Florence Quentin

J'ai faim

Frankrijk 2001. Komedie van Florence Quentin. Met o.a. Garance Clavel, Michèle Laroque en Catherine Jacob.

La fille de l'air

Frankrijk 1992. Romantiek van Maroun Bagdadi. Met o.a. Béatrice Dalle, Thierry Fortineau, Hippolyte Girardot, Jean-Claude Dreyfus en Roland Bertin.

Een doorsnee-moeder haalt met een helikopter haar man, een gangster die meer dan dertig jaar moet uitzitten voor een reeks gewelddadige overvallen op supermarkten, op van het dak van de Santé-gevangenis in Parijs. Dit waar gebeurde verhaal over een gewone vrouw die na deze ongewone daad een volksheldin wordt, sprak de Franse cineast van Libanese komaf kennelijk aan. Hij heeft deze rol aan Dalle toevertrouwd, die haar sexy gedrag even laat voor wat het is om te tonen, dat ze ook intens gevoelig spel aan kan. Wat betreft Fortineau, hij geeft uitstekend de tragiek van het opgesloten zitten weer. De film werd gemaakt in reportage-vorm en kenmerkt zich door een nuchtere regie. Blijft spannend tot aan het eind, al is dat bij iedereen bekend. Scenario van Bagdadi en Florence Quentin. Camerawerk van Thierry Arbogast.

A demain

Frankrijk 1992. Drama van Didier Martiny. Met o.a. François Perrot, Yasmina Reza, François Cluzet en Jeanne Moreau.

Parijs 1963. In een ruim appartement wonen drie huisartsen: het oude echtpaar Bouddha en Tete en hun zoon Gilles. Gilles en zijn vrouw Helène hebben twee kinderen: de 8-jarige Pierre en zijn zusje Isabelle. Met drie dokters in huis is het geen wonder dat er de hele dag patiënten in en uit lopen. Nog meer drukte in huis wordt veroorzaakt door onderlinge haat en nijd en door vreemde hobbies en obsessies. Kleine Pierre denkt veel aan oorlogen. Hij is altijd bang of er wel een dag van morgen zal zijn. 's Avonds in bed probeert hij die angst te bestrijden door steeds maar A demain (Tot morgen) te roepen, vaker dan zijn ouders lief is. Hij heeft een speciale band met zijn grootmoeder, die hem leert dat ook dokters dood kunnen gaan. Deze kennis is een stap naar volwassenheid, maar het maakt er het 'Tot morgen' alleen maar vragender door

Tatie Danielle

Frankrijk 1990. Komedie van Étienne Chatiliez. Met o.a. Tsilla Chelton, Catherine Jacob, Isabelle Nanty, Neige Dolsky en Eric Prat.

Tweede film van de Franse cineast Étienne Chatiliez is een zwarte komedie over de oude tante Danielle (glansrol van de 71-jarige actrice Tsilla Chelton) die na de dood van haar huishoudster intrekt bij haar achterneef en zijn gezin in Parijs. Veel plezier hebben ze daar niet van de nieuwe 'logee': Danielle maakt jong en oud in haar omgeving methodisch het leven zuur. Wat moet ze anders? Lief zijn voor de kinderen? Dat boeit niet. Pas als de wanhopige familie naar Kreta afreist om even van tante af te zijn, krijgt ze haar trekken thuis.

La vie est un long fleuve tranquille

Frankrijk 1988. Komedie van Étienne Chatiliez. Met o.a. Benoît Magimel, Valérie Lalande, Daniel Gélin, Patrick Bouchitey en Denis Barbier.

In de (weinig talrijke) gelederen van satirische cineasten is het wegvallen van een Jacques Tati extra goed te merken terwijl Pierre Etaix erg weinig filmt sinds 1971. Deze debuutfilm verraadt een bijzonder temperament. De beschrijving van het dagelijks bestaan van twee families: een 'fatsoenlijk' burgergezin en een ander gezin waar de domheid en slechte smaak van afstraalt. Chatiliez en zijn co-scenariste Florence Quentin hebben naar hartelust zoveel mogelijk wrange, sarcastische en pikante sketches bij elkaar gezocht. Deze schets van de Fransen is niet erg vrolijk en niet bepaald vriendelijk, maar in elk geval kan er gelachen worden.