Paul Préboist: cast.
Er zijn 54 films gevonden.

Il y a des jours... et des lunes...

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Claude Lelouch. Met o.a. Gérard Lanvin, Patrick Chesnais, Annie Girardot, Marie-Sophie L. en Francis Huster.

Een komedie over de pech van anderen als de zomertijd bij volle maan ingaat. Dertien dagelijkse onopzettelijke persoonlijke rampjes (een politie-agent vergeet zijn werk en gaat swingen, een bruidegom wordt tijdens de bruidsnacht in de steek gelaten, een man zet zijn dochter in bij een gokspel, etc.), die zich voltrekken in de uren die op de tijdsverandering volgen. Het idee voor het scenario van de regisseur zelf is goed, maar de film maakt weinig indruk. Er zijn zowel wezenlijke als ontroerende momenten, maar ook langdradige gedeelten, trivialiteiten en de typische gezwollenheid van Lelouch, wanneer hij aan het denken slaat. Levendig is het allemaal wel, en ietwat oppervlakkig. Goed spel. Valérie Bonnier en Marc Rosenbaum werkten mee aan het scenario. Camerawerk van Jean-Yves Le Mener.

La folle journée ou le mariage de Figaro

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Roger Coggio. Met o.a. Fanny Cottençon, Roger Coggio, Marie Laforêt, Claude Giraud en Line Renaud.

Een bewerking van het beroemde stuk van Beaumarchais ter gelegenheid van het tweede eeuwfeest van de Franse Revolutie. Roger Coggio, die ervoor heeft gekozen zichzelf weg te cijferen ten behoeve van het werkstuk, maakte een serieuze en opgelegde film met weinig vindingrijkheid op het gebied van de enscenering. Bovendien lijkt de film soms wat lang te duren en worden bepaalde steeds terugkerende komische effecten op den duur irritant, zoals met name het gestotter van Carel. Mooie decors van Thierry Leproust en goede originele muziek met dezelfde sarcastische ondertoon als in het stuk.

Et qu'ça saute

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Guy Lefranc. Met o.a. Henri Salvador, Jean Le poulain, Michel Galabru, Roger Van Hool en Roger Carel.

Een bewerking van een roman van de produktieve en middelmatige Charles Exbrayat over een uraniumvindplaats in een niet-bestaande republiek, waar Zuidamerikaanse revoluties aan de gang zijn en waarop uiteraard verscheidene grootmachten het gemunt hebben. Schrikbarend banaal. Nog slechter dan de films van Raoul André of Maurice Regamey. Meer valt er niet over te zeggen.

Liberté, Egalité, Choucroute

1985 |

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Italië 1985. Jean Yanne. Met o.a. Jean Poiret, Ursula Andress, Michel Serrault, Jean Yanne en Daniel Prévost.

Onder het mom van een historische fabel (de kalief van Bagdad en zijn vizier brengen een bezoek aan Parijs in 1789 om guillotines te kopen!) heeft Jean Yanne een scherpe satire gemaakt op het socialistische bewind van Mitterand. De socialisten, de immigranten en de buitenlanders worden allen afgekraakt, en dat nog wel door een cineast die niets meer te maken wil hebben met kortzichtigheid, die demagogisch is en zowel in het goed als in het kwade gelooft. Gezien tegen de huidige Franse achtergrond is de maker wel moedig geweest, maar het geheel is grof, niet bepaald komisch, middelmatig gefilmd en meer in de trant van cabaret.

Facteur de Saint-Tropez

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Richard Balducci. Met o.a. Paul Préboist, Henri Génès, Manuel Gélin, Marion Game en Michel Galabru.

Conflict tussen een milieubewuste postbode en de plaatselijke notabelen die een casino willen bouwen, in de uitgekauwde Saint Tropez-stijl. Het is snel te merken dat de enige reden om dit prul te maken de dubieuze herinnering aan de GENDARMES is (die werden gered door het elan van Louis de Funès). Maar het kan jammer genoeg nog erger: een opeenhoping van onsamenhangende flauwigheid, afgeraffelde regie, grappen die tot de draad versleten zijn en botte humor.

Les Fausses confidances

1984 | Komedie

Frankrijk 1984. Komedie van Daniel Moosmann. Met o.a. Jean-Pierre Bouvier, Roger Coggio, Fanny Cottençon, Brigitte Fossey en Michel Galabru.

Trouwe bewerking van de komedie van Marivaux maar een beetje te naturalistisch. De productie haalt het niet bij de prachtige opnames van Etienne Becker die de lichtsterkte, het klimaat en de schilderachtige atmosfeer van Marivaux' tijdperk heeft kunnen nabootsen zoals die te zien zijn op de schilderijen van De la Tour en Watteau; een plezier voor het oog, en zo doen de speler de dramaturg nog enige eer aan.

Un bon petit diable

1983 | Familiefilm, Romantiek

Frankrijk 1983. Familiefilm van Jean-Claude Brialy. Met o.a. Alice Sapritch, Bernadette Lafont, Michel Creton, Paul Préboist en Paul Courtois.

De bewerking van de beroemde maar vandaag de dag flink gedateerde roman van de gravin van Ségur. Allemaal verschrikkelijk aardig en zelfs te idyllisch en te lief. Zogezegd is dit een redelijke film voor de jongsten, niet meer en niet minder. Goede lange speelfilms in dit genre zijn al zo zeldzaam. Dankt evenwel veel aan het verduvelde spel van de kleine, tien- jarige Paul Courtois.

Les Planqués du régiment

1983 | Komedie

Frankrijk 1983. Komedie van Michel Caputo. Met o.a. Paul Préboist, Michel Modo, Jacques Préboist, Pierre Doris en Franck Capillery.

Misverstanden en spionage om te lachen rond een enorme, in pingpongballetjes verstopte hoeveelheid TNT met als decor die mooie Franse (en buitenlandse) kazernes. Er bestaat in Frankrijk een soort van soldatenhumor die nauwelijks meesterwerken heeft voortgebracht. Deze film stelt evenmin iets voor. De personages zijn groteske karikaturen en het geheel zou nog onschuldig zijn, als het niet misleidende reclame ten gunste van het kazerneleven was geweest.

L' Emir préfère les blondes

1983 | Komedie

Frankrijk 1983. Komedie van Alain Payet. Met o.a. Roger Carel, Katia Tchenko, Paul Préboist, Fran[KA4]cois Blanchard en Pierre Doris.

Dit is een lompe klucht rond een karikatuur van een emir die met zijn harem te gast is in een landhuis. De grappen zijn schaars en elke acteur doet slechts zijn werk. Een moeizaam produkt.

Mon curé chez les nudistes

1982 | Komedie

Frankrijk 1982. Komedie van Robert Thomas. Met o.a. Paul Préboist, Georges Descrières, Katia Tchenko, Jean-Marc Thibault en Philippe Nicaud.

De beproevingen die een priester moet doorstaan terwijl hij een groep nudisten probeert te bekeren zijn debiel, waardeloos en stompzinnig. Het zou teveel gevraagd zijn iets anders te verwachten van Thomas, maar hier is hij werkelijk beneden alle peil. Het valt te betreuren dat een goed acteur als Préboist verdwaalt in zijn onmogelijke priesterrol en dat de andere acteurs niet veel beter zijn.

Quand tu seras débloqué, fais-moi signe

1981 | Komedie

Frankrijk 1981. Komedie van François Leterrier. Met o.a. Christian Clavier, Anémone, Marie-Anne Chazel, Philippe Léotard en Patrick Fierry.

Een Parijse jongen uit een kleinburgerljk milieu belandt door autopech in een 'milieuvriendelijke' commune. Hij wordt verliefd op één van de 'seksueel bevrijde' meisjes. Hij moet zich eerst van zijn burgerlijke gewoonten bevrijden voor de groep hem als een van de hunnen aanvaardt. Dat lukt niet zo best, net zo min als het met de liefde goed gaat. Na JE VAIS CRAQUER is dit een nieuwe satire op de vormen van modieus snobisme; deze film mist de scherpte van Leterriers vorige film, zodat een boulevard- komedie in een ietwat andere situatie het resultaat is. Alle acteurs spelen hun rollen met een plezierig aandoende animo.

Les Bidasses aux grandes manoeuvres

1981 | Komedie, Drama

Frankrijk 1981. Komedie van Raphaël Delpart. Met o.a. Michel Galabru, Paul Préboist, Michel Modo, Betty Beckers en Michèle Grignon.

Vijf dienstplichtigen slijten hun dagen in hun typisch Franse kazerne in een typisch Frans gat in de provincie: dit speelt zogenaamd in de oorlog. Iedereen maakt lol en men slaagt er zelfs in de vijand gevangen te nemen (teruggebracht tot vier man vanwege het budget van de film). Legergrappen van het slechtste soort. Een homoseksuele priester, chauvinisme, bekrompen racisme (een soldaat uit Martinique roept uit terwijl hij zich op de borst slaat: 'Ik Tarzan, ik oetlul!'). De regisseur is zelf een oetlul omdat hij de kijkers voor zwakkeren van geest aanziet.

Une Merveilleuse journée

1980 | Komedie

Frankrijk 1980. Komedie van Claude Vital. Met o.a. Michel Galabru, Bernadette Lafont, Daniel Ceccaldi, Stéphane Hillel en Dorothée Jemma.

Een hulpje in een noodlijdende apotheek wordt voor korte tijd in dienst genomen door een zieke miljonair en wint en verspeelt in het casino van Deauville zelf miljoenen. De rijke schoonheid op wie hij indruk wilde maken is in werkelijkheid ook straatarm. Een afgetrapte boulevardklucht compleet met 'dolle' overspelsituaties kreeg een filmvorm als in de oerdagen van de televisie. Anders verdienstelijke acteurs spelen alsof ze het schellinkje van de schouwburg moeten bereiken. Het scenario is van regisseur Vital naar het toneelstuk van Yves Mirande, Gustave Quinson en Georges Lerec. Het camerawerk is van Wladimir Ivanov.

Signé Furax

1980 | Komedie

Frankrijk 1980. Komedie van Marc Simenon. Met o.a. Bernard Haller, Jean-Pierre Darras, Dany Saval, Mylène Demongeot en Michel Galabru.

Satirische politiefilm gebaseerd op de in Frankrijk razend populaire boeken van het ondertussen overleden schrijversduo Pierre Dac en Francis Blanche. De maffe, vaak surrealistische humor verliest door de plompe regie van Simenon veel van zijn charme, maar het defil[KA1]e van bekende koppen, een aantal bijzonder geestige achtergrondgags (aankondigingen in stations bijv.) en minstens [KA1]e[KA1]en briljante sc[KA2]ene (een onweerstaanbare nieuwsuitzending voor doven en slechthorenden) maken veel goed.

À nous deux

1979 | Avonturenfilm, Actiefilm

Canada​/​​Frankrijk 1979. Avonturenfilm van Claude Lelouch en Claude Berri. Met o.a. Catherine Deneuve, Jacques Dutronc, Jacques Villeret, Paul Préboist en Gérard Caillaud.

Avontuurlijk-romantisch vervolg op Lelouch's vlotte LE BON ET LES MECHANTS is minder irritant dan zijn latere, pretentieuze films maar heeft te lijden van een te traag tempo en een doorzichtig gebruik van flash-backs en flash-forwards. Villeret, een uitstekend bijrolacteur steelt de show van de verongelijkt kijkende Dutronc en het verrassende slotbeeld is een onverwachte meevaller. Scenario van de regisseur. Camerawerk van Bernard Zitzermann.

Les Phallocrates

1979 | Komedie

Frankrijk 1979. Komedie van Claude Pierson. Met o.a. Isabelle Goguey, Jean-Daniel Laval, Catherine Chevalier, Gaspard en Marco Perrin.

Een jonge, schuchtere belastingsinpecteur wordt door de directeur van een groot bedrijf omgekocht met behulp van twee charmante secretaresses. Een debiele Franse komedie met vulgariteit en luidruchtigheid als voornaamste stijlkenmerken.

Les pirates de la Butte

1976 | Familiefilm, Avonturenfilm, Komedie

Frankrijk 1976. Familiefilm van Claude Pierson. Met o.a. Paul Préboist, Jacques Préboist, Michel Galabru, Roger Carel en Marco Perrin.

Deze regisseur, die gespecialiseerd is in pornofilms, verrast ons hier door de keuze van zijn onderwerp: het verhaal gaat namelijk over jochies uit Montmartre die in opstand komen tegen een gemene projectontwikkelaar die hun speelterrein wil afpikken. De humor is tamelijk banaal, de volwassenen zijn karikaturaal en de kinderen worden niet erg goed geregisseerd. Kan niet tippen aan LE BALLON ROUGE van Lamorisse en nog minder aan LES MISTONS van François Truffaut. Voor jonge kijkertjes die niet al te kieskeurig zijn. Na dit eenmalige uitstapje naar het kindervermaak, is Pierson weer teruggekeerd naar zijn gebruikelijke capriolen. Ook bekend als LA GRANDE RÉCRÉ.

Y a un os dans la moulinette

1974 | Komedie

Frankrijk 1974. Komedie van Raoul André. Met o.a. Michel Galabru, Daniel Prévost, Paul Préboist, Darry Cowl en Marion Game.

'Komische' voorvallen van twee komedianten die werkzaam zijn als detective. André, een goede technicus, heeft zich sinds lang verlaagd tot het maken van slechte komedies, waarin groffe woordspelingen, afgezaagde grappen en alledaagsheid en vooral tevredenheid met zichzelf en deze 'typisch Franse' slechte stijl hoogtij vieren. Klunzig.

Vertudieu

1974 | Komedie

Canada​/​​Frankrijk 1974. Komedie van Claude Pierson. Met o.a. Catherine Rouvel, Jean-Marie Proslier, Gilles Latulippe, Marco Perrin en Roselyne Hoffman.

Deze vrije bewerking van enige passages uit [KL]Heptameron[KLE] van Marguerite de Navarre (1492-1549), op haar beurt geïnspireerd door de Decamerone van Bocaccio, opgenomen in de Parijse regio en in de omgeving van Montreal, spreekt met twee monden. Enerzijds slaagt zij er niet in de geest van de Renaissance op te roepen, anderzijds is zij net zo vrijgevochten als het origineel. Enkele kleurrijke scènes doen de aanstootgevende obsceniteiten vergeven.

Les Charlots en folie... dans: A nous quatre, Cardinal

1974 | Komedie

Frankrijk 1974. Komedie van André Hunebelle. Met o.a. Gérard Filipelli, Jean Sarrus, Jean-Guy Fechner, Josephine Chaplin en Daniel Ceccaldi.

Rommelige verfilming van de bekende roman waar de auteurs (eigenlijk meer de Charlots dan de regisseur) een parodie hebben gemaakt op het bekende verhaal van Dumas. Dit alles is niet erg hoogdravend maar zeer amusant voor een kinderlijk publiek omdat Hunebelle zijn vak verstaat, vooral waar het avonturenfilms betreft, terwijl de Charlots goed zijn in verbale grappen.

Le Plumard en folie

1974 | Komedie

Frankrijk 1974. Komedie van Jacques Lemoine (Jacques Lem). Met o.a. Alice Sapritch, Michel Galabru, Jean Lefebvre, Claudine Gensac en Patrick Topaloff.

Met als medeplichtigen een klein losbandig dienstmeisje en een bediende, vertelt een goudkleurig bed zijn geschiedenis. Hij heeft heel wat meegemaakt! Inbrekers, gigolo's, overspelige vrouwen, ontrouwe echtgenoten, homoseksuelen, lesbiënnes, machines die het schudden van het bed bij de seksuele spelletjes meten en opgehitste jonge paartjes. Aan het slot zakt het bed in elkaar. Vederlichte komedie die niet echt pornografisch is. Ook bekend als LE LIT.

Les Vacanciers

1973 | Komedie

Frankrijk 1973. Komedie van Michel Gérard. Met o.a. Alice Sapritch, Michel Galabru, Paul Préboist, Jacqueline Jehanneuf en Louison Roblin.

Aloyse Frankensteinmuhl heeft zonder medeweten van zijn tante een deel van haar huis verhuurd aan vakantiegangers. Wanneer die tante onverwacht thuiskomt zijn de poppen aan het dansen. Een pretentieloos komedietje zoals er in Frankrijk honderden worden gemaakt.

La belle affaire

1973 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1973. Komedie van Jacques Besnard. Met o.a. Michel Serrault, Rosy Varte, Michel Galabru, Jacques Préboist en Paul Préboist.

Enige caf[KA1]e-eigenaars kopen via een advertentie een goedlopende bar in Marseille, niet wetend dat deze het centrum van de lokale drugshandel is. Ze proberen de ongewenste client[KA2]ele te elimineren door de rivaliteit tussen de gangsters aan te wakkeren. De al te slome regie bederft de mogelijkheden van het kansrijke scenario (van André Clair en Robert Thomas) en de bekwame rolbezetting, zodat slechts enkele geslaagde gags boven de algehele verveling uitsteken. Camerawerk van Marcel Grignon.

Tout le monde il est beau, tout le monde il est gentil

1972 | Komedie, Drama

Italië​/​​Frankrijk 1972. Komedie van Jean Yanne. Met o.a. Jean Yanne, Bernard Blier, Marina Vlady, Michel Serrault en Jacqueline Danno.

Regiedebuut van acteur-agent provocateur Jean Yanne (alias Jean Gouyé; 1933-2003), met de maker zelf als radioreporter die de wanpraktijken van collegae belachelijk maakt. In de hatelijke satire op media en journalistiek zit heel wat venijn dat de maker tijdens zijn eigen tropenjaren bij krant en radio had opgespaard. 'Un vrai film français pas cher', beloofde indertijd de trailer sarcastisch. Inderdaad: met plezier schopt non-conformist Yanne, die graag de botte bijl contra bourgeois gezapigheid hanteerde, tegen meer dan één heilig huisje. Leuke muziek van Michel Magne en een bijrol van Léo Ferré-tekstschrijver Jean-Roger Caussimon als pastoor.

Moi y en a vouloir des sous

1972 |

Frankrijk 1972. Jean Yanne. Met o.a. Jean Yanne, Bernard Blier, Michel Serrault, Nicole Calfan en Fernand Ledoux.

Een financieel adviseur komt in conflict met zijn werkgever en sluit zich aan bij vakbondsacties, waarbij hij aangeeft hoe het kapitalisme met eigen middelen te bestrijden. Eigen baat neemt hierbij ook weer de overhand. De satire verliest haar doeltreffendheid in een reeks flauwe grappen en acteursnummers.

Les malheurs d'Alfred

1972 | Komedie

Frankrijk 1972. Komedie van Pierre Richard. Met o.a. Pierre Richard, Anny Duperey, Pierre Mondy, Yves Robert en Jean Carmet.

Een pechvogel vanaf zijn geboorte besluit op zijn dertigste zelfmoord te plegen. Een tv-omroepster met liefdesverdriet wil zich op hetzelfde moment verdrinken. Richard doet als regisseur de zwarte humor van het scenario van Roland Topor onvoldoende recht, maar krijgt als komisch acteur meer pittige grappen dan bij hem gebruikelijk.

Les fous du stade

1972 | Komedie

Frankrijk 1972. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Les Charlots, Martine Kelly, Patrick Gilles, Paul Préboist en Gérard Croce.

In de buurt van het vakantieplaatsje van de Charlots worden de Olympische Spelen gehouden. De amoureuze verovering van een van hen verkiest een Duitse atleet. Ze dringen als zogenaamde deelnemers het stadion binnen om het meisje terug te halen en veroorzaken grote chaos en stichten veel verwarring. Tweede Zidi- film met (inmiddels vier) de Charlots is weer opgebouwd als een reeks gags zonder logica en samenhang, maar onderscheidt zich enigszins positief van de soldatenlol van hun andere verhikels. De Olympische achtergrond is overigens weinig spectaculair aangeduid. Scenario van Zidi en Jacques Fansten. De namen van de Charlots zijn: Gérard Rinaldi, Jean Sarrus, Gérard Filipelli en Jean-Guy Fechner.

Les Joyeux lurons

1972 | Komedie

Frankrijk 1972. Komedie van Michel Gérard. Met o.a. Alice Sapritch, Philippe Clay, Michel Galabru, Jacques Balutin en Paul Préboist.

Een gangsterbende wil een kostbaar relikwie stelen en installeert zich vermomd als priesters bij een pastoor. Ze krijgen een onverwachte medestander in de huishoudster die in verliefdheid ontbrandt voor een van hen. Dit kluchtgegeven uit de jaren '30, toen het typeringsvermogen van de acteurs de situaties in het absurde wisten te trekken, is even vlak van regie als van scenario-uitwerking en laat de rolbezetting ongeïnspireerd aanmodderen. Sapritch doet als enige haar best, maar is onbedoeld gênant.

Laisse aller... c'est une valse

1971 | Komedie, Misdaad

Italië​/​​Frankrijk 1971. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Jean Yanne, Mireille Darc, Bernard Blier, Michel Constantin en Nanni Loy.

Een uit de gevangenis ontslagen inbreker wordt zowel door gangsters als door een politiecommissaris opgejaagd, die willen weten waar hij de poet van zijn laatste kraak heeft gelaten. Het parodistische scenario van Bertrand Blier kreeg van de regie minder scherpte dan mogelijk was, maar wordt met vaart en verve gespeeld. Het scenario is van Joel Blasberg. Het camerawerk is van Maurice Fellous.

La folie des grandeurs

1971 | Komedie, Historische film

Italië​/​​Spanje​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1971. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Louis de Funès, Yves Montand, Karin Schubert, Alberto De Mendoza en Alice Sapritch.

Een gierige minister wordt op last van de koningin van Spanje ontslagen. Om zich te wreken wil hij haar compromitteren met zijn naïeve knecht die in stilte verliefd op haar is. Kostuumklucht - zeer vrij naar Ruy Blas van Victor Hugo - wordt gedragen door de combinatie De Funès-Montand, maar onvoldoende echt leuke grappen en zeer zwakke tegenspelers maken het resultaat beneden verwachting. Scenario van Danièle Thompson, Marcel Julian en regisseur Oury.

L' Explosion

1971 | Actiefilm, Misdaad

Frankrijk​/​​Italië 1971. Actiefilm van Marc Simenon. Met o.a. Mylène Demongeot, Frédéric de Pasquale, Michèle Ricard, Dominique Delpierre en Richard Harrisson.

Na een spectaculaire overval op zee worden de twee gangsters van elkaar gescheiden. Eén van hen slaagt erin de diamanten te verbergen alvorens door de politie te worden ingerekend. Als hij zeven jaar later vrijkomt zijn verschillende partijen zéér geïnteresseerd in de buit. Klassieke actie- en avonturenfilm, al wordt de pret gedeeltelijk bedorven door een onverschillige cast en een regie die verschillende kanten tegelijk uit wil.

Jo

1971 | Komedie, Misdaad, Thriller

Frankrijk 1971. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Louis de Funès, Claude Gensac, Bernard Blier, Michel Galabru en Guy Tréjean.

Een toneelschrijver wordt gechanteerd met het verleden van zijn vrouw en doodt per ongeluk de chanteur. Zijn pogingen om het lijk te lozen worden keer op keer gedwarsboomd. Dit Amerikaanse toneelstuk - eerder verfilmd als The Gazebo - biedt meer verrassingen dan de gemiddelde De Funès-vehikels, maar de slome regie doet daar weer afbreuk aan. Scenario van Claude Magnier naar het stuk van Alec Coppel. Het camerawerk is van Henri Decae.

Doucement les basses

1971 | Komedie

Frankrijk 1971. Komedie van Jacques Deray. Met o.a. Alain Delon, Nathalie Delon, Paul Meurisse, Julien Guiomar en Paul Préboist.

Na veronderstelde dood van grillige echtgenote is organist priester geworden. Als abt in Bretons dorpje krijgt hij opeens ex-vrouw tegenover zich die ondanks nieuwe echtgenoot hem terug wil veroveren. Lofwaardige poging van Delon om van genre te veranderen met uitbundige burleske heeft voor hem meer curieus dan overtuigend resultaat. Anti-clericale grappen zijn al te voor de hand liggend, maar Meurisse als bisschop en de bijrollen weten er goed raad mee.

Sur un arbre perché

1970 | Komedie

Italië​/​​Frankrijk 1970. Komedie van Serge Korber. Met o.a. Louis de Funès, Geraldine Chaplin, Olivier de Funès, Alice Sapritch en Hans Meyer.

Tijdens zijn terugreis uit Italië neemt een zakenman een chique vrouw met een schoothond in de auto mee, en een jonge lifter. Zijn voeten raken verstrikt in de riem van de hond, de auto vliegt van de weg en blijft in een boomtop boven het zee- oppervlak hangen. Deze komedie met een oorspronkelijke situering valt in de uitwerking tegen. Gebrek aan bewegingsvrijheid maakt De Funès passiever en daardoor minder leuk. De Funès jr. is niet tegen de eisen van een belangrijke rol opgewassen.

Le distrait

1970 | Komedie

Frankrijk 1970. Komedie van Pierre Richard. Met o.a. Pierre Richard, Bernard Blier, Maria Pacôme, Paul Préboist en Catherine Samie.

De onhandige Pierre Malaquet weet dankzij zijn moeder een baantje te krijgen bij een reclamebureau. Hij is behoorlijk creatief, maar opnames van zijn reclamespots lopen steevast in het honderd, met verontwaardigde reacties van het publiek als resultaat. Op een dag ontmoet hij de dochter van een belangrijke cliënt. Geestige komedie, regiedebuut van hoofdrolspeler Richard (Le Grand Blond avec une chaussure noire, 1972). Leuk mengsel van fysieke humor en absurdisme op z’n Frans. Bernard Blier is de amoureuze baas van het reclamebureau.

Le Bateau sur l'herbe

1970 | Komedie, Drama

Frankrijk 1970. Komedie van Gérard Brach. Met o.a. Jean-Pierre Cassel, John McEnery, Claude Jade, Valentina Cortese en Paul Préboist.

Vrienden bouwen in park van buitenhuis in Parijs boot, waarmee ze wereldreis willen maken. Zeemanszoon laat zich overheersen van grillige zoon des huizes welgevallen, tot tweespalt ontstaat door komst van log[KA1]ee die hun dromen sceptisch ondergraaft. Gave absurdistische film is neerslag van relatie van schrijver Brach met Roman Polanski die contrastrijk wordt neergezet door sobere Cassel en onvoorspelbare McEnery (wiens bijzondere talent in films zelden gebruikt wordt en nooit zo goed als hier). Helaas geeft titel inhoud van film bij voorbaat weg: de boot komt nooit van het gras af.

La Maison

1970 | Komedie

Frankrijk 1970. Komedie van Gérard Brach. Met o.a. Michel Simon, Patti D'Arbanville, Alain Libolt, Paul Préboist en Richard Bohringer.

Een ex-leraar natuurlijke historie woont in een oud landhuis met zijn bediende, waar hij ongevraagd de dochter van een Amerikaanse collega te logeren krijgt in wier gevolg zich een groep hippies op zijn terrein installeert. Hij geniet van alle onverwachte voorvallen en is zich na hun vertrek zijn eenzaamheid des te pijnlijker bewust. Het non-conformisme van de oude Simon en de frisheid van het fotomodel dat het lied MY LADY D`ARBANVILLE inspireerde zijn ideaal voor de broze tragi-komedie waarmee de scenarioschrijver van Polanski veelbelovend debuteerde. (Hij zou het echter bij slechts één volgende film laten.)

L'homme-orchestre

1970 | Komedie, Muziek

Frankrijk​/​​Italië 1970. Komedie van Serge Korber. Met o.a. Louis de Funès, Noëlle Adam, Olivier de Funès, Puck Adams en Franco Fabrizi.

L'homme orchestre, of: waarin een B-film groots kan zijn. Deze pretentieloze komedie franchouillarde in kleurrijke FranScope trakteert de kijker op een ware De Funès-potpourri van charmant-idiote plot en cinematografisch-muzikale uitbundigheid. Fufu speelt de tirannieke Monegaskische dirigent-choreograaf Evan Evans die zijn ballerina's flink onder de duim heeft. Totdat, enfin, aan alle mooi-foute dingen een eind komt. Fantastisch swingende muziek van François de Roubaix (1939-1975), bijrol van De Funès' jongste zoon Olivier. Hoogtepunten: EE vertelt het sprookje 'De wolf en het lammetje' aan zijn danseressen, en het topnummer 'Piti-piti-pas'. Onweerstaanbaar vrolijke flauwekul.

Mon oncle Benjamin

1969 | Komedie, Avonturenfilm, Historische film

Frankrijk 1969. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Jacques Brel, Claude Jade, Bernard Blier, Rosy Varte en Bernard Alane.

Een vrijdenkende arts op het platteland in de 18e eeuw geeft zijn zorg aan de armen, maar raakt ondanks zijn aristocraten-haat bevriend met een jonge graaf die verliefd is op zijn pleegzuster. Samen zijn ze de machtige markies te slim af en beleven allerlei avonturen. De ongegeneerdheid van Brel geeft werking aan deze komedie die al te veel aandacht besteedt aan de aankleding en fraaie landschappen om de bedoelde TOM JONES-achtige vitaliteit te bereiken. De sierlijke luchtigheid helpt de film over tempo- verzwakkingen heen. Het scenario is van André Couteaux en Jean-François Hauduroy, die de roman van Claude Tillier bewerkten. Achter de camera stond Alain Levent.

Hibernatus

1969 | Komedie, Fantasy, Sciencefiction

Frankrijk​/​​Italië 1969. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Louis de Funès, Michael Lonsdale, Claude Gensac, Bernard Alane en Olivier de Funès.

Na een ietwat uitgelopen winterslaap van zeventig jaar in het Noordpoolijs wordt jong gebleven wetenschapper Fournier (Alane) eind jaren zestig ontdekt en ontdooid. Hij blijkt de overgrootvader van Edmée, echtgenote van heetgebakerde industrieel Hubert de Tartas, maar waant zich nog altijd in 1905. Krankjorume sciencefictionpremisse biedt meesterkomiek De Funès ampel voorzetten tot staccato verbaliteiten, verkleedpartijen en andere kluchtigheden in kleurig CinemaScope. Gensac, comédienne van de millimetertiming en De Funès’ echtgenote in diverse Gendarme-films, geeft uitstekend partij. De Tartas' kapitale residentie staat overigens in Le Vésinet, West-Parijse groenoase der zeer bevoorrechten.

Béru et ces dames

1968 | Misdaad, Komedie

Frankrijk 1968. Misdaad van Guy Lefranc. Met o.a. Gérard Barray, Jean Richard, Paul Préboist, Marcel Bozzuffi en Roger Carel.

Een vrije bewerking naar de roman van Frédéric Dard. De huurder van een particulier hotel wordt vermoord en de eigenaar vindt hem. Inspecteur Bérurier ontdekt dat genoemd hotel een 'bordeel' herbergt. Teneinde dit mysterie te ontrafelen, roept hij San Antonio te hulp. Aan dit misdaadstramien heeft de cineast een aantal botte en vreselijk ordinaire grappen toegevoegd, en ideeën op het terrein van de filmstijl ontbraken evenzeer. Niet helemaal waardeloos dankzij de acteurs die hun best doen hun gezicht te redden.

Oscar

1967 | Komedie

Frankrijk 1967. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Louis de Funès, Claude Rich, Claude Gensac, Mario David en Agatha Natanson.

Een zakenman is opgelicht door zijn secretaris die wil trouwen met zijn onwettige dochter, terwijl zijn wettige dochter zwanger is van de chauffeur. Zijn hebzucht strijdt met zijn vadergevoel tijdens één permanente woede-aanval van De Funès, in de verfilming van een toneelklucht die hij ook op de planken speelde. De film houdt een eenheid van tijd en plaats aan, net als het stuk, maar heeft zoveel vaart en vondsten dat hij een der meest geslaagde De Funès-vehikels is.

Le vieil homme et l'enfant

1967 | Drama, Oorlogsfilm, Komedie

Frankrijk 1967. Drama van Claude Berri. Met o.a. Michel Simon, Alain Cohen, Luce Fabiole, Charles Denner en Zorica Lozic.

Dat tijdens de opnamen van Le vieil homme et l'enfant soms alleen de impromptu ingehuurde chauffeur op leeftijd kon communiceren met wispelturigheidskoning Michel Simon, deed uiteindelijk niets af aan de karaktercompositie die het monstre sacré neerzette. Als de virulent antisemitische oude knar die tijdens WO II een recalcitrante stadsjongen opneemt zonder diens joodse origines te kennen, is Simon simpelweg ontroerend. Berri draaide zijn autobiografische regiedebuut nabij Grenoble, op het platteland waar hij zelf indertijd als knaap ondergedoken zat. Onfortuinlijk miste de film Cannes-competitie en Oscar-inzending, maar scoorde in slechts twee Parijse bioscopen al 400.000 bezoekers.

Fleur d'oseille

1967 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1967. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Mireille Darc, Anouk Ferjac, Henri Garcin, Maurice Biraud en Amidou.

Weduwe van gangster wil buit van diens laatste inbraak besteden aan opvoeding van haar kind. Samen met andere alleenstaande moeder gaat ze op onderzoek uit en moet het opnemen tegen zwaarbewapende gangsterbende. Misdaadkomedie bereikt haar effecten door twee jonge moeders de overmacht te slim af te laten zijn. De humor van de dialoog is al te gezocht, maar Darc en Ferjac acteren met aanstekelijke bravoure.

Un idiot à Paris

1966 | Komedie

Frankrijk 1966. Komedie van Serge Korber. Met o.a. Jean Lefebvre, Dany Carrel, Bernard Blier, Philippe Avron en Bernadette Lafont.

Een naïeve 'dorpsidioot' wordt mee naar Parijs genomen en achtergelaten bij de Hallen. Hij ontmoet een vriendelijke hoer die op het platteland wil gaan tuinieren en een middenstander met een zwak voor verschoppelingen. De regie en de acteurs zetten het pittoreske van de personages zo nadrukkelijk aan dat de film nergens aandoenlijk wordt. Scenario van regisseur Korber, Jean Vermorel en Michel Audiard naar de roman van René Fallet. Camerawerk van Jean Rabier.

Sale temps pour les mouches

1966 | Actiefilm

Frankrijk 1966. Actiefilm van Guy Lefranc. Met o.a. Gérard Barray, Jean Richard, Philippe Clay, Patricia Viterbo en Nicole Maurey.

Commissaris San Antonio dringt een bende binnen die gespecialiseerd is in ontvoeringen van geleerden, door zich voor gangster uit te geven. Voor hij ontmaskerd wordt heeft hij ontdekt wie het brein achter alle plannen is. Deze film naar de komische SAN ANTONIO-serie van Frédéric Dard mist humor om een geslaagde parodie te zijn en vaart plus technische en financiële middelen, voor een onderhoudend avontuur. Zelfs de verplichte fatale dames blijven beneden de uiterlijke norm van het genre.

Monsieur le président-directeur général

1966 | Komedie

Frankrijk 1966. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Jacqueline Maillan, Pierre Mondy, Claude Rich, Michel Galabru en Daniel Ceccaldi.

De president-directeur van een Europese koelkastenfirma nodigt een aantal filiaalhouders uit zich kandidaat te stellen voor het vice-presidentschap. Hun verblijf op een buitenhuis wordt verstoord door de komst van een beruchte gangster, die een van de echtgenoten als zijn advocate wil. Een boulevardklucht die wat verrassender dan gewoonlijk is. Bovendien is er een sterke rolbezetting, die de grappen meer animo geeft dan ze eigenlijk waard zijn.

Le grand restaurant

1966 | Komedie, Actiefilm

Frankrijk 1966. Komedie van Jacques Besnard. Met o.a. Louis de Funès, Bernard Blier, Folco Lulli, Maria Rosa Rodriquez en Venentino Venentini.

Een staatshoofd verdwijnt tijdens het souper in een chique restaurant. De restaurateur wordt door de politie verdacht van kidnapping, terwijl terroristen hem belagen in de mening dat hij de politicus verborgen houdt. Hoog tempo en voldoende afwisseling compenseren het gebrek aan oorspronkelijkheid en de slordige uitwerking van de gags. Blier als politiecommissaris slaagt erin de show te stelen van De Funès. Het scenario is van Jean Halian, maar De Funès en Jacques Besnard hadden ook een vinger in de pap.

Le Majordome

1964 | Komedie, Misdaad, Thriller

Frankrijk 1964. Komedie van Jean Delannoy. Met o.a. Paul Meurisse, Geneviève Page, Paul Hubschmid, Noël Roquevert en Micheline Luccioni.

Een huismeester van een prominent advocaat heeft stiekeme bindingen met de onderwereld en associeert zich met een gangster - voor de buitenwereld een geacht psychiater - voor de roof van een Russisch goudtransport. Het scenario met flegmatiek keurige misdadigers en de rolbezetting hadden een aardige misdaad-komedie kunnen opleveren als de regisseur er de humor van had ingezien. Gastrol van Bourvil.

Les Quatre Charlots mousquetaires

1963 | Avonturenfilm, Historische film, Romantiek

Frankrijk 1963. Avonturenfilm van André Hunebelle. Met o.a. Les Charlots, Karin Petersen, Josephine Chaplin, Catherine Jourdan en Bernard Haller.

Zoveelste versie van Alexandre Dumas` beroemde avonturenroman met als verschil dat niet de Musketiers maar hun vier knechten koningin Anna redden van de intriges van kardinaal Richelieu (een idee dat al eerder in een Italiaanse komedie werd gebruikt). Deze regisseur die twintig jaar eerder een versie naar de letter filmde, tekent nu voor een amechtige parodie die nooit grappig of zelfs onderhoudend wil worden. Leuk doen maar niet leuk zijn maakt het kwartet onuitstaanbaar.

Auguste

1961 | Komedie

Frankrijk 1961. Komedie van Pierre Chevalier. Met o.a. Fernand Raynaud, Valérie Lagrange, Jean Poiret, Pierre Palau en Roger Carrel.

Een impresario verzint voor een actricetje een publiciteitsstunt, waarbij ze tijdens de officiële opening van een luxe-zwembad een zelfmoordpoging door verdrinking moet doen, zodat ze gered kan worden door een aanwezige Hollywood-ster. In diens plaats duikt een simpele ambtenaar haar achterna, die zo in de pers de held van de dag wordt. Aardig gegeven van een toneelklucht zou een amusante film hebben kunnen opleveren, maar helaas blijkt de regisseur niet in staat om zelfs de simpelste scènes overzichtelijk in beeld te brengen.

Crésus

1960 | Komedie

Frankrijk 1960. Komedie van Jean Giono. Met o.a. Marcelle Ranson, Fernandel, Rellys, Sylvie en René Génin.

Een eenvoudige schaapherder vindt een grote som (vals) geld die zijn rustige leven in de war schopt. Zijn buitensporige liefdadigheid wekt de verdenking van de politie. Het regiedebuut van de schrijver Giono vertoont de stijl van Marcel Pagnol. De moraal dat geld niet gelukkig maakt is weinig verrassend, maar de vriendelijke aanpak maakt dit toch een van de betere late Fernandel-films.

Cocagne

1960 | Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1960. Komedie van Maurice Cloche. Met o.a. Fernandel, Dora Doll, Leda Gloria, Rellys en Andrex.

Een zondagsschilder waant zich ten onrechte een tweede Van Gogh en verlaat zijn werk en gezin om zich in de Camargue geheel aan zijn 'kunst' te wijden. Het scenario van niks en de vlakke regie die zelfs van de fraaie locatie niets maakt, resulteren in een vervelende 'non'-komedie. Bij gebrek aan een echte rol gaat Fernandel zich mateloos te buiten aan bekkentrekkerij.

Sergyl et le dictateur

1948 | Komedie

Frankrijk 1948. Komedie van Jacques Daroy. Met o.a. Paul Meurisse, Liliane Bert, Arlette Merry, Christiane Sertilange en Gaby Bruyère.

Verwikkelingen rond de geheimzinnige verdwijning van een dictator in Zuid-Amerika. Sergyl (Meurisse) gaat op effici[KA3]ente wijze te werk. Deze acteur is dus dankzij Jacques Schenk, bijgenaamd Jacques Daroy (1896-1963) de held van vescheidene succesvolle films uit die tijd. Ongetwijfeld bestemd voor een publiek van 8 tot 80 jaar maar het ontbreekt de film niet aan een venijnig soort humor die zich nergens iets van aantrekt. Meurisse speelt later in dezelfde stijl in de serie MONOCLE van Georges Lautner.