Marc Duret

La maîtresse du corroyeur

Frankrijk 2002. Drama van Claude Grinberg. Met o.a. Pascale Arbillot, Florence Thomassin en Marc Duret.

Le Bal des pantins

België​/​​Portugal​/​​Luxemburg 2000. Romantiek van Herman van Eyken. Met o.a. Marc Duret, Inge Paulussen, Andréa Ferréol, Delphine Bibet en François Beukelaers.

Code Inconnu : Récit incomplet de divers voyages

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Roemenië 2000. Drama van Michael Haneke. Met o.a. Luminita Gheorghiu, Ona Lu Yenke, Maimouna Hélène Diarra, Alexandre Hamidi en Crenguta Hariton Stoica.

Door het bericht van actrice Juliette Binoche dat zij graag eens zou werken met de regisseur van films als Benny's Video en Funny Games, kwam de Oostenrijkse Michael Haneke in Parijs terecht. Daar speelt zich dit breed opgezette drama af, waarin verschillende mensen worden gevolgd. Binoche in een mooie rol speelt een aanstormende, ambitieuze actrice, die op straat haar jonge zwager tegen het lijf loopt. Die vernedert een Roemeense bedelaarster en wordt daarop aangesproken door een jonge Senegalees die werkt op een school voor doofstomme kinderen. Het is maar een klein, schijnbaar onbeduidend incident. Toch zal het voor de betrokkenen uiteenlopende gevolgen hebben. Haneke toont, ondanks (of misschien wel dankzij) de verbreding van zijn horizon, andermaal een sombere visie op de moderne, individualistische consumptiemaatschappij waarin intermenselijke communicatie tot mislukken gedoemd lijkt. Het beviel Haneke wel in Frankrijk: hij maakte er ook de (Frans-Oostenrijkse coproducties) La pianiste en Le temps du loup.

Fugues

Frankrijk​/​​België 1999. Komedie van Marion Sarraut. Met o.a. Jim Redler, Marc Duret, Michel Jonasz, Marie Arnaudy en Julie Serraut.

Door het bericht van actrice Juliette Binoche dat zij graag eens zou werken met de regisseur van films als Benny's Video en Funny Games, kwam de Oostenrijkse Michael Haneke in Parijs terecht. Daar speelt zich dit breed opgezette drama af, waarin verschillende mensen worden gevolgd. Binoche in een mooie rol speelt een aanstormende, ambitieuze actrice, die op straat haar jonge zwager tegen het lijf loopt. Die vernedert een Roemeense bedelaarster en wordt daarop aangesproken door een jonge Senegalees die werkt op een school voor doofstomme kinderen. Het is maar een klein, schijnbaar onbeduidend incident. Toch zal het voor de betrokkenen uiteenlopende gevolgen hebben. Haneke toont, ondanks (of misschien wel dankzij) de verbreding van zijn horizon, andermaal een sombere visie op de moderne, individualistische consumptiemaatschappij waarin intermenselijke communicatie tot mislukken gedoemd lijkt. Het beviel Haneke wel in Frankrijk: hij maakte er ook de (Frans-Oostenrijkse coproducties) La pianiste en Le temps du loup.

Quand un ange passe...

België​/​​Frankrijk 1998. Drama van Bertrand Van Effenterre. Met o.a. Alexia Portal, Caroline Tresca d'Indy, Marc Duret, Annie Sinigalia en François Marthouret.

Door het bericht van actrice Juliette Binoche dat zij graag eens zou werken met de regisseur van films als Benny's Video en Funny Games, kwam de Oostenrijkse Michael Haneke in Parijs terecht. Daar speelt zich dit breed opgezette drama af, waarin verschillende mensen worden gevolgd. Binoche in een mooie rol speelt een aanstormende, ambitieuze actrice, die op straat haar jonge zwager tegen het lijf loopt. Die vernedert een Roemeense bedelaarster en wordt daarop aangesproken door een jonge Senegalees die werkt op een school voor doofstomme kinderen. Het is maar een klein, schijnbaar onbeduidend incident. Toch zal het voor de betrokkenen uiteenlopende gevolgen hebben. Haneke toont, ondanks (of misschien wel dankzij) de verbreding van zijn horizon, andermaal een sombere visie op de moderne, individualistische consumptiemaatschappij waarin intermenselijke communicatie tot mislukken gedoemd lijkt. Het beviel Haneke wel in Frankrijk: hij maakte er ook de (Frans-Oostenrijkse coproducties) La pianiste en Le temps du loup.

Heroïnes

Frankrijk 1997. Familiefilm van Gérard Krawczyk. Met o.a. Virginie Ledoyen, Maïdi Roth, Marc Duret, Saïd Taghmaoui en Serge Reggiani.

Door het bericht van actrice Juliette Binoche dat zij graag eens zou werken met de regisseur van films als Benny's Video en Funny Games, kwam de Oostenrijkse Michael Haneke in Parijs terecht. Daar speelt zich dit breed opgezette drama af, waarin verschillende mensen worden gevolgd. Binoche in een mooie rol speelt een aanstormende, ambitieuze actrice, die op straat haar jonge zwager tegen het lijf loopt. Die vernedert een Roemeense bedelaarster en wordt daarop aangesproken door een jonge Senegalees die werkt op een school voor doofstomme kinderen. Het is maar een klein, schijnbaar onbeduidend incident. Toch zal het voor de betrokkenen uiteenlopende gevolgen hebben. Haneke toont, ondanks (of misschien wel dankzij) de verbreding van zijn horizon, andermaal een sombere visie op de moderne, individualistische consumptiemaatschappij waarin intermenselijke communicatie tot mislukken gedoemd lijkt. Het beviel Haneke wel in Frankrijk: hij maakte er ook de (Frans-Oostenrijkse coproducties) La pianiste en Le temps du loup.

Dobermann

Frankrijk 1997. Misdaad van Jan Kounen. Met o.a. Vincent Cassel, Monica Bellucci, Antoine Basler, Dominique Bettenfeld en Chick Ortega.

In het begin van de jaren 1980 waren de als pocket verschenen [KL]Dobermann[KLE]-verhalen over een misdadigersbende van Joel Houssin heel populair in Frankrijk. Houssin schreef voor deze film het scenario naar een nieuw verhaal in de serie. Het is snel verteld. De bende die aangevoerd wordt door Dobermann (Cassel), beraamt een overval op een bank in een Parijse voorstad. Om de politie af te leiden en bezig te houden zijn er allerlei incidenten zoals nepinbraken door de gehele Lichtstad. De list slaagt en de bende trekt zich terug met een vette buit ergens in een ontoegankelijk autokerkhof buiten de Franse hoofdstad. Er is een politieman, die in de kieren heeft wie achter de overval zat: inspecteur Christini (Karyo); hij is nog veel gemener dan al het schorem, waarop hij jaagt. In zijn uppie gaat hij er tegen aan. Het debuut van de 33-jarige Frans-Nederlandse regisseur Kounen is een uiterst gewelddadige film die de kijker geen enkel moment rust gunt. Het dialoog bestaat grotendeels uit schuttingtaal, het ultieme doel is drugs en de teneur is seksistisch. Bij liefhebbers van rauwe films een absolute voltreffer, die de status van cultfilm heeft verkregen. Net een stripverhaal van Heiki Bilal met Peckinpah-geweld in een computeromlijsting van de jaren 1990. Het camerawerk is van Michel Amathieu.

Tortilla y cine

Spanje​/​​Frankrijk 1996. Martin Provost. Met o.a. Michel Aumont, Marc Duret en Carmen Maura.

In het begin van de jaren 1980 waren de als pocket verschenen [KL]Dobermann[KLE]-verhalen over een misdadigersbende van Joel Houssin heel populair in Frankrijk. Houssin schreef voor deze film het scenario naar een nieuw verhaal in de serie. Het is snel verteld. De bende die aangevoerd wordt door Dobermann (Cassel), beraamt een overval op een bank in een Parijse voorstad. Om de politie af te leiden en bezig te houden zijn er allerlei incidenten zoals nepinbraken door de gehele Lichtstad. De list slaagt en de bende trekt zich terug met een vette buit ergens in een ontoegankelijk autokerkhof buiten de Franse hoofdstad. Er is een politieman, die in de kieren heeft wie achter de overval zat: inspecteur Christini (Karyo); hij is nog veel gemener dan al het schorem, waarop hij jaagt. In zijn uppie gaat hij er tegen aan. Het debuut van de 33-jarige Frans-Nederlandse regisseur Kounen is een uiterst gewelddadige film die de kijker geen enkel moment rust gunt. Het dialoog bestaat grotendeels uit schuttingtaal, het ultieme doel is drugs en de teneur is seksistisch. Bij liefhebbers van rauwe films een absolute voltreffer, die de status van cultfilm heeft verkregen. Net een stripverhaal van Heiki Bilal met Peckinpah-geweld in een computeromlijsting van de jaren 1990. Het camerawerk is van Michel Amathieu.

Héroines

Frankrijk 1996. Gérard Krawczyk. Met o.a. Marc Duret, Virginie Ledoyen, Charlotte de Turckheim, Saïd Taghmaoui en Maïdi Roth.

In het begin van de jaren 1980 waren de als pocket verschenen [KL]Dobermann[KLE]-verhalen over een misdadigersbende van Joel Houssin heel populair in Frankrijk. Houssin schreef voor deze film het scenario naar een nieuw verhaal in de serie. Het is snel verteld. De bende die aangevoerd wordt door Dobermann (Cassel), beraamt een overval op een bank in een Parijse voorstad. Om de politie af te leiden en bezig te houden zijn er allerlei incidenten zoals nepinbraken door de gehele Lichtstad. De list slaagt en de bende trekt zich terug met een vette buit ergens in een ontoegankelijk autokerkhof buiten de Franse hoofdstad. Er is een politieman, die in de kieren heeft wie achter de overval zat: inspecteur Christini (Karyo); hij is nog veel gemener dan al het schorem, waarop hij jaagt. In zijn uppie gaat hij er tegen aan. Het debuut van de 33-jarige Frans-Nederlandse regisseur Kounen is een uiterst gewelddadige film die de kijker geen enkel moment rust gunt. Het dialoog bestaat grotendeels uit schuttingtaal, het ultieme doel is drugs en de teneur is seksistisch. Bij liefhebbers van rauwe films een absolute voltreffer, die de status van cultfilm heeft verkregen. Net een stripverhaal van Heiki Bilal met Peckinpah-geweld in een computeromlijsting van de jaren 1990. Het camerawerk is van Michel Amathieu.

Dalziel & Pascoe: An Advancement of Learning

Verenigd Koninkrijk 1996. Mysterie van Maurice Phillips. Met o.a. Colin Buchanan, Susannah Corbett, Prunella Scales, Dominic Jephcott en Desmond Barrit.

In het begin van de jaren 1980 waren de als pocket verschenen [KL]Dobermann[KLE]-verhalen over een misdadigersbende van Joel Houssin heel populair in Frankrijk. Houssin schreef voor deze film het scenario naar een nieuw verhaal in de serie. Het is snel verteld. De bende die aangevoerd wordt door Dobermann (Cassel), beraamt een overval op een bank in een Parijse voorstad. Om de politie af te leiden en bezig te houden zijn er allerlei incidenten zoals nepinbraken door de gehele Lichtstad. De list slaagt en de bende trekt zich terug met een vette buit ergens in een ontoegankelijk autokerkhof buiten de Franse hoofdstad. Er is een politieman, die in de kieren heeft wie achter de overval zat: inspecteur Christini (Karyo); hij is nog veel gemener dan al het schorem, waarop hij jaagt. In zijn uppie gaat hij er tegen aan. Het debuut van de 33-jarige Frans-Nederlandse regisseur Kounen is een uiterst gewelddadige film die de kijker geen enkel moment rust gunt. Het dialoog bestaat grotendeels uit schuttingtaal, het ultieme doel is drugs en de teneur is seksistisch. Bij liefhebbers van rauwe films een absolute voltreffer, die de status van cultfilm heeft verkregen. Net een stripverhaal van Heiki Bilal met Peckinpah-geweld in een computeromlijsting van de jaren 1990. Het camerawerk is van Michel Amathieu.

Va mourire

Frankrijk 1995. Drama van Nicolas Boukhrief. Met o.a. Marc Duret, Jules Nassah, Roland Marchisio, Florence Madec en Georges Blaness.

De gebeurtenissen spelen zich in vier achtereenvolgende dagen af in twee delen. De plaats van handeling: de Franse Rivi[KA2]era tussen Nice en Cannes, Antibes. De tijd: van 31 augustus tot en met 3 september, aan het eind van het vakantieseizoen dus. De personages: een drietal nietsnuttende klaplopers die op de zak van een vriendin leven, een grootmoeder, en de WW als zakcentje gebruiken. Wat ze tekort komen rollen of snollen ze zonder al te kieskeurig te zijn bij elkaar; vooral Duitse toeristes zijn het slachtoffer. Komt op het toneel de oogverblindende Madeleine, de dochter van Maurice (Blaness), een Pied-noir met een armzalig caf[KA1]etje aan de waterkant. Zowel Yoyo (Duret), die zijn vrouw met een koter liet zitten, Marcel (Nassah), een Harki die met zijn familie gebrouilleerd is als Raoul (Marchisio) van Italiaanse origine, hebben een oogje op femme-fatale Madeleine, die hen echter netjes voor haar karretje spant en een bloederige wraakactie tegen de locale gangsterkoning laat ondernemen. Met snelle, soms springerige, maar afwisselende beelden van Jean-Max Bernard wordt dit verhaal vlotjes aan de kijker verteld naar een scenario van regisseur Boukhrief, al moet je niet teveel op details gaan letten. Deze eerste avondvullende speelfilm is aardig, maar zeker niet meer dan dat, al is het Boukhrief niet gelukt zijn gestelde ambitie te vervullen: een stuk Pagnol te maken - gelukkig maar. Een noot voor vrouwelijke kijkers: meer mannelijk bloot dan vrouwelijk bloot! Een pre, misschien?

Les grandes personnes

Frankrijk 1995. Komedie van Daniel Moosmann. Met o.a. Caroline Tresca, Marc Duret, Bernard Crombey, Liliane Rovère en Sonia Vollereaux.

Lou (Tresca) en haar vriend Bertrand (Crombey) zijn uit elkaar. Lou denkt dat ze het nu wel alleen kan. Ze stort zich volledig in haar beroep, dat tevens haar hobby is. Ze mist slechts [KA1]e[KA1]en klein ding om echt gelukkig te zijn: een baby, maar dan voor haar alleen. Ze plaatst een advertentie in een huis-aan-huisblad voor een geschikte vader. Na heel wat interviews blijkt antiquair Antoine (Duret) de gelukkige. Hij komt een week per maand bij haar hokken als ze haar ovulatie heeft; net zo lang tot de zaak rond is. Maar dan staat Bertrand ineens voor de deur. Een komedie die het B.O.M-schap (Bewust Ongehuwde Moeder) op de korrel neemt. De grappen zijn langs de flauwe kant en de situaties voorspelbaar. Alleen Tresca slaagt erin om stralend over te komen. Olivier Dutaillis baseerde het scenario op zijn toneelstuk en schreef dat samen met Pierre Aknine. De camera werd gehanteerd door Jean-Claude Saillier.

L'instit : Demain dès l'aube

Frankrijk 1995. Komedie van François Velle. Met o.a. Gérard Klein, Catherine Wilkening, Marc Duret, Fanny Valette en Veronica Antigo.

In deze ontroerende aflevering over de lotgevallen van interim-onderwijzer Victor Novak (Klein) geniet de tien-jarige Clara (Valette) van een zorgeloos leven tot op de dag dat meneer Novak haar het droeve nieuws van de dood van haar moeder Catherine (Wilkening), die met de motor is verongelukt, moet vertellen. Meester Novak moet nu het onderwerp overlijden in de klas bespreekbaar maken, want iedereen is diep onder de indruk van het gebeurde. Valette steelt uiteraard de show. Scenario van Didier Cohen en Isabel Sebastian.

L'embellie

Frankrijk 1995. Romantiek van Charlotte Silvera. Met o.a. Line Renaud, Jean-Pierre Cassel, Jackie Berroyer, Claude Evrard en Agnès Soral.

Renaud is zevenenzestig, maar ze leidt nog met kranige hand een groot cosmeticabedrijf, samen met haar kinderen Berroyer en Commelin, die echter weinig verantwoordelijk op zich nemen. Op een dag valt ze bewusteloos op straat. Ze wordt geholpen door de uiterst charmante Cassel. Ongerust raadpleegt ze haar dokter van wie ze verneemt dat ze een tumor heeft. Nu is ze wel verplicht haar activiteiten op een laag pitje te zetten. Als gezonden uit de hemel duikt dan Cassel weer op. Charmante, verfijnde komedie over liefde op latere leeftijd die nergens in de goedkope sentimentaliteit verzinkt. Dank zij het talent van de twee hoofdacteurs wordt de film een lust voor oog en oor, want de dialogen zijn gewoonweg sprankelend. Knap geschreven scenario van Henri Slotine en Silvera. Fotograaf van dienst was Dominique Le Rigoleur. Formaat 16/9. Stereo.

Chassés-croisés

Frankrijk 1995. Romantiek van Denys Granier-Deferre. Met o.a. Zabou Breitman, Marc Duret, Isabelle Nanty, Christophe Odent en Laurence Masliah.

Na lang aarzelen wil muzikant Romain (Duret) er eindelijk werk van maken. Zijn vrouw Nina (Zabu) wil al geruime tijd een kind maar hij aarzelde steeds, bang voor de verantwoordelijkheid. Een zwangere zangeres (Lazlo) met wie hij werkte heeft hem overtuigd. Juist op het moment dat hij Nina het goede nieuws wil melden ontdekt hij iets dat hem doet vermoeden dat ze hem bedriegt. De volgende dag moet ze voor haar werk naar Amsterdam en Romain maakt van de gelegenheid gebruik om verdere bewijzen van haar ontrouw te zoeken. Zo ontdekt hij dat ze niet enkel niet in Amsterdam is, maar dat ze zelfs Parijs niet heeft verlaten. Een spel van toevalligheden en spelingen van het lot, dat wordt opgekrikt door de vinnige dialogen en het natuurlijke enthousiasme van Zabou. Alec Medieff en Elisabeth Depardieu schreven het scenario en Acacio De Almeida stond achter de camera.

Un alibi en or

Frankrijk 1994. Misdaad van Michele Ferrand. Met o.a. Charles Aznavour, Micheline Presle, Didier Flamand, Steve Kalfa en Marc Duret.

Met de hulp van de advocaat van kwaaie zaken Ma[KA4]itre Castang (Flamand), en omdat zijn vrouw Colette (Presle) hem een valse alibi verschaft, kan zij haar man Basien Navarre (Aznavour) vrijkrijgen die wegens een mislukte kraak van een bank in voorlopige hechtenis gevangen zit. Inspecteur Castellani (Kalfa) moet Navarre tandenknarsend laten gaan, maar zet hem een val. Met de hulp van zijn zogenaamde maîtresse weet hij vlak voordat Navarre in het vliegtuig naar Zürich wil stappen hem te arresteren. Redelijke politiefilm die in Lyon en omgeving speelt. Bij Aznavour beginnen de dagen wel te tellen, al blijft zijn stemgeluid fenomenaal - maar in deze tv-film hoeft hij niet te zingen. Scenario van Guy-Patrick Sanderichin, Natalie David-Weill en Mathieu Fabiani.

Tout va bien dans le service

Frankrijk 1994. Romantiek van Charlotte Silvera. Met o.a. Agnès Soral, Marina Golovine, Alex Descas, Carlo Brandt en Marc Duret.

Claire (Soral) is verpleegster in een ziekenhuis. Ze houdt haar beroeps- en priv[KA1]eleven strikt gescheiden. Hierin komt echter verandering door de opname van Anita (Golovine), een baldadige, onhandelbare jonge vrouw. Anita maakt Claire onzeker door haar provocerende gedrag. Dan moet Claire zorgen voor Manda (Descas), een jonge student uit Ivoorkust, die aan een vreemde kanker lijdt. Ze wordt verliefd op Manda en riskeert daarmee haar baan. De medische wereld bekeken vanuit de sentimentele hoek met ontroerende, oppervlakkige bakvisjesromantiek, die niet boven de banale titel uitstijgt en dus zonder hoogte- of dieptepunten is. Het scenario is van Christine Miller en regisseuse Silvera naar het boek van Corinne Roche. Het camerawerk is van niemand minder dan Bruno de Keyzer.

Maigret et les témoins récalcitrants

Frankrijk​/​​België​/​​Zwitserland 1993. Misdaad van Michel Sibra. Met o.a. Bruno Cremer, Jean-Claude Frissung, Eric Prat, Marc Duret en Denise Chalem.

De directeur van een verouderde en niet erg rendabele koekjesfabriek wordt vermoord aangetroffen op zijn kamer in het pension van de familie Ivry. Commissaris Maigret (Cremer) wordt maar koeltjes ontvangen door Armand (Pajot), de broer van het slachtoffer. In het huis heerst een vreemde, haast irreële sfeer. Niemand houdt zich met het stoffelijke overschot bezig, iedereen houdt zijn mond en gedraagt zich verdacht defensief. Aanvankelijk wijst een en ander erop dat diefstal de oorzaak van de misdaad zou zijn. Maigret komt er uiteindelijk achter wie er belang bij had om een bijna failliete oude baas te bestelen. Naar het gelijknamige, niet eerder verfilmde boek van Georges Simenon uit 1959. Het scenario is van Christian Rullier, die ook de dialogen schreef en regisseur Sibra.

Half Spirit, la voix de l'araignée

Frankrijk 1993. Komedie van Henri Barges. Met o.a. Catherine Ussel, Marc Duret, Philippe Spiteri en Jacques Fontan.

Half Spirit (Ussel) leeft onder de plak van een dominerende echtgenoot die haar regelmatig afranselt zodat ze niet vergeet wat gehoorzaamheid is. Tot ze er op een dag in slaagt te ontsnappen en na op wrede wijze wraak genomen te hebben op haar beul trekt ze de wijde wereld in. Haar zwerftocht gaat dwars door Europa, richting Russische grens. Onderweg ontmoet ze de vreemdste personages. Een ongewone film die qua sfeer doet denken aan DELICATESSEN, zonder dezelfde anarchistische ironie. De regisseur/scenarist weet blijkbaar niet goed of hij zijn verhaal in de toekomst of in het verleden situeert, maar de bizarre humor zal wel een deel van het publiek kunnen aanspreken. Serge Godet stond achter de camera.

Faut-il aimer Mathilde?

Frankrijk 1993. Drama van Edwin Baily. Met o.a. Dominique Blanc, André Marcon, Paul Crauchet, Victor Garrivier en Jacques Bonnaffé.

Mooie milieuschets van mensen in het desolate Franse departement Nord (rondom de stad Lille). De jongere zus van titelpersonage Mathilde (Blanc) trouwt, maar zijzelf voelt er niet veel voor om zich te binden. Twee mannen maken haar het hof, maar zij twijfelt. Eigenlijk is het niet dat wat zij zoekt, dit leven in een fabriekswijk. Wat zij precies wil weet zij ook niet. En dat maakt haar diep ongelukkig. Scherp geobserveerde psychologische studie, voer voor vrouwelijke kijkers en cinefielen die dwepen met dit soort Franse melodrama's. Scenario van Luigi De Angelis, muziek van de eigenzinnige Belgische rocker Arno. Camerawerk van Pierre-Laurent Chenieux die het Noord-Westen van Frankrijk fraai in beeld heeft gebracht.

Orages d'été, avis de tempête

Frankrijk 1991. Drama van Jean Sagols. Met o.a. Annie Cordy, Marc Duret, Claire Nebout, Gérard Klein en Elisa Servier.

Een vervolg op ORAGES D`ETE, waarin paarden een nog grotere rol spelen. De regisseur heeft verder de oude ingredi[KA3]enten opnieuw gebruikt. Vergeleken met die eerste serie is er dan ook niets veranderd, behalve dat hij nog veel langdradiger is en hi speelt nog altijd in en rond de Commanderij. Een familiesage in talloze voorspelbare afleveringen en met stereotiepe personages, waaronder oude bekenden (Patachou!) en Cordy die zich, zoals gewoonlijk, erg aanstelt. Maar het publiek vraagt er om want anders zou er nooit een vervolg op deze imitatie van de Amerikaanse series (die uit nog veel meer afleveringen bestaan) zijn gekomen. Maar daarbij wordt vergeten dat, hoe middelmatig het scenario ook moge zijn, de Amerikaanse tv-regisseurs over een onfeilbare techniek beschikken, die hier ontbreekt. Mooie beelden maar niettemin

L'homme au masque d'or

Frankrijk​/​​Mexico 1991. Drama van Eric Duret. Met o.a. Jean Reno, Marlee Matlin, Marc Duret, Patrick Fontana en Xavier Masse.

Pater Reno uit een gehuchtje 400 km van Mexico-City ziet steeds minder kerkgangers en steeds meer dakloze kinderen, al dan niet in de steek gelaten. Hij heeft zich met hulp van zuster Matlin ontfermd over een dertigtal. Van het bisdom krijgt hij bericht dat zijn opvangcentrum gesloten zal worden. Als amateurbokser besluit hij met zijn kerkhulp Duret als manager boksprof te worden om het benodigde geld bij elkaar te knokken. Een oppervlakkige film, die noch een sportverhaal, noch een komedie is, maar wel redelijke ontspanning biedt voor jong en oud. Het niet al te sterke scenario is van Alain Gillot en Eric Duret. De fotografie is van Ennio Guarnieri.

La reine du fleuve

Frankrijk 1990. Misdaad van Michel Favart. Met o.a. Pierre Santini, Kader Boukhanef, Marc Duret, Bernard Freyd en Nathalie Mann.

Een werkloze met wie het steeds slechter gaat, steelt in een bioscoop de portemonnee van een bezoeker, die in slaap is gevallen, denkt hij. Hij laat zich arresteren. In feite is zijn slachtoffer dood en bovendien vermoord. Door de vergelijking van de gegevens met een andere moord, komen de rechercheurs erachter, dat het gaat om een drugssmokkelaar, die door een rivaal uit de weg is geruimd. De portemonnee bevat in geheimschrift de plaats waar zich een partij drugs bevindt. Een klassieke misdaadfilm over een vrij actueel thema. Geloofwaardig.

Orages d'été

Frankrijk 1989. Drama van Jean Sagols. Met o.a. Annie Girardot, Marc Duret, Claire Nebout, Gérard Klein en Elisa Servier.

Een vrouw van een jaar of vijftig keert het leven, dat ze tot dan toe heeft geleid in een circus, de rug toe en gaat terug naar La Commanderie, de boerderij uit haar jeugd. Deze is verwilderd, en haar drie volwassen kinderen begroeten haar zonder veel enthousiasme. Gaat zij weg of slaagt zij erin hen voor zich te winnen? Aldus het plot van deze zoals gewoonlijk wat onevenwichtige televisiefilm, die langdradig is en holle of nietszeggende scènes bevat. De sfeer en de observaties vertonen wel enige kwaliteit, evenals het spel.

Le Grand Bleu

Frankrijk​/​​Verenigde Staten​/​​Italië 1988. Avonturenfilm van Luc Besson. Met o.a. Jean Reno, Jean-Marc Barr, Rosanna Arquette, Paul Shenar en Sergio Castellitto.

Twee duikers, Jacques Mayol (Barr) en Enzo Molinari (Reno), doen al sinds hun jeugdjaren een wedstrijdje 'wie het langst en diepst onder water kan blijven zonder duikapparatuur'. Een gevaarlijk, verslavend spel. Ze zijn steevast favoriet voor het breken van records bij officiële wedstrijden. Vooral Mayol voelt zich dan ook in het water meer thuis dan op het land. De idylle komt in gevaar wanneer een New Yorks kantoomeisje (Arquette) voor Mayol valt. Regisseur Besson lijkt in zijn doorbraakfilm van alles te willen zeggen over liefde, vriendschap en volwassen worden, maar bovenal overdondert hij de kijker met schitterende beelden.