Marcel Philippot

Le schpountz

Frankrijk 1999. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Smaïn, Sabine Azéma, Ticki Holgado, Martin Lamotte en Jean-Jérôme Esposito.

La dame de lieudit

Frankrijk 1993. Komedie van Philippe Monnier. Met o.a. Edwige Feuillère, Annick Alane, Bernard Alane, Bernard Freyd en Philippe Laudenbach.

85-jarige Feuilli[KA2]ere speelt Madame Zihler, een denkbeeldige oudste nog levende Fran[KA10]caise. Zij is 110, maar haar arts (Aufaure) heeft haar verzekerd dat zij het gestel van een zeventig-jarige heeft. Zij leidt een onbekommerd leventje in haar kasteel. De Franse president (Tréjan) en zijn medewerkers-politici willen hun populariteit wat opkrikken via een groots feest n.a.v. Mme Zihlers verjaardag. Blijft natuurlijk de vraag op zij hierop zal ingaan. Veel tederheid in komedie naar de roman Le jubilé van Jean Capin die ook het scenario en de dialogen schreef. Mooi in beeld gebracht met een voor Feuillère op het lijf geschreven rol van malicieuze oude dame die afrekent met politici zonder scrupules.

Les cravates léopard

Canada​/​​Frankrijk 1991. Komedie van Jean-Luc Trotignon. Met o.a. Raymond Aquilon, Jean-Marie Bigard, Michel Cremades, Pierre Curzi en Jacques François.

Monsieur Bergaux-Latour(François) is de directeur van een afvalverwerkend bedrijf in Parijs. Hij is van oordeel dat zijn personeel te weinig strijdvaardigheid aan de dag legt en besluit, ten einde hen te motiveren, voor zijn mensen een overlevingsweekend te organiseren. In deze tijd van crisis mag het echter allemaal niet teveel kosten, dus stelt de aangeworven coach voor om de verre jungle in te ruilen voor het maquis op Corsica, waar toch ook dieren huizen, ook al zijn deze tam. Infantiele komedie die ontdaan is van elke vorm van humor. De acteurs hebben blijkbaar een onderlinge wedstrijd afgesloten om te zien wie het slechtste kan acteren. Hopeloos tijdverlies dat zelfs niet goed gemaakt wordt door de kritiek op het gebrek aan contact tussen directie en arbeiders. Lullig scenario van Christian Dob en Trotignon. Fotografie van Jacques Audrain.

Bing

Frankrijk 1991. Sciencefiction van Nino Monti. Met o.a. Jean-François Garreaud, Jean-Paul Farre, Claire Nadeau, Marcel Philippot en Christian Jolibois.

Een lieve (en soms zelfs snoezige) science fiction- (tv-)film, met tamelijk bizarre humor, is een zeldzaamheid. Bing (Garreaud) is van de planeet Héring afkomstig, die in het melkwegstelsel van Potts is gelegen op ongeveer vierduizend lichtjaren van de aarde. Ga dat niet opzoeken in een naslagwerk, want het is allemaal fantasie. In tegenstelling tot de over het algemeen afzichtelijke buitenaardse wezens, gaat het hier om een wezen dat lichamelijk ogenschijnlijk precies op de mens lijkt. In ieder geval beschikt hij over vreemde krachten en et name de computers worden verliefd op hem. Nogal wisselvallig maar zonder pretenties en best leuk.

Palace

Frankrijk 1989. Komedie van Jean-Michel Ribes. Met o.a. Pierre Arditi, Michel Blanc, Jean Carmet, Darry Cowl en Eva Darlan.

Dit gedrocht bestaat uit een aantal scenes waartussen de titel het enige verband vormt, aangezien ze zich in een etablissement met een aantal zeer gevarieerde en vooral seksueel provocerende attracties afspelen. De totale afwezigheid van een scenario kan niet goedgemaakt worden door de acteurs, die te goed zijn voor deze logge en vulgaire komedie. De auteur komt uit de wereld van het toneel of, om precies te zijn, het kleinkunsttheater, maar niets van wat hij op het witte doek of de TV geproduceerd heeft voegt ook maar iets aan zijn toneelwerk, dat hem terecht beroemd gemaakt heeft, toe. Daar komt dan nog eens de verschrikkelijk vlakke regie bij, waardoor de film meer weg heeft van een soort revue, waarin iedereen drie korte optredens doet om vervolgens weer te verdwijnen. Meer verbijsterend dan

La bonne adresse

Frankrijk 1989. Komedie van Georges Folgoas. Met o.a. Yannick Le Poulain, Betty Champeval, Véronique Toussaint, Ginette Garcin en Luis Rego.

De opnamen van een klucht van Marc Camoletti. Verschillende zeer uiteenlopende personen ontmoeten elkaar via de kleine advertenties. Ze zitten allemaal met een bepaald probleem dat ze opgelost willen zien. Hij was ooit een groot komisch acteur maar tegenwoordig houdt hij zich bezig met erotisch getint boulevardvermaak. Het feit dat de spelers het publiek in hun greep weten te houden, doet noch de banaliteit van de tekst noch het totale gebrek aan vondsten in de regie vergeten.

Marie Love

Frankrijk 1986. Komedie van Jean-Pierre Richard. Met o.a. Béatrice Camurat, Roger Mirmont, Françoise Christophe, Catherine Rich en Hélène Surgère.

Een ontmoeting in Parijs tussen, zoals de titel al doet vermoeden, een stripteasedanseres, afkomstig uit een uithoek van het land, die in haar vak tot een beroemdheid is uitgegroeid en een jonge gekozen burgemeester van eenzelfde soort gat, die echter onverwachts van hoger hand in Parijs benoemd. Tegen een achtergrond van laaghartige politieke intriges en striptease- optredens. Met andere woorden armoede en banaliteit komen in deze film samen en tempo zit er ook al nauwelijks in.