Béatrice Houplain

La Mondaine : Marilyne

België​/​​Frankrijk 1996. Misdaad van Marco Pico. Met o.a. Pierre Chesnais, Ilaria Borrelli, Bruce Myers, Sandrine Thomas en Thérèse Liotard.

Mondaine : La madone de Lisbonne

Frankrijk 1995. Mysterie van Maurice Frydland. Met o.a. Patrick Chesnais, Ilaria Borrelli, Tania Da Costa, Florence Giorgetti en Philippe Rouleau.

Commissaris Anders Etchegoyen (Chesnais) helpt de dochter van een overleden collega uit de problemen, die is opgepakt wegens drugsbezit. Wat later wordt zij vermoord in haar appartement. Anders ontdekt al vlug dat het om een vergissing ging. Het eigenlijke doelwit was de mooie Braziliaanse Julia (Da Costa), die sinds kort de flat van het slachtoffer deelt. Julia is uit Lissabon weggevlucht omdat ze niet langer meer wilde tippelen. Haar pooier is echter niet van plan haar zomaar te laten gaan. Politie-avontuur zonder veel verrassingen, gemaakt naar bekend recept. Het scenario is van Jacques Labib en Franck Appréderis en producent Simon Michaël naar diens boek. Het camerawerk is van Dominique Brabant.

L'homme imaginé

Frankrijk 1990. Komedie van Patricia Bardon. Met o.a. Marie Carré, Jacques Spiesser, Hélène Bascoul, Yann Dedet en Paul Blain.

Schets van dag tot dag van de neurose van een jonge vrouw, die een even onmogelijke als ingebeelde liefdesgeschiedenis beleeft. Het gaat in feite om de confrontatie tussen werkelijkheid en droom en er vinden een aantal toevallige soms serieuze, soms minder serieuze ontmoetingen plaats. Beslist geen nieuw thema maar er is wel veel talent vereist om het geloofwaardig te doen zijn. Voor een eerste lange speelfilm heeft de cineaste veel te hoog gegrepen. Zij heeft geen vat op het thema en evenmin op de acteurs. Toch belooft het resultaat wel wat voor de toekomst. Scenario van Patricia Bardon. Camerawerk van Pascal Cauère.

L'amour propre

Frankrijk 1985. Muziek van Martin Veyron. Met o.a. Jean-Claude Dauphin, Nathalie Nell, Marianne Basler, Jean-Luc Bideau en Béatrice Houplain.

Martin Veyron, die een nogal overschat striptekenaar is omdat hij saai is, geobsedeerd door seks is en in herhalingen valt, regisseert hier zijn eerste film. Zoals bijna altijd laten stripfiguren zich moeilijk tot mensen van vlees en bloed omtoveren. Alles draait om Lauzier, een wrede, grimmige en sombere satire - enkele amusante scènes uitgezonderd - vaardig maar karikaturaal gemaakt soms systematisch en oppervlakkig.