Nino Manfredi

Un difetto di famiglia

Verenigde Staten 2002. Komedie van Alberto Simone. Met o.a. Carlo Cascone, Lino Banfi en Nino Manfredi.

Drôles, tendres et méchants

Frankrijk 1999. Documentaire van Jorge Dana. Met o.a. Roberto Benigni, Vittorio Gassman, Nino Manfredi, Mario Monicelli en Nanni Moretti.

Grazie di tutto

Italië 1998. Komedie van Luca Manfredi. Met o.a. Massimo Ghini, Nancy Brilli, Nino Manfredi, Giuliua Lazzarini en Sergio Forconi.

Innemend drama over een kinderloos koppel dat de stad inruilt voor het platteland. De vrouw hoort dat de buren op zoek gaan naar hun zoon in Afrika en ze stelt voor hun bejaarde ouders (o.a Nino Manfredi, de vader van de regisseur) tijdelijk in huis te nemen. Samenleven blijkt niet makkelijk maar na tragisch nieuws uit Afrika zijn de oudjes volledig op het koppel aangewezen. Nino Manfredi, een van de meest populaire Italiaanse film- en televisiesterren, overleed vier juni 2004 op 83-jarige leeftijd. Gefilmd in Abbadia Ardenga, een duizend jaar oude abdij even ten zuiden van Siena in Toscane.

Linda e il brigadiere

Italië 1997. Gianfrancesco Lazotti. Met o.a. Gianluca Guidi, Michael Reale, Nino Manfredi en Caterina Deregibus.

Innemend drama over een kinderloos koppel dat de stad inruilt voor het platteland. De vrouw hoort dat de buren op zoek gaan naar hun zoon in Afrika en ze stelt voor hun bejaarde ouders (o.a Nino Manfredi, de vader van de regisseur) tijdelijk in huis te nemen. Samenleven blijkt niet makkelijk maar na tragisch nieuws uit Afrika zijn de oudjes volledig op het koppel aangewezen. Nino Manfredi, een van de meest populaire Italiaanse film- en televisiesterren, overleed vier juni 2004 op 83-jarige leeftijd. Gefilmd in Abbadia Ardenga, een duizend jaar oude abdij even ten zuiden van Siena in Toscane.

De Vliegende Hollander

Nederland​/​​België​/​​Duitsland 1995. Drama van Jos Stelling. Met o.a. René Groothof, Nino Manfredi, Gerard Thoolen, Michiel Groothof en Veerle Dobbelaere.

Van de bekende spooklegende is weinig overgebleven in dit theatrale epos rond een lijfeigene die tijdens de Tachtigjarige Oorlog van Vlaanderen naar Holland vlucht om zijn vader op te sporen. De dure, moeizaam tot stand gekomen productie moet het vooral van de beelden hebben; Stellings Middeleeuwen zijn grauw en smerig en worden bevolkt door archetypische minstrelen, dwergen, beeldenstormers, geuzen en Spanjaarden. Het verhaal dobbert als een stuurloos schip door de bagger, om het maar toepasselijk te verwoorden, maar de barokke sfeer heeft wel iets betoverends.

Colpo di luna

Frankrijk​/​​Nederland​/​​Italië 1995. Drama van Alberto Simone. Met o.a. Nino Manfredi, Isabelle Pasco, Johan Leysen, Jim van de Woude en Mimmo Mancini.

Astronoom Lorenzo houdt zich vooral met zwarte gaten bezig. Hij keert naar het ouderlijk huis op Sicilië terug om dit te verkopen. Film over een man die de greep op zijn leven verloren heeft en die door het contact met de irrationele wereld van de psychiatrische patiënten weer voeling krijgt met de realiteit en met zijn eigen verleden.

Un commissario a Roma

Italië 1993. Misdaad van Luca Manfredi, Ignazio Agosta en Roberto Giannarelli. Met o.a. Nino Manfredi, Françoise Fabian, Christine Lemler, Barbara Scoppa en Jacques Barbot.

Politieserie in tien delen met Nino Manfredi als de vlak voor zijn pensioen staande politiecommissaris Franco Amidei. Zijn kracht is zijn ironie, scherpzinnigheid, gezonde verstand en enorme aandacht voor menselijke problemen. Hij verdeelt zijn tijd tussen het speurwerk en zijn familie. Die bestaat uit zijn vrouw Renata (Fabian), de dochters Francesca (Lemler) die van jazz houdt, en Chiara (Scoppa) die Indiase produkten importeert, zijn geliefde kleinzoon Simone (Barbot), Chiara`s zoon en de dienstmeid Albina (Rinaldi). De meeste personages zijn aardig en de vaart in de serie is ontspannen.

Mima

Frankrijk 1991. Familiefilm van Philomène Esposito. Met o.a. Virginie Ledoyen, Nino Manfredi, Patrick Bouchitey, Margarita Lozano en Vittoria Sconamiglio.

Een familie uit Calabria, Zuid-Itali[KA3]e is rond 1965 naar S[KA2]ete in Frankrijk ge[KA3]emigreerd. Mima (Ledoyen) is een twaalf-jarige die in Frankrijk geboren is. Zij wordt streng opgevoed, en is geen kind meer maar ook nog niet volwassen, en heeft een hele vertrouwelijke band met haar grootvader, haar beste vriend en bondgenoot. Dan wordt zijn lijk vlakbij de spoorweg gevonden. Een commissaris van politie (Bouchitey) doet alles om een van die bloedbaden te voorkomen, waar Zuid-Italianen het patent op hebben. Het speelt zich allemaal af onder de verbijsterde blik van Mima, die heeft gezien met wie haar opa die avond een afspraak had. Niet zozeer een politiefilm als wel een zedenstudie naar de integratieproblematiek, die weinig inschikkelijk of sentimenteel is, maar wel heel nauwkeurig. De eerste zowel kritische als tedere film van een cineaste, die zelf uit Calabria komt. Een ontdekking. Scenario van de regisseuse en Lucien Lambert. Camerawerk van Carlo Varini.

In nome del popolo sovrano

Italië 1991. Historische film van Luigi Magni. Met o.a. Luca Barbareschi, Serena Grandi, Nino Manfredi, Jacques Perrin en Elena Sofia Ricci.

Deze film speelt zich af in 1849, toen de Republiek Rome ten val werd gebracht door de Franse troepen, die ingehuurd waren door de paus, die weigerde zijn macht over Rome op te geven. In feite gaat het dus om de strijd van het volk tegen de pauselijke macht en de bourgeoisie. De film is een mengeling van historische personages, zoals dat van Ugo Bassi, een priester die door het Vaticaan ter dood werd veroordeeld wegens zijn steun aan de republikeinse zaak, en verzonnen personages, zoals dat van een praktisch ingestelde vrouw die een relatie begint met een officier van Garibaldi.

Eve raconte Sophia Loren

Frankrijk 1990. Biografie van Eve Ruggieri. Met o.a. Sophia Loren, Vittorio De Sica, Nino Manfredi, Vittorio Gassman en Ugo Tognazzi.

Het hele leven en de carri[KA2]ere van deze grote vedette, die trouwens over een uitzonderlijk talent beschikt (wanneer zij geregisseerd wordt door cineasten zoals De Sica, Dino Risi, Ettore Scola en anderen). Er worden fragmenten getoond uit een aantal van de plusminus tachtig films die zij maakte tussen 1950 en 1980! Het is tevens het sprookjesverhaal van de gedaanteverwisseling van het onbekende plattelandsmeisje Sofia Scicolone, dat eerst Sofia Lazzaro en daarna Loren ging heten. Goed gekozen fragmenten getuigen van haar komische en haar dramatische talent. Deze film is tegelijkertijd een retrospectieve van vooral de Italiaanse film uit die tijd.

Alberto Express

Frankrijk 1990. Mysterie van Arthur Joffé. Met o.a. Sergio Castellitto, Nino Manfredi, Marie Trintignant, Marco Messeri en Jeanne Moreau.

De vijftigjarige Alberto woont al vijftien jaar in Parijs. Hij wordt vader. Hij herinnert zich dat zijn eigen vader die in Rome woont, nog een heleboel geld van hem krijgt. Verteerd door wroeging stapt hij op een wat merkwaardige trein, waarin hij een soort van lange droom in wakende toestand beleeft. Vreemde personages, waaronder enkele uit zijn verleden, duiken plotseling op. Een surrealistische film. Het originele thema doet enigszins denken aan UN SOIR UN TRAIN van Andr[KA1]e Delvaux, maar de toonzetting is wat minder somber. Het is beurtelings lachen en huilen geblazen. Geheel in de stijl vam de vaak eigenaardige vertellingen van Italo Calvino. Deze Franse film bezit in feite dan ook een zeer Italiaans accent. Een bijzondere rol, opmerkelijk gebracht door een weinig bekende acteur (Castellitto), en ook Moreau als barones van 102 jaar maakt het al moeite waard om te gaan kijken. Romantische beelden van Philippe Welt.

Secondo Ponzio Pilato

Italië 1988. Historische film van Luigi Magni. Met o.a. Nino Manfredi, Stefania Sandrelli, Lando Buzzanca, Luisa De Santis en Mario Scaccia.

In deze film is Pontius Pilatus een zwakke, weifelachtige stadhouder van Judea, met het accent van een Romeinse taxichauffeur. Zijn verstand belet hem te zien dat Jezus God is, terwijl zijn vrouw achtervolgd wordt door dromen en vast in Jezus gelooft. Hoewel in zijn hart liberaal, blijft Pilatus sceptisch. In een historisch niet verantwoorde finale wordt hij door keizer Tiberius onthoofd, omdat hij de verantwoordelijkheid voor de dood van Jezus op zich heeft genomen om verdere vervolging van de joden door de keizer te voorkomen. Een domme film, die slechts wordt opgeluisterd door de naakte slavinnen.

I Picari

Spanje​/​​Italië 1987. Avonturenfilm van Mario Monicelli. Met o.a. Giancarlo Giannini, Enrico Montesano, Vittorio Gassman, Nino Manfredi en Giuliana de Sio.

Stijlvolle produktie, met vakmanschap en veel inventiviteit gemaakt. De film, met veel sterren, is gebaseerd op 17e-eeuwse schelmenromans uit Spanje. Twee schurkachtige helden, een hoerenzoon, die aan een wrede blinde man wordt verkocht, en de zoon van een oplichter, die aan de galg is gestorven, komen elkaar tegen. Zij verliezen elkaar uit het oog en komen elkaar telkens weer tegen. De Sio is buitengewoon sexy en de acteurs spelen prachtig. Goed camerawerk van Tonino Nardi.

Helsinki Napoli All Night Long

Duitsland​/​​Finland 1987. Misdaad van Mika Kaurismäki. Met o.a. Kari Väänänen, Roberta Manfredi, Jean-Pierre Castaldi, Nino Manfredi en Samuel Fuller.

Finse derde rangshulde aan de B-gangsterfilms van en met Fuller, Constantine e.a. met West-Berlijn als goor decor waarin drugs, sloeries, verraad, nachtkroegen de ingredi[KA3]enten vormen om de gijzeling van een tweeling te omkaderen. Hakkelende gangsterfilm wordt verder bevolkt door Finnen, lawaaierige Italianen (vader en dochter Manfredi!), Fransen, Amerikanen en Duitsers. Je lacht om de beslist niet zo bedoelde onhandigheden en het geheel is onvoorstelbaar irritant banaal.

Il tenente dei carabiniari

Italië 1986. Komedie van Maurizio Ponzi. Met o.a. Nino Manfredi, Enrico Montesano, Massimo Boldi, Marisa Laurito en Mattia Sbragia.

Klucht op z'n Italiaans over stumperende politiemannen. De kolonel van de carabiniari, de Italiaanse para-militaire politie, draagt zijn luitenant op een onderzoek in te stellen naar de smokkel van vals geld. Als hij aan die opdracht begint wordt een bedrijf, dat verbindingen heeft met de Bank van Italië, beroofd van zes miljard lire, toen ongeveer 100 miljoen gulden. Dolle pret. Er doen nogal wat goede kluchtspelers mee.

Grandi magazzini

Italië 1986. Komedie van Castellano en Pipolo. Met o.a. Laura Antonelli, Enrico Montesano, Alessandro Haber, Nino Manfredi en Michele Placido.

Het idee achter deze film: zet zoveel mogelijk populaire Italiaanse filmsterren in een enorm warenhuis bij elkaar in een verhaal met talrijke subplots. Verhaal en film worden chaotisch en onzinnig; alleen Ornella Muti (als zichzelf) is een lust voor het oog wanneer ze onverwacht opduikt op de afdeling sportkleding voor heren. U kunt beter zelf naar een warenhuis gaan. Sceario van Castellano en Pipolo; camerawerk van Nino Celeste.

Questo e quello

Italië 1983. Komedie van Sergio Corbucci. Met o.a. Nino Manfredi, Renato Pozzetto, Janet Agren en Sylva Koscina.

Een komedie met twee verhalen. Het eerste verhaal heet Impossible amore en gaat over een ontwerper, Pozzetto, die een moeilijke tijd doormaakt, maar later zijn creativiteit terugkrijgt dankzij de hulp van een sexy blondine, gespeeld door Agren. Het tweede verhaal heet Quello dal basco rosso waarin Manfredi een ouder wordende schrijver speelt die moeilijkheden heeft met een meisje met sexuele problemen. Onderhoudende en humoristische film met twee innemende komediespelers.

Testa o croce

Italië 1982. Komedie van Nanni Loy. Met o.a. Nino Manfredi, Renato Pozzetto, Mara Venier, Ida Di Benedetto en Paolo Stoppa.

Een film met twee verhalen. Het eerste gaat over een priester die door een ongeval tijdens een treinreis zijn geheugen verliest en later een meisje ontmoet op wie hij verliefd wordt. De tweede verhaallijn volgt een stoere arbeider die zijn zoon ervan verdenkt homofiel te zijn. Goed spel en veel humor.

Spaghetti House

Italië​/​​Verenigd Koninkrijk 1982. Komedie van Giulio Paradisi. Met o.a. Nino Manfredi, Rita Tushingham, Rudolph Walter, Derek Martin en Nestor Garay.

Italiaanse obers in Londen worden, als ze een Chinees restaurant hebben opgekocht om voor zichzelf te gaan beginnen, beroofd en gegijzeld door een groep zwarte gastarbeiders, die in naam van een zogenaamd Black Liberation Front een vliegtuig naar Cuba eisen. De komedie naar een feitelijk incident weet zonder karikaturen of boodschapperigheid de groeiende verbondenheid aan te geven tussen gegijzelden en gijzelaars tegenover de bezittende buitenwereld. De tweetalige film dankt veel aan het scenario van Age & Scarpelli plus de toneelschrijver Peter Barnes en aan het samenspel van Manfredi en Walter. De regie is vlot en bekwaam zonder meer.

Nudo di donna

Italië​/​​Frankrijk 1981. Komedie van Alberto Lattuada en Nino Manfredi. Met o.a. Nino Manfredi, Eleonora Giorgi, Jean-Pierre Cassel, Georges Wilson en Carlo Bagno.

Een handelaar in tweedehands auto's uit Rome voelt zich overtroefd wanneer zijn intellectuele echtgenote een antiquarische boekhandel in Venetië heeft geërfd. Tijdens het carnaval in die stad laat hij zich oppikken door een straathoertje dat erg op zijn vrouw lijkt, of misschien zijn vrouw zelf is, die in vermomming door zijn nukkige gevoelens van miskendheid tracht heen te breken. De combinatie van komedie en liefdesmysterie blijft - door regieconflicten en vervanging -wat onevenwichtig hoewel de afzonderlijke elementen sterk zijn uitgewerkt, met optimaal gebruik van Venetië. Glansrollen van Manfredi in een identiteitscrisis en van Giorgi, die haar dubbelrol zó aannemelijk maakt dat de twijfel of het inderdaad dezelfde vrouw betreft, op intrigerende wijze levend wordt gehouden.

Cafe Express

1981. Nanni Loy. Met o.a. Luigi Basagaluppi, Vittorio Mezzogiorno, Adolfo Celi en Nino Manfredi.

Een handelaar in tweedehands auto's uit Rome voelt zich overtroefd wanneer zijn intellectuele echtgenote een antiquarische boekhandel in Venetië heeft geërfd. Tijdens het carnaval in die stad laat hij zich oppikken door een straathoertje dat erg op zijn vrouw lijkt, of misschien zijn vrouw zelf is, die in vermomming door zijn nukkige gevoelens van miskendheid tracht heen te breken. De combinatie van komedie en liefdesmysterie blijft - door regieconflicten en vervanging -wat onevenwichtig hoewel de afzonderlijke elementen sterk zijn uitgewerkt, met optimaal gebruik van Venetië. Glansrollen van Manfredi in een identiteitscrisis en van Giorgi, die haar dubbelrol zó aannemelijk maakt dat de twijfel of het inderdaad dezelfde vrouw betreft, op intrigerende wijze levend wordt gehouden.

Il Giocattolo

Frankrijk​/​​Italië 1979. Drama van Giuliano Montaldo. Met o.a. Nino Manfredi, Marlène Jobert, Olga Karlatos, Arnoldo Foa en Vittorio Mezzogiorno.

Na overval neemt geldtransporteur van aannemer lessen in zelfverdediging en krijgt pistool. Wapenbezit maakt hem een ander mens, zeker als hij bij volgende overval misdadiger neerschiet en als held wordt gefêteerd. Zijn vrouw probeert hem van zijn gevoel boven de wet te staan af te brengen. Film is keerzijde van wrekerfilms als DEATH WISH, waarbij hoofdpersoon zonder ideologie en cultuur weerloos staat tegenover waandenkbeelden maatschappij. Film wordt topzwaar gemaakt door aanvallen op Italiaans matriarchaat met al te negatief karikaturaal aangezette vrouwenportretten die uit de pen van hoofdrolspeler-schrijver Manfredi komen.

Gros Câlin

Italië​/​​Frankrijk 1979. Romantiek van Jean-Pierre Rawson. Met o.a. Jean Carmet, Nino Manfredi, Enrico-Maria Salerno, Alvaro Vitali en Marthe Villalonga.

Romantische komedie gebaseerd op het gelijknamige boek van Emile Ajar, bewerkt door het befaamde Italiaanse scenaristenduo Age en Scarpelli. Carmet speelt een eenzame bediende die thuis tegen zijn slang praat en te schuchter is om zijn liefde te verklaren aan het meisje van wie hij houdt. Als hij dat uiteindelijk toch doet, valt het meisje voor zijn charmes en neemt haar intrek in zijn appartement. De slang zorgt echter voor onverwachte ontwikkelingen. Onbenullig, maar charmant. Perrin heeft een klein rolletje als taxichauffeur.

Caffè express

Italië 1979. Komedie van Nanni Loy. Met o.a. Nino Manfredi, Vittorio Caprioli, Adolfo Celi, Vittorio Mezzogiorno en Giovanni Pizzopo.

Een man verdient clandestien zijn brood als koffieverkoper in de trein en weet behendig uit het gezicht van controleurs te blijven en door diensten aan passagiers extra-fooien te vangen. Treinpolitie en dieven zitten tijdens een nachtelijke reis achter hem aan, maar de bureaucratie is er in twijfel over, welk reglement hij overtreden heeft. Door Manfredi zelf geschreven scenario is bijna een one man-show. De regisseur levert opmerkelijke prestatie met vrijwel volledig in de trein gesitueerde handeling en maakt de beslotenheid werkzamer en overtuigender dan in de meeste andere treinfilms. De passagiers zorgen voor rake satirische sketches.

La Mazzetta

Italië 1978. Mysterie van Sergio Corbucci. Met o.a. Nino Manfredi, Ugo Tognazzi, Paolo Stoppa, Marisa Laurito en Marisa Merlini.

Een Napolitaanse mislukte advocaat krijgt opdracht van een machtige ondernemer om zijn dochter op te sporen die een compromitterend contract in haar bezit heeft. Prompt hopen de lijken zich op zijn weg op en wordt hij van alle kanten belaagd. De film naar een roman van de Italiaanse vertaler van Chandler (Attilio Veraldi) plaatst de verwante detective-intrige verrassend in een Italiaanse setting, met de nodige humoristische elementen en kritische politieke verwijzingen. Manfredi speelt de detective à la Bogart.

In nome del papa re

Italië 1977. Drama van Luigi Magni. Met o.a. Nino Manfredi, Salvo Randone, Danilo Mattei, Carmen Scarpitta en Giovanella Grifeo.

Een psychologisch drama met Manfredi als een hooggeplaatste ambtenaar in het Vaticaan die van zijn minnares verneemt dat zijn onwettige zoon betrokken is bij een aanslag op de paus. Hij zal al zijn invloed aanwenden om de jongen, die niet weet wie zijn vader is, vrij te krijgen. Gesitueerd in 1867, tegen het einde van de pauselijke staat, lijdt dit uitstekend vertolkte, intieme drama onder een al te sobere regie en een op bepaalde momenten langdradige en praatzieke uitwerking. Muziek van Armando Trovaioli.

In The Name Of The Pope King

1977. Luigi Maggi. Met o.a. Giovannella Grifea, Carmen Scarpitta, Danilo Mattei en Nino Manfredi.

Een psychologisch drama met Manfredi als een hooggeplaatste ambtenaar in het Vaticaan die van zijn minnares verneemt dat zijn onwettige zoon betrokken is bij een aanslag op de paus. Hij zal al zijn invloed aanwenden om de jongen, die niet weet wie zijn vader is, vrij te krijgen. Gesitueerd in 1867, tegen het einde van de pauselijke staat, lijdt dit uitstekend vertolkte, intieme drama onder een al te sobere regie en een op bepaalde momenten langdradige en praatzieke uitwerking. Muziek van Armando Trovaioli.

Ugly, Dirty and Bad

Italië 1976. Drama van Ettore Scola. Met o.a. Nino Manfredi, Francesco Anniballi, Maria Bosco, Giselda Castrini en Ettore Garofolo.

In een sloppenwijk van Rome woont een grote familie in een overvol (scooter tussen de stapelbedden) huisje. Patriarch Giacinto (Manfredi) heeft bij het werk een oog verloren, maar het geld dat hij ter compensatie heeft gekregen houdt hij angstvallig voor zichzelf - en voor een aangewaaide maîtresse. Het mooie, zwierige Rome is zo dichtbij, maar deze mistroostige familie kijkt een andere kant op. Scola (Una giornata particolare) laveert tussen komedie en sociale kritiek in dit soms wat nadrukkelijk geconstrueerde drama, dat hem in Cannes de prijs voor beste regie opleverde.

Signore e signori, buonanotte

Italië 1976. Luigi Comencini, Nanni Loy, Luigi Magni, Mario Monicelli en Ettore Scola. Met o.a. Senta Berger, Adolfo Celi, Andréa Ferréol, Vittorio Gassman en Monica Guerritore.

Een presentator van tv-actualiteiten rebelleert tegen de censuur, hypocrisie en gladde aanpak van het nieuws en gooit in één dag alles om, met handhaving van de vaste en bekende items die de Italiaanse realiteit nu in een ongenadig daglicht laat zien. Deze collectieve aanval van belangeloos meewerkende filmprominenten resulteert in een ongebreidelde satire die buiten Italië minder effectief is omdat een aantal herkenningspunten ontbreekt. De anti-religieuze, anti- militaristische, anti-welvaartsstaatshumor in kortere en langere sketches mist zijn anarchistische werking niet, terwijl de op de hak genomen, gladgestreken keurigheid van omroepers en presentatoren ook buiten Italië aanspreekt. De sterbezetting werpt zich met aanstekelijk animo in het strijdperk.

Quelle strane occasioni

Italië 1976. Erotiek van Nanni Loy, Luigi Magni en Luigi Comencini. Met o.a. Paolo Villagio, Valeria Moriconi, Nino Manfredi, Olga Karlatos en Alberto Sordi.

Een drieluik. Een gastarbeider in Amsterdam treedt met zijn vrouw in seksshow op en wordt vervangen door Turk. Man heeft een avontuurtje met de dochter van de minnaar van zijn vrouw. Een priester zit vierentwintig uur lang in een geblokkeerde lift met een aantrekkelijke jongedame. Minder pikanterie dan een ongenadig beeld van dubbele moraal, geacteerd door specialisten in het genre. De derde episode (van Comencini) is in alle opzichten een juweeltje.

Basta che non si sappia in giro

Italië 1976. Erotiek van Luigi Comencini. Met o.a. Nanni Loy, Luigi Magni, Nino Manfredi, Monica Vitti en Johnny Dorelli.

Leuke sekssatire met drie verschillende verhalen van drie regisseurs. Het eerste verhaal, LA MACCHINA DELL'AMORE, gaat over een typiste die een pornoscript moet uittikken. In deel twee, IL SUPERIORE, protesteren gevangenen tegen het gebrek aan vrouwen. In L'EQUIVOCO ziet een manager een verkoopstertje aan voor een hoer. Er wordt met plezier geacteerd en de regisseurs hebben alle drie iets bijzonders weten te maken van hun episode.

Attenti al buffone

Italië 1975. Drama van Alberto Bevilacqua. Met o.a. Nino Manfredi, Mariangela Melato, Eli Wallach en Enzo Cannavale.

Het leven van een aan de kunst toegewijde musicus wordt verstoord als een machthebber zijn vrouw en kinderen inpalmt. Als hij bij het Vaticaan zijn huwelijk geannuleerd tracht te krijgen, wordt hij nog meer vernederd, maar hij weet zich met cultuur en menselijkheid op de tiran te wreken. Deze symbolische film wisselt klucht- met horroreffecten af en satire met filosofie, maar steunt daarbij vooral op wijdlopige dialogen. Een knappe rol van Wallach als de potentaat, maar Manfredi zet zijn 'underdog' erg voorspelbaar aan. Bevilacqua heeft een zinnige boodschap, maar verpakt hem in een uiterst afmattende film.

C'eravamo tanto amati

Italië 1974. Drama van Ettore Scola. Met o.a. Vittorio Gassman, Nino Manfredi, Stefania Sandrelli, Stefano Satta Flores en Giovanna Ralli.

Drie vrienden uit het verzet groeien in de na-oorlogse Italiaanse ontwikkelingen steeds verder van hun oorspronkelijke idealen vandaan, maar ondanks alle ontstane barri[KA2]eres blijkt hun vriendschap na twintig jaar nog intact gebleven. Meesterlijk geconstrueerd scenario geeft compleet, tragi-komisch en kritisch tijdsbeeld. De filmhobby van een der hoofdpersonen is aanleiding voor een beeld van de vercommercialisering van de Italiaanse cinema, waarvoor Vittorio de Sica als voorbeeld wordt genomen (die overigens zelf zijn medewerking verleende, net als Federico Fellini en Marcello Mastroianni, die zichzelf spelen). Doorbraak- film van Scola. Het scenario van Age (Agenore Inrocci), Scarpelli (Furio Scarpelli) en regisseur Scola (als Scola). Het camerawerk is van Claudio Cirillo.

Pane e cioccolata

Italië 1973. Drama van Franco Brusati. Met o.a. Nino Manfredi, Anna Karina, Johnny Dorelli, Paolo Turco en Ugo D'Alessio.

Een gastarbeider in Zwitserland houdt zijn verblijfsvergunning zolang hij werk heeft. Hij moet zich derhalve in de meest bizarre en vernederende bochten wringen om zijn baantje te houden. De keuze tussen zelfrespect en een terugkeer naar Italië blijft moeilijk. De opzet om tot een overtreffende trap in ervaringen te komen, ontneemt de satire uiteindelijk zijn aannemelijkheid. De ontevreden producent hield bovendien de export van de film tegen, zodat Brusati deze in gedeeltes over de grens moest smokkelen om na vijf jaar een hit te scoren in Frankrijk en Amerika. Ook bekend als BREAD AND CHOCOLATE.

Roma bene

Frankrijk​/​​Italië​/​​Duitsland 1972. Misdaad van Carlo Lizzani. Met o.a. Senta Berger, Vittorio Caprioli, Philippe Leroy, Virna Lisi en Nino Manfredi.

Een diefstal op een feest van de Romeinse jet-set haalt politie-inspecteur Manfredi binnen, wiens onderzoek stuk loopt op de onverzettelijke solidariteit van de bourgeoisie die schone schijn wil ophouden. Een maatschappijkritisch alibi voor een lamlendige schildering van een lamlendig wereldje met een reeks van sterren in min of meer gewaagde situaties.

Lo chiameremo Andrea

Italië 1972. Komedie van Vittorio De Sica. Met o.a. Nino Manfredi, Mariangela Melato, Antonino Faa Di Bruno, Maria Pia Casilio en Guido Cerniglia.

Een met een collega getrouwde onderwijzeres slaagt er na jaren huwelijk niet in om zwanger te worden. Terwijl de echtgenoot de mogelijkheid van steriliteit niet onder ogen wenst te zien, raakt de vrouw schijnzwanger, maar ondanks deze teleurstelling geven ze de moed niet op. De komedie hangt meer op traditie en bijgeloof dan op vorderingen in de medische kennis en doet op een innemende manier ouderwets aan. Een goed getroffen eerste helft en een knappe rol van Melato, tussen intelligentie en irrationaliteit in, gaan tegen het eind verloren in een voorspelbare kluchtigheid.

Le Avventure di Pinocchio

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 1972. Familiefilm van Luigi Comencini. Met o.a. Andrea Balestri, Nino Manfredi, Gina Lollobrigida, Vittorio De Sica en Mario Adorf.

De marionet van een houtbewerker wordt door een fee omgetoverd tot een jongetje dat door zijn ondernemingsdrang in allerlei avonturen belandt (waarvoor hij geregeld wordt bestraft met het weer veranderen in een houten pop) alvorens definitief met zijn vader herenigd te worden. Dit uiterst vindingrijke en stijlvolle filmversie van Carlo Collodi's sprookje - samengesteld uit een langere tv-serie - wordt qua strekking door Comencini omgedraaid tot een pleidooi tegen de repressieve opvoeding die de vitaliteit kortwiekt, waardoor Lollobrigida's pedagogische fee de ergste 'schurk' van het geheel wordt. Het scenario is van Comencini en Suso Cecchi d'Amico. Het camerawerk is van Armado Nannuzzi.

Girolimoni, il mostro di Roma

Italië 1972. Drama van Damiano Damiani. Met o.a. Nino Manfredi, Orso Maria Guerrini, Gabriele Lavia, Anna Maria Pescatori en Roberto Bruni.

Terwijl het fascisme in 1927 Italië rust en orde heeft beloofd, heerst in Rome paniek door een serie lustmoorden op jonge meisjes. Mussolini zelf verordent dat de dader tot elke prijs gevangen moet worden en de arrestatie van een verdachte krijgt dan ook enorme publiciteit. De man blijkt onschuldig, maar de pers krijgt daarover een publikatieverbod om het vertrouwen in het gezag niet te ondermijnen. Deze merkwaardig tweeslachtige film wekt de indruk dat de regisseur een sociaal-politiek drama wilde maken, maar Manfredi maakt er in zijn bravoure-rol als de onschuldige verdachte een parodie van die botst met de aangedikte scènes van de massahysterie.

Conspirateurs, Les

Italië​/​​Frankrijk 1972. Drama van Luigi Magni. Met o.a. Robert Hossein, Nino Manfredi, Claudia Cardinale, Enrico Maria Salerno en Renaud Verley.

Het 19e eeuwse Italië. De Carbonari vechten tegen de tirannie van paus en leger. Twee van hen steken een verrader dood. Ze worden gearresteerd en ter dood veroordeeld, maar ze zullen pas worden geëxecuteerd als ze berouw tonen. Dat geeft enkele vrienden de tijd voor een reddingsactie. Geen suspense, maar de Pauselijke Staat van die tijd wordt op fijnzinnige, subtiele en ontroerende wijze tot leven gewekt door het camerawerk van deze barokke regisseur, die zich niets van heilige huisjes aantrekt en buiten zijn eigen land te weinig bekendheid heeft. Deze film, die in Frankrijk pas in 1972 te zien was, werd al in 1969 opgenomen. In Rome draaide hij verscheidene jaren.

Per grazia ricevuta

Italië 1971. Komedie van Nino Manfredi. Met o.a. Nino Manfredi, Lionel Stander, Delia Boccardo, Paola Borboni en Fausto Tozzi.

Benedetto Parisi, een weesje, ontsnapt als tien-jarige op een verondersteld wonderbaarlijke wijze aan de dood. Als volwassene (Manfredi) gaat hij nog steeds gebukt onder deze religieuze belasting, waarvoor zelfs zijn athe[KA3]istische schoonvader Oreste Micheli (Stander) hem geen uitkomst kan bieden als hij weer door een wonder gered lijkt te worden. Een zeker voor Italië opmerkelijke satire tegen de religie, waarvan de doorwerkende fnuikende invloed scherp aan de kaak wordt gesteld, met voldoende andere treffende en komische elementen om de film in evenwicht te houden. Regisseur/hoofdrol en medescenarioschrijver Manfredi werd in Cannes onderscheiden voor zijn veelbelovende eersteling. Het scenario is van Piero De Bernardi, Leonardo Benvenuti en regisseur Manfredi naar diens verhaal. Het camerawerk is van Armando Nannuzzi. Eastmancolor, Mono.

La Betìa

Joegoslavië​/​​Italië 1971. Komedie van Giangfranco de Bosio. Met o.a. Nino Manfredi, Rosanna Schiaffino, Smoki Samardi, Mario Carotenuto en Eva Ras.

Een op de mooie dochter van een dorpsnotabele verliefde boer roept, om haar te veroveren, de hulp in van een praatjesmaker, die daartoe echter aanspraak maakt op de helft van diens huwelijksleven. Zijn eigen echtgenote eist mogelijkheden voor zichzelf. Een befaamd theaterregisseur oogstte op de planken een groot succes met de voorstelling van Ruzantes 16e-eeuwse komedie, maar in deze filmbewerking is de poëzie van de dialogen geschrapt en ontneemt de taalbarrière en de nasynchronisatie van de co-produktie met Joegoslavië alle spontaniteit aan het spel. De stijlvolle aankleding, uitbundigheid en gezonde vulgariteit maken het toch tot een boeiende, hoewel al te lange kostuumklucht.

Rosolino Paternò, soldato

Italië​/​​Joegoslavië 1970. Oorlogsfilm van Nanni Loy. Met o.a. Nino Manfredi, Jason Robards, Martin Landau, Peter Falk en Scott Hylands.

In Sicilië is tijdens de zomer van 1943 de Siciliaan Rosolino Paternò de gids van de Amerikaanse militaire bevelhebber in de strijd tegen Fort Xifonio. Het wordt één grote ramp, tegelijk treurig en komisch, in deze heerlijke komedie met een vreemde bezetting. Scenario van Age en Scarpelli.

Contestazione generale

Italië 1970. Komedie van Luigi Zampa. Met o.a. Vittorio Gasmann, Nino Manfredi, Alberto Sordi, Marina Vlady en Michel Simon.

Drieluik.I. Gegoede burgers van middelbare leeftijd komen in opstand tegen de establishment en een avant-garde artiest die van een tv-programma een protestactie maakt. II. De zaakwaarnemer van een miljonair geeft de brui aan de grillige willekeur van zijn chef. III. Een dorpspastoor wordt vals beschuldigd een verhouding te hebben met een lokettiste, maar zijn ontmoeting met een getrouwde dominee brengt hem op bepaalde ideeën. Na een zwakke eerste episode met ongetemde schmiere van Gasmann zijn de volgende delen uiterst boeiend, zowel dankzij de vernuftige scenario's met verrassend ironische verwikkelingen als treffende spelprestaties. Zampa evenaart zijn uitstekende komedies uit de jaren veertig.

Vedo Nudo

Italië 1969. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Nino Manfredi, Sylva Koscina en Enrico Maria Salerno.

Een vrolijke film over een man die overal naakte vrouwen ziet, zelfs als ze aangekleed zijn. Of ze nu op de televisie zijn, in tijdschriften of op posters staan, of op straat lopen, hij ziet niets anders dan naakte vrouwen totdat hij een zenuwinzinking krijgt en naar een kliniek gaat. Manfredi levert een superieure acteerprestatie en de film is vaardig geregisseerd door Risi.

Nell'anno del Signore

Italië 1969. Historische film van Luigi Magni. Met o.a. Nino Manfredi, Claudia Cardinale, Robert Hossein, Ugo Tognazzi en Enrico Maria Salerno.

Nino Manfredi speelt een Romeinse schoenlapper in 1825 die met een joods meisje samenwoont en in werkelijkheid de anonieme dichter Pasquino is, die op satirische wijze het pauselijk ambt bekritiseert. Goed gefilmd en gespeeld, een genoegen om naar te kijken.

Straziami, ma di baci saziami

Italië 1968. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Nino Manfredi, Ugo Tognazzi, Pamela Tiffin, Moira Orfei en Livio Lorenzon.

Een kapper wordt verliefd op de dorpsschone, maar roddel van een jaloerse rivale leidt tot een breuk. Hij vindt haar terug in Rome als echtgenote van een doofstomme kleermaker. Deze satire op kasteelromans biedt tegelijk kritische notities over man- vrouwverhoudingen op zijn Italiaans. Gebrek aan kennis aan het geheel van gewoonten maakt de film buiten Italië minder doeltreffend, maar de dwaze komedie en ongegêneerde rollen van de beide acteurs blijven vermakelijk genoeg.

Riusciranno i nostri eroi a ritrovare l'amico misteriosamente scomparso in Africa?

Italië 1968. Komedie van Ettore Scola. Met o.a. Alberto Sordi, Bernard Blier, Nino Manfredi, Franca Bettoja en Manuel Zarzo.

Een overwerkte uitgever besluit naar Afrika te gaan om zijn zwager op te sporen. Deze heeft namelijk al jaren geen teken van leven meer gegeven. Samen met zijn accountant volgt hij het spoor door het halve continent, waar de gezochte man in de meest uiteenlopende gedaantes - van missionaris tot huurling - in actie is geweest. Tenslotte vinden ze hem als 'regen-god' die niet meer terug wil naar de beschaving. De eerste komedie van Scola met duidelijk politiek engagement: racisme, kolonialisme, klassenstrijd. Hij neemt daar erg lang de tijd voor en offert daarvan te veel voor de overigens vermakelijke mannetjesmakerij van zijn sterren.

Italian secret service

Italië 1968. Komedie van Luigi Comencini. Met o.a. Nino Manfredi, Françoise Prévost, Clive Revill, Gastone Moschin en Giorgia Moll.

Een oud-verzetsstrijder krijgt opdracht om een neo-nazi te liquideren, maar schakelt door gebrek aan koelbloedigheid nog vier anderen in. Hun slachtoffer blijkt in werkelijkheid een Amerikaan die de formule van coca cola aan Rusland wil verkopen. Deze film, uit de periode dat Comencini om te kunnen werken moest inhaken op bioscoopmodes, is nog altijd aardiger dan de meeste spionageparodieën, vooral dankzij dynamische beginscènes en de komische rol van Manfredi.

Il Padre di famiglia

Italië​/​​Frankrijk 1967. Drama van Nanni Loy. Met o.a. Nino Manfredi, Leslie Caron, Claudine Auger, Ugo Tognazzi en Mario Carotenuto.

Twee architectuurstudenten worden na de oorlog verliefd op elkaar en trouwen, hoewel zijn idealisme botst met haar pragmatisme. Doordat ze een reeks niet geplande kinderen krijgen moet zij haar carri[KA2]ere opgeven, terwijl hij door een confrontatie met bouwspeculaties steeds meer van zijn uitgangspunten vervreemdt. Hij verwijt zijn gezin z[KA1]i[KA1]jn mislukking; haar pogingen om hem te steunen en te stimuleren resulteren in een zenuwinstorting. Zeker voor het Italiaans patriarchaatsbesef is dit een zinnige en kritische tragikomedie, vooral dankzij het acteren van Manfredi en - heel verrassend - Caron. Een treffend bijrolletje van Tognazzi (als de oude huisvriend) die de tijdens de opnamen overleden Totò verving.

Operazione San Gennaro

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Italië 1966. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Nino Manfredi, Senta Berger, Mario Adorf, Claudine Auger en Totò.

Een trio Amerikaanse gangsters wil de schat uit de San Gennaro-kerk in Napels stelen en zoekt contact met de lokale onderwereld, met name Dudu (Manfredi) die liever lui dan moe is. Deze onderhoudende combinatie van misdaadkomedie en Italiaanse zedensatire is het sterkst in de laatste aspecten, ondanks de beoogde flirt naar de internationale bioscoopmarkt. De gemengde rolbezetting heeft de nodige verve.

Io la conosceve bene

Italië​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1966. Drama van Antonio Pietrangeli. Met o.a. Stefania Sandrelli, Mario Adorf, Jean-Claude Briarly, Joachim Fuchsberger en Nino Manfredi.

Deels uit goedhartigheid, deels uit gedachteloos opportunisme vervult een jonge manicure (fraaie hoofdrol van de pas 19-jarige Stefania Sandrelli) de object-rol die de mannenmaatschappij van haar verwacht en brengt het zo zelfs tot een carrière als filmster. Een schrijver raakt door de leegheid van haar bestaan geïntrigeerd en merkt dat ieder van haar vroegere contacten een ander beeld van haar heeft en dat niemand haar echt kent. Intrigerende en gevoelige tragikomedie waarvoor Ettore Scola het scenario schreef.

Adulterio all'Italiana

Italië 1966. Komedie van Pasquale Festa Campanile. Met o.a. Catherine Spaak, Nino Manfredi, Maria Grazia Buccella, Akim Tamiroff en Vittorio Caprioli.

Een jonge vrouw ontdekt dat haar echtgenoot haar bedriegt met haar beste vriendin en dreigt hem ooit met gelijke munt te zullen terugbetalen. De man wordt sindsdien voortdurend geplaagd door wantrouwen en achtervolgt zijn vrouw in allerhande vermommingen. Deze komedie over de Italiaanse dubbele moraal - de man mag wel, de vrouw niet - wordt bekwaam geacteerd en lichtvoetig in beeld gebracht. Een poging tot het scheppen van een werelds beeld leidt echter tot extravagante kleding en kapsels waarmee de actrices voor aap lopen. Scenario van de regisseur, Luigi Malerba en Ottavio Alessi. Camerawerk van Roberto Gerardi.

Una Rosa per tutti

Italië 1965. Komedie van Franco Rossi. Met o.a. Claudia Cardinale, Nino Manfredi, Mario Adorf, Akim Tamiroff en Lando Buzzanca.

Een ongecompliceerde schoonheid in Rio de Janeiro verdeelt haar gunsten over zeven verschillende mannen op even zovele dagen, tot een Italiaanse arts haar aan het twijfelen brengt en zegt dat ze een keus moet maken. Dus stelt ze haar minnaars op de proef om te ontdekken wie haar liefde het meest waard is. Hoewel geïnspireerd op een Braziliaanse toneelkomedie, lijkt de film zó op NEVER ON SUNDAY, dat hij ondanks de aantrekkelijke Cardinale en de locaties uiterst voorspelbaar is.

Thrilling

Italië 1965. Komedie van Ettore Scola, Carlo Lizzani en Gian Luigi Polidoro. Met o.a. Nino Manfredi, Walter Chiari, Alberto Sordi en Sylva Koscina.

Een bijzonder knap in elkaar gestoken situatie-komedie in drie episoden, elk met een eigen regisseur. De drie verhalen gaan steeds over mannen die in moeilijkheden komen door de leugens en draaierijen van hun vrouwen of vriendinnen.

Questa volta parliamo di uomini

Italië 1965. Komedie van Lina Wertmüller. Met o.a. Nino Manfredi, Luciana Paluzzi, Milena Vukotic, Margaret Lee en Patrizia De Clara.

Het eerste deel van dit komische vierluik gaat over een rijke vrouw die steelt uit verveling. Dat komt mooi uit als haar echtgenoot bijna failliet gaat. In het tweede deel weet een messenwerper in zijn act zijn vrouw maar niet te missen, hij moet aan de bril. Ook het derde en vierde deel gaan over ongewone relaties tussen mannen en vrouwen. Regisseur Wertmüller weet daar wel weg mee, zoals ze in 1972 bijvoorbeeld liet zien in het hilarische Mimì metallurgico ferito nell'onore. Deze film is minder briljant, maar nog steeds de moeite waard.

Made in Italy

Italië 1965. Nanni Loy. Met o.a. Walter Chiari, Aldo Fabrizi, Sylva Koscina, Virna Lisi en Anna Magnani.

Italianen die als gastarbeiders naar Zweden onderweg zijn, wisselen herinneringen uit aan typerende aspecten van het vaderland die worden verbeeld in een groot aantal satirische, korte sketches met mikpunten variërend van bureaucratie en dubbele moraal tot kerk en verkeerschaos. Niet alle onderdelen van het door Ettore Scola geschreven scenario zijn even sterk, maar het hoge tempo en de uitgebreide sterbezetting weten de aandacht geamuseerd vast te houden. Hoogtepunt is Magnani die met een groot gezin vergeefs probeert een drukke straat over te steken.

I Complessi

Italië 1965. Komedie van Dino Risi, Franco Rossi en Luigi Filippo d' Amico. Met o.a. Nino Manfredi, Ugo Tognazzi, Alberto Sordi, Franco Fabrizi en Gaia Germani.

Een episodenfilm: I Een verlegen werknemer wil op het personeelsfeestje zijn liefde aan een collega verklaren, maar wordt gestrikt door een hitsige oude vrijster. II Een vooraanstaande intellectueel wil een seks-film doen verdwijnen, waarin zijn echtgenote ooit speelde. III Ondanks de handicap van een paardengebit brengt een man het tot tv-presentator. Deze Commedia all'Italiana in kort bestek is wisselend van niveau, hoewel Risi's sketch een juweeltje van observatie is. Tognazzi en Sordi tillen zwakkere bijdragen boven matte regie uit.

Controsesso

Italië 1965. Komedie van Franco Rossi, Marco Ferreri en Renato Castellani. Met o.a. Nino Manfredi, Ugo Tognazzi, Anna-Maria Ferrero en Dolores Wettach.

Deze film bevat drie verhalen, gewijd aan de seks en zijn problemen; het eerste verhaal gaat over een echtpaar dat ter stimulatie cocaïne probeert, het tweede over een leraar en zijn vroegrijpe leerling; het laatste deel gaat over een musicus die naarstig zijn vrouwelijke manager probeert te versieren. Er is af en toe flink wat te lachen, maar regie en spel zijn onevenwichtig.

Bambole!

1965. Dino Risi. Met o.a. Nino Manfredi, Mauro Bolognini, Franco Rossi, Luigi Comencini en Gina Lollobrigida.

Deze film bevat drie verhalen, gewijd aan de seks en zijn problemen; het eerste verhaal gaat over een echtpaar dat ter stimulatie cocaïne probeert, het tweede over een leraar en zijn vroegrijpe leerling; het laatste deel gaat over een musicus die naarstig zijn vrouwelijke manager probeert te versieren. Er is af en toe flink wat te lachen, maar regie en spel zijn onevenwichtig.

A Rose For Everyone

1965. Franco Rossi. Met o.a. Nino Manfredi, Mario Adorf en Claudia Cardinale.

Deze film bevat drie verhalen, gewijd aan de seks en zijn problemen; het eerste verhaal gaat over een echtpaar dat ter stimulatie cocaïne probeert, het tweede over een leraar en zijn vroegrijpe leerling; het laatste deel gaat over een musicus die naarstig zijn vrouwelijke manager probeert te versieren. Er is af en toe flink wat te lachen, maar regie en spel zijn onevenwichtig.

Le Bambole

Frankrijk​/​​Italië 1964. Komedie van Dino Risi, Franco Rossi, Luigi Comencini en Mauro Bolognini. Met o.a. Virna Lisi, Nino Manfredi, Monica Vitti, John Karlsen en Elke Sommer.

Episodenfilm. Aantrekkelijke vrouw blijft zo lang telefoneren dat haar echtgenoot troost in de liefde gaat zoeken bij de buurvrouw. Slurpen van soep door man wekt de moordlust van zijn vrouw. Een Zweedse komt wetenschappelijk voorbereid in Itali[KA3]e de verwekker van haar kind zoeken. Hoogbejaarde prelaat laat zich naar Rome vergezellen door zijn neef die door hotelhoudster wordt verleid. Korte opzet geeft talent voor en achter camera nauwelijks een kans. Deel 1 is wel leuk, maar voorspelbaar; 2 en 3 alleen maar flauw en alleen deel 4 komt echt amusant en pikant tot leven (en bracht Lollobrigida bij de zedenpolitie, hoewel het 'scandaleuze' meer zat in koppelaarsrol van geestelijke).

Il Gaucho

Italië​/​​Argentinië 1964. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Vittorio Gassman, Nino Manfredi, Amedeo Nazzari, Silvana Pampanini en Maria Grazia Buccella.

De Italiaanse delegatie die een filmfestival in Buenos Aires bezoekt, bestaat uit een aantal sterren in opkomst of op hun retour, een militante scenarioschrijver en een fortuinjager. Bij aankomst ontmoeten ze een groep ge[KA3]emigreerde landgenoten die het minder goed voor de wind gaat dan ze proberen voor te geven. Hun verblijf loopt uit op teleurstellingen en een ontmaskering van de fa[KA10]cades. De enige uitzondering vormt een (troost)prijsje op het festival. Deze meer melancholieke dan venijnige satire, o.a. door het gebruik van [KA2]echte sterren-van-weleer (zoals Pampanini) toont vooral een mooie rol van Manfredi als de emigrant die het niet gemaakt heeft.

El Verdugo

Italië​/​​Spanje 1964. Komedie van Luís Garcia Berlanga. Met o.a. Nino Manfredi, Emma Penella, José Isbert, José Luis Lopez Vasquez en Ángel Álvarez.

Jos[KA1]se Luis Rodriguez (Manfredi), een jonge begrafenisondernemer is getrouwd met Carmen (Penella), de dochter van de Spaanse staatsbeul Amadeo (Isbert), die na zijn pensionering zijn dienstwoning zal verliezen en daarom zijn schoonzoon overhaalt hem op te volgen als beul, met de geruststelling dat er op het laatste moment toch altijd gratie wordt verleend. Ondanks al zijn tegenstribbelingen moet de schoonzoon toch een keer het schavot bedienen. De scenario- inbreng van Rafael Azcona geeft venijnige impulsen aan het werk van de tot dan toe milde satiricus Berlanga, die in zwarte humor opmerkelijke resultaten bereikt, maar achterblijft bij Azcona`s vaste filmpartner Marco Ferreri. Door co-productie met Itali[KA3]e kon de film zich onttrekken aan Franco`s censuur. De film ging er in premi[KA2]ere (in 1963), maar kwam pas uit in Spanje op 17 februari 1964. Het scenario is van Rafael Azcona, Ennio Flaiono en regisseur Berlanga. Het camerawerk is van Tonino Delli Colli. Wstrex Recording System.

Alta infedeltà

Frankrijk​/​​Italië 1964. Komedie van Franco Rossi, Luciano Salce, Elio Petri en Mario Monicelli. Met o.a. Nino Manfredi, John Phillip Law, Fulvia Franco, Monica Vitti en Jean-Pierre Cassel.

Episodefilm. Jaloerse echtgenoot merkt met genoegen dat de aandacht van Brit niet zijn vrouw, maar hemzelf geldt. Wantrouwende echtgenote verleidt huisvriend, maar blijft zo doormopperen dat ze nauwelijks merkt dat het gebeurt. Een echtpaar brengt fleur in hun relatie door elkaar als zogenaamde onbekenden te versieren. Een gokker heeft alles verloren en kan alleen zijn vrouw nog inzetten. Film is uitschieter door hoog en amusant niveau van alle delen, hoewel sketch 1 en sketch 3 - als variant op The Lover van Harold Pinter - ironische uitschieters blijken. Goed spel in alle rollen.

La Parmigiania

Italië 1963. Komedie van Antonio Pietrangeli. Met o.a. Catherine Spaak, Nino Manfredi, Salvo Randone, Didi Perego en Lando Buzzanca.

Inwonend nichtje van een priester wordt verliefd op een seminarist, maar deze kan de druk van de buitenwereld niet aan en vlucht terug naar het klooster, zodat het meisje haar eigen weg moet zoeken. En die weg gaat ze door gebruik van haar charmes tegenover mannen, die stuk voor stuk morele schipperaars blijken, zodat ze een illusieloze opportuniste wordt. Pietrangeli was vrijwel de enige Italiaan die de omschrijving 'vrouwenregisseur' verdiende en maakte hier optimaal gebruik van de nog half- argeloze vroegrijpheid van Spaak. De diverse kneusjes die ze treft worden met milde melancholie getypeerd, met opvallende rollen van Manfredi en Randone.

I cuori infranti

Italië 1963. Drama van Gianni Puccini en Vittorio Caprioli. Met o.a. Nino Manfredi, Norma Bengel, Franca Valeri, Aldo Giuffrè en Paola Quattrini.

Twee verhalen in een film: LA MANIA DI FATMA gaat over Carlo, die wil trouwen met Lisa, de dochter van Kapitein Von Tellen. Fatma, zijn vroegere minnares, probeert een stokje te steken voor dat huwelijk. Ze weet Lisa bang te maken en Carlo komt in de gevangenis vanwege een valse beschuldiging. ...E VISSERO FELICI gaat over een gelukkig getrouwd stel met een kind van zes. Hij zorgt voor het huishouden, terwijl zij geld verdient met prostitutie. Als zij, na een dagje aan het strand, door de zon verbrand is, neemt haar hij werk over.

Le Motorizzate

Spanje​/​​Italië​/​​Frankrijk 1962. Komedie van Camillo Mastrocinque. Met o.a. France Anglade, Walter Chiari, Pierre Doris, Sophie Desmarets en Michel Galabru.

Een reeks komische sketches zonder onderling verband over de gevolgen van een verkeerschaos en de hebbelijkheden van automobilisten. De film wisselt voor de hand liggende grappen (een non achter het stuur) met origineler vondsten (een werkloze in politie-uniform geeft instructies die tot overtredingen leiden die hij voor eigen rekening verbaliseert), maar er wordt over de hele linie aanstekelijk (over)geacteerd. Chiari als belaagde voetganger is de leukste. Een onvoorziene grap is dat de destijds zeer overdreven verkeersdrukte door de werkelijkheid inmiddels ver is overtroffen.

L' Amore difficile

Italië​/​​Spanje 1962. Komedie van Sergio Sollima, Luciano Lucignani, Alberto Bonucci en Nino Manfredi. Met o.a. Enrico Maria Salerno, Catherine Spaak, Vittorio Gassman, Nadia Tiller en Lilli Palmer.

Doorsnee vierluik over obstakels in de erotiek heeft één juweeltje, van en met Manfredi als soldaat die zonder woorden in een drukke trein een jonge weduwe verleidt. Andere sketch heeft verrukkelijke rol van Palmer als Duitse toeriste die vreest voor/hoopt op spreekwoordelijke hitsigheid van Italianen.

Anni ruggenti

Italië​/​​Frankrijk 1962. Komedie van Luigi Zampa. Met o.a. Nino Manfredi, Michèle Mercier, Gino Cervi, Françoise Prévost en Salvo Randone.

Een verzekeringsagent komt in 1937 in een Zuiditaliaans stadje, waar hij wordt aangezien voor een fascistische partijfunctionaris die incognito een inspectiebezoek zal gaan afleggen. Door een misverstand gaat hij door de offici[KA3]ele fa[KA10]cade heen kijken en wordt zijn eigen politieke overtuiging aan het wankelen gebracht. Deze zoveelste variant op Gogol`s [KL]Revisor[KLE] is ideaal voor maatschappelijke satire, waarbij aanpassingen aan nationaliteit en periode nauwelijks nodig blijken (zodat er voor wie het orgineel kent ook weinig verrassingen zijn).

Il Giudizio universale

Frankrijk​/​​Italië 1961. Drama van Vittorio De Sica. Met o.a. Anouk Aimée, Mike Bongiorno, Ernest Borgnine, Eleonora Brown en Maria Pia Casilio.

Een mysterieuze stem kondigt de bevolking van Napels het Laatste Oordeel aan en brengt de inwoners na hun aanvankelijke ongeloof dusdanig in paniek dat zij hun besognes van het moment vergeten. Op een aangekondigd tijdstip breekt niet méér dan een hevig onweer los, waarna iedereen weer onveranderd in zijn oude hebbelijkheden en stokpaardjes vervalt. Een jaren-oud project van De Sica en schrijver Cesare Zavattini werd door producent gezien als een all star-spektakel. Daardoor verzandde de opzet op een verwarde en verwarrende manier in tientallen losse episodes zonder samenhang of scherpte. Door de montage werd de uitgedijde film drastisch ingekort, zodat het enige plezier dat men aan deze film kan beleven het herkennen van de vele bekende gezichten is onder wie de niet-professionele acteurs uit de De Sica's neo-realistische films.

Il Carabiniere a cavallo

Italië 1961. Komedie van Carlo Lizzani. Met o.a. Nino Manfredi, Annette Stroyberg, Peppino De Filippo en Maurizio Arena.

Een politieman ontwerpt een strategie om met zijn vriendin te kunnen trouwen en daarbij de reglementen te omzeilen. Deze komedie is nogal voorspelbaar, maar de acteurs zijn sympathiek en geestig.

A cavallo della tigre

Italië 1961. Drama van Luigi Comencini. Met o.a. Nino Manfredi, Mario Adorf, Gian Maria Volonté, Raymond Bussières en Valeria Moriconi.

Giacinto Rossi (Nino Manfredi) heeft geld nodig, en bedenkt een plan: hij begraaft op een landweggetje kostbaarheden, doet alsof hij is overvallen, om later de buit weer op te halen. Het loopt mis. Hij belandt in de gevangenis, waar hij samen met een aantal echte criminelen probeert te ontsnappen, maar ook dat blijkt niet zo makkelijk. Zwart-komische zedenschets in sfeervol zwart-wit van Comencini, de Italiaanse regisseur die veel succes had met komedies, maar vooral met zijn mini-serie voor tv The Adventures of Pinocchio (1972). Mooie schurkenrol van Gian Maria Volontè (A Fistful of Dollars).

Le Pillole di Ercole

Italië​/​​Frankrijk 1960. Komedie van Luciano Salce. Met o.a. Nino Manfredi, Sylva Koscina, Vittorio De Sica, Jeanne Valérie en Francis Blanche.

Een braaf getrouwde arts slikt op een medisch congres libido-verhogende pillen en verleidt zijns ondanks de vrouw van een collega. Deze wil zich wreken met een tegenmanoeuvre, waartegen de anti-held zich wapent door een jonge Française voor zijn echtgenote te laten doorgaan. De amoureuze kluchtverwikkelingen zijn ouder dan Feydeau, maar worden met verve geplaatst in een moderne situering en zonder logge kwasi-pikanterie.

Crimen

Frankrijk​/​​Italië 1960. Thriller van Mario Camerini. Met o.a. Vittorio Gassman, Silvana Mangano, Alberto Sordi, Nino Manfredi en Dorian Gray.

Rijke oude vrouw is in een villa te Monte-Carlo vermoord en politie-commissaris zoekt de verdachte bij drie Italiaanse echtparen die om andere redenen dan toerisme in Monaco te zijn. Vermakelijke misdaadkomedie heeft een sterke rolbezetting in topvorm en een satirisch scenario dat tot en met de ontknoping verrassend blijft.

L'Impiegato

Italië 1959. Drama van Gianni Puccini. Met o.a. Nino Manfredi, Eleonora Rossi Drago en Anna-Maria Ferrero.

Een bescheiden ambtenaar reageert de frustraties van zijn beroep af in fantastische dromen, die echter omslaan in nachtmerries waarin hij wordt geterroriseerd door een kreng van een vrouw. Er wordt goed geacteerd, maar het script zou beter kunnen.

I ragazzi dei Parioli

Italië 1959. Komedie van Sergio Corbucci. Met o.a. Nino Manfredi, Raf Mattioli, Alassandre Panaro en Enzo Turco.

Twee uitgebluste jongeren omstreeks 1960, rijk, lui en verveeld, nodigen meisjes bij hen thuis uit onder het valse voorwendsel dat ze filmsterren van hen zullen maken. Een nogal malle, ongeloofwaardige komedie, maar goed gespeeld. De film is niks bijzonders.

Audace colpo dei soliti ignoti

Italië 1959. Komedie van Nanni Loy. Met o.a. Vittorio Gassman, Renato Salvatori, Claudia Cardinale, Nino Manfredi en Vicky Ludovici.

Vervolg op I SOLITI IGNOTI. De onhandige inbrekers slagen er ditmaal wel in een kraak te zetten, maar hun gestuntel gaat nu over waar ze de poet moeten laten. Minder verrassend dan het eerste deel en Totò en Mastroianni worden node gemist.

Venezia, la luna e tu

Frankrijk​/​​Italië 1958. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Alberto Sordi, Marisa Allasio, Ingeborg Schöner, Nino Manfredi en Vicky Michaels.

Een ijdele gondolier heeft zoveel succes bij toeristes in Venetië dat zijn verloofde er de brui aan geeft en zich troost met een serieuzer collega. Ondertussen loopt zijn gelijktijdige flirt met twee Amerikaanse vriendinnen uit de hand, omdat ze om hem hun verblijf verlengen. Deze onderhoudende komedie neemt het toeristische cliché van de latin lover op de hak en spaart de toeschouwer een reis naar de dogenstad uit. Sordi is echter zo onuitstaanbaar dat de sympathie uitgaat naar de veronderstelde kleurlozer Manfredi.

Los años rugientes

Italië 1958. Luigi Zampa. Met o.a. Gino Cervi e.e, Valentina Cortese en Nino Manfredi.

Een ijdele gondolier heeft zoveel succes bij toeristes in Venetië dat zijn verloofde er de brui aan geeft en zich troost met een serieuzer collega. Ondertussen loopt zijn gelijktijdige flirt met twee Amerikaanse vriendinnen uit de hand, omdat ze om hem hun verblijf verlengen. Deze onderhoudende komedie neemt het toeristische cliché van de latin lover op de hak en spaart de toeschouwer een reis naar de dogenstad uit. Sordi is echter zo onuitstaanbaar dat de sympathie uitgaat naar de veronderstelde kleurlozer Manfredi.

Carmela è una bambola

Italië 1958. Romantiek van Gianni Puccini. Met o.a. Nino Manfredi, Gianrico Tedeschi, Gianni Bonagura, Piera Arico en Marisa Allasio.

In Napels belooft een arrogante nietsnut van een vader dat zijn dochter Carmela (Allasio) zal trouwen met een rijke edelman, al heeft het kind dan ook rechten gestudeerd. Jammer genoeg lijdt dochterlief aan een bepaalde vorm van slaapwandelen, die haar iedere nacht doet belanden op de kamer van Toto (Manfredi), een jongeman die slecht valt bij vader. Maar tenslotte slaagt Carmela er toch in met haar geliefde Totò te trouwen. Alassio is mooier dan ooit in deze film. De regie is van Puccini, die begin '40 hoofdredacteur was van een door de staat uitgegeven filmtijdschrift, maar die in 1943 op beschuldiging van hulp aan het verzet werd gearresteerd door de fascisten van Mussolini.

Caporale di giornata

Italië 1958. Drama van Carlo Ludovico Bragaglia. Met o.a. Nino Manfredi, Maurizio Arena, Franca Rame, Rossella Como en Gianni Musy.

In het wachthuisje voor een kazerne wordt een vondeling aangetroffen, met een briefje waarop de voornaam van zijn vader staat. De kolonel geeft opdracht iedereen met die naam te verhoren. Behalve wat humor heeft de film niet veel te bieden.

Susanna tutta panna

Italië 1957. Musical van Steno. Met o.a. Marisa Allasio, Germana Cobos, Nino Manfredi, Alberto Bonucci en Bice Valori.

Een man probeert een banketbakkersmeisje dat op haast ziekelijk wijze haar cake-recept verborgen houdt, zo ver te krijgen dat ze het toch prijsgeeft door haar het hof te maken. Allasio is lieftallig en geloofwaardig als banketbakkersmeisje en Manfredi laat zien dat hij een opkomend talent is. Een onderhoudende film met goed spel.

Camping

Italië 1957. Komedie van Franco Zeffirelli. Met o.a. Marisa Allasio, Nino Manfredi en Paolo Ferrari.

Het regiedebuut van Franco Zeffirelli gaat over een jongen en een meisje, die besluiten samen op vakantie te gaan. Echter de broer van het meisje reist hen achterna en dat wordt hem door het verliefde stel niet in dank afgenomen.

Lo Scapolo

Italië 1956. Komedie van Antonino Pietrangeli. Met o.a. Alberto Sordi, Madeleine Fischer, Sandra Milo, Abbe Lane en Fernando Fernán Gómez.

Als een vrijgezel zijn woning met complete verzorging moet opgeven, komt hij in een ongezellig pension. Op zoek naar een nieuwe verzorgster ontmoet hij steeds trouwlustige dames, hoewel hij zijn vrijgezellenstatus angstvallig blijft verdedigen. Sordi, in zijn vaste rol als schipperende opportunist, heeft nog niet de ongegeneerdheid en aandoenlijkheid die hij op latere leeftijd zou krijgen, waardoor het lastig is om met hem mee te leven. De aandachtige regie behoedt de diverse vrouwenrollen voor makkelijke karikaturen. Het scenario is van Ettore Scola.

Guardia, ladro e cameriera

Italië 1956. Romantiek van Steno. Met o.a. Nino Manfredi, Gabriella Pallotta, Mario Carotenuto en Bice Valori.

Een jongeman, platzak, wordt door zijn vrienden meegesleept als ze het huis van een lieftallig dienstertje gaan beroven. De jongeman wordt hals over kop verliefd op haar. Een romantische komedie van dertien in een dozijn, maar wel met kostelijke vertolkingen van Nino Manfredi en zijn medespelers.

Gli Innamorati

Italië 1955. Drama van Mauro Bolognini. Met o.a. Antonella Lualdi, Franco Interlenghi, Gino Cervi, Cosetta Greco en Sergio Raimondi.

Jonge mensen die in dezelfde volksbuurt van Rome zijn opgegroeid, menen dat hun jeugdscharreltjes van weleer vanzelfsprekend ook de aangewezen huwelijkspartners zijn, maar de alledaagse realiteit plaatst die verlovingen in een ander licht. Dit simpele gegeven is met authentieke milieutekening en ironische humor uitgewerkt en krijgt daardoor de nodige charme en frisheid.

Paolo di Tarso

. Met o.a. Bruno Wolkowitch en Nino Manfredi.

Jonge mensen die in dezelfde volksbuurt van Rome zijn opgegroeid, menen dat hun jeugdscharreltjes van weleer vanzelfsprekend ook de aangewezen huwelijkspartners zijn, maar de alledaagse realiteit plaatst die verlovingen in een ander licht. Dit simpele gegeven is met authentieke milieutekening en ironische humor uitgewerkt en krijgt daardoor de nodige charme en frisheid.