Jacques Portet: cast en productie.
Er zijn 9 films gevonden.

Le triangle écorché

1975 | Drama

Frankrijk 1975. Drama van Pierre Kalfon. Met o.a. Sabine Glaser, Jacques Portet, Henri Deus, Frédéric Mitterrand en Sarah Sterling.

Het klassieke verhaal van een driehoeksrelatie binnen een bourgeois-gezin. Ditmaal is het de vrouw die een minnaar neemt. De gehele film is opgebouwd rond de vraag of zij bij haar man weggaat of niet. Een mager thema, bewerkt met behulp van eindeloos geklets, zogenaamd om de in dit milieu gangbare zeden weer te geven. Een tamelijk saaie film, de laatste van deze cineast die zich sedertdien heeft gericht op de productie en de distributie. De muziek is niet gek.

Il pleut toujours où c'est mouillé

1975 | Drama

Frankrijk 1975. Drama van Jean-Daniel Simon. Met o.a. Myriam Boyer, Sylvie Fennec, Jean Le Mouel, Jacques Serres en Jacques Portet.

Een heftige verkiezingsstrijd in een dorp in Lot-et-Garonne op het Franse platteland. Bloedige confrontaties tussen communisten en rechtse extremisten. Dit onvervalst linkse produkt, in de geest van '68, zet ons een poeslieve communistische aanhang voor tegenover het 'reactionaire' uitschot. Natuurlijk zijn zij het alleen die de arbeiders uitbuiten. Als devoot volgeling beschrijft de regisseur ons politieagenten die dichter bij de boeren staan dan bij de notabelen, én geeft hij een rooskleurig beeld van de 'solidariteit onder boeren'. Desondanks een goede beschrijving van het dagelijks leven op het platteland van destijds.

Les Noces de porcelaine

1974 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1974. Drama van Roger Coggio. Met o.a. Mylène Demongeot, Paul Guers, Françoise Giret, Michel de Ré en Christine Lelouch.

Een feestje ter gelegenheid van een huwelijksjubileum mondt uit in een 'waarheidsspel' waar lang verzwegen verhoudingen, verlangens en frustraties in de openbaarheid komen. Uit de hierin resulterende groepsseks vlucht een van de gastes weg en verongelukt. De serieus bedoelde psychologische ontleding wordt een oeverloze banaliteit, waarmee de acteurs niet anders overweg kunnen dan met potsierlijke schmiere. Het zou allemaal dolkomisch zijn als er niet óók nog een vette saus van pretenties en pseudo-intellectualisme overheen was gegoten, zodat de film niet alleen belachelijk is, maar vooral uiterst vervelend.

What a Flash!

1972 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1972. Drama van Jean-Michel Barjol. Met o.a. Kavi Alexandre, Maria Schneider, Jérôme Bavoulène, Georges Bécot en Jean-Yves Bouvier.

De opzet is prikkelend. De maker van deze film vroeg zo'n honderd mensen te improviseren op het volgende thema: je zit in een ruimteschip op de vlucht voor de despoten der aarde en je hebt nog een paar dagen te leven. Hoe vul je die in? De antwoorden lopen uiteen van clichématig (een orgie beginnen) tot fascinerend en ontroerend. Jean-Michel Barjol, die enkele documentaires maakte, leverde met What a Flash! op z'n best een interessant, typisch jaren zeventig vormexperiment af.

Midi minuit

1970 | Horror, Thriller

Frankrijk 1970. Horror van Pierre Philippe. Met o.a. Sylvie Fennec, Beatrice Arnac, Jacques Portet, Daniel Emilfork en Laurent Vergez.

Een jong stel bezoekt een vriend in Zuid-Frankrijk die een maniakale moordenaar blijkt te zijn. De vrouw wordt op hem verliefd en samen ruimen ze haar man uit de weg. Deze sfeervolle psychologische horrorfilm is geheel op locatie opgenomen.

Adelaïde

1968 | Drama

Frankrijk 1968. Drama van Jean-Daniel Simon. Met o.a. Ingrid Thulin, Jean Sorel, Sylvie Fennec, Jacques Portet en Faith Brook.

Weduwe trouwt met minnaar die ook bij volwassen dochter in de smaak valt. Stiefvader gaat eerst op avances van meisje in, maar probeert als situatie gecompliceerd wordt, haar aan collega te koppelen. Mentale passiviteit tussen moeder en dochter wordt gedwongen werkelijke passiviteit na ongeval tijdens de jacht. Cynisch verhaal kreeg fotografisch fraaie vorm en ideale rolbezetting, maar blijft zeer aan de oppervlakte.

Vivre pour vivre

1967 | Komedie, Drama

Frankrijk 1967. Komedie van Claude Lelouch. Met o.a. Yves Montand, Annie Girardot, Candice Bergen, Anouk Ferjac en Uta Taeger.

Anchorman Robert Colomb (Montand) verwaarloost door zijn werk zijn vrouw Catherine (Girardot) die ook in zijn talrijke slippertjes berust tot een affaire met de jonge Amerikaanse Candice (Bergen) wel ernst lijkt te zijn. Goed spel - vooral van Girardot - en een virtuoze cameratechniek maken de banale driehoek niet interessanter. De reeks verschillende locaties voegt ook niets toe behalve versiering, zelfs (in Camargue gereconstrueerde) Vietnam-scène waar de held enige tijd krijgsgevangene is. Frivool gebruik van dramatische actualiteit resulteerde bij de première in protestdemonstraties. Het scenario is van Pierre Uytterhoeven en regisseur Lelouch. Het camerawerk is van Parice Pouget. Eastmancolor, Mono.

Une Fille et des fusils

1965 | Komedie

Frankrijk 1965. Komedie van Claude Lelouch. Met o.a. Janine Magnan, Jean-Pierre Kalfon, Jacques Portet, Pierre Barouh en Amidou.

Vier jonge arbeiders en de doofstomme vriendin van één van hen zijn hard werken voor weinig geld beu en gaan in de misdaad. Ze bestuderen door welke vergissingen en slordigheden misdaden in het verleden zijn misgegaan en gaan uitgebreid in training voor hun 'grote slag'. Het eerste publieke succesje van Lelouch met deze tragikomische gangsterfilm begeeft zich inhoudelijk op veel te veel zijsporen en het visueel effectbejag is nog ongeremder dan in zijn latere beroemde films. Het acteurskwartet speelt echter met aanstekelijk animo.

Les tricheurs

1958 | Drama

Frankrijk 1958. Drama van Marcel Carné. Met o.a. Pascale Petit, Jacques Charrier, Laurent Terzieff, Andréa Parisy en Roland Lesaffre.

Een na[KA3]ieve student uit een bourgeois-milieu komt in contact met losgeslagen Saint-Germain-des-Pr[KA2]es-jongeren, die zich laten manipuleren door hun cynische aanvoerder. Hij laat zich inpalmen door een blas[KA1]e rijkeluisdochter, maar wordt oprecht verliefd op een volksmeisje dat in dit milieu een amorele houding probeert op te houden. De gedwongen ontkenning van ware gevoelens leidt tot een tragedie (zelfmoord). Deze destijds geruchtmakende en zeer succesvolle film is nu volkomen gedateerd door een moraliserende 'bejaardenvisie' op de jeugd, die leidde tot melodramatische buitensporigheden in het verhaal. In Carné's voordeel moet worden gesteld dat beide hoofdrolspeelsters sindsdien nooit beter zijn geweest.