheim speelt een arrogante emigrant die van zijn Parijse buren weinig heel laat.

La tendre ennemie

1935 | Komedie, Fantasy

Frankrijk 1935. Komedie van Max Ophüls. Met o.a. Simone Berriau, Jacqueline Daix, Georges Vitray, Marc Valbel en Lucien Nat.

Aan de vooravond van haar officiële verloving krijgt een jonge vrouw bezoek van de spookgedaantes van drie overleden minnaars van haar moeder, waaronder haar vader. Met hun hulp weet het meisje haar moeder te overtuigen dat ze mag trouwen met de man van wie ze houdt en niet met degene voor wie ze werd voorbestemd. Door de kritiek bestempeld als een zwakke film, maar voor geïnteresseerden in het werk van Ophüls hoort hij erbij. Scenario van Curt Alexander en Ophüls naar het toneelstuk L'ennemie van André Paul Antoine. Camerawerk van Eugen Schüfftan. Oorspronkelijk getiteld L'ENNEMIE.

Divine

1935 | Komedie

Frankrijk 1935. Komedie van Max Ophüls. Met o.a. Simone Berriau, Catherine Fonteney, Yvette Lebon, Georges Rigaud en Marcel Vallée.

Bewerking van de roman [KL]L`envers du music-hall[KLE] van Colette (1913), die grotendeels autobiografisch is en waarvan de titel de toon aangeeft: het gaat hier om een grimmige ontluistering van het genoemde wereldje. Een Pandora van het toneel, een fakir van de operette, de sfeer van een slavenmarkt en een wrede strijd tussen de seksen. Meer een kroniek met een dosis nogal sarcastische humor dan een excuusscenario voor een beschrijving van een specifiek milieu. Het geheel eindigt met een huwelijk dat wat weg heeft van gevangenschap in een kooi met wilde dieren. Op het eerste gezicht kunnen de personages en de situaties karikaturaal overkomen, maar bij nader inzien beschrijft Ophuls de imbeciliteit en de lafhartigheid van de mensheid (en dan vooral van het mannelijke soort) op een manier die ons doet denken aan Flaubert in [KLE]Bouvard et P[KA1]ecuchet[KLE]. Het camerawerk (Roger Hubert) en de decors (Jacques Gotko en Robert Gys) getuigen van echte originaliteit.