Pierre Baton: cast.
Er zijn 7 films gevonden.

La vérité est un vilain défaut
Frankrijk 1995. Komedie van Jean-Paul Salomé. Met o.a. Sam Karmann, Marie-France Pisier, Philippine Leroy-Beaulieu, Natalia Dontcheva en Jean-François Balmer.
Pierre Baton: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik
La vérité est un vilain défaut
 Jean-Paul Salomé, 1995
Madame le proviseur : Fantasio
Frankrijk 1994. Drama van José Pinheiro. Met o.a. Danièle Delorme, Alexis Derlon, Aurelia Alcais, Renaud Menager en Daniel Gélin.
Pierre Baton: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik
Madame le proviseur : Fantasio
 José Pinheiro, 1994
Madame le proviseur : Boycott
Frankrijk 1994. Drama van José Pinheiro. Met o.a. Danièle Delorme, Alice Béat, Maxime Mansion, Barbara Schulz en Daniel Gélin.
Pierre Baton: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik
Madame le proviseur : Boycott
 José Pinheiro, 1994
La petite fille
Frankrijk 1994. Drama van Jean-Paul Salomé. Met o.a. Zabou Breitman, Christian Charmetant, Michel Robin, Julie Voisin en Xavier Rothmann.
Pierre Baton: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik
La petite fille
 Jean-Paul Salomé, 1994
La grande fille
Frankrijk 1994. Komedie van Jean-Paul Salomé. Met o.a. Zabou Breitman, Christian Charmetant, Michel Robin, Julie Voisin en Xavier Rothmann.
Pierre Baton: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik
La grande fille
 Jean-Paul Salomé, 1994
Imogène inaugure les chrysanthèmes
Frankrijk 1991. Komedie van Thierry Chabert. Met o.a. Dominique Lavanant, Jean Benguigui, Riton Liebman, Pierre Maguelon en Eric Prat.
Pierre Baton: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik
Imogène inaugure les chrysanthèmes
 Thierry Chabert, 1991
Ma femme s'appelle Reviens
Frankrijk 1981. Komedie van Patrice Leconte. Met o.a. Michel Blanc, Anémone, Xavier Saint-Macary, Catherine Gandois en Pascale Rocard.
Pierre Baton: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik

La vérité est un vilain défaut

1995 | Komedie

Frankrijk 1995. Komedie van Jean-Paul Salomé. Met o.a. Sam Karmann, Marie-France Pisier, Philippine Leroy-Beaulieu, Natalia Dontcheva en Jean-François Balmer.

Denis (Karmann) heeft als kind al gezworen altijd de waarheid te spreken. Dat is niet zo eenvoudig. Vooral niet als hij zijn vrouw Isabelle (Leroy-Beaulieu) moet bekennen dat hij tijdens een feestje op kantoor te diep in het glaasje heeft gekeken en vervolgens met Marie (Devos), de secretaresse, de koffer is ingedoken. Hij moet opkrassen van Isabelle. Ze blijft alleen met haar zoontje en het au-pair meisje Mina (Dontcheva) uit Estland. Denis komt echter nog regelmatig over de vloer. Zeer platvloerse relatiekomedie die echter heel aardig vertolkt wordt, maar elke diepgang mist. Na een uitstekend begin zakt de film als een pudding in elkaar. Léon Noel, Claude Lerist en Salomé schreven het scenario dat door Jean-Claude Larrieu in beelden werd omgezet.

Madame le proviseur : Fantasio

1994 | Drama, Familiefilm

Frankrijk 1994. Drama van José Pinheiro. Met o.a. Danièle Delorme, Alexis Derlon, Aurelia Alcais, Renaud Menager en Daniel Gélin.

Valentine Rougon (Delorme), directrice van de scholengemeenschap `Belgrand` maakt zich zorgen over een leerling (Derlon) bijgenaamd de 'dichter'. Hij is een grensgeval en heeft anarchistische neigingen, maar dat is slechts een imago. In werkelijkheid is hij een nihilist, die zich achter een masker verschuilt en gaat van kwaad tot erger. Hij laat zich niet meer zien in de klas, hangt rond op de beroemde Parijse begraafplaats Père Lachaise en verkeert in het gezelschap van het ruigste uitschot van Les Halles. Schoolhoofd Rougon wil er iets aan doen. Gevoelig portret van een jongen die tegen het dagelijkse leven niet is opgewassen met een mooie rol van Derlon. Het scenario van Hervé Hamon en Chantal De Rudder is geïnspireerd op de romans Madame le proviseur en La cause des élèves van Marguerite Gentzbittel. Het camerawerk is van Jacques Guérin. Stereo.

Madame le proviseur : Boycott

1994 | Drama

Frankrijk 1994. Drama van José Pinheiro. Met o.a. Danièle Delorme, Alice Béat, Maxime Mansion, Barbara Schulz en Daniel Gélin.

Madame Valentine Rougon (Delorme) heeft de leiding over het chique lyceum Eug[KA2]ene Belgrand. Meester Lepape (Bénichou) is hier een strenge leraar, die toch erg geliefd is bij de laatstejaars. Hun slagingskansen voor de eindexamens zijn voor een belangrijk deel van hem afhankelijk. Bij het begin van het schooljaar wordt echter slechts een van de twee eindejaarsklassen aan Lepape toevertrouwd, terwijl de andere klas een nieuwe, jonge lerares krijgt. Directrice Rougon beseft niet dat die beslissing in de loop van het schooljaar voor ernstige moeilijkheden zal zorgen. Knap gespeeld schooldrama dat niet erg veel om het lijf heeft. In een school waar financiëel winstbejag boven opvoeding gesteld wordt loopt het verkeerd af, maar gelukkig is er nog de intelligente directrice die uiteindelijk alles toch nog in goede banen zal leiden. Stofferig scenario van Hervé Hamon en Chantal De Rudder naar de romans Madame le proviseur en La cause des élèves van Marguerite Guentzbittel. Inspiratieloze fotografie van Jacques Guerin.

La petite fille

1994 | Drama

Frankrijk 1994. Drama van Jean-Paul Salomé. Met o.a. Zabou Breitman, Christian Charmetant, Michel Robin, Julie Voisin en Xavier Rothmann.

Werkeloze architecte Zabou woont met man en twee kinderen in een nette wijk. Ze zouden een modelgezin kunnen vormen, ware het niet zijn dat Zabou haar greep op de werkelijkheid langzaam maar zeker verliest en naar de fles grijpt. De enige die het merkt is haar dertien-jarige dochtertje. Haar man, geoloog van beroep, is dikwijls van huis en merkt de eenzaamheid van zijn vrouw niet op. Intimistische bewerking van een delicaat probleem, veroorzaakt door drie zeer actuele elementen: werkeloosheid, eenzaamheid en alcohol. Zabou zet haar personage zeer aangrijpend neer, maar ook het dochtertje, Voisin, is bijzonder ontroerend. Salomé schreef het scenario, in samenwerking met Bruno Dega. Voor de fotografie stond Jacques Guérin in.

La grande fille

1994 | Komedie, Drama

Frankrijk 1994. Komedie van Jean-Paul Salomé. Met o.a. Zabou Breitman, Christian Charmetant, Michel Robin, Julie Voisin en Xavier Rothmann.

Mathilde (Zabou), een zevenendertig jarige werkloze architecte betrekt met haar gezin een luxueus appartement in de betere wijk van de voorstad. Alles lijkt koek en ei te zijn in dit wereldje, maar Mathilde verliest langzamerhand haar greep op het leven en vlucht weg in de alcohol. Zonder dat ze het echt beseft kan ze niet meer leven zonder drank en de enige die dit lijkt op te merken is haar dertien-jarig dochtertje Marion (Voisin). Haar man Fran[KA10]cois (Charmetant), is geoloog en brengt veel tijd door in het buitenland. Zijn lange afwezigheden zorgen voor nog meer onstabiliteit in het leven van Mathilde en als hij thuis is merkt François de wanhoop van zijn vrouw niet eens op. Een gezin staat op het punt in elkaar te storten en dit alles wordt gezien vanuit het standpunt van Marion, die met heel wat vragen blijft zitten die ze niet begrijpt. Een interessant perspectief om dit probleem te benaderen, maar de opbouw van het verhaal is niet altijd even logisch. Zabou levert een goede prestatie, maar de jonge Voisin is toch moeiteloos de ster van de film. Achter de camera werd plaatsgenomen door Jacques Guérin.

Imogène inaugure les chrysanthèmes

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Thierry Chabert. Met o.a. Dominique Lavanant, Jean Benguigui, Riton Liebman, Pierre Maguelon en Eric Prat.

Zoals steeds weer krijgt speciale agente Imog[KA2]ene Le Dantec (Lavanant) haar opdracht op de meest ingenieus bedachte manier en ook ditmaal wordt ze weer afgeluisterd door enkele ongure elementen. Van Kolonel Bourelon (Alane) krijgt ze haar instructies: ze moet Bob Flambard (Guérin) opzoeken, een ex- officier van de Franse Geheime Dienst, die het vijandelijk kamp verkozen heeft. Hij is echter bereid enkele bijzonder belangrijke documenten te bezorgen, maar het is van het grootste belang dat hun ontmoeting geheim gehouden wordt. Het spreekt vanzelf dat Imogène met open ogen in de hinderlaag loopt. Na het lezen van deze korte aanloop van de film is het niet meer nodig om dit onding verder te bekijken. Hoe langer deze idiote reeks loopt hoe minder de kwaliteit. Het infantiele van het hele project is ergerlijk om aan te zien. Om in een grote bocht omheen te lopen. Wat moet doorgaan voor een scenario werd op papier gezet door Olivier Douyère. Achter de camera stond Jean Monsigny.

Ma femme s'appelle Reviens

1981 | Komedie

Frankrijk 1981. Komedie van Patrice Leconte. Met o.a. Michel Blanc, Anémone, Xavier Saint-Macary, Catherine Gandois en Pascale Rocard.

De door zijn vrouw verlaten arts en een fotografe, die ook door haar minnaar in de steek is gelaten, wonen in hetzelfde flatgebouw en zoeken - na kortstondige affaires die weinig soelaas bieden - steun bij elkaar in een verhouding zonder verliefdheid, maar gebaseerd op de solidere basis van vriendschap. De uit het café-theater voortgekomen acteurs en regisseur veranderen ietwat van genre door de uitbundige vrolijkheid te vervangen door melancholieke zelfspot, maar het resultaat is nogal halfzacht en bovendien toneelmatig. Het lef van de fysiek weinig aantrekkelijke hoofdrollen is onvoldoende om de film te redden. Scenario van Joseph Morhaim.

imdb: Zoek Pierre Baton op IMDB