Jean-Luc Ormières

Eden

Frankrijk 2001. Amos Gitai. Met o.a. Arthur Hiller, Daphna Kastner, Luke Holland, Danny Huston en Thomas Jane.

Inséparables

Frankrijk​/​​Canada 1999. Drama van Michel Couvelard en Normand Bergeron. Met o.a. Catherine Frot, Jean-Pierre Darroussin, Fabienne Babe, Sami Bouajila en Hervé Pierre.

Harem Suaré

Turkije​/​​Frankrijk​/​​Italië 1999. Drama van Ferzan Ozpetek. Met o.a. Lucia Bosè, Serra Yilmaz, Lucia Bosé, Valeria Golino en Alex Descas.

De eerste film van Ferzan Özpetek, Hamam, il bagno turco, was een grote verrassingshit in Nederlandse filmhuizen. Zoals Özpetek in die film voor westerlingen de stoom wegwuifde uit het Turkse bad, probeert hij in Harem Suare' de Arabische harem te ontsluieren. Harem Suare' speelt zich af tijdens de laatste dagen van het Ottomaanse Rijk. Italiaans haremmeisje Safiye (Gillain) wordt de favoriet van sultan Abdulhamit (Bilginer) wanneer zij de opera La Traviata herschrijft richting een gelukkig einde. Harem Suare' is verder vooral een mystiek bedoelde sfeertekening waarin de elementen cultuur, identiteit en taal de grootste rol hebben.

L'homme est une femme comme les autres

Frankrijk 1998. Komedie van Jean-Jacques Zilbermann. Met o.a. Antoine de Caunes, Elsa Zylberstein, Gad Elmaleh, Michel Aumont en Maurice Bénichou.

Opgewekt kunststukje van de bevlogen Joodse film- en theatermaker Zilbermann. Een geslaagde komedie, ook dankzij het prachtige spel van klezmermuzikant Giora Feidman (die ook te horen was in Schindler’s List). De man die doet alsof hij degene is die klarinet speelt is ­Simon, een levenslustige musicus. Z’n oom biedt hem een fortuin om de familienaam voor te zetten. Maar dan moet hij dus trouwen en zich voortplanten, met een vrouw. En hij is gay. Goedmoedig vertier alom, met allerlei serieuze ondertonen over seksualiteit en familie. En over orthodoxie, want z’n poten­tiële partner lijkt streng in de leer.

Cuisine américaine

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 1998. Komedie van Jean-Yves Pitoun en Jean-Yves Pitoun. Met o.a. Irène Jacob, Jason Lee, Eddy Mitchell, Isabelle Petit-Jacques en Sylvie Loeillet.

Opgewekt kunststukje van de bevlogen Joodse film- en theatermaker Zilbermann. Een geslaagde komedie, ook dankzij het prachtige spel van klezmermuzikant Giora Feidman (die ook te horen was in Schindler’s List). De man die doet alsof hij degene is die klarinet speelt is ­Simon, een levenslustige musicus. Z’n oom biedt hem een fortuin om de familienaam voor te zetten. Maar dan moet hij dus trouwen en zich voortplanten, met een vrouw. En hij is gay. Goedmoedig vertier alom, met allerlei serieuze ondertonen over seksualiteit en familie. En over orthodoxie, want z’n poten­tiële partner lijkt streng in de leer.

A Couch In New York

Frankrijk​/​​België​/​​Duitsland 1995. Komedie van Chantal Akerman. Met o.a. Juliette Binoche, William Hurt, Paul Guilfoyle, Stephanie Buttle en Richard Jenkins.

Henry Harriston is een gefrustreerde psychiater uit een chique wijk van de Upper East Side in New York City. Hij heeft een bloeiende praktijk. Béatrice Saulnier is danseres en woont in een bonte Parijse buurt, bevolkt door mensen uit alle windstreken. Ze ruilen hun woning voor de vakantie.

Daens

België​/​​Frankrijk​/​​Nederland 1992. Biografie van Stijn Coninx. Met o.a. Jan Decleir, Gérard Desarthe, Antje de Boeck, Johan Leysen en Michael Pas.

Sociaal-historisch epos naar het biografische boek 'Pieter Daens of hoe in de negentiende eeuw de arbeiders van Aalst vochten tegen armoede en onrecht' van Louis-Paul Boon uit 1971. Decleir is de geëngageerde priester uit de titel, die zijn strijd tegen kinderarbeid en andere maatschappelijke wantoestanden begint vanaf de kansel en later voortzet als politicus. Coninx verfilmde de geschiedenis sober en degelijk, maar ook meeslepend. Daens was een groot succes in België en verdiende een Oscarnominatie. Voor wie het verhaal met zang en dans prefereert, is er Daens, de musical van Studio 100 (van oa K3 en Kabouter Plop).

La captive du désert

Frankrijk 1990. Drama van Raymond Depardon. Met o.a. Issaï Koré, Sandrine Bonnaire, Brahim Barkaï, Dobi Koré en Dobi Wachinké.

Het plot is ge[KA3]inspireerd op de deerniswekkende ontvoering en onrechtvaardige gevangeneming van de journaliste Francoise Claustre (gespeeld door Bonnaire) door Toubou- rebellen, die bijna tien jaar gegijzeld was zonder dat iemand daar wat aan deed. In de film is de hoofdpersoon de alom aanwezige woestijn, die het gedrag van iedereen bepaalt: de rebellen die opkomen voor hun onafhankelijkheid, en de gevangene die strijdt voor het behoud van haar geestelijk evenwicht. Geen muziek, maar de wind die je niet meer loslaat. Nauwelijks dialogen en geen dramatisering, maar de emoties staan in de gezichten gegrift. Van een plechtstatige schoonheid dankzij de prachtige, poëtische en fascinerende beelden, waaraan een verleden als documentaire- maker duidelijk is af te zien.

Le sauvage

Frankrijk​/​​Italië 1975. Drama van Jean-Paul Rappeneau. Met o.a. Catherine Deneuve, Yves Montand, Tony Roberts, Luigi Vannucchi en Dana Wynter.

Nelly (Deneuve) wil af van haar verloofde, gangster Vittorio. Ze ontmoet Martin (Montand), een Fransman van middelbare leeftijd. Die helpt haar om te ontsnappen en keert dan terug naar zijn fijne, eenzame leven op een tropisch eiland. Daar duikt, tot zijn stomme verbazing, Nelly opnieuw op, en pogingen om haar te laten vertrekken mislukken keer op keer. Deneuve speelde nu eens niet een ijzige schoonheid, maar een drukke en temperamentvolle schoonheid. Aardige komedie van Rappeneau, die later met Gérard Depardieu een erg leuke versie van Cyrano de Bergerac maakte.